Σας μιλάει ο παλιός που έκανα μαγαζί στην Γερμανία, την δεκαετία του 90. Τα λεφτά τα έφερνα Ελλάδα κρυμμένα σε ότι μπορείτε και δεν μπορείτε να φανταστείτε. Δούλεψα το μαγαζί 7 χρόνια. Έκανα τόσα λεφτά όσο να μπορώ να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου χωρίς να δουλεύω. Τι μου έχει μείνει από όλη την υπόθεση; Αν εξαιρέσουμε το άγχος από την δουλειά την κούραση και την αγωνία μη σου την πέσει η γερμανική εφορία που τότε γάμαγε και έδερνε ήταν μια εμπειρία ζωής.
Ήρθα πίσω στο κωλοχανείο μας όπως όλοι οι μετανάστες ονειρεύονται να επιστρέψουν πίσω αλλά τώρα παίζω με τους δικούς μου όρους όχι όπως όταν είχα φύγει από Ελλάδα.
Δούλεψα σκληρά παιδιά πολύ σκληρά. Έκανα 3 χρόνια να κατέβω Ελλάδα όταν έφτιαξα το μαγαζί, δούλεψα με 40 πυρετό κάποιες στιγμές όταν άρχιζα, έφτασα σε σημείο να κοιμηθώ στο αυτοκίνητο να περιφέρομαι σαν να μην υπάρχει αύριο,υπήρξαν στιγμές απελπισίας, υπήρξαν και απίστευτες στιγμές να βγάζω ζήτα και να βλέπω 2 χιλιάρικα τζίρος ημέρας. Καθάριζα καθαρά δικά μου 6-7 χιλιάρικα τον μήνα τα τελευταία 3 χρόνια πριν φύγω.
Να δώσω μια δύο συμβουλές σε όσους ξεκινάνε.
Ποτέ μην υποτιμήσεις κανένα άνθρωπο. Ούτε εργαζόμενο, ούτε πελάτη, ούτε περαστικό, ούτε σκουπιδιάρη. Κάθε άνθρωπος θα σου χρειαστεί κάπου, κάποια στιγμή.
Να ξοδεύεις για να βγάλεις δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλεις χρήμα αν δεν χώσεις χρήμα. Καλό πόστο καλή περιοχή, καλή ποιότητα καλό σερβις καλή διαφήμιση.
Να προσέχεις την υγεία σου, σωματική και ψυχική.
Να την κάνεις όσο είναι καιρός. Κάθε πράγμα έχει αρχή και τέλος. Μην αφήσεις τους άλλους να τελειώσουν δικό σου δημιούργημα που έφτυσες αίμα να το φτιάξεις.
Αυτά και καλή τύχη.
