Το πραγματικό ερώτημα, είναι (ή θα έπρεπε να είναι) τι συμβαίνει μόλις όλοι όσοι βρίσκονται μέσα σε αυτό που λέμε "show bussiness" βρεθούν στο περιθώριο της βιομηχανίας τους, εκεί στις ΗΠΑ. Δεν είναι, νομίζω, τυχαίο, που σχεδόν όλες οι αυτοκτονίες πορνοστάρ αφορούν κατοίκους ΗΠΑ. Άσχετα με το τι καταχρήσεις, ψυχολογικά τραύματα και κουσούρια σου αφήνει μια καριέρα στο πορνό, εκεί απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αυτό που λέμε "κοινωνική πρόνοια". Κάτι που για εμάς, τους στην απο εδώ όχθη του Ατλαντικού, είναι δεδομένο, δηλαδή κάποιο επίδομα απορίας, κάποιας μορφής ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, κάποιας μορφής σύνταξη, εκεί, αν δεν έχεις φροντίσει να έχεις επενδύσει σε ιδιωτική συνταξιοδοτική ασφάλιση, σε συνδυασμό με τραπεζικές καταθέσεις και κάποιας μορφής επένδυση, απλά δεν γίνεται να επιβιώσεις. Και, στην εποχή που ζούμε, με την μεταστροφή του πορνό απο παραγωγές στούντιο, σε ερασιτεχνικά κλιπάκια σε pornhub, youporn, σε livestream camwhores, σε onlyfans profiles, μια σχεδόν 40άρα πορνοστάρ που δεν πρόλαβε να καβατζωθεί στα νέα δεδομένα, η προοπτική της αυτοκτονίας δεν φαντάζει και τόσο ακραία, αν σκεφτεί κανείς την εναλλακτική της φτώχειας, και της εξαθλίωσης. Μην ξεχνάμε οτι καμία πορνοστάρ δε γίνεται να κάνει restart, σε "πρωϊνή δουλειά", γιατί, απλά, ο κάθε εργοδότης και συνάδελφος που την αναγνωρίζει, θα θέλει να χωθεί. Και, δε νομίζω οτι θα δεχτεί κανένα "όχι"
