Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

[Jules_Jordan]

Πραγματικά, θυμάμαι κάτι demo σε pc 8088 με κάτι animation σε ega οθόνη που έμενα μαλάκας...Ελεγα, πωπω τι τέρας είναι αυτό το μηχανάκι...τιμή? 1.000.000 δραχμές και 95% συμβατό με ΙΒΜ.

 

[Duracell]

Να πάμε για εκείνα τα μασαζο-σουβλάκια που λέγαμε ρε συ στη Λειβαδιά, να θυμηθούμε και τα παλιά!

To είπαμε και την προηγούμενη φορά... κι όποιος άλλος φίλος-συαναγωνιστής θέλει να έρθει καλοδεχούμενος είναι!
Συναντιόμαστε πρώτα στην Λειβαδιά για φρεσκοψημένα καλαμάκια με πατατούλες και μπύρες και μετά... μπουρδελότσαρκα για να μην ξεχνάμε και το χόμπυ μας ;)
Οποιος θέλει ας στείλει με PM το κινητό του για να οργανωθούμε !!!

 

[Jules_Jordan]

Θα παρακαλέσω να χρησιμοποιούμε Ελληνικούς χαρακτήρες, όχι μόνιμα κεφαλαία, και όχι μόνιμα χρώματα, όπως αναγράφεται και στους www.bourdela.com/index.php?option=com_smf&Itemid=168&topic=2.msg914#new]κανόνες του forum[/url].

Υπάρχει η δυνατότητα επεξεργασίας (Τροποποίηση), για να επεξεργαστείς το μήνυμά σου. Η δυνατότητα τροποποίησης θα ισχύει για 30 λεπτά από τη δημιουργία της δημοσίευσής σου.

Αν δεν επεξεργαστείς στο μήνυμά σου στην επόμενη μισή ώρα, θα αναγκαστώ να το διαγράψω.

Ευχαριστώ

Μπορώ να τροποποιήσω τις δυνατότητες επεξεργασίας πάτερ?

 

[THANASIS(1)]

Θυμάμαι επίσης ρε παιδιά έμπαινα σε bbs καθώς δεν υπήρχε internet και συγκεκριμένα στην bbs του περιοδικού pixel. Με ταχύτητα 1400, όχι 14.000 αλλά 1400!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Φυσικά μόνο κείμενο είχε, η μορφή του εμφανισιακά ήταν σαν το σημερινό teletext στα κανάλια. Εχει άλλος τέτοια εμπειρία?
foNet, με 300bps modem που το είχα φτιάξει μόνος μου από ΚΙΤ!

Και στο PIXEL έγραφα σαν συντάκτης!!!


καπωσ ετσι και εγω ιντερνετ χωρις java αντε να σε πιστεψουν...
στο Πιξελ ειχα αγγελια πουλαγα παιχνιδια για σπεκτρουμ.....

 

[larousse]

α εσυ εισαι που μου ειχες στειλει εκεινες τισ σαβουρες τα ufo που δεν παιζαν ουτε σε κασετοφωνο!!!!
τα λεφτα μου πισω!!!!!!!!!!!

 

[voltaire45]

Θυμάμαι επίσης ρε παιδιά έμπαινα σε bbs καθώς δεν υπήρχε internet και συγκεκριμένα στην bbs του περιοδικού pixel. Με ταχύτητα 1400, όχι 14.000 αλλά 1400!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Φυσικά μόνο κείμενο είχε, η μορφή του εμφανισιακά ήταν σαν το σημερινό teletext στα κανάλια. Εχει άλλος τέτοια εμπειρία?
foNet, με 300bps modem που το είχα φτιάξει μόνος μου από ΚΙΤ!

Και στο PIXEL έγραφα σαν συντάκτης!!!


καπωσ ετσι και εγω ιντερνετ χωρις java αντε να σε πιστεψουν...
στο Πιξελ ειχα αγγελια πουλαγα παιχνιδια για σπεκτρουμ.....

