Εμφανέστατα είναι επηρεασμένος από την συνεργασία του με τον Σέρτζιο Λεόνε. Σχεδόν σε κάθε ταινία που σκηνοθετεί, σκιαγραφεί περίπλοκους και κάπως ηθικά αμφίσημους, θα έλεγα, χαρακτήρες, που κινούνται μεταξύ "αγγέλου" και "διαβόλου" ανάλογα με τις περιστάσεις. Έτσι καταφέρνει να τους δώσει μια πιό ρεαλιστική χροιά, μιας και ο αμερικάνικός κινηματογράφος μας έχει συνηθίσει σε σε σχεδόν μονομερείς ιδεατούς χαρακτήρες "καλού" και "κακού", φροντίζοντας μάλιστα ώστε οι διαφορές του ήθους μεταξύ τους, να είναι όχι μόνον ευδιάκριτες, αλλά και υπερτονισμένες.