Η ερωτηση ειναι:
Οταν λεμε οτι ο ΑΚΤΩΡ "εφτιαξε" την Αττικη Οδο, τι ακριβως εννοουμε?
Οτι ο Μπομπολας ειχε 50 μηχανικους, 1500 εργατες και 100 οχηματα, τα εβαλε ολα μπρος και εκτελεσε το εργο?
Ή οτι ο Μπομπολας εβαλε τα λεφτα (δανειστηκε, κατα κυριο λογο), και με αυτα τα λεφτα πληρωσε διαφορους
εργολαβους της Αττικης και φορτηγατζηδες/μπουλντοζιερηδες/εκσκαφεις για του φτιαξουν το δρομο - και τωρα κανει αποσβεση εισπραττοντας διοδια?
Διοτι στη μια περιπτωση μιλαμε για 100% ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗ, ενω στην αλλη μιλαμε για διαχειριστη κονδυλίων/επενδυτη.
Και κατι αλλο: Οι 3500 εργαζομενοι που δηλωνει οτι εχει ο Ελλακτωρ, πώς κατανεμονται? Ειναι υπαλληλοι γρααφειου που κανουν σχεδιασμο εργων και "μπιζνες", ή ειναι και εργατες?
Μηχανηματα δικα του εχει?
Κάθε έργο έχει δικό του τρόπο οικονομικής διαχείρησης. Μπορεί να υπάρχουν έργα με ίδιο τρόπο.
Ειδικά η Αττική οδός ήταν σε μεγάλο βαθμό "αυτοχρηματοδοτούμενο" έργο. Δηλαδή η κοινοπραξία που το ανέλαβε (δεν ήταν μόνο ο ακτωρ - ήταν πολλές εταιρείες αλλά ο άκτωρ είχε μεγάλο ποσοσστό στην κοινοπραξία) θα έβαζε και λεφτά για να γίνει το έργο.
Το που θα εύρισκε τα λεφτά είναι άλλο καπέλο. Μπορεί να έβαζε απ' το ταμείο της. Μπορεί να έβαζε συνεταίρο. Μπορεί να δανειζόταν από τράπεζες. Τα πάντα μπορεί.
Προσωπικό για το έργο συνεισέφεραν όλοι οι συμμετέχοντες στην κοινοπραξία, το περισσότερο βέβαια ήταν του άκτωρ.
Μηχανήματα τέτοιου τύπου οι 4 εταιρείες που αναφέρεις δεν έχουν πολλά. Κάθε φορά που χρειάζονται να κάνουν τέτοιες δουλειές συμφωνούν με αυτόν που έχει το μηχάνημα, ο οποίος προσφέρει έργο, αμοιβόμενος. Και δεν είναι μόνο τα χωματουργικά, είναι οι ξυλότυποι, τα μηχανήματα θεμελίωσης (πασσαλόπηξη), τα ασφαλτικά, πολύ πράμα.
Αν βέβαια χρειάζεται κάποιο μηχάνημα που δεν υπάρχει σε αφθονία στην αγορά (μπουλντόζες και φορτηγά υπάρχουν άπειρα, όπως καταλαβαίνεις - μετροπόντικας π.χ. όμως δεν υπάρχει), τότε η κοινοπραξία (ή κάποια από τις εταιρείες που συμμετέχουν) εξετάζει την περίπτωση να αγοράσει ένα, μια που θα έχει εξασφαλισμένη τη χρήση του για κάμποσο καιρό. Δεν θα "της κάθεται" το μηχάνημα δηλαδή.
Οι 50 μηχανικοί μου λες για την Αττική οδό είναι λίγοι. "Μηχανικοί" (με την έννοια πτυχίου πολυτεχνείου) πρέπει να απασχολήθηκαν πάνω από 250. Αλλά (όπως και σε όλες τις δουλειές), "μηχανικός" από "μηχανικό" έχει διαφορά.
Εκτός από την επιστημονική δουλειά (να μετρήσει, να χαράξει, να ελέγξει (π.χ. σίδερα στο μπετόν), να παίρνει δείγματα κλπ) ο "μηχανικός" σε τέτοια έργα είναι ουσιαστικά manager. Έχει διοικητική ευθύνη: Να γίνουν σωστές συμφωνίες με τους υπεργολάβους, να τηρηθούν χρονοδιαγράμματα, να υπάρχουν στην ώρα τους τα απαραίτητα υλικά, να μη γίνονται σπατάλες, να μη γίνονται ατυχήματα, να αξιώνει αμοιβές (της κοινοπραξίας) αν πρέπει να εκτελεστεί έργο που δεν ήταν στη συμφωνία, πολύ πράμα, με πολύ μεγάλο εύρος δραστηριότητας, που ξεφεύγει πολύ από την περιορισμένη ικανότητα του "επιστήμονα μηχανικού" που προσφέρει το πτυχίο του πολυτεχνείου. Και μέσα σ' αυτό το μεγάλο εύρος φαίνεται ποιος "τραβάει" (και πάει μπροστά στην εταιρεία, και αμοίβεται καλά, και μετά πάει και σε άλλο έργο, κλπ) και ποιος (παρά το ότι κι αυτός έχει πτυχίο) θα παραμείνει μια μετριότητα.
