Μα φίλε marios 51 κανείς δεν αμφισβητεί οτι βασιλιάδες του ελληνικού ροκ ήταν ο πρίγκιπας, οι τρύπες και τα σπαθια.
Αλλά πάντα όταν μιλάει κάποιος για ελληνικό ροκ σκέφτεται μόνο αυτούς! ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ ΟΜΩΣ!
Ηταν και παιδιά που έκαναν τα δικά τους συγκροτήματα τη δεκαετία 80 και 90, και έβγαλαν τα δικά τους κομμάτια, έστω 1 ή 2 δίσκους.
Αλλά είχαν κάτι να πουν. Οχι βλακείες. Εβαλαν ένα λιθαράκι στην ξεχασμένη ιστορία που λέμε ελληνικό ροκ.
Ψόφιοι κοριοι, Πρασσειν Αλογα, Ελληνιστάν, Μαυρη Μαγιονέζα, Αχαιοι, Ενδελέχεια, Magic de Spell, Panx Romana, Διαφανα Κρίνα, Μασκες, Ονειροπαγίδα, Οι φόβοι του Πρίγκιπα, Γιώργος Τσίγκος και οι Μαύροι Κύκλοι, Είλωτες, Ιχνη του Ανέμου, Κάθοδος των Μυρίων, Μωρά στη φωτιά, Ματωμένα Πέπλα, Παζλ, Πετρινες Ψυχές, Πέτρος Θεοτοκάτος, Σαύρα των Βασιλικών Δρόμων, Σπυριδούλα, Στιγμές, Τσοπάνα Rave, Φάσμα,
και πόσους ...πόσους άλλους ξεχνάω!
ΑΥΤΟΙ είναι το ελληνικό ροκ, αυτούς τους μικρούς ρομαντικούς θέλω να θυμάμαι, με το μεράκι, τον αυθορμητισμό που έβγαζαν τραγούδια για την ΚΑΥΛΑ τους και επειδή είχαν κάτι να πουν στα τραγούδια τους και να μοιραστούν μαζί μας,
Αυτά θυμάμαι εγώ και απο τον Ατλαντις, τις κασέτες που γράφαμε για να ακούσουμε στις διακοπές τόσες φορές που μάσαγε η ταινία, τις συναυλίες στο Ροδον, τις μαθητικές εκδηλώσεις για 5ημερες που πολλά απο αυτα τα παιδιά ερχοταν να παιξουν να βγάλουν κανα φραγκακι, τις γκόμενες με τα τζιν μπουφαν και το περμαναντ μαλλι που ήξεραν 5 τραγούδια παραπάνω και όχι μόνο το Λιωμένο παγωτο όπως οι σημερινές.
Αυτο είναι ροκ. Αυτο θυμάμαι εγώ τουλάχιστον