Sexpeare in Luv
Μέλος
- Εγγρ.
- 25 Ιαν 2008
- Μηνύματα
- 837
- Like
- 2
- Πόντοι
- 6
Οι στενές σχέσεις Ισραήλ και Χαμάς[size=25pt][/size]
Μιλώντας στην Ιερουσαλήμ τον Δεκέμβριο του 2001, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Ισραήλ Daniel Kurtzer έκανε την σύνδεση μεταξύ της αύξησης των φανατικών ισλαμικών ομάδων της Χαμάς, της Ισλαμικής Τζιχάντ και του Ισραήλ για την προώθηση του ισλαμικού κινήματος σε βάρος του παλαιστινιακού εθνικιστικού κίνηματος. Ο Kurtzer είπε ότι η ανάπτυξη του ισλαμικού κινήματος στα παλαιστινιακά εδάφη τις τελευταίες δεκαετίες-«με την σιωπηλή υποστήριξη του Ισραήλ"-δεν ήταν "εντελώς άσχετη" με την εμφάνιση της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ και των τρομοκρατικών επιθέσεων κατά του Ισραήλ. Ο Kurtzer εξήγησε ότι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, όταν το ισλαμικό κίνημα άρχισε να ανθεί στην Δυτική Όχθη και τη Γάζα, "Το Ισραήλ θεώρησε ότι είναι καλύτερο να έχουμε στροφή των ανθρώπων προς τη θρησκεία και όχι προς την κατεύθυνση μιας εθνικιστικής αιτίας [όπως η PLO]. " Ως εκ τούτου, έκαναν ελάχιστα για να σταματήσει η ροή χρήματος προς τα τέμενη και τα άλλα θρησκευτικά ιδρυμάτα, αντί για τα σχολεία.
Η Χαμάς ήταν ένα εργαλείο με το οποίο το Ισραήλ θα μπορούσε να υπονομεύσει το εθνικιστικό κίνημα με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής και της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) Γιασέρ Αραφάτ. Σε μια συνέντευξη την 11η Δεκέμβρη στην ημερήσια ιταλική Corriere della Sera, ο Αραφάτ, είχε πει: "Έχουμε κάνει τα πάντα για να σταματήσει η βία. Όμως η Χαμάς είναι ένα πλάσμα του Ισραήλ, η οποία κατά την πρωθυπουργία του [Γιτζάκ] Shamir [τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν ιδρύθηκε η Χαμάς], τους έδωσε τα χρήματα και περισσότερα από 700 ιδρύματα, μεταξύ των οποίων και τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τα τζαμιά".
Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου
Η υποστήριξη της Χαμάς είναι απλά η εφαρμογή του παλιού ρητού, "Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου." Πράγματι, στο μυαλό των ultra-εθνικιστών όπως ο Αριέλ "Τα κάνει αόρατα" Σαρόν δεν υπήρχε ενδιαφέρον για την ειρήνη. Την 3η Ιανουαρίου στην εφημερίδα Ha'aretz, ο Yossi Sarid, πρόεδρος του κόμματος Meretz, έγραψε: "Αυτό που τρομάζει τον Σαρόν είναι κάθε προοπτική ηρεμίας ή μετριοπάθειας. Αν η κατάσταση ήταν να ηρεμήσει και να σταθεροποιηθεί, ο Σαρόν θα έπρεπε να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και, ως επακόλουθο της πίεσης από το εσωτερικό και το εξωτερικό, να φέρει σοβαρές προτάσεις για μια συμφωνία. Ο Σαρόν κατανοεί ότι «οι τρομοκράτες και εκείνοι που τους παρέχουν άσυλο δεν είναι οι πραγματικοί εχθροί. Αντίθετα,οι πραγματικοί εχθροί είναι οι μετριοπαθείς .... αν πρέπει να μιλήσουμε με μετριοπαθείς, αυτό είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, αν όχι επικίνδυνο εγχείρημα".
