Δεν ισχύει.
Αυτό που ισχύει (εξ ιδίων κρίνω) είναι το εξής:
16, 18, 20 χρονών πήδαγα ότι εύρισκα.
25, 30, άρχισε να συμβαίνει (αυτόματα) κάποια επιλογή. Δε μου σηκωνόταν με ΟΛΕΣ που τύχαιναν, ή μάλλον δεν αποφάσιζα να κυνηγήσω ΤΑ ΠΑΝΤΑ που τύχαιναν.
35, 40, αυτή η "επιλογή" στένεψε ακόμα περισσότερο.
Τώρα που μπήκα στα "-ήντα" πράγματι δεν υπάρχει η διάθεση "μάχης" που υπήρχε παλιότερα.
Αλλά άμα βρεθεί ο κατάλληλος στόχος φίλε, δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα.
Σου είπα, είμαι "-ήντα" και. Αρκετά "και".
Πήγα 6 μέρες εκδρομή με ένα "πιπίνι" (τρόπος του λέγειν - ας πούμε 25 χρόνια πιο μικρή από μένα - πάνω από 30 πάντως) που ΤΟ ΓΟΥΣΤΑΡΩ.
6 μέρες είπε το Δεσπότη, Παναγιώτη.
Και ούτε χαπάκια, ούτε τίποτα.
Άμα "το αντικείμενο" σε τραβάει, δε σε νοιάζει τίποτα. Άκαμπτος.
Αυτό που συμβαίνει (το ξαναλέω) είναι ότι "τα αντικείμενα" λιγοστεύουν. Γίνονται λιγότερα αυτά που μας τον σηκώνουν.
Και βέβαια το θέμα του να σου σηκώνεται με την κυρία που οι κοινωνικές συνθήκες σε έχουν βάλει δίπλα (εννοώ τη γυναίκα σου) μη το συζητάς καθόλου. Δράμα.
;)
