Δίσκοι Βινυλίου (Ανταλλαγές/Πωλήσεις/Αγορές)

[Lakisglukoulis]

παιδες,απο προσωπικη εμπειρια,σας λεω να μην πουλησετε τα δισκακια σας.Θα το μετανιωσετε...

και εγω φιλε συμφωνω μαζι σου.
τωρα αν ο συναγωνιστης εδω εχει αναγκη απο χρηματα , το πραμα αλλαζει

 

Εχω κι εγω καμια 500ρια δισκους βινυλιου και σκεφτομε να τους πουλησω, αλλα βαριεμε να γραφω. Η ιδεα με το e bay μου αρεσε παντως.

 

[sore throat]

@tramountana
κοντα στα 70 ευρω...κατι 60'ς ψυχεδελειες ειναι τα ακριβα ελληνικα πλεον...τυχαινει να ειμαι του χωρου και τα ξερω λιγο πολυ...

 

[motor_bukow]

παιδες,απο προσωπικη εμπειρια,σας λεω να μην πουλησετε τα δισκακια σας.Θα το μετανιωσετε...

Για πες την εμπειρία σου αν δεν σου κάνει κόπο. Αριθμός δίσκων, είδος μουσικής, λόγο και όφελος πώλησης και πώς το μετάνιωσες.

Προσωπικά θεωρώ ότι η όποια συλλεκτική/εμπορική αξία των δίσκων είναι μια απλή μαλακία. Το αν ένας δίσκος που αγόρασες 3 χιλ. δρχ (μπορεί υπο προυποθέσεις να) κοστίζει σήμερα € 50 δε μου λέει τπτ. Καθαρά συναισθηματική ειναι η αξία και ιδιαίτερα δίσκων λιγότερο γνωστών που δύσκολα μπορείς να βρεις σε mp3.

Τα βινύλλια πάντως (μιλάω για περίοδο 90-05 γιατί μετά σταμάτησα να είμαι τόσο κορόιδο) ήταν μια χοντρη αρπαχτή από τους μαλάκες τους μεταλλάδες (εντάσσω και ευατόν σε αυτή την κατηγορία). Single του 1982 πχ το πουλούσαν για 10 χιλ. δρχ την ώρα που σε στοκατζίδικα σε Αγγλία το έβρισκες με το 1/20 των χρημάτων. Ιαπωνικές εκδόσεις, σπάνιες λανθασμένες τυπώσεις και το μουνί της Χάιδως. Τελικά υπήρξαν και μεγαλύτερα αρπαχτικά από το Βαγγελάκη το Lord (τρομάρα του!!!) και μείνανε και σχετικά ανώνυμοι.

 

[motor_bukow]

ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ:

Iron Butterfly - Metamorphosis
Santana - Abraxas
Eloy - Silent Cries & Mighty Echoes
Gloria Gaynor - Love Tracks
Rory Gallagher - Calling Card
Rory Gallagher - Rory Gallagher
Barclay James Harvest - Eyes Of The Universe
Van Hallen - MCMLXXXIV
Jethro Tull - The best Of Jethro Tull
J. Tull - J. Tull
J. Tull - Songsfrom the worlds
J. Tull - Storm Watch
Sweet - Level Headed
Fleetwood Mac - Rumors
P.F. - Wish You were here
P.F. - Meddle
Rainbow - Richie Blackmore's Rainbow
The Neville Brothers - Yellow Moon
Cockney Rebel - Cockney Rebel
Chameleon - The Best of Camel
Easy Rider SOundtrack
Camel - Moon madness
Bad Company - Bad Co
The Eric Burdon band - Sun Concerts
Cockney Rebel - Psychomodo
Moody Blues - In search of the lost chord
M.M. Earth band - Soalr Fire
M.M. Earth band - Nightgales & Bombers
P.F. - Ummagumma
Wishborn Ash - Classic
Eloy - Power And The Passion
Scorpions - Scorpions Best
Lynyrd Skynryd - Lynyrd Skynryd
Focus - House of the King
Babe Ruth - First Base
Golden Earing - Rock Sensation
UB40 - Labour Of Love
Jethro Tull - Aqualung
HouseMartins - Now that's what i call quite good
Grace Jones - Portfolio
U. Heep - The Magician's Birthday
U. Heep - best of
U. Heep - Salisbury
U. Heep - Look at Yourself
U. Heep - Innocent Victim
Status Quo - 12 Gold Bars
Foreigner - Agent Provocateur
Kansas - Leftoverture
Kansas - Masque
The Knack - Get the Knack
King Crimson - In the court of the Crimson King
J.J. Cale -5
The Stranglers - The collection 1977-1982
10cc - Greatest Hits 1972-1978
Bob Dylan - Saved
Cream - Disraeli Geaks
Gerry Rafferty - City to City


ΥΣ. Ευτυχώς που δε πήρα από τα ακούσματα του φάδερ μου....

