για παρτε ματι εδω:
μονο ειδυλιακη δεν ειναι η ζωη τετοιων "υπηρετριων" (γιατι περι τετοιων τελικα καθηκοντων προκειται)
Η ΣΚΛΗΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
«Σαν σκλάβος»: Πώς είναι η δουλειά στα πολυτελή γιοτ -Βάρδιες 20 ωρών ενώ μπαινοβγαίνουν πόρνες και ναρκωτικά
07|09|2018 15:24
Newsroom iefimerida.gr
Οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε ότι το να δουλεύει κανείς σε ένα πολυτελές γιοτ και παράλληλα να κάνει τις διακοπές του σε όλο τον κόσμο μοιάζει με την πιο τέλεια εργασία που θα μπορούσε να έχει.
Με αφορμή όμως τον θάνατο της 20χρονης Σίνεντ ΜακΝαμάρα στην Κεφαλονιά, κάποιες άλλες εργαζόμενες σε γιοτ αποκαλύπτουν τη σκληρή αλήθεια.
Η ΜακΝαμάρα, το 20χρονο μοντέλο του Instagram από την Αυστραλία, πιστεύεται ότι αυτοκτόνησε ενώ εργαζόταν ως μέλος του πληρώματος στο Mayan Queen IV, αξίας 190 εκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο είχε αγκυροβολήσει στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς.
Τους μήνες πριν από τον θάνατό της, το νεαρό μοντέλο έδειχνε να ζει το όνειρό της, να ταξιδεύει από νησί σε νησί, ενώ εργαζόταν σε ένα πολυτελές σκάφος για έναν από τους πλουσιότερους άνδρες στον κόσμο, τον Μεξικανό δισεκατομμυριούχο Αλμπέρτο Μπελέρες.
Όμως, πίσω από τις λαμπερές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βρίσκεται μια πιο σκοτεινή πραγματικότητα όπου η χρήση ναρκωτικών είναι αχαλίνωτη, οι πόρνες μπαίνουν κρυφά στο γιοτ και τα μέλη του πληρώματος, που κοιμούνται ελάχιστα, εργάζονται σχεδόν όλο το 24ωρο.
Πρώην εργαζόμενοι σε αυτόν τον τομέα αποφάσισαν να μιλήσουν και να δείξουν μια άλλη πλευρά της βιομηχανίας αυτής, όπου το μόνο σταθερό είναι η εξάντληση.
Γυναίκες από την Αυστραλία αποκαλύπτουν πως είναι σύνηθες να εργάζονται όλη την ημέρα, με μόλις 4 ώρες ύπνου.
Η Αυστραλέζα Σάρα Μπέγκμπι αποφάσισε να εργαστεί ως μέλος του πληρώματος ενός γιοτ το 2014, όταν ο φίλος της, που εργαζόταν στο πολυτελές σκάφος, της είπε ότι η εταιρεία του αναζητούσε προσωπικό.
Όπως δήλωσε στην Daily Mail Australia, εργαζόταν παράλογες ώρες και κοιμόταν σε ένα δωμάτιο τόσο μικρό που έμοιαζε με κελί φυλακής.
Το μακρύτερο διάλειμμα που μπορούσε να κάνει σε μια βάρδια διάρκειας 16 ωρών ήταν μόλις 2 λεπτά, με τους πελάτες να την έχουν σαν σκλάβα μέχρι και αργά τη νύχτα.
Τα καθήκοντα της Μπέγκμπι περιελάμβαναν την καθαριότητα των χώρων, καθώς και την εξυπηρέτηση έως και 16 απαιτητικών επισκεπτών. «Δεν θα μπορούσα ποτέ να προβλέψω το είδος της σκληρής δουλειάς που θα αναλάμβανα», είπε η Μπέγκμπι. «Συνήθως ξεκινούσα την ημέρα μου στις 6 το πρωί και εργαζόμασταν για περίπου 16 με 18 ώρες. Εννοώ ότι δεν καθόμουν ποτέ για περισσότερο από δύο λεπτά, δούλευα κυριολεκτικά όλη την ώρα».