Δύο δεκαετίες υπονόμευσης του Αραφάτ
Δεδομένου του επιπέδου ελέγχου που οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίεςήταν σε θέση να ασκήσουν τα παλαιστινιακά εδάφη κατά τα τελευταία 35 χρόνια ισραηλινής κατοχής δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν ότι το Ισραήλ είναι εξοικειωμένο με την πρόσληψη χιλιάδων συνεργατών και προβοκατόρων μεταξύ των δεκάδων χιλιάδων Παλαιστινίων που έχουν περάσει από ισραηλινές φυλακές σε διάστημα 35 ετών κατοχής της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας.
Η Χαμάς είναι ένα ακρωνύμιο για το Harafat al-Muqawama Al-Islamiyya, ή ισλαμικό κίνημα αντίστασης. Ο πνευματικός ηγέτης ήταν ο σεΐχης Αχμέντ Γιασίν, ο οποίος είχε μια ασυνήθιστη σχέση με τις ισραηλινές αρχές. Η δεδηλωμένη πολιτική της Χαμάς είναι απλώς η άλλη όψη της πολιτικής του Σαρόν του «Μεγάλου Ισραήλ» που αρνείται την αναζήτηση εδαφικού συμβιβασμού. Το καταστατικό της Χαμάς, το 1988, δήλωνε πως, "Η γη της Παλαιστίνης είναι μια ισλαμική γη για όλες τις γενιές, και μέχρι την ημέρα της Αναστάσεως, κανείς δεν μπορεί να αποποιηθεί αυτή ή μέρος αυτής ή να την εγκαταλείψει.... οι λεγόμενες ειρηνευτικές πρωτοβουλίες, είναι όλες ενάντια στις πεποιθήσεις της Χαμάς, παραίτηση από την Παλαιστίνη σημαίνει παραίτηση από την θρησκείας. " Σε αυτή την ρητορική δεν υπάρχει χώρος για ένα κράτος του Ισραήλ-όπως δεν υπάρχει για την Παλαιστίνη στο "Μεγάλο Ισραήλ». Οι σχέσεις της Χαμάς με το Ισραήλ εντάθηκαν όταν η Αραβική Λίγκα, το 1974, αποφάσισε να αναγνωρίσει τον Αραφάτ και την PLO ως εκπρόσωπους του παλαιστινιακού λαού-στην πραγματικότητα, μια κυβέρνηση στην εξορία.
Η Πολιτική για την ενίσχυση ισλαμικών ιδρυμάτων
Το 1997, στο Jaffee Center for Strategic Studies, στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, δημοσιεύθηκε μια μελέτη με τίτλο "η Χαμάς: Ριζοσπαστικό Ισλάμ σε έναν εθνικό αγώνα" που έγραφε πως «η Χαμάς είχε λάβει άδεια από την ισραηλινή πολιτική διοίκηση, το 1979, να διεξάγει τις δραστηριότητές της. Η άδεια που προφανώς ήταν συνεπής με την ισραηλινή πολιτική της για την ενίσχυση ισλαμικών ιδρυμάτων, ήταν αντίβαρο του παλαιστινιακού εθνικιστικού κινήματος".
