Νέα

Chat room/Έχεις pm/Spam/Άρλεκιν thread

  • Μέλος που άνοιξε το νήμα ADMIRAL GR
  • Ημερομηνία ανοίγματος
  • Απαντήσεις 549K
  • Εμφανίσεις 6M
  • Tagged users Καμία
  • Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 46 άτομα (0 μέλη και 46 επισκέπτες)

Να μπει κανονικό τσατ στο σάιτ ;

  • Ο jimy.m. να ποστάρει μετά τα μεσάνυχτα

    Ψήφοι: 11 8,7%
  • Ο baros να πει καλή κουβέντα και να την εννοεί

    Ψήφοι: 11 8,7%
  • Ο dimmits να έρθει Αθήνα και να πάει Αγκυρας

    Ψήφοι: 10 7,9%
  • Ο the saint να μη ζητήσει κώλο από εκδιδόμενη

    Ψήφοι: 21 16,5%
  • Ο Αθηναίος να πουλήσει τη μάσκα

    Ψήφοι: 8 6,3%
  • Ο iuakoya να συναντήσει τον jimy.m.

    Ψήφοι: 15 11,8%
  • Ο Tassos Karipidis να πάρει πιπίνι

    Ψήφοι: 17 13,4%
  • Ο βάτραχος να επιστρέψει

    Ψήφοι: 27 21,3%
  • Ολοι να καταλήξουμε στο υπόγειο

    Ψήφοι: 36 28,3%
  • Τίποτα από τα παραπάνω

    Ψήφοι: 35 27,6%

  • Μέλη που ψήφισαν συνολικά
    127

redmanftw

Ενεργό Μέλος
Εγγρ.
15 Ιαν 2012
Μηνύματα
47.991
Κριτικές
10
Like
96
Πόντοι
376
10170902_10200744476933058_1854717026384170753_n.jpg
 

billy13

Τιμημένος
Εγγρ.
23 Μαρ 2008
Μηνύματα
29.142
Κριτικές
123
Like
205
Πόντοι
3.090
:jerking: :jerking: :jerking:




Στην εφηβεία, μετά το χωρισμό των δικών μου, κατατάχτηκα εθελοντής στις ειδικές δυνάμεις στο στρατό, στο Μεγάλο Πεύκο, και έγινα δόκιμος αλεξιπτωτιστής. Ήμουν ανθυπολοχαγός από τα 18 έως τα 20 και είχα μάθει από πιστόλια -έτοιμο «μπουμπουκάκι», δηλαδή. Εκεί άρχισα τις επαφές μου με το κόσμο της αθηναϊκής νύχτας. Το είχα στο αίμα μου τότε, έβραζε το μέσα μου. Αν και δεν με υπολόγιζαν πολύ σαν δύναμη -γιατί είχα ύψος 1.75 και δεν ήμουν κάνας φουσκωτός- ξεκίνησα να δουλεύω σε διάφορα μαγαζιά ως πορτιέρης, όπως το «Wild Rose», και σε μαγαζιά πίσω από το HILTON. Την εποχή εκείνη η νύχτα της Αθήνας βρισκόταν σε μετάβαση. Είχαν γίνει δολοφονίες μεγάλων μπράβων της εποχής: Καλλημώρου, Σιώμου, Δεληκάρη, είχε κλείσει ένας κύκλος αίματος και είχαν βγει οι καινούριες ομάδες προστασίας στη νύχτα. Σε μια από αυτές εντάχτηκα και εγώ ως πορτιέρης, αλλά σιγά – σιγά μπλεκόμουν σε φασαρίες και τσακωνόμουν. Με βγάζανε και μπροστά σαν πυγμαχάκι που ήμουν και καταλαβαίνεις, σιγά-σιγά έγινα μπραβάκι. Μετά πήγαμε όλη η ομάδα στον Πειραιά και άρχισα να δουλεύω στο «Metropolis» και σε άλλα μεγάλα μαγαζιά. Χωρίς ιδιαίτερες περγαμηνές γιατί ήμουν κοντός, δεν ήμουν ο άνθρωπος που θέλανε για να φαίνεται, αλλά ήμουν ο άνθρωπος που για ό,τι γινόταν, με πετάγανε μπροστά. Είχα και εγώ τότε το «αφόβητο», αυτή την άγνοια κίνδυνου.
 

