Αρχαία Ελλάδα(Τεχνολογία,μάχες,θρησκεία κ.α)

[Ικτίνος]

 

[kappa_fi]

Ωραίο νήμα αλλά αναρωτιέμαι πόσοι διαβάζουν τις αυτούσιες παραθέσεις ξένων κειμένων.

Δυο σημεία από μένα:

ο αρχαίος ελληνικός κόσμος, όχι στο σύνολό του βέβαια, κι αυτό είναι μια ιστορία της οποίας δεν είμαι ικανός να θίξω καν το περίγραμμα, κληροδότησε στην ανθρωπότητα την έννοια της ελευθερίας έτσι όπως διαμορφώθηκε μπροστά στον φόβο της δουλείας.

Αρκετές μεγάλες προσωπικότητες του αρχαίου κόσμου αιχμαλωτίστηκαν κατά τη διάρκεια μαχών ή εξαιτίας της ευρέως διαδεδομένης στην εποχή πειρατείας, με αποτέλεσμα να πουληθούν ως σκλάβοι, να υποδουλωθούν δηλαδή, κάτι που θεωρούνταν ως ύψιστη ατίμωση της ανθρώπινης τύχης. Θυμίζω τον Πλάτωνα και τον Διογένη τον Κυνικό ως τις πιο γνωστές περιπτώσεις αλλά και τις κατεξοχήν εξαιρέσεις όσον αφορά τη μοίρα που επιφύλασσε η υποδούλωση στους απλούς κι ανώνυμους ανθρώπους.

Η δουλεία, απ' όσο γνωρίζω, οριζόταν απ' τη στέρηση της άσκησης των πολιτικών δικαιωμάτων αφενός και του αυτεξούσιου της διάθεσης της εργασιακής δύναμης των υποκειμένων αφετέρου.

Η μία πλευρά της δουλείας του αρχαίου κόσμου, λοιπόν, παραμένει ενεργή μέχρι σήμερα, χωρίς αυτό να φοβίζει κανέναν.

Το δεύτερο σημείο είναι μια ρήση, παροιμιακή, του Αισώπου (ο οποίος εκτός απ' τους μύθους του, συνέθεσε κι ορισμένα ρητά):

Εγγύς Διός, εγγύς κεραυνού.

Που σημαίνει ότι όποιος ή όποια επιθυμεί να βρίσκεται κοντά ή δίπλα στην ανώτατη αρχή (όποια κι αν είναι αυτή) απολαμβάνει αποκλειστικά και μόνο τον κίνδυνο να ξεσπάσει πάνω του η τιμωρητική της δύναμη.

Υ.Γ. Αξίζει κι η μνεία στη φράση "εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης", από την Ιλιάδα, που ο τυφλός αοιδός απόδίδει στον Έκτορα, ως απάντησή του στους οιωνούς που έστελνε αλλεπάλληλα ο Δίας ενάντια στην προοπτική της επέλασης των Τρώων στα καράβια των Αχαιών. "Μα δε βλέπεις τα σημάδια; Θα μας γαμήσουνε" του έλεγε ο σύντροφός του στη μάχη, με αποτέλεσμα να του απαντήσει ο Έκτορας με την αθάνατη αυτή φράση, γράφοντας στ' αρχίδια του και τον Δία και τα σημάδια του.

 

[Maximilien]

Ωραίο νήμα αλλά αναρωτιέμαι πόσοι διαβάζουν τις αυτούσιες παραθέσεις ξένων κειμένων.

Δυο σημεία από μένα:

ο αρχαίος ελληνικός κόσμος, όχι στο σύνολό του βέβαια, κι αυτό είναι μια ιστορία της οποίας δεν είμαι ικανός να θίξω καν το περίγραμμα, κληροδότησε στην ανθρωπότητα την έννοια της ελευθερίας έτσι όπως διαμορφώθηκε μπροστά στον φόβο της δουλείας.

Αρκετές μεγάλες προσωπικότητες του αρχαίου κόσμου αιχμαλωτίστηκαν κατά τη διάρκεια μαχών ή εξαιτίας της ευρέως διαδεδομένης στην εποχή πειρατείας, με αποτέλεσμα να πουληθούν ως σκλάβοι, να υποδουλωθούν δηλαδή, κάτι που θεωρούνταν ως ύψιστη ατίμωση της ανθρώπινης τύχης. Θυμίζω τον Πλάτωνα και τον Διογένη τον Κυνικό ως τις πιο γνωστές περιπτώσεις αλλά και τις κατεξοχήν εξαιρέσεις όσον αφορά τη μοίρα που επιφύλασσε η υποδούλωση στους απλούς κι ανώνυμους ανθρώπους.

Η δουλεία, απ' όσο γνωρίζω, οριζόταν απ' τη στέρηση της άσκησης των πολιτικών δικαιωμάτων αφενός και του αυτεξούσιου της διάθεσης της εργασιακής δύναμης των υποκειμένων αφετέρου.

Η μία πλευρά της δουλείας του αρχαίου κόσμου, λοιπόν, παραμένει ενεργή μέχρι σήμερα, χωρίς αυτό να φοβίζει κανέναν.

Το δεύτερο σημείο είναι μια ρήση, παροιμιακή, του Αισώπου (ο οποίος εκτός απ' τους μύθους του, συνέθεσε κι ορισμένα ρητά):

Εγγύς Διός, εγγύς κεραυνού.

Που σημαίνει ότι όποιος ή όποια επιθυμεί να βρίσκεται κοντά ή δίπλα στην ανώτατη αρχή (όποια κι αν είναι αυτή) απολαμβάνει αποκλειστικά και μόνο τον κίνδυνο να ξεσπάσει πάνω του η τιμωρητική της δύναμη.

