Διαβήτης

[assasertzis]

Στα 40. Και μετά από πολλές υπερκαταναλώσεις και λάθη στη διατροφή ήρθε η μόνιμη επίσκεψη του διαβήτη τύπου 2.
Δεν κρύβω πως ψυχολογικά μου κόστισε και τρομοκρατήθηκα μιας και δεν μπορούσαμε με κανένα χάπι να κατεβάσουμε τα υπερβολικά μεγάλα νούμερα που είχα.
Δεν ήθελα με τίποτα να ξεκινήσω ινσουλίνη αλλά οι γιατροί όλοι δεν μου έδιναν άλλη επιλογή.
Έκανα μια τελευταία προσπάθεια με πολύ προσοχή και σε συνεννόηση πάντα με τον διαβητολογο μου και ξεκίνησα μια τρομερή αλλαγή στη ζωή μου.
Άλλαξα εντελώς τη διατροφική μου καθημερινότητα και αναγκάστηκα να ελέγχω τα πάντα σε ποσότητα σακχάρων και υδατάνθρακες.
Ξεκίνησα καθημερινά περπάτημα όπου σταδιακά ανέβαζα τη χιλιομετρική απόσταση με αποτέλεσμα να φτάνω τα 28χλμ με 2 ρεπό τη βδομάδα.
Ξεκίνησα 120 κιλά και μετά από 4 μήνες είδα τη ζυγαριά να γράφει 78..
Όλα είναι μια απόφαση και η αλήθεια είναι πως θεωρώ ότι η αρρώστια αν και με άσχημο τρόπο με αφύπνισε και αυτή τη στιγμή έχω ποιότητα ζωής αν και πάντα θα πρέπει να προσέχω.

 

[DAMDIM100]

Στα 40. Και μετά από πολλές υπερκαταναλώσεις και λάθη στη διατροφή ήρθε η μόνιμη επίσκεψη του διαβήτη τύπου 2.
Δεν κρύβω πως ψυχολογικά μου κόστισε και τρομοκρατήθηκα μιας και δεν μπορούσαμε με κανένα χάπι να κατεβάσουμε τα υπερβολικά μεγάλα νούμερα που είχα.
Δεν ήθελα με τίποτα να ξεκινήσω ινσουλίνη αλλά οι γιατροί όλοι δεν μου έδιναν άλλη επιλογή.
Έκανα μια τελευταία προσπάθεια με πολύ προσοχή και σε συνεννόηση πάντα με τον διαβητολογο μου και ξεκίνησα μια τρομερή αλλαγή στη ζωή μου.
Άλλαξα εντελώς τη διατροφική μου καθημερινότητα και αναγκάστηκα να ελέγχω τα πάντα σε ποσότητα σακχάρων και υδατάνθρακες.
Ξεκίνησα καθημερινά περπάτημα όπου σταδιακά ανέβαζα τη χιλιομετρική απόσταση με αποτέλεσμα να φτάνω τα 28χλμ με 2 ρεπό τη βδομάδα.
Ξεκίνησα 120 κιλά και μετά από 4 μήνες είδα τη ζυγαριά να γράφει 78..
Όλα είναι μια απόφαση και η αλήθεια είναι πως θεωρώ ότι η αρρώστια αν και με άσχημο τρόπο με αφύπνισε και αυτή τη στιγμή έχω ποιότητα ζωής αν και πάντα θα πρέπει να προσέχω.

Άνοιξες μεγάλο θέμα... Να ξέρεις ότι από μια ηλικία και μετά κανένας δεν γλυτώνει σχεδόν...
Είναι η πάθηση του μέλλοντος... Πολυπαραγοντική και πολυσυμπτωματική...

 

[captain 69]

Στα 40. Και μετά από πολλές υπερκαταναλώσεις και λάθη στη διατροφή ήρθε η μόνιμη επίσκεψη του διαβήτη τύπου 2.
Δεν κρύβω πως ψυχολογικά μου κόστισε και τρομοκρατήθηκα μιας και δεν μπορούσαμε με κανένα χάπι να κατεβάσουμε τα υπερβολικά μεγάλα νούμερα που είχα.
Δεν ήθελα με τίποτα να ξεκινήσω ινσουλίνη αλλά οι γιατροί όλοι δεν μου έδιναν άλλη επιλογή.
Έκανα μια τελευταία προσπάθεια με πολύ προσοχή και σε συνεννόηση πάντα με τον διαβητολογο μου και ξεκίνησα μια τρομερή αλλαγή στη ζωή μου.
Άλλαξα εντελώς τη διατροφική μου καθημερινότητα και αναγκάστηκα να ελέγχω τα πάντα σε ποσότητα σακχάρων και υδατάνθρακες.
Ξεκίνησα καθημερινά περπάτημα όπου σταδιακά ανέβαζα τη χιλιομετρική απόσταση με αποτέλεσμα να φτάνω τα 28χλμ με 2 ρεπό τη βδομάδα.
Ξεκίνησα 120 κιλά και μετά από 4 μήνες είδα τη ζυγαριά να γράφει 78..
Όλα είναι μια απόφαση και η αλήθεια είναι πως θεωρώ ότι η αρρώστια αν και με άσχημο τρόπο με αφύπνισε και αυτή τη στιγμή έχω ποιότητα ζωής αν και πάντα θα πρέπει να προσέχω.

Δηλαδή όταν λες μεγάλα νούμερα τί εννοείς; Πόσο η πρώτη μέτρηση νηστείας;

 

[SpermCountry]

Περαστικα

 

[assasertzis]

Δηλαδή όταν λες μεγάλα νούμερα τί εννοείς; Πόσο η πρώτη μέτρηση νηστείας;

Εγώ έκανα γενικές ατσι για να δω τη χοληστερίνη.... Αυτό χτυπούσε κουδούνια και καμπάνες μέρες πριν αφού είχα κλείσει και ραντεβού με οφθαλμίατρο γιατί από το αριστερό μάτι δεν έβλεπα καλά..... Η πρώτη μέτρηση ήταν 860. Γλυκοζιομενη είχα 9.5
Σε 2 εβδομάδες ότι χάπια και να πήρα δεν έπεσε κάτω από 600 οπότε έπρεπε να ξεκινήσω ινσουλίνη ή κάποιο σκεύασμα σαν το γνωστό ozembik.
Τώρα όσο προσέχω και συνεχίζω την άσκηση 2 χρόνια μετά δεν έχω κανένα θέμα με ένα καπάκι τη μέρα.

 

[ΤΙΜΩΡΟΣ(1)]

Αν δεν προσέχεις μια ζωή 24/7, είναι συμβόλαιο θανάτου.
Και δεν είναι τόσο απλό να προσέχεις.
Ξέρω δύο άτομα που ενώ ξεκίνησαν με καλές προδιαγραφές, στην πορεία έκαναν εκπτώσεις και