Τα δωμάτια που ζούσαν τα μέλη του πληρώματος ήταν τόσο μικρά, που υπήρχε χώρος μόνο για ένα άτομο να αλλάξει ρούχα, όπως είπε.
Μια άλλη περίπτωση είναι αυτή της Μαντλίν Μίστερ, που άρχισε να εργάζεται σε ένα πολυτελές γιοτ στη Μεσόγειο για να χρηματοδοτήσει τα ταξίδια της στην Ευρώπη και τελικά έγινε υπεύθυνη του προσωπικού σε ένα γιοτ που ναυλώνεται μέχρι και ένα εκατομμύριο δολάρια την εβδομάδα.
Όπως και η Μπέγκμπι, η πρώην υπάλληλος σπα είπε πως «δεν υπήρχε προσωπικός χώρος» για τα μέλη του πληρώματος. Οι βάρδιές της κυμαίνονταν από 12 έως 16 ώρες και τα Σαββατοκύριακα ήταν άγνωστες λέξεις γι’ αυτούς.
Μια άλλη υπάλληλος, η Κέιτι ΜακΓκρέγκορ, δήλωσε στην Daily Telegraph πως σέρβιρε ποτά στους καλεσμένους μέχρι τις 3 το πρωί και έπρεπε να σηκωθεί μετά από λίγες μόνο ώρες για να τους ετοιμάσει το πρωινό τους. Τις λίγες ώρες που μπορούσε να κοιμηθεί, οι καμπίνες τους ήταν ασφυκτικά γεμάτες. Μάλιστα, ήταν τόσο μικρές που δεν είχαν καν χώρο για να σταθούν δύο άτομα την ίδια στιγμή.
Ένα εγχειρίδιο που δίνεται από τους υπεύθυνους προσλήψεων ενθαρρύνει τους πιθανούς υπαλλήλους να κατανοήσουν πως οι ανάγκες τους «περιστρέφονται γύρω από το σκάφος, τους ιδιοκτήτες και τους καλεσμένους» και πως όποιος αναλαμβάνει αυτή τη δουλειά πρέπει να βάλει στην άκρη τις δικές του φιλοδοξίες.
Η γεννημένη στο Σίδνεϊ Τρέισι Ζαρόφκσι εργάστηκε επίσης σε πολυτελή γιοτ, ταξιδεύοντας στην Ευρώπη για επτά χρόνια.
Είπε ότι ενώ η δουλειά τής έδωσε την ευκαιρία να δει τον κόσμο, η βιομηχανία αυτού του τομέα ήταν ζοφερή. «Οι προσδοκίες είναι υψηλές... Γνώρισα ένα κορίτσι που είχε λίγα παραπάνω κιλά, κάτι που δεν άρεσε στον ιδιοκτήτη, με αποτέλεσμα να απολυθεί», είπε η Ζαρόφσκι.
Άλλες υπάλληλοι συμφωνούν, λέγοντας πως είχαν εντολές να κάνουν τα «στραβά μάτια» όταν οι καλεσμένοι έφερναν πόρνες στο πλοίο.
Μία άλλη είπε ότι, όπως οι πόρνες είναι κάτι σύνηθες στα γιοτ, έτσι και η αχαλίνωτη χρήση ναρκωτικών ήταν επίσης σύνηθες φαινόμενο, χωρίς να προσπαθεί κανείς να κρυφτεί. Σε μια περίπτωση, μάλιστα, είπε ότι κάποια στιγμή πέρασε δίπλα από τον δισεκατομμυριούχο ιδιοκτήτη, ο οποίος είχε μια βελόνα καρφωμένη στο χέρι του.
Η συγκεκριμένη υπάλληλος είπε ότι αναγκάστηκε να εργάζεται ακόμη κι όταν ήταν άρρωστη με βρογχίτιδα και ένας Ρώσος καλεσμένος τής έριχνε τσάι στο πρόσωπο κάθε φορά που την έβλεπε, γιατί δεν του άρεσε το παρουσιαστικό της.