Υ.Γ. Αξίζει κι η μνεία στη φράση "εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης", από την Ιλιάδα, που ο τυφλός αοιδός απόδίδει στον Έκτορα, ως απάντησή του στους οιωνούς που έστελνε αλλεπάλληλα ο Δίας ενάντια στην προοπτική της επέλασης των Τρώων στα καράβια των Αχαιών. "Μα δε βλέπεις τα σημάδια; Θα μας γαμήσουνε" του έλεγε ο σύντροφός του στη μάχη, με αποτέλεσμα να του απαντήσει ο Έκτορας με την αθάνατη αυτή φράση, γράφοντας στ' αρχίδια του και τον Δία και τα σημάδια του.

Δεν είναι εύκολο φίλτατε να διαβάσουν ''πολλοί'' τις αυτούσιες παραθέσεις.

Απο την άλλη η ''ανθρώπινη φύση'' ίσχυε και για τους αρχαίους Έλληνες.
Ενώ είχαν αναλύσει και φιλοσοφήσει τα πάντα(σχεδόν)αρμονικά,δεν μπορούσαν και να τα κάνουν πράξη.

Δες δουλεία,δες εγκλήματα πολέμου,δες δεισιδαιμονίες,δες μίσος για τη γειτονική πόλη κτλ.

Καλή σου μέρα.

 

[kappa_fi]

Δεν είναι εύκολο φίλτατε να διαβάσουν ''πολλοί'' τις αυτούσιες παραθέσεις.

Απο την άλλη η ''ανθρώπινη φύση'' ίσχυε και για τους αρχαίους Έλληνες.
Ενώ είχαν αναλύσει και φιλοσοφήσει τα πάντα(σχεδόν)αρμονικά,δεν μπορούσαν και να τα κάνουν πράξη.

Δες δουλεία,δες εγκλήματα πολέμου,δες δεισιδαιμονίες,δες μίσος για τη γειτονική πόλη κτλ.

Καλή σου μέρα.

Ξέρεις, σε χίλια ή δυο χιλιάδες χρόνια από τώρα, οι άνθρωποι του μέλλοντος θα μιλάνε για τον παρόντα αιώνα έχοντας ως αντιπροσωπευτικά παραδείγματα τον Αϊνστάιν, τον Χάιντεγκερ, τον Βιτγκεντστάιν, τον Σοστακόβιτς και άλλους επιστήμονες, φιλόσοφους και δημιουργούς του ίδιου βεληνεκούς.

Και θα λένε:

οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν φτάσει σε απαράμιλλα ύψη αυθεντίας....

Το οποίο και προφανώς απέχει παρασάγγας απ' την πραγματικότητα και την αλήθεια. Η οποία πραγματικότητα, που συνιστά και την αλήθεια της εποχής μας, είναι ο βαθμός και ο τρόπος που προσλαμβάνουμε εγώ και εσύ τα έργα και τα δημιουργήματα των ανωτέρω και τίποτ' άλλο.

Όταν αναφερόμαστε λοιπόν στους αρχαίους έλληνες, έχοντας στο μυαλό μας τον Πλάτωνα, τον Θεμιστοκλή, τον Αριστοτέλη και τον αντιρρησία Κυνικό, οφείλουμε ν' αναγνωρίζουμε το γεγονός ότι δεν αναφερόμαστε στους προγόνους μας, οι οποίοι κοιτούσαν με απορία τον Σωκράτη μέσα στο θέατρο του Διονύσου όταν ο Αριστοφάνης τον παρουσίασε στο αθηναϊκό κοινό, για ν' αποδείξει το βάσιμο της ύπαρξης των ηρώων του.

Πολύ καλή σου μέρα κι από μένα.

 

[Maximilien]

Ξέρεις, σε χίλια ή δυο χιλιάδες χρόνια από τώρα, οι άνθρωποι του μέλλοντος θα μιλάνε για τον παρόντα αιώνα έχοντας ως αντιπροσωπευτικά παραδείγματα τον Αϊνστάιν, τον Χάιντεγκερ, τον Βιτγκεντστάιν, τον Σοστακόβιτς και άλλους επιστήμονες, φιλόσοφους και δημιουργούς του ίδιου βεληνεκούς.

Και θα λένε:

οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν φτάσει σε απαράμιλλα ύψη αυθεντίας....

Το οποίο και προφανώς απέχει παρασάγγας απ' την πραγματικότητα και την αλήθεια. Η οποία πραγματικότητα, που συνιστά και την αλήθεια της εποχής μας, είναι ο βαθμός και ο τρόπος που προσλαμβάνουμε εγώ και εσύ τα έργα και τα δημιουργήματα των ανωτέρω και τίποτ' άλλο.

Όταν αναφερόμαστε λοιπόν στους αρχαίους έλληνες, έχοντας στο μυαλό μας τον Πλάτωνα, τον Θεμιστοκλή, τον Αριστοτέλη και τον αντιρρησία Κυνικό, οφείλουμε ν' αναγνωρίζουμε το γεγονός ότι δεν αναφερόμαστε στους προγόνους μας, οι οποίοι κοιτούσαν με απορία τον Σωκράτη μέσα στο θέατρο του Διονύσου όταν ο Αριστοφάνης τον παρουσίασε στο αθηναϊκό κοινό, για ν' αποδείξει το βάσιμο της ύπαρξης των ηρώων του.

Πολύ καλή σου μέρα κι από μένα.

Επαυξάνω!