χαχα!
μόνο που αυτό που μου αφιέρωσες το'χουν γράψει άλλοι!
για πες μου κι ένα δικό σου!
:-*
το ξερω δεν ηταν δικο μου εισαι γατα
ακολουθει το δικο μου !
Σαν είδες ξένο αυτή τη φορά
Του αγκάλιασες την καρδιά
Και του ξανάδωσες την
Ομορφιά.
Ήσυχα και σιγαλά
Σαν να ήταν βαρυχειμωνιά
Με αιφνίδια καλοσύνη
Σε δεκτηκε η καρδιά του
Εκείνη.
Σε χάιδευε ο αέρας
Της νυκτός ηλιοφεγγο
Και ο ήλιος της μέρας
Και αναρωτιόσουν πως θα τα βγάλεις εις πέρας;
Το στερνό σου χτένισμα
Με τα χρυσαφά τα χτένια
Δες καρδούλα μου
Τα όμορφα μαλλάκια της
Τα μεταξένια.
Με κοίταξες και γέλασες
Και μου φερες νεράκι
Να ξεδιψάσω την πίκρα μου
Και να χω πιο πολύ μεράκι.
Κι άκουσα να κελαηδούν τα πουλιά,
Στα πεύκα στα πλατάνια.
Σε είπα δεν είναι και άσχημα
Να ακούς τα σιντριβάνια.
Ξανάρθες και με τάισες
Με το ξανθό ψωμάκι
Και έγραφα το τραγούδι σου ,
Μέσα απ της καρδιάς μ τα βάθη.
Μου σκούπισες και τις πληγές
Με το διάφανο σου νεράκι ,
Κι ήταν ολόιδιο με το δικό σου δάκρυ.
Πήγα να σου πω ένα ευχαριστώ
Και μου έκλεισες το στόμα,
Με ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί,
Και με είπες,
«μην ξανά η καρδιά σου πληγωθεί».
Μα η χαιδευτρα η μουσική,
Τραγουδά για σένα
Που είσαι μια ψυχούλα ολακριβη
Που ήρθε από τα ξένα!
Ω τραγουδοπλεχτη εσύ
Μόνο η φωνή σου μένει
Και έγινες αντίλαλος σε όλη την οικούμενη.
@by kouklakis
καλο σου βραδυ Αντιγονη και στην παρεα θα σε γραψω κιαλλα δικα μου αν σε αρεσουν στα πμ η εδω οπου αγαπας !
:-* :-* :-* :-*