Αγαπώ τη γυναίκα μου αλλά δεν χορταίνω τις πουτάνες, γιατί όμως? Ουσιαστικά δεν μου λείπει μια γκόμενα, μου λείπει η πουτάνα, η μάλλον όχι μια πουτάνα αλλά όσο πιο πολλές μπορώ. Όταν ήρθε πρώτη φορά η Στέλλα/Αλένα τρελάθηκα, και γαμώ τη γυναίκα σκέφτηκα, δεν θέλω άλλη … αλλά δεν έπαψα να ψάχνω, να θέλω και άλλες και άλλες , όλες όσες κυκλοφορούσαν και ήταν του γούστου μου, να στενοχωριέμαι που δεν άντεχα λόγω ηλικίας να τις γευτώ όλες. Και συνέχιζα και συνεχίζω να περνάω τις ελεύθερες ώρες μου στο Bourdela, να ψάχνω και CG και Ελληνίδες και ξένες και δευτεροκλασσάτες και στις αγγελίες και παντού, να ρωτώ τηλέφωνα για Ρουμάνες για τη Βανέσα, την Εύα, τη Τζούλια ( ευχαριστώ τον Gianevan, το Gentleman, τον Geopa, φυσικά τον Tres και τον Fantom και όσους κατά καιρούς με πληροφόρησαν) μη τυχόν και μου λείψει καμία, και φυσικά να τρώω και φόλες όπως Escort-gr. Τι κι’ αν αισθάνομαι ένοχος που τρώω τόσα λεφτά σε πουτάνες και μάλιστα για ένα γαμήσι κάθε φορά (σπάνια γάμησα 2 φορές σε μία συνάντηση και όταν έγινε δεν απόλαυσα τη δεύτερη ). Γιατί αλήθεια, μήπως είναι η ανάγκη επιβεβαίωσης ότι μπορώ… μήπως η γλυκιά αναμονή τι θα δω όταν ανοίξει η πόρτα, μήπως η γκάβλα να βλέπω άλλη μια πουτάνα να ξεντύνεται για χάρη μου κι’ ας ξέρω ότι το κάνει για λεφτά, μήπως …. και γαμώ τα μήπως δεν ξέρω και δεν μ’ ενδιαφέρει πια, απλά αποδέχομαι ότι δεν μπορώ να το κόψω και ξανά προς τη δόξα τραβά. Ενοιωσα την ανάγκη να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις μου με σας….