Όχι δεν το έχω πει αν και αρκετές φορές τα πράγματα οδηγούσαν με πολύ ρομαντισμό εκτός μπουρδέλου καθώς μάλλον «επιζητείτο» ένας συναισθηματικός δεσμός εκατέρωθεν. Πράγματα που για τον άλφα ή βήτα λόγο δεν προχώρησαν ή δεν τα κυνήγησα εγώ για να προχωρήσουν.
Το σίγουρο είναι ότι άμα δεν τη δεις σαν επιβήτορας που γαμάει ότι βρεθεί στο δρόμο του αρκεί οι πόρτες απέξω να έχουν κόκκινο φωτάκι, και πλησιάσεις το εκδιδόμενο πρόσωπο σαν άνθρωπο, σαν πρόσωπο, και όχι σαν αντικείμενο προς κυριαρχία, θα σε δει αλλιώς.
Από κει και πέρα κάνουν παιχνίδι οι ψυχολογικές ανάγκες του καθένα που μπορεί να φτάσουν μέχρι το σ’αγαπώ. Προσοχή όμως γιατί οι γυναίκες είναι περίεργα πλάσματα που αντέχουν περισσότερο στην αγάπη. Εμείς μπορεί να μην το εννοούμε ή να έχουμε πάθει καυλίαση ή να μας βγαίνει εκείνη τη στιγμή, μέσα στο μπουρδέλο. Για τις γυναίκες όμως, άμα σε πιστέψουν, τα πράγματα σοβαρεύουν.
Και καλώς κατά τη γνώμη μου.