Εκτός απ' τους μηχανικούς υπάρχουν εργοδηγοί, εξειδικευμένοι τεχνίτες, και εργάτες. Και ένα σωρό άλλες ειδικότητες (π.χ. χειριστές μηχανημάτων, ηλεκτρολόγοι, μονωτζήδες) και κάποιοι διοικητικοί (π.χ. προσωπικό γραμματείας).
Ένα τόσο μεγάλο (και σε έκταση και σε τζίρο) έργο δεν θα μπορούσε να καλυφθεί από το υπάρχον προσωπικό των εταιριών της κοινοπραξίας. Και βέβαια δεν θα μπορούσαν τα υπόλοιπα έργα των εταιρειών και τα γραφεία αυτών των εταιρειών να απογυμνωθούν τελείως από κόσμο.
Έτσι η κοινοπραξία έκανε προσλήψεις. Πήρε προσωπικό, που απασχολήθηκε 3, 4 χρόνια (όσο χρειαζόταν για τό έργο). Όταν τελείωσε το έργο προφανώς οι περισσότεροι έφυγαν, εκτός βέβαια από κάποιους που συνέχισαν να απασχολούνται σαν προσωπικό της "Αττική Οδος Α.Ε." και της "Αττικές Διαδρομές" πλέον.
Καταλαβαίνεις π.χ. ότι αν μια κοπέλα της γραμματείας του έργου "κέντησε" τα 3-4 χρόνια που δούλεψε στο έργο, αυτός που ανέλαβε την "Διαδρομές" την πήρε και την έβαλε στη γραμματεία της λειτουργίας.
Η κοινοπραξία που έφτιαξε το έργο δεν πρέπει να υπάρχει πια (σαν νομικό πρόσωπο). Μάλλον θα έχει διαλυθεί. Οι εταιρείες βέβαια υπάρχουν, και διατηρούν τη συμμετοχή τους στη λειτουργία του σύμφωνα με την αρχική σύμβαση παραχώρησης.
Η Αττική οδός αποδείχτηκε χρυσορυχείο γι' αυτούς που αποφάσισαν να συμμετάσχουν. Μεγαλύτερη συμμετοχή έχει ο άκτωρ, βέβαια. Όμως, επειδή ήταν το πρώτο έργο αυτής της μορφής, υπήρχε μια "διαστακτικότητα" για συμμετοχές, γιατί κανείς δεν ήξερε πως θα πάει. Ο άκτωρ το τόλμησε, και βγήκε κερδισμένος.
Η δραστηριότητα αυτή είναι και τεχνική/κατασκευαστική, και επιχειρηματική/επενδυτική. Ίδια με αυτή που έκανε η Hochtief στο αεροδρόμιο. Και το έφτιαξε, και το δουλεύει.
Τώρα, για το άλλο που λες (3.500 εργαζόμενοι) δεν ξέρω ούτε αν είναι αληθές (πάντα αυτά τα νούμερα έχουν την τάση να "φουσκώνονται" κάπως όταν είναι να βγουν προς τα έξω), ούτε πως κατανέμονται. Σίγουρα πάντως η κατάσταση μισθοδοσίας της "Ελλακτωρ Α.Ε." που πάει κάθε μήνα στο ΙΚΑ για ένσημα, δεν έχει 3.500 ονόματα.
Δεν ξέρω τι υπολογίζουν. Υπάρχει πάντα ένας πυρήνας υπαλλήλων που δεν μειώνεται (γιατί "κρατάει" την εταιρεία όσο κι αν αυτή συρρικνώνεται λόγω κρίσης), αλλά γενικώς τα νούμερο είναι "ελαστικό". Αν δεν έχει έργα, τι να τον κάνει τον πολύ κόσμο και να τον πληρώνει?
Και δεν ξέρω τι έργα έχει η "ΕΛΛΑΚΤΩΡ" αυτή την εποχή.
Δεν ξέρω αν σε κάλυψα.