brabus67

Σπουδαίος
Εγγρ.
9 Οκτ 2010
Μηνύματα
33.872
Like
15.079
Πόντοι
2.606
Μπραβοιστοριες , δεν ακούγεται τίποτα  πλέον ξέφτισε το επάγγελμα φένεται. Ο δεληκαρης είχε ξεκινήσει καριέρα 17 χρόνων απο την αναις στην νέα Σμύρνη  αν δεν με απατά η μνήμη μου
 

axaxouxas

Ενεργό Μέλος
Εγγρ.
8 Απρ 2007
Μηνύματα
21.957
Κριτικές
2
Like
8
Πόντοι
366
Ρουντι πολυ κωλοπαιδα αυτοι οι πειραιωτες  :2funny: :2funny: :2funny: :2funny: :2funny: :2funny:
 

Boldemort

Σεβαστός
Εγγρ.
4 Σεπ 2009
Μηνύματα
47.529
Κριτικές
12
Like
44
Πόντοι
1.220
:jerking: :jerking: :jerking:




Στην εφηβεία, μετά το χωρισμό των δικών μου, κατατάχτηκα εθελοντής στις ειδικές δυνάμεις στο στρατό, στο Μεγάλο Πεύκο, και έγινα δόκιμος αλεξιπτωτιστής. Ήμουν ανθυπολοχαγός από τα 18 έως τα 20 και είχα μάθει από πιστόλια -έτοιμο «μπουμπουκάκι», δηλαδή. Εκεί άρχισα τις επαφές μου με το κόσμο της αθηναϊκής νύχτας. Το είχα στο αίμα μου τότε, έβραζε το μέσα μου. Αν και δεν με υπολόγιζαν πολύ σαν δύναμη -γιατί είχα ύψος 1.75 και δεν ήμουν κάνας φουσκωτός- ξεκίνησα να δουλεύω σε διάφορα μαγαζιά ως πορτιέρης, όπως το «Wild Rose», και σε μαγαζιά πίσω από το HILTON. Την εποχή εκείνη η νύχτα της Αθήνας βρισκόταν σε μετάβαση. Είχαν γίνει δολοφονίες μεγάλων μπράβων της εποχής: Καλλημώρου, Σιώμου, Δεληκάρη, είχε κλείσει ένας κύκλος αίματος και είχαν βγει οι καινούριες ομάδες προστασίας στη νύχτα. Σε μια από αυτές εντάχτηκα και εγώ ως πορτιέρης, αλλά σιγά – σιγά μπλεκόμουν σε φασαρίες και τσακωνόμουν. Με βγάζανε και μπροστά σαν πυγμαχάκι που ήμουν και καταλαβαίνεις, σιγά-σιγά έγινα μπραβάκι. Μετά πήγαμε όλη η ομάδα στον Πειραιά και άρχισα να δουλεύω στο «Metropolis» και σε άλλα μεγάλα μαγαζιά. Χωρίς ιδιαίτερες περγαμηνές γιατί ήμουν κοντός, δεν ήμουν ο άνθρωπος που θέλανε για να φαίνεται, αλλά ήμουν ο άνθρωπος που για ό,τι γινόταν, με πετάγανε μπροστά. Είχα και εγώ τότε το «αφόβητο», αυτή την άγνοια κίνδυνου.

Δοκιμος αλεξιπτωτιστης στον καιρο δοκιμος αλεξιπτωτιστης έι! ΑΓΕ  :grin:

Περάστε για πρωινη γυμναστικη σε 4λεπτα ...  :dancing:

 

Stories

Νέο!

Stories

Top Bottom