Το 1969 εισήλθε τέταρτος στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στη σχολή Πολιτικών Μηχανικών. Κατά τη διάρκεια του αντιδικτατορικού αγώνα (1970-1974), που ο Βασίλης Λεβέντης ήταν φοιτητής στο Πολυτεχνείου, κατείχε πολύγραφο και με ομάδα συμφοιτητών του διένειμε προκηρύξεις αντιδικτατορικού περιεχομένου , καλώντας τους Αθηναίους σε εξέγερση ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του με άριστα και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία Με την ενεργό πολιτική ασχολήθηκε για πρώτη φορά το 1974 ως ιδρυτικό μέλος και έπειτα υποψήφιος βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Από τις πρώτες του επαφές με την πολιτική, ήταν το 1975 όταν, ως συνεργάτης του πρώην πρύτανη του Πολυτεχνείου, Κυπριανού Μπίρη, συνέβαλε στη σύνταξη των άρθρων 21 και 24 του Συντάγματος και στη δημιουργία του προγράμματος ΔΕΠΟΣ. Ολοκλήρωσε την στρατιωτική του θητεία στο Πολεμικό Ναυτικό στη Διεύθυνση Διοικητικής Μέριμνας Ναυτικού (Δ.Δ.Μ.Ν.), στον Ναύσταθμο Σαλαμίνας, ως Επίκουρος Σημαιοφόρος, την περίοδο 1976-1978. Ομιλεί αγγλικά και γερμανικά. Πολιτική σταδιοδρομία Συνέβαλε τα μέγιστα στην πορεία του κινήματος προς την εξουσία. Μετά το 1981 όμως εκδήλωσε έντονες διαφωνίες καθώς έβλεπε ότι το κόμμα μετά τον σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης σταδιακά απομακρυνόταν από τις αρχές του και στην ουσία συνέχιζε την πολιτική των προκατόχων του. Σε κατ' ιδίαν συνομιλίες του με τον Ανδρέα Παπανδρέου ο ιδρυτής του κινήματος ισχυριζόταν ότι δήθεν το κόμμα δεν προχωρούσε στην υλοποίηση σοσιαλιστικών νομοσχεδίων επειδή ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής ανήκε στη δεξιά παράταξη και θα αρνιόταν να υπογράφει τα νομοσχέδια αυτά προκαλώντας πολιτικό πρόβλημα στη χώρα. Δεσμευόταν όμως ότι μετά την ορκωμοσία «σοσιαλιστή» Προέδρου της Δημοκρατίας η κυβέρνηση θα προχωρούσε σε ριζικές σοσιαλιστικές τομές. Το 1982, έθεσε υποψηφιότητα για δήμαρχος του Πειραιά. Το 1984 ίδρυσε το πρώτο Οικολογικό κόμμα στην Ελλάδα, ενώ ο συνδυασμός που δημιούργησε με τον τίτλο «Ελεύθεροι», συμμετείχε στις Ευρωεκλογές της ίδιας χρονιάς αποσπώντας 8.816 ψήφους και ποσοστό 0,15%. Επειδή και μετά την ορκωμοσία του Σαρτζετάκη όχι μόνο συνεχίστηκε η ίδια πολιτική αλλά άρχισε και η σταδιακή προδοτική προσχώρηση στις αρχές της ελεύθερης οικονομίας ο Βασίλης Λεβέντης αποχώρησε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ το 1985. Το 1986 έθεσε υποψηφιότητα για δήμαρχος Αθηναίων, λαμβάνοντας 2.352 ψήφους και ποσοστό 0,57% Στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 1989 μετείχε ως υποψήφιος βουλευτής στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας στη Β' Αθήνας, όμως με 5.212 σταυρούς προτίμησης κατατάχθηκε μόλις 29ος ανάμεσα σε 31 υποψήφιους και δεν εκλέχτηκε. Το 1990 ίδρυσε τον τηλεοπτικό σταθμό Κανάλι 67, τον οποίο αργότερα πούλησε στον εκδότη Γιώργο Κουρή που τον μετονόμασε σε Extra Channel 3. Μετά από μερικά χρόνια, το 1992, μαζί με άλλους προοδευτικούς ανθρώπους από το χώρο του κέντρου και της αριστεράς, ίδρυσε την «ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ», ένα κόμμα που σκοπό είχε να στεγάσει την παραδοσιακή σοσιαλιστική λαϊκή βάση μετά την μετατροπή του ΠΑ.ΣΟ.Κ σε δεξιό κόμμα. Το όνομα του κόμματος επελέγη για να θυμίζει την Ένωση Κέντρου, της οποίας ιδρυτής και πρόεδρος ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου. - See more at:
ολα τα λεει , εκτος απο τι δουλεια εκανε - κανει (αν περισσευε χρονος)
