Τώρα που κυκλοφορούν χιλιάδες τέτοιοι γύρω μας, καταλαβαίνω πώς ο Κασουρίδης έμοιαζε κυρίως με... Αλβανό.
Γρυλλιωνάκης. Χρήσιμος παίκτης, μαχητής. Αλλά χτίστης-μπετατζής, όπως ο Τζαλαλής.
Κορωνιός. Αν είχε περισσότερη ψυχή και μυαλό πήγαινε για διάδοχος του Γιαννάκη. Αλλά Γιαννάκης μία φορά γεννήθηκε στην Ελλάδα. Ως έφηβος, ο Γιαννάκης, έκανε μόνος του μπασίματα και σούτ μέχρι τα μεσάνυχτα, με το φως του φεγγαριού από πάνω του και μετά για να φύγει από το γήπεδο πηδούσε πάνω από τα κάγκελα. Ο φύλακας είχε κλείσει τους προβολείς και είχε κλειδώσει τις πόρτες δύο ώρες νωρίτερα. Ο Κορωνιός πάντα αρκείτο στο ότι ήταν ο στάρ της γειτονιάς του. Επιπλέον, ο Γιαννάκης, αφού είχε γυρίσει από τους Σέλτικς και πριν μεταγραφεί στον Άρη, έκανε δύο ώρες παραπάνω προπόνηση απ' ότι όλη η υπόλοιπη ομάδα του Ιωνικού Νικαίας. Μία ώρα πριν, τρέξιμο, κάμψεις, σκοινάκι και μία ώρα μετά, ντρίμπλες, σούτ, τρίποντα, βολές, μπασίματα.