Πολύ best of έχει η λίστα...Άσε που κάτι heep-kansas-tull τα βρίσκεις (τουλάχιστον τα έβρισκες) αρκετά φθηνά.

ΥΓ Δυστυχώς που δεν πήρες από τα ακούσματα του φάδερ σου. Hensley, Livgren είναι χαλαρά μέσα στις 10 μεγαλύτερες μουσικές προσωπικότητες...

 

[dimmits]

Για πες την εμπειρία σου αν δεν σου κάνει κόπο. Αριθμός δίσκων, είδος μουσικής, λόγο και όφελος πώλησης και πώς το μετάνιωσες.

Προσωπικά θεωρώ ότι η όποια συλλεκτική/εμπορική αξία των δίσκων είναι μια απλή μαλακία. Το αν ένας δίσκος που αγόρασες 3 χιλ. δρχ (μπορεί υπο προυποθέσεις να) κοστίζει σήμερα € 50 δε μου λέει τπτ. Καθαρά συναισθηματική ειναι η αξία και ιδιαίτερα δίσκων λιγότερο γνωστών που δύσκολα μπορείς να βρεις σε mp3.

Τα βινύλλια πάντως (μιλάω για περίοδο 90-05 γιατί μετά σταμάτησα να είμαι τόσο κορόιδο) ήταν μια χοντρη αρπαχτή από τους μαλάκες τους μεταλλάδες (εντάσσω και ευατόν σε αυτή την κατηγορία). Single του 1982 πχ το πουλούσαν για 10 χιλ. δρχ την ώρα που σε στοκατζίδικα σε Αγγλία το έβρισκες με το 1/20 των χρημάτων. Ιαπωνικές εκδόσεις, σπάνιες λανθασμένες τυπώσεις και το μουνί της Χάιδως. Τελικά υπήρξαν και μεγαλύτερα αρπαχτικά από το Βαγγελάκη το Lord (τρομάρα του!!!) και μείνανε και σχετικά ανώνυμοι.

κυριως το μετανιωσα για συνασθηματικους λογους...το οικονομικο δε το αναφερω καν, γιατι δεν με ενδιεφεραι,ουτε με ενδιαφερει...αλλωστε δεν κερδισα απο την πωληση καποιο αξιοσεβαστο ποσο...τα πουλησα γιατι εκεινη την χρονικη στιγμη θεωρησα οτι πρεπει να τα ξεφορτωθω.Τιποτα περισσοτερο,τιποτα λιγοτερο...
π.χ.πουλησα ολα τα 45 αρια της Μολον Λαβε που ειχα στην κατοχη μου...εποχες george osmak...

 

[motor_bukow]

κυριως το μετανιωσα για συνασθηματικους λογους...το οικονομικο δε το αναφερω καν, γιατι δεν με ενδιεφεραι,ουτε με ενδιαφερει...αλλωστε δεν κερδισα απο την πωληση καποιο αξιοσεβαστο ποσο...τα πουλησα γιατι εκεινη την χρονικη στιγμη θεωρησα οτι πρεπει να τα ξεφορτωθω.Τιποτα περισσοτερο,τιποτα λιγοτερο...
π.χ.πουλησα ολα τα 45 αρια της Μολον Λαβε που ειχα στην κατοχη μου...εποχες george osmak...

Σε κόβω οριακά μεγαλύτερό μου με παρόμοια ακούσματα. Όμορφες εποχες (η προεφηβεία και η εφηβεία είναι πάντα ιδιαίτερες) και ακόμα πιο όμορφο το feeling της συγκεκριμένης μουσικής.

ΥΓ Πλάκα πλάκα πάντως, καθαρά μουσικα, τα συγκεκριμένα κομμάτια δεν ήταν κάτι το αξιόλογο  . Καταλαβαίνω, το συναίσθημα που είχαν και τι σήμαιναν για σένα. Τι να πω κι εγώ που έχω χάσει καμιά 10αρια 45αρια από ξένα underground της εποχής. Μου έμειναν τα γράμματα που ανταλλάσαμε (νομίζω τουλάχιστον) και έχασα τα 45αρια!!!Και θυμάμαι και ένα εξαιρετικό split των celestial season με το "above azur oceans".

