Το μόνο που έχω να πω είναι ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Και εξηγούμαι...
Δοκίμασα να πάω προ ενός μηνός περίπου (είχα βρεθεί στο Περιστέρι για δουλειά και ήθελα "ξεμπούκωμα". Έχω και μία νάτσουραλ nostalgia στην καλτίλα (Gen-Xer γαρ) οπότε έκανα την κίνηση. Ξέχασα όμως να αφήσω κριτική (μάλλον την απώθησα για λόγους που θα καταλάβετε ευθύς αμέσως) οπότε θα το κάνω τώρα.
Συνεννόηση μέσω μηνυμάτων σε γνωστή πλατφόρμα αγγελιών. Όχι δύσκολη. Φαίνεται ότι έχει και κάποιον άντρα που δίνει κώλο να περιφέρεται, τώρα σύζυγο, γκόμενο, φίλο, δεν ξέρω. Της ξεκαθαρίζω ότι δεν γαμάω άντρες οπότε και έληξε το θέμα του αγάμητου γουατέβα - τον οποίο και δεν συνάντησα (ευτυχώς) ποτέ.
Μετάβαση σε μια διεύθυνση στον Κολωνό όπου μου είχε πει "θα έρθεις στο τάδε μέρος απ'έξω και θα κάνεις αναπάντητη". Οκ λέω, το έχουμε ξανακάνει πόσες φορές. Φτάνω απ'έξω, τηλεφωνώ και εκεί δέχτηκα το έξτρα μπόνους της ιστορίας όταν για κακή μου τύχη συνέπεσα με τον πιο περίεργο κ@λ0γερο πασών των δυτικών (και ενδεχομένως όχι μόνο) συνοικιών ever, ο οποίος εκείνη τη στιγμή εξερχόταν του κτιρίου και απαιτούσε καλά και σώνει να μάθει γιατί στέκομαι έξω (προσοχή, έξω σημαίνει 2-3 μέτρα μακριά) από το σπίτι του. Τες πα, τον αγνοώ, κάνω ένα γύρο στο τετράγωνο και επιστρέφω. Μπαίνω σε μια κλασική πολυκατοικία 35ετίας και ανεβαίνω στον 4ο, όπου και παίζεται η τελευταία πράξη του δράματος.
Μου ανοίγει μια γυναίκα (sic) πολύ κοντή, γεμάτη αλλά με εξαιρετικά ατσούμπαλο στυλ, απροσδιορίστου ηλικίας η οποία είναι ΟΡΙΑΚΑ πιο πρόσφατα ξυρισμένη από εμένα. Και εγώ έχω μούσι. Και όχι μούσι "α δεν ξυρίστηκα μια εβδομάδα". Μούσι Μπισμπίκη-style. Και δεν μιλάμε για "χνούδι στο άνω χείλος". Μιλάμε για σκληρό, hard-core του κερατά ξυρισμένο προ ολίγων ημερών μούσι σαγονιού και μουστάκι που έχει ξαναβγει στα 2-3 χιλιοστά και χρειάζεται Ζιλέτ Σένσορ Εξέλ με 66 διασταυρούμενες λεπίδες από Δαμασκηνό ατσάλι για να γίνει καλά.
Η αμηχανία μου κράτησε μερικά δευτερόλεπτα.
Της λέω "να σου πω, αφού κάνεις τρίο και με τον άντρα σου θέλεις να κάνουμε και τρίο με τη δικιά μου";
Με κοιτάζει με μια απορία και απαντάει "ΟΚ".
"Τέλεια" της λέω. "Πάω κάτω να τη φέρω" και κάνω μεταβολή.
Ακόμα πάω.
Από εμένα δεν είναι "ΝΟ", είναι "ΧΕΛ ΝΟ" εκτός κι αν είστε ΤΟΣΟ σκληροί καργιόληδες που, ρε τύποι, ειλικρινά, να έρθω να σας περάσω και την καπότα.
Πι-Ες: Εκτοτε όποτε περνάω από τον Κολωνό (συχνά λόγω δουλειάς) νιώθω μια αυτόματη ροπή να επισκευθώ τον μπαρμπέρη μου.
Να είστε καλά και καλές γιορτές!