Ο Σεΐχης Γιασίν, μαζί με άλλους ηγέτες της Χαμάς, συνελήφθη το 1984, αφού διαπιστώθηκε ότι η Ισλαμική Ένωση αποθηκεύε όπλα. Όμως, η οργάνωση δεν είχε απαγορευθεί!!!!!!!!!!! Ο Γιασίν ελευθερώθηκε σύντομα στο πλαίσιο μιας άνευ προηγουμένου ανταλλαγής κρατούμενων . Ο Γιασίν, όπως όλοι οι ανώτεροι ηγέτες της Χαμάς, είναι μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, οι εκτεταμένες διεθνή ισλαμική οργάνωση με δραστηριότητες σε ολόκληρο τον ισλαμικό κόσμο. Στο παρελθόν, οι αγγλο-αμερικανικές φατρίες δεν δίστασαν να χειραγωγήσουν την Αδελφότητα των διαφόρων παρατάξεων για να αποσταθεροποιήσουν κοσμικά αραβικά καθεστώτα. Όταν ξεκίνησε ο Zbigniew Brzezinski τον αφγανικό πόλεμο κατά της Αγίας Ρωσσίας κατά τη δεκαετία του 1980, πολλοί από τους MUJAHIDEEN (όχι του Ατρόμητου Περιστερίου) είχαν προσληφθεί μέσω της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Το κρίσιμο σημείο εδώ είναι ότι η Χαμάς, ένα από τα υποκαταστήματά της, είχε παραδοσιακά έλθει σε αντίθεση με τον κοσμικό εθνικισμό του Αραφάτ και την Φατάχ.
Η πρώτη συνδεόμενη με την Χαμάς επίθεση αυτοκτονίας ξεκίνήσε τον Απρίλιο του 1994, όταν ο Αραφάτ και ο Ράμπιν υπέγραψαν τη συμφωνία για την εγκαθίδρυση της Παλαιστινιακής Εθνικής Αρχής. Η συμφωνία προέβλεπε την διενέργεια ελεύθερων εκλογών σε ολόκληρη την επικράτεια, η οποία θα μπορούσε ενδεχομένως να δημιουργήσει την διεθνή νομιμότητα της κυβέρνησης υπό την ηγεσία του Αραφάτ.Όμως, παρά αυτή η εκστρατεία τρόμου η συμμαχία αυτή, τελικά έσπασε μόνο με την δολοφονία του Ράμπιν και την αποχώρηση του Ισραήλ, στις 5 του Νοέμβρη, 1995.
Η επόμενη φάση των επιθέσεων άρχισε με την "στοχευμένη δολοφονία" του βομβιστή Yahya Ayyash της Χαμάς στις 5 Ιανουαρίου, 1996. Αν και λεγόταν ότι είναι "επιθέσεις αντεκδίκησης," ήταν στην πραγματικότητα μέρος της εκστρατείας της Χαμάς για την εκλογή του Βενιαμίν "Μπίμπι" Νετανιάχου ως πρωθυπουργού του Ισραήλ (Η ιστορία επαναλαμβάνεται?). Αυτό ήταν μέρος της στρατηγικής τους για την επιρροή της ισραηλινής κοινής γνώμης και περιορισμού του σύνολου της διαδικασίας του Όσλο όπως είχε πει ο Ibrahim Ghawshah, o επίσημος εκπρόσωπος της Χαμάς. Η εκλογή του Νετανιάχου πράγματι εκπλήρωσε όλες τις ελπίδες τους...
Κατακλείδα
Η τάση αυτή συνεχίστηκε μέχρι και σήμερα. Η πτώση του Νετανιάχου το 1999 οδήγησε στηn βραχύβια κυβέρνηση του Εχούντ Μπαράκ. Το καλοκαίρι toy 2000 ο Σαρόν έκανε την τελική προβοκάτσια με την επίσκεψη στις 28 Σεπτέμβρη του ισλαμικού ιερού τόπου του Al-Haram Al-Sharif. Αποτέλεσμα??? H έναρξη της 2ης Intifada με στιφάδα, ο εξευτελισμός της Παλαιστινιακής Αρχής που ολοκληρώθηκε με την δολοφονία του Αραφάτ, την εγκαθίδρυση μίας ελεγχόμενης κυβέρνησης υπό Mahmood Abbas στην Δυτική ¨Οχθη και την εγκαθίδρυση στην Γάζα της Χαμάς, έτσι ώστε να υπάρχει ελεγχόμενο πολιτικό χάος που θα αποτρέπει κάθε είδους ειρήνη, παραχώρηση εδαφών και θα χρησιμοποιηθεί για να ξαναφέρει εθνικιστικές κυβερνήσεις στο Ισραήλ. Τι λέτε???
P.S. - Μην τρέχετε να πάρετε τόσο εύκολα το μέρος κανενός!
P.S.II - Peace, Anyone????
Μιλώντας στην Ιερουσαλήμ τον Δεκέμβριο του 2001, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Ισραήλ Daniel Kurtzer έκανε την σύνδεση μεταξύ της αύξησης των φανατικών ισλαμικών ομάδων της Χαμάς, της Ισλαμικής Τζιχάντ και του Ισραήλ για την προώθηση του ισλαμικού κινήματος σε βάρος του παλαιστινιακού εθνικιστικού κίνηματος. Ο Kurtzer είπε ότι η ανάπτυξη του ισλαμικού κινήματος στα παλαιστινιακά εδάφη τις τελευταίες δεκαετίες-«με την σιωπηλή υποστήριξη του Ισραήλ"-δεν ήταν "εντελώς άσχετη" με την εμφάνιση της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ και των τρομοκρατικών επιθέσεων κατά του Ισραήλ. Ο Kurtzer εξήγησε ότι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, όταν το ισλαμικό κίνημα άρχισε να ανθεί στην Δυτική Όχθη και τη Γάζα, "Το Ισραήλ θεώρησε ότι είναι καλύτερο να έχουμε στροφή των ανθρώπων προς τη θρησκεία και όχι προς την κατεύθυνση μιας εθνικιστικής αιτίας [όπως η PLO]. " Ως εκ τούτου, έκαναν ελάχιστα για να σταματήσει η ροή χρήματος προς τα τέμενη και τα άλλα θρησκευτικά ιδρυμάτα, αντί για τα σχολεία.
Η Χαμάς ήταν ένα εργαλείο με το οποίο το Ισραήλ θα μπορούσε να υπονομεύσει το εθνικιστικό κίνημα με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής και της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) Γιασέρ Αραφάτ. Σε μια συνέντευξη την 11η Δεκέμβρη στην ημερήσια ιταλική Corriere della Sera, ο Αραφάτ, είχε πει: "Έχουμε κάνει τα πάντα για να σταματήσει η βία. Όμως η Χαμάς είναι ένα πλάσμα του Ισραήλ, η οποία κατά την πρωθυπουργία του [Γιτζάκ] Shamir [τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν ιδρύθηκε η Χαμάς], τους έδωσε τα χρήματα και περισσότερα από 700 ιδρύματα, μεταξύ των οποίων και τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τα τζαμιά".
Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου
Η υποστήριξη της Χαμάς είναι απλά η εφαρμογή του παλιού ρητού, "Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου." Πράγματι, στο μυαλό των ultra-εθνικιστών όπως ο Αριέλ "Τα κάνει αόρατα" Σαρόν δεν υπήρχε ενδιαφέρον για την ειρήνη. Την 3η Ιανουαρίου στην εφημερίδα Ha'aretz, ο Yossi Sarid, πρόεδρος του κόμματος Meretz, έγραψε: "Αυτό που τρομάζει τον Σαρόν είναι κάθε προοπτική ηρεμίας ή μετριοπάθειας. Αν η κατάσταση ήταν να ηρεμήσει και να σταθεροποιηθεί, ο Σαρόν θα έπρεπε να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και, ως επακόλουθο της πίεσης από το εσωτερικό και το εξωτερικό, να φέρει σοβαρές προτάσεις για μια συμφωνία. Ο Σαρόν κατανοεί ότι «οι τρομοκράτες και εκείνοι που τους παρέχουν άσυλο δεν είναι οι πραγματικοί εχθροί. Αντίθετα,οι πραγματικοί εχθροί είναι οι μετριοπαθείς .... αν πρέπει να μιλήσουμε με μετριοπαθείς, αυτό είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, αν όχι επικίνδυνο εγχείρημα".
Δύο δεκαετίες υπονόμευσης του Αραφάτ
Δεδομένου του επιπέδου ελέγχου που οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίεςήταν σε θέση να ασκήσουν τα παλαιστινιακά εδάφη κατά τα τελευταία 35 χρόνια ισραηλινής κατοχής δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν ότι το Ισραήλ είναι εξοικειωμένο με την πρόσληψη χιλιάδων συνεργατών και προβοκατόρων μεταξύ των δεκάδων χιλιάδων Παλαιστινίων που έχουν περάσει από ισραηλινές φυλακές σε διάστημα 35 ετών κατοχής της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας.
Η Χαμάς είναι ένα ακρωνύμιο για το Harafat al-Muqawama Al-Islamiyya, ή ισλαμικό κίνημα αντίστασης. Ο πνευματικός ηγέτης ήταν ο σεΐχης Αχμέντ Γιασίν, ο οποίος είχε μια ασυνήθιστη σχέση με τις ισραηλινές αρχές. Η δεδηλωμένη πολιτική της Χαμάς είναι απλώς η άλλη όψη της πολιτικής του Σαρόν του «Μεγάλου Ισραήλ» που αρνείται την αναζήτηση εδαφικού συμβιβασμού. Το καταστατικό της Χαμάς, το 1988, δήλωνε πως, "Η γη της Παλαιστίνης είναι μια ισλαμική γη για όλες τις γενιές, και μέχρι την ημέρα της Αναστάσεως, κανείς δεν μπορεί να αποποιηθεί αυτή ή μέρος αυτής ή να την εγκαταλείψει.... οι λεγόμενες ειρηνευτικές πρωτοβουλίες, είναι όλες ενάντια στις πεποιθήσεις της Χαμάς, παραίτηση από την Παλαιστίνη σημαίνει παραίτηση από την θρησκείας. " Σε αυτή την ρητορική δεν υπάρχει χώρος για ένα κράτος του Ισραήλ-όπως δεν υπάρχει για την Παλαιστίνη στο "Μεγάλο Ισραήλ». Οι σχέσεις της Χαμάς με το Ισραήλ εντάθηκαν όταν η Αραβική Λίγκα, το 1974, αποφάσισε να αναγνωρίσει τον Αραφάτ και την PLO ως εκπρόσωπους του παλαιστινιακού λαού-στην πραγματικότητα, μια κυβέρνηση στην εξορία.
Η Πολιτική για την ενίσχυση ισλαμικών ιδρυμάτων
Το 1997, στο Jaffee Center for Strategic Studies, στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, δημοσιεύθηκε μια μελέτη με τίτλο "η Χαμάς: Ριζοσπαστικό Ισλάμ σε έναν εθνικό αγώνα" που έγραφε πως «η Χαμάς είχε λάβει άδεια από την ισραηλινή πολιτική διοίκηση, το 1979, να διεξάγει τις δραστηριότητές της. Η άδεια που προφανώς ήταν συνεπής με την ισραηλινή πολιτική της για την ενίσχυση ισλαμικών ιδρυμάτων, ήταν αντίβαρο του παλαιστινιακού εθνικιστικού κινήματος".
Ο Σεΐχης Γιασίν, μαζί με άλλους ηγέτες της Χαμάς, συνελήφθη το 1984, αφού διαπιστώθηκε ότι η Ισλαμική Ένωση αποθηκεύε όπλα. Όμως, η οργάνωση δεν είχε απαγορευθεί!!!!!!!!!!! Ο Γιασίν ελευθερώθηκε σύντομα στο πλαίσιο μιας άνευ προηγουμένου ανταλλαγής κρατούμενων . Ο Γιασίν, όπως όλοι οι ανώτεροι ηγέτες της Χαμάς, είναι μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, οι εκτεταμένες διεθνή ισλαμική οργάνωση με δραστηριότητες σε ολόκληρο τον ισλαμικό κόσμο. Στο παρελθόν, οι αγγλο-αμερικανικές φατρίες δεν δίστασαν να χειραγωγήσουν την Αδελφότητα των διαφόρων παρατάξεων για να αποσταθεροποιήσουν κοσμικά αραβικά καθεστώτα. Όταν ξεκίνησε ο Zbigniew Brzezinski τον αφγανικό πόλεμο κατά της Αγίας Ρωσσίας κατά τη δεκαετία του 1980, πολλοί από τους MUJAHIDEEN (όχι του Ατρόμητου Περιστερίου) είχαν προσληφθεί μέσω της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Το κρίσιμο σημείο εδώ είναι ότι η Χαμάς, ένα από τα υποκαταστήματά της, είχε παραδοσιακά έλθει σε αντίθεση με τον κοσμικό εθνικισμό του Αραφάτ και την Φατάχ.