 

[dimmits]

Σε κόβω οριακά μεγαλύτερό μου με παρόμοια ακούσματα. Όμορφες εποχες (η προεφηβεία και η εφηβεία είναι πάντα ιδιαίτερες) και ακόμα πιο όμορφο το feeling της συγκεκριμένης μουσικής.

32...
ναι οπως ειπα κ πριν ηταν κυριως συναισθηματικοι οι λογοι.Απλα ετυχε να μεγαλωσω (εφηβεια) στα μεσα της δεκαετιας του 90 με την εκρηξη του black/death/doom κτλ μεταλ,διαβαζαμε κ πολυ metal hammer τοτε κ ειχαμε καει ολη η γενια μου...
Παντως ευτηχως εγω δεν εχω χασει δισκακια.Αντιλαμβανομαι την ξενερα που θα εφαγες λογω απωλειας...

 

32...
ναι οπως ειπα κ πριν ηταν κυριως συναισθηματικοι οι λογοι.Απλα ετυχε να μεγαλωσω (εφηβεια) στα μεσα της δεκαετιας του 90 με την εκρηξη του black/death/doom κτλ μεταλ,διαβαζαμε κ πολυ metal hammer τοτε κ ειχαμε καει ολη η γενια μου...
Παντως ευτηχως εγω δεν εχω χασει δισκακια.Αντιλαμβανομαι την ξενερα που θα εφαγες λογω απωλειας...

Ρε μάγκα....εγώ γιατί έχω την εντύπωση,ότι αυτοί που είναι τώρα 32,όταν ήταν μικρότεροι,ήταν φαν του στυλ britney spears,cardigans,και έτσι;


Η "χρυσή" εποχή των μεταλάδων,είναι οι 45-50 κυρίως....όχι οι 32

 

[motor_bukow]

32...
ναι οπως ειπα κ πριν ηταν κυριως συναισθηματικοι οι λογοι.Απλα ετυχε να μεγαλωσω (εφηβεια) στα μεσα της δεκαετιας του 90 με την εκρηξη του black/death/doom κτλ μεταλ,διαβαζαμε κ πολυ metal hammer τοτε κ ειχαμε καει ολη η γενια μου...
Παντως ευτηχως εγω δεν εχω χασει δισκακια.Αντιλαμβανομαι την ξενερα που θα εφαγες λογω απωλειας...

Όντως, οριακά μεγαλύτερός μου (30).
Και εμένα το αγαπημένο μου ήταν το doom/death (κυρίως ατμοσφαιρικό/μελωδικό) αλλά πιστεύω ότι σε αντίθεση με το classic m., το underground του ήταν πολύ μέτριο.

Ωραίες εποχές..To hammer με σταματούκους,isnogood, τα γράμματα, τις πλήρεις αλλαγές στο ύφος με τις αλλαγές στους "διευθυντές", τα τρελλά σπρωξίματα (οι skyclad συναγωνίζονταν τους metallica κάποια εποχή εδώ σε δημοτικότητα-χαχα) κτλ.

Το καλό είναι ότι παρά την φοβερή εκμετάλλευση που φάγαμε απο το hammer, μας βοήθησε έστω και έμμεσα να μάθουμε κάποια πράγματα παραπάνω. Και αν το hm δεν είναι η καλύτερη μουσική (που ΕΙΝΑΙ-χαχα), μας έσωσε στοιχεία στην προσωπικότητα που δύσκολα κάποιο άλλο ερέθισμα θα μας έδινε...

Να σαι καλά φίλε!!

 

[motor_bukow]

Ρε μάγκα....εγώ γιατί έχω την εντύπωση,ότι αυτοί που είναι τώρα 32,όταν ήταν μικρότεροι,ήταν φαν του στυλ britney spears,cardigans,και έτσι;


Η "χρυσή" εποχή των μεταλάδων,είναι οι 45-50 κυρίως....όχι οι 32

Οι γεννημένοι το 1975-1985 είναι κατά βάση μεταλλάδες (στην Ελλάδα). Στα σχολεία πχ το 80% που ΑΚΟΥΓΑΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ μουσικη, ήταν μεταλλάδες.

 

[Naruto-Sasuke]

Οι γεννημένοι το 1975-1985 είναι κατά βάση μεταλλάδες (στην Ελλάδα). Στα σχολεία πχ το 80% που ΑΚΟΥΓΑΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ μουσικη, ήταν μεταλλάδες.