Ναι, καλά.
Όποιος δεν έμαθε FORTRAN τρυπώντας κάρτες δεν ξέρει την γλύκα 

Και οι ρημάδες οι διατρητικές όλες χαλασμένες ήταν. Τις μασούσαν τις κάρτες.

Έπρεπε να παραδώσεις το πάκο με τις κάρτες και έπαιρνες το print-out μετά από 2-3 ημέρες. Για νωρίτερα έπρεπε να είχες γερό δόντι. Κατά προτίμηση να είχες γκόμενα την χειρίστρια που τις έριχνε στον αναγνώστη.

Και αν θυμάται κανένας ας μου πει τι έκανες για να δηλώσεις το τέλος του πακέτου με τις κάρτες που έδινες.
(δεν ήταν σίγουρα emoticons, άκου emoticons ....)

 

[Duracell]

Όποιος δεν έμαθε FORTRAN τρυπώντας κάρτες δεν ξέρει την γλύκα 

FORTRAN, BASIC και COBOL! τι μου θύμισες τώρα... εποχές με IBM-360... καμιά σχέση με τις σημερινές δυνατότητες... αλλά ΩΡΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ!

 

[Jules_Jordan]

'Οταν βγήκαν τα pc με 286 και 386 επεξεργατές, θυμάμαι έλεγα σε έναν, "Τι να την κάνεις 4 mb μνήμη, τρελλός είσαι?".............

 

[stavros51]

'Οταν βγήκαν τα pc με 286 και 386 επεξεργατές, θυμάμαι έλεγα σε έναν, "Τι να την κάνεις 4 mb μνήμη, τρελλός είσαι?".

Θυμάμαι, στην εταιρεία που άρχισα να δουλεύω (1980) είχε PRIME (PR1ME το λογότυπο) και ήταν ένα πράμα σα δυο ψυγεία, με επεξεργαστή (δε θυμάμαι τι ήταν αλλά δεν ήταν πιό γρήγορος απο 8088), 512 kb μνήμη, MONIMO (σταθερό - δεν άλλαζε) δίσκο 48 Mb, και removable δίσκο 16 Mb.
Ο 16 Mb removable ήταν διάφορες μάρκες, κόστιζαν μια περιουσία, και έχω κρατήσει για σουβενίρ μερικούς...
Κάποτε κάναμε τη "μεγάλη επένδυση" και αγοράσαμε και drive για 80 Mb removable (έξη περιουσίες). Το format των 80 Mb media ήταν ίδιο με τους 16ρηδες, αλλά ήταν 5 δίσκοι, σταθερά συνδεδεμένοι ο ένας πάνω απ τον άλλον. Κι απ αυτούς έχω κρατήσει. Μέγεθος (διάμετρος) δίσκου σαν ένα βινύλιο LP...
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗΣ μηχανολογικής ακρίβειας κατασκευές.

Το "σύστημα" ήθελε δικό του δωμάτιο με κλιματισμό, no σκόνη, ρεύμα κατ ευθείαν απ το ρολόϊ (έκαιγε σα τη Χαλυβουργική), και η διαδικασία να ξεκινήσει κράταγε κανα τέταρτο.

Οι οθόνες ήταν "dump", δηλαδή χωρίς καθόλου cpu, και ήταν οθόνη-πληκτρολόγιο σε ένα πράμα. Σαν αυτές που βλέπεις στα έργα της δεκαετίας του '60.

Drum πριντερ Dataproducts, 132 στήλες, μελανοταινία πλάτους 40 πόντοι, ακόμα έχω τα μοτεράκια συνεχούς που την κινούσαν.

Αλλά έχω και (πριν βγούν αυτά) τη "largomachino Totalia" του πατέρα μου, μια αριθμομηχανή "ηλεκτρική" που έκανε πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμό (όχι διαίρεση) και τα τύπωνε σε χαρτοταινία. Περί τα 20 κιλά, στοίχισε (καινούρια) όσο ένα (τότε) αυτοκίνητο.

