Οι ευρωπαικες χωρες τη δεκαετια του 70 και του 80, ουτε κατα διανοια μπορουσαν να συγκριθουν και να προκληθουν απο την Κινα και την... Ινδια. Ουτε την τοτε καταρρεουσα ΕΣΣΔ. Την εποχη εκεινη η Ιταλια ειχε ισχυρη βιομηχανια, το Βελγιο η Ολλανδια, πληθυσμοι με ευημερια, παροχες. Ισχυρη μεσαια ταξη.
Απο τη δεκαετια του 90 και μετα - δλδ μετα την ιδρυση της Ε.Ε. με τη συνθηκη του Μααστριχτ, ολα αυτα αρχισαν να αποδομουνται.
Απο το 2000 δε και μετα δλδ μετα την ΟΝΕ, Σενγκεν, αρχισε μια ανευ προηγουμενου αποστραγγιση του πλουτου και της ευημεριας της Ευρωπης μεταπολεμικα, καθως και μια τεραστια μετακινηση πλουτου προς την Ανατολη. Eπισης διαλυση και αποδομηση μεσαιας ταξης στην Ευρωπη, συγκροτηση σε Ινδια, Κινα κλπ. Γηρανση πλυθησμου, επιβαρυνση ταμειων, συσσωρευση δημοσιων και ιδιωτικων χρεων. Πως ηταν δηλαδη το 1992 , πριν την Ε.Ε. η Κινα, η Ινδια, το Ντουμπαι και η Ευρωπη και πως ειναι σημερα.
Το μονο που εχει κατορθωσει η Ευρωπαικη Ενωση, ειναι η παραλυση των ευρωπαικων κρατων και εθνων και η μεταφορα του πλοτου και του χρηματος στην Ασια και τα ΒRICS.
Η Αγγλια λοιπον βλεπει οτι και που εχει την προσβαση στις αγορες της Ε.Ε. , πρωτον βλεπει οτι αυτο ειναι προσβαση σε μια οικονομια και αγορα γηρασμενη που αργοπεθαινει
( ενω υπαρχουν ευκαιρες αλλου) και δευτερον οτι για να εχει αυτη την προσβαση, ειναι αναγκασμενη να πληρωνει ενα κοστος και γενικα να εχει δεσμευσεις και αγκυλωσεις που την κρατανε πισω γενικοτερα.