Πολυ σωστα τα λες φιλε μου.

 

Οι γεννημένοι το 1975-1985 είναι κατά βάση μεταλλάδες (στην Ελλάδα). Στα σχολεία πχ το 80% που ΑΚΟΥΓΑΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ μουσικη, ήταν μεταλλάδες.

Ααααα στην Ελλάδα.....λέω και γω.....γιατί όταν οι άλλοι ανακ΄παλυπταν το μέταλ,ο Έλληνας χόρευε στα πανηγύρια ακόμα

 

[Jupiter1]

Από εμπειρία αξιόλογο μαγαζί για μεταχειρισμένα βινύλια υπάρχει στο κέντρο της Αθήνας οδός Καπλάνων. (υπόγειο)

 

Από εμπειρία αξιόλογο μαγαζί για μεταχειρισμένα βινύλια υπάρχει στο κέντρο της Αθήνας οδός Καπλάνων. (υπόγειο)

Πακιστανός το έχει;;;

 

[Jupiter1]

Όχι ένας ξεχασμένος από την δεκαετία του 70.

 

[c200]

Εχω κι εγω καμια 500ρια δισκους βινυλιου και σκεφτομε να τους πουλησω, αλλα βαριεμε να γραφω. Η ιδεα με το e bay μου αρεσε παντως.

Παίχτη, δεν είναι τόσο εύκολο...αν δεν έχεις σχέση με grading μετά τα 2-3 πρώτα transactions θα σε "πλακώσουνε" στα negative και δεν θα ξαναπουλήσεις τίποτα.

 

[dimmits]

Όντως, οριακά μεγαλύτερός μου (30).
Και εμένα το αγαπημένο μου ήταν το doom/death (κυρίως ατμοσφαιρικό/μελωδικό) αλλά πιστεύω ότι σε αντίθεση με το classic m., το underground του ήταν πολύ μέτριο.

Ωραίες εποχές..To hammer με σταματούκους,isnogood, τα γράμματα, τις πλήρεις αλλαγές στο ύφος με τις αλλαγές στους "διευθυντές", τα τρελλά σπρωξίματα (οι skyclad συναγωνίζονταν τους metallica κάποια εποχή εδώ σε δημοτικότητα-χαχα) κτλ.

Το καλό είναι ότι παρά την φοβερή εκμετάλλευση που φάγαμε απο το hammer, μας βοήθησε έστω και έμμεσα να μάθουμε κάποια πράγματα παραπάνω. Και αν το hm δεν είναι η καλύτερη μουσική (που ΕΙΝΑΙ-χαχα), μας έσωσε στοιχεία στην προσωπικότητα που δύσκολα κάποιο άλλο ερέθισμα θα μας έδινε...

Να σαι καλά φίλε!!

σημερα το ειδα γιατι χθες την επεσα για υπνο.
για το περιοδικο θα συμφωνησω,καθολη την διαρκεια του συνεβαιναν μερικες φορες τραγελαφικα πραγματα,αλλα δεν μπορω να αρνηθω το γεγονος οτι πολλες μπαντες τις εμαθα απο εκει...διαβαζα κ Metal invader, που για ενα διαστημα ειχε ξεσκισει χαλαρα το hamer σε πωλησεις κ ειχε μια διαφορετικοτητα καπως στην υλη του.
τα σεβη μου σε εναν μεταλ αδερφο...

 

[dimmits]

Ρε μάγκα....εγώ γιατί έχω την εντύπωση,ότι αυτοί που είναι τώρα 32,όταν ήταν μικρότεροι,ήταν φαν του στυλ britney spears,cardigans,και έτσι;


Η "χρυσή" εποχή των μεταλάδων,είναι οι 45-50 κυρίως....όχι οι 32

θα διαφωνησω φιλε μου λογω προσωπικης εμπειριας κυριως...
μαλλον εσυ θα αναφερεσαι στην πρωτη γενια μεταλλαδων,αυτων της δεκαετιας του 80...υπηρξε κ δευτερη γενια μεταλλαδων,αυτοι που μεγαλωναν στις αρχες κ μεσα της δεκαετιας του 90...ολοι στο σχολειο μου ακουγαμε heavy metal (διαφορα παρακλαδια),εκτος βεβαια απο τις γκομενες που ακουγαν φλωριες κ μας ειχαν για λετσους κ φρικια...
anyway επειδη αλλο ειναι το θεμα τελος το  απο μενα...