Η πρώτη συνδεόμενη με την Χαμάς επίθεση αυτοκτονίας ξεκίνήσε τον Απρίλιο του 1994, όταν ο Αραφάτ και ο Ράμπιν υπέγραψαν τη συμφωνία για την εγκαθίδρυση της Παλαιστινιακής Εθνικής Αρχής. Η συμφωνία προέβλεπε την διενέργεια ελεύθερων εκλογών σε ολόκληρη την επικράτεια, η οποία θα μπορούσε ενδεχομένως να δημιουργήσει την διεθνή νομιμότητα της κυβέρνησης υπό την ηγεσία του Αραφάτ.Όμως, παρά αυτή η εκστρατεία τρόμου η συμμαχία αυτή, τελικά έσπασε μόνο με την δολοφονία του Ράμπιν και την αποχώρηση του Ισραήλ, στις 5 του Νοέμβρη, 1995.
Η επόμενη φάση των επιθέσεων άρχισε με την "στοχευμένη δολοφονία" του βομβιστή Yahya Ayyash της Χαμάς στις 5 Ιανουαρίου, 1996. Αν και λεγόταν ότι είναι "επιθέσεις αντεκδίκησης," ήταν στην πραγματικότητα μέρος της εκστρατείας της Χαμάς για την εκλογή του Βενιαμίν "Μπίμπι" Νετανιάχου ως πρωθυπουργού του Ισραήλ (Η ιστορία επαναλαμβάνεται?). Αυτό ήταν μέρος της στρατηγικής τους για την επιρροή της ισραηλινής κοινής γνώμης και περιορισμού του σύνολου της διαδικασίας του Όσλο όπως είχε πει ο Ibrahim Ghawshah, o επίσημος εκπρόσωπος της Χαμάς. Η εκλογή του Νετανιάχου πράγματι εκπλήρωσε όλες τις ελπίδες τους...
Κατακλείδα
Η τάση αυτή συνεχίστηκε μέχρι και σήμερα. Η πτώση του Νετανιάχου το 1999 οδήγησε στηn βραχύβια κυβέρνηση του Εχούντ Μπαράκ. Το καλοκαίρι toy 2000 ο Σαρόν έκανε την τελική προβοκάτσια με την επίσκεψη στις 28 Σεπτέμβρη του ισλαμικού ιερού τόπου του Al-Haram Al-Sharif. Αποτέλεσμα??? H έναρξη της 2ης Intifada με στιφάδα, ο εξευτελισμός της Παλαιστινιακής Αρχής που ολοκληρώθηκε με την δολοφονία του Αραφάτ, την εγκαθίδρυση μίας ελεγχόμενης κυβέρνησης υπό Mahmood Abbas στην Δυτική ¨Οχθη και την εγκαθίδρυση στην Γάζα της Χαμάς, έτσι ώστε να υπάρχει ελεγχόμενο πολιτικό χάος που θα αποτρέπει κάθε είδους ειρήνη, παραχώρηση εδαφών και θα χρησιμοποιηθεί για να ξαναφέρει εθνικιστικές κυβερνήσεις στο Ισραήλ. Τι λέτε???
P.S. - Μην τρέχετε να πάρετε τόσο εύκολα το μέρος κανενός!
P.S.II - Peace, Anyone????