[shadow=red,left]Οι επιπτώσεις της διεθνούς κρίσης αξιοπιστίας των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων εν έτη 2007 απετέλεσε την θρυαλλίδα αλυσιδωτών εξελίξεων και αντιδράσεων ως προς την κριτική της δομής του σύγχρονου κόσμου. Θεσμοί, αξίες και μέθοδοι τέθηκαν και τίθενται καθημερινώς υπό καθεστώς αναθεώρησης και εκ νέου προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Γρήγορα έγινε πρόδηλο το βάθος της διεθνούς κρίσης το οποίο δεν έφτανε σε οικονομικό και πολιτικό απλώς επίπεδο, μα κυρίως κοινωνικό.
Παντού σε ολόκληρο τον πλανήτη γίνεται ένας κρυφός ή φανερός επαναπροσδιορισμός αξιών και θεσμών. Οι ατομιστικοί μεθοδισμοί και οι άπληστα υλιστικές νοοτροπίες, οι οποίες προκάλεσαν και απέτυχαν παταγωδώς βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα. Έννοιες πρωταρχικές περνούν και αυτές μαζί με οικονομικά συστήματα και καθιερωμένα δόγματα ξανά υπό την βάσανο του κριτικού ελέγχου. Και μέσα από μια αναβράζον ατμόσφαιρα σοσιαλιστικών διαθέσεων και διεθνούς συγκατάβασης η Καθολική σκέψη η οποία κάνει και αυτή ξανά την εμφάνισή της τοποθετεί ως ανώτατη αρχής της και πάλι την Κοινότητα (Otto Dietrich 1939). Με αυτές τις βάσεις θα προσπαθήσω ευθύς αμέσως να παρουσιάσω τις πρόδηλες επιταγές μιας νέας κοινωνικής κατάστασης που έχει προκύψει.
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως η σύγχρονη εποχή έχει αποδιοργανώσει τους ρόλους άντρα και γυναίκας, εξισώνοντας, συγχέοντας και περιπλέκοντας ανόμοια πράγματα με τελικό αποτέλεσμα την μετατροπή του ιερού θεσμού της γυναίκας σε μια αδηφάγα σπερμολογία και μια κοπροποιητική μηχανή εν συνεχεία. Η παθητική φύση της γυναίκας σιγά σιγά αντικαταστάθηκε από μια προσποιητή ενεργητικότητα και η θηλυκότητά της άρχιζε να καλουπώνεται πλήρως σε δυσπεπτικά τζιν και ψηλές αιμορροΐδες.
Οι γυναίκες με τον έναν ή τον άλλον τρόπο δεν προσφέρουν και δεν προσέφεραν στην κοινωνία. Η κατά το πλείστον λανθασμένη ανατροφή των παιδιών τους, σύμφωνα με επίσημες έρευνες, είναι υπαίτια για την αστικοποίηση των πολιτών, για την υπογεννητικότητα και διάφορες άλλες κοινωνικές παθήσεις όπως όμως και κατά καιρούς η ανικανότητα σωστής μητρότητας ήταν εκείνη που εκκόλαψε το αβγό του φιδιού και έβγαλε φαινόμενα τύπου Χίτλερ (Εθνικοσοσιαλιστική-Ναζιστική Γερμανία) και Στάλιν (Σοβιετική-Κομμουνιστική Ρωσία) από τα ίδια της τα στήθια (Harvard Magazine 1999).
Η διαχρονική εξέλιξη και οι σύμφωνες γνώμες των ειδικών έχουν εκτιμήσει πως η μακρά διάρκεια ανατροφής των παιδιών από τους γονείς είναι μια ολοένα και αυξανόμενη σύγχρονη μάστιγα που αντί να μειώνεται (λογικώς) αυξάνεται και η ανεξαρτητοποίηση των παιδιών αναδεικνύεται σε ένα αρκετά μεγάλο νέο κοινωνικό πρόβλημα. Οι σύγχρονες κυβερνήσεις έχουν κάνει πολλά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση με την δημιουργία ολοήμερων σχολείων και την επανακατάρτιση κοινωνικών λειτουργών μα οι τομές που πρέπει να γίνουν πρέπει πλέον να είναι ριζικές.
Η θεσμοθέτηση ολοήμερων δωρεάν σχολείων πρέπει να ακολουθήσει την πλήρη ανεξαρτητοποίηση του ρόλου της γυναίκας μιας και ο θεσμός της μητέρας πλέον δεν μπορεί να έχει άλλη εφαρμογή παρά στην μετεξέλιξή του σε αυτήν του κοινωνικού λειτουργού. Η κοινωνική υπηρεσία τους όμως δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στα φιλικά προς τους λιλιπούτειους φίλους μας, αποκαλούμενα «μητρικά ένστικτα».
Η ποδηγετούμενη και επιτηδευμένη από τις μοντέρνες οπτασίες του φεμινισμού καθώς και χρόνια έλλειψη σεξουαλικής ικανοποίησης του αδύναμου φύλου, η οποία μερικές φορές χρησιμοποιείται και ως εργαλείο για την κοινωνική τους ανέλιξη, αποτελεί και αυτή ένα μισαρό ιδεολόγημα που δεν έχει θέση στον σύγχρονο κόσμο. Σε αυτό ακριβώς το σημείο η κοινωνική τους εργασία σε ιδρύματα ανοχής υπό κρατική διαχείριση θα μπορούσε να προσφέρει προς πάρα πολλές κατευθύνσεις μα συνάμα και στην ριζική αναδόμηση ενός Νέου Κόσμου που δείχνει να ανατέλλει στα ερείπια της απληστίας του παλιού. Πρώτ’απ΄όλα οι παροχές και τα δικαιώματα προς τις γυναίκες σε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν τεραστίως μεγαλύτερα από τις σημερινές εποχές όπου μόνη της η γυνή ανυπεράσπιστη καλείται από την βιολογικά υστερούσα της θέση να ανταπεξέλθει σε πολλάκις πιο σκληρές συνθήκες. Δικαίωμα στον δωρεάν ιατρικό έλεγχο, δικαίωμα στην κρατική ασφάλιση και ασφάλιση εργασίας από τυχόν ατυχήματα, κομψή αντιμετώπιση, φιλικό περιβάλλον και όλα αυτά αποδίδοντας και στην κοινωνία το καθήκον. Καθήκον προς την ομαλή λειτουργία των ορμών του άντρα που δημιούργησαν, δημιουργούν και θα συνεχίσουν να δημιουργούν τον πολιτισμό (γιατί κάθε τούβλο που βρίσκεται εκεί, βρίσκεται γιατί ο άντρας το έβαλε εκεί), καθήκον προς υγεία, ευεξία και άθληση (ούτως ώστε να μπορούν να αντέχουν στο ξύλο) πράγματα που είναι συνυφασμένα με την αυτούσια και αυθεντικώς υποτακτική θηλυκότητα κάθε γυναίκας, και επί πλέον καθήκον για το σεβασμό στο σώμα, τις ορμές και τον ψυχισμό τους. Όλα αυτά καθιστούν την υποχρεωτική σεξουαλική κοινωνική εργασία των γυναικών υποχρεωτική και αδιαπραγμάτευτη.
Φυσικώς οι γυναίκες θα μπορούν να συλλαμβάνουν και να μεγαλώνουν (εώς μια αρκετά μικρή ηλικία) και το δικό τους παιδί αλλά το κοινωνικό αίσθημα σαφώς και δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί τον υπερπροστατευτισμό των γυναικών όσον αφορά τέτοια θέματα. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο προβλέπονται και ειδικές θέσεις για γυναίκες με περισσό ιδεαλισμό ελεγμένες από αρμόδιους ιατρούς οι οποίες θα είναι σε θέση και θα έχουν το δικαίωμα να συλλαμβάνουν πάντοτε προς το κοινωνικό συμφέρον. Η ανατροφή δε των νέων πολιτών της σεβόμενης εαυτόν κοινωνίας θα ανατίθεται σε αντίστοιχα ολοήμερα σχολεία ,πλήρως εξοπλισμένα από κοινωνικές λειτουργούς, οι οποίες ως επί το πλείστον θα είναι διεπόμενες και υπό βαθιά συναισθήματα εθελοντισμού (η περιουσία λόγω των επικίνδυνα υλιστικών παροξυσμών που εμφάνισε κατά το παρελθόν ο φεμινισμός θα επιτρέπεται στις γυναίκες μόνο σε περιορισμένη κλίμακα) καθώς και σε ειδικά στρατιωτικά σχολεία τα οποία και αυτά με την σειρά του καθίστανται χρήσιμα για το μέλλον όταν θα κατακτήσουμε τον κόσμο.
Μόνο έτσι και υπό αυτήν την σκοπιά η διεθνής χρηματοπιστωτική, πολιτική, κοινωνική και επικοινωνιακή κρίση θα μπορούσε να αποτελέσει εφαλτήριο για έναν νέο μέλλον, για έναν νέο κόσμο όπου τα κοινωνικά ψεγάδια θα είναι η εξαίρεση και όχι κανόνας, όπου οι νέοι και οι νέες θα αντικρίζουν την κάθε μέρα με ασφάλεια και σιγουριά, και όπου ο αμοραλισμός θα αντικατασταθεί από ένα χαμόγελο. Το χαμόγελο των παιδιών μας.
[/shadow]
ps είχα δημοσιεύσει το κείμενο σε 2 διαφορετικά φόρουμ both εκ των οποίων έφαγα ban. Το ένα ήταν του φεμινιστή Κούλογλου.
