100 Ταινίες που αξίζει να δεις

[gili]

Best movies of 2018 so far :

https://www.imdb.com/list/ls022397054/?ref_=pe_2948320_292595480_eml_eh_hero_eml_stat_hero

 

[kappa_fi]

Το σαββατοκύριακο προσφέρεται για μεγάλες στιγμές, οπότε το πεδίο (κι όχι το "παιδίον", λέξη με την οποία προσφώνησαν τον Αλέξανδρο τον Μέγα οι Αιγύπτιοι ιερείς -ω! παιδίον..., για το να αλλάξει αυτός σε -ω! παι Διός...) το πεδίο, λέμε, πρέπει να είναι ελεύθερο.

Αλλά πώς να είναι ελεύθερο όταν αγνοούμε έναν απ' τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες που έχει βγάλει ετούτη εδώ η ήπειρος, ετούτη εδώ η γης; Που μπήκε στα 17 του λόγω πολιτικών πεποιθήσεων στη φυλακή και διάβαζε για δέκα ολόκληρα χρόνια τα έργα του Ντοστογιέφκσι για να καταλάβει τι ήθελε να πει; Ποιος, μα ποιος αντέχει σε τέτοια βασανιστήρια;

Ο λόγος για τον Zeki Demirkubuz. Αριστερός και άθεος σε μια χώρα που η ηγεσία της κάνει το παν για ν' ανασυστήσει τη θεοκρατία.
http://[URL unfurl="true"]www.listefilm.com/wp-content/uploads/2015/04/Zeki-Demirkubuz-Filmleri.jpg[/img[/URL]]

Πιάνοντας το νήμα από το όχι και τόσο μακρινό Ιράν, μεταβαίνουμε και πάλι στην Τουρκία. Η επιλογή μας αξίζει τον κόπο: τα έργα του εν λόγω σκηνοθέτη μιλάνε για βρικόλακες ακολουθώντας όμως τη γραμμή του ρεαλισμού, τουτέστιν για ήθη, πάθη και συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν έναν ολόκληρο λαό σε επίπεδο στοιχειακό και πανανθρώπινο.

Ο Zeki Demirkubuz πήρε το είδος του μελοδράματος κι έφτιαξε παρθενώνες.

Σήμερα θα δούμε την [b]Αθωότητα[/b].

[img]https://t.upstc.com/Kqlh27wtPeFSc0OBEe1ea7VcKIE=/720x0/smart/upout.data.live/events/69721/954/original_1432063991647.058.jpg

Πληροφορίες για την ταινία εδώ:
www.imdb.com/title/tt0128332/?ref_=nm_knf_t1]https://www.imdb.com/title/tt0128332/?ref_=nm_knf_t1[/url]

Τρέιλερ δεν βάζω και δεν το συνιστώ.
Πρόκειται για μια φτωχή παραγωγή του 1997 που γαμάει.

 

[kappa_fi]

Με την απλότητα της διατύπωσης ενός νόμου θα μπορούσαμε να πούμε ότι "μετά από μια ταινία του Zeki Demirkubuz, ακολουθεί έτερη ταινία του Zeki Demirkubuz". Νόμος!

Αν αυτή η έτερη ταινία μάλιστα συμβαίνει να είναι μια από τις ωραιότερες ερωτικές ιστορίες που έχουν προβληθεί στη μεγάλη οθόνη, τότε μπορούμε να κάνουμε όλοι μαζί (όχι ναζί, μαζί είπα) μια εξέδρα για να πανηγυρίσουμε την ομορφιά αυτού του νόμου.

Τέτοιους νόμους, ναι, τους αγαπάμε και τους θέλουμε και τους χειροκροτάμε.

Ένας στίχος του Ερωτόκριτου (μνημείο της νεοελληνικής λογοτεχνίας κι αλάνθαστο τεκμήριο επαλήθευσης της νεοελληνικής μας ταυτότητας· εδώ, σ' αυτά τα κατατόπια όπου βρίσκομαι, λογικά θα το ξέρουν οι πάντες απέξω κι ανακατωτά· ποιος μπορεί ν' αγνοεί τους έξι χιλιάδες στίχους του Ερωτόκριτου; μονάχα οι Πακιστανοί)

ένας στίχος του Ερωτόκριτου λοιπόν λέει:
« και δε γνωρίζει το κακό κιανείς, ά δεν του λάχει »

Ακούγεται λίγο αυτονόητο