Για τη διαίρεση η Totalia σου έδινε βιβλίο με τους "αντίστροφους" αριθμούς, και έκανες πολλαπλασιασμό. Δηλαδή 240 : 2 = 240 x 0,5.

Η εξέλιξη είναι breathtaking, αν τα καλοσκεφτεί κανείς!

 

[voltaire45]

Αλλά έχω και (πριν βγούν αυτά) τη "largomachino Totalia" του πατέρα μου, μια αριθμομηχανή "ηλεκτρική" που έκανε πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμό (όχι διαίρεση) και τα τύπωνε σε χαρτοταινία. Περί τα 20 κιλά, στοίχισε (καινούρια) όσο ένα (τότε) αυτοκίνητο.

Και εγώ νόμιζα ότι θα έλεγες για αυτές:

http://[URL unfurl="true"]www.tfh-berlin.de/~hamann/facit/f-13/facit-13.jpg[/img[/URL]]

Θυμάμαι τον θόρυβο που ακούγονταν στην τράπεζα που δούλευε ο πατέρας μου όταν κάνανε πράξεις ...

Έπαιζα και εγώ, αλλά την διαίρεση δεν μπόρεσα ποτέ να την μάθω.

 

[stavros51]

Και εγώ νόμιζα ότι θα έλεγες για αυτές:
Θυμάμαι τον θόρυβο που ακούγονταν στην τράπεζα που δούλευε ο πατέρας μου όταν κάνανε πράξεις ...
Έπαιζα και εγώ, αλλά την διαίρεση δεν μπόρεσα ποτέ να την μάθω.

Αυτή φίλε Βολταίρο είναι Facit (made in West Germany), όχι ηλεκτρική, και είναι ο "ενδιάμεσος" τύπος μεταξύ των "μαύρων" Walther που δούλευαν όπως αυτή και των "ηλεκτρικών" σαν του πατέρα μου.
Τις Walther τις πουλάνε σήμερα σαν αντίκες πάνω απο πεντακοσάρικο οι παλιατζήδες.

Για τη διαίρεση που λες, ήταν ιστορία, αλλά γινόταν.
Το κατάλαβες αυτό με το 0,5 που σου είπα.
Ομοίως, αν ήθελες π.χ. να διαιρέσεις δια 27, ο πίνακας σου έδινε τον αντίστροφο αριθμό που είναι 0,037037037. (Αντίστροφος:  0,037037037 x 27 = 1).

Ο πίνακας είχε τους αντίστροφους μέχρι το 1.000. Βιβλίο ολόκληρο.

 

[voltaire45]

Για τη διαίρεση που λες, ήταν ιστορία, αλλά γινόταν.
Το κατάλαβες αυτό με το 0,5 που σου είπα.
Ομοίως, αν ήθελες π.χ. να διαιρέσεις δια 27, ο πίνακας σου έδινε τον αντίστροφο αριθμό που είναι 0,037037037. (Αντίστροφος:  0,037037037 x 27 = 1).

Ο πίνακας είχε τους αντίστροφους μέχρι το 1.000. Βιβλίο ολόκληρο.

Όχι μόνον το κατάλαβα, αλλά προσπαθώ να βρω και τον λόγο που δεν ήταν δυνατόν να κάνει η μηχανή την διαίρεση. Γιατί λόγος ΥΠΑΡΧΕΙ και σαφώς έχει σχέση με τους θεμελιώδεις νόμους της Φυσικής (ηλεκτρισμού).

Σε καλό τριπάκι με έβαλες βραδιάτικα.

 

[stavros51]

Όχι μόνον το κατάλαβα, αλλά προσπαθώ να βρω και τον λόγο που δεν ήταν δυνατόν να κάνει η μηχανή την διαίρεση. Γιατί λόγος ΥΠΑΡΧΕΙ και σαφώς έχει σχέση με τους θεμελιώδεις νόμους της Φυσικής (ηλεκτρισμού).
Σε καλό τριπάκι με έβαλες βραδιάτικα.

Οι μηχανές αυτές δεν δούλευαν "ηλεκτρικά" αλλά "μηχανικά". Αυτή που έβαλες στη φωτογραφία σου (η FACIT) δεν είχε κάν πρίζα.
Του πατέρα μου (που παίρνει ρεύμα) δε το χρησιμοποιεί για υπολογισμούς, αλλά για να κινεί μοτέρ και να απαλλάσει το χειριστή απο το να γυρίζει τη μανιβέλα με τη δύναμή του (η Facit έχει μανιβέλλα). Άρα πιό γρήγορα και πιό ξεκούραστα.

Αργότερα (περί το 1970) βγήκαν οι πρώτες ηλεκτρονικές (αυτές που χρησιμοποιούσαν το ρεύμα για να υπολογίζουν).

Θυμάμαι, φοιτητής τότε, ο "πλούσιος" συνάδελφος είχε πάρει μια 500.000 δρχ! (βασικός μισθός εποχής 2.000!!!)

Κάποτε κατάφερα και εγώ να πάρω μια Texas Instruments 59 (είχαν φτηνύνει βέβαια πια) που ήταν programmable!

 

[mgreek]

Τις πρώτες μαλακές δισκέτες (όχι τις 5&1/4) τις μεγαλύτερς τις 8άρες τις θυμάστε?

Έχω καμιά δεκαριά ακόμα!

Θυμάμε που με το που τις ζώριζες λίγο στην θήρα του floppy, τσάκιζαν και έχανες τα δεδομένα...

 

[stavros51]

Τις πρώτες μαλακές δισκέτες (όχι τις 5&1/4) τις μεγαλύτερς τις 8άρες τις θυμάστε?
Έχω καμιά δεκαριά ακόμα!

Εγώ έχω καμιά διακοσαριά!

Και έχω και drive να τις διαβάζω!

 

[mgreek]

Φοβερό!!!

Θυμάμαι ακόμη τον θόρυβο που έκανε το drive!!!

 

[voltaire45]

Οι μηχανές αυτές δεν δούλευαν "ηλεκτρικά" αλλά "μηχανικά". Αυτή που έβαλες στη φωτογραφία σου (η FACIT) δεν είχε κάν πρίζα.
Του πατέρα μου (που παίρνει ρεύμα) δε το χρησιμοποιεί για υπολογισμούς, αλλά για να κινεί μοτέρ και να απαλλάσει το χειριστή απο το να γυρίζει τη μανιβέλα με τη δύναμή του (η Facit έχει μανιβέλλα). Άρα πιό γρήγορα και πιό ξεκούραστα.

Αργότερα (περί το 1970) βγήκαν οι πρώτες ηλεκτρονικές (αυτές που χρησιμοποιούσαν το ρεύμα για να υπολογίζουν).

Θυμάμαι, φοιτητής τότε, ο "πλούσιος" συνάδελφος είχε πάρει μια 500.000 δρχ! (βασικός μισθός εποχής 2.000!!!)

Κάποτε κατάφερα και εγώ να πάρω μια Texas Instruments 59 (είχαν φτηνύνει βέβαια πια) που ήταν programmable!

Επειδή δεν ήξερα την δική σου (Totalia) αρχικά σκέφθηκα ότι ήταν αμιγώς ηλεκτρική που κρατούσε με κάποια ηλεκτρική πατέντα τα δεδομένα στις θέσεις μνήμης (registers) που έχουν όλες οι μηχανές. Το έψαξα όμως λίγο και από ότι κατάλαβα μάλλον για λόγους οικονομίας η δικιά σου δεν έκανε διαίρεση (είναι περισσότερο πολύπλοκος ο μηχανισμός) γιατί είχαν βγάλει και μοντέλο που έκανε και τις 4 πράξεις.

Η TI 59 ήταν ιστορικό μοντέλο. Ιδιαίτερα λιγουρευόμουν το πριντεράκι της που δεν το απέκτησα ποτέ.

Πάντως και εγώ τα ίδια θυμάμαι για την TI59, την είχε αρχικά μόνον ο πλούσιος συμφοιτητής (ή μάλλον ένας από τους πλούσιους, γιατί ο "πλούσιος" ήταν ο γιός ενός μελλοντικά πολύ μεγάλου κατασκευαστή που τότε ήταν ένας απλός εργολάβος). Πράξεις πάντως δεν έκανε γρηγορότερα από εμάς που είχαμε τα απλά Casio.

 

[stavros51]

Επειδή δεν ήξερα την δική σου (Totalia) αρχικά σκέφθηκα ότι ήταν αμιγώς ηλεκτρική που κρατούσε με κάποια ηλεκτρική πατέντα τα δεδομένα στις θέσεις μνήμης (registers) που έχουν όλες οι μηχανές. Το έψαξα όμως λίγο και από ότι κατάλαβα μάλλον για λόγους οικονομίας η δικιά σου δεν έκανε διαίρεση (είναι περισσότερο πολύπλοκος ο μηχανισμός) γιατί είχαν βγάλει και μοντέλο που έκανε και τις 4 πράξεις.

Ναι, νομίζω ότι έχεις δίκιο. Υπήρχε και μοντέλο που έκανε και τις 4 πράξεις.

Αυτή που έχω εγώ, μπορώ να τη φωτογραφίσω (και ανοιχτή χωρίς καπάκι) να τη δεις. Είναι κόπος όμως, γιατί είναι στην αποθήκη, θέλει βγάλσιμο, ξεσκόνισμα, τοποθέτηση στο φως κλπ. Ίσως το κάνω κάποια στιγμή και τότε θα σου ποστάρω τις φωτο.

Όταν την είχε πάρει ο πατέρας μου (πιτσιρικάς τότε εγώ) την είχε πάρει με κριτήριο την εκτύπωση (έβγαζε ταινία). Η προηγούμενη (τύπου Walther, που δυστυχώς την έδωσε τότε ανταλλαγή) δεν τύπωνε, και αυτό τον βασάνιζε στη δουλειά του.

Θυμάμαι ότι ήταν ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ επένδυση για το γραφείο του η απόκτηση αυτής της μηχανής.

 

Ξαναφέρνω στην επιφάνεια αυτό το θέμα που ήταν πραγματικά εκπληκτικό και το είχε ξεκινήσεις ο podolagnos ώστε να το δουν και κάποια καινούργια μέλη και για να ποσταρουμε και μουσικη απο εκείνη την εποχη!
Το thread ξεκίνησε με το παρακάτω κείμενο!

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια
  γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε
  να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες
  μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να
  μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι
  περνούσαν με την αναμονή.

  Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
  Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
  Κάναμε
  ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε
  από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα,
  ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε
  στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
  καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από
  μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

  Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
  Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε
  κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε
  ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και
  κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας
  το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο
  αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς
  βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας
  και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
  Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε
  τίποτα.
  Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή
  μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός
σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε
  να το ξεπερνάμε.

  Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
  κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν
  μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν
  έπαθε τίποτα.
  Καμιά
  φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
  πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

  Δεν είχαμε Playstations , Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
  βιντεοταινίες με ήχο surround , υπολογιστές ή Ι nternet . Εμείς είχαμε
  φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν
  κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για
  να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η
  τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.
  Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες
  ποδοσφαίρου.
  Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι
έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με
  αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν
  ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

  Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και
  τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια
  από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς
  κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

  Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος
  έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί
  μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν
  ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

  Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες
  ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και
  χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά
  κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε
  τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας
  κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα
αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα
σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

  Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να
μεγαλώσεις σαν παιδί...''

Spandau Ballet - Gold

[youtube=425,350]gSq8ZBdSxNU[/youtube]

 

[OXIA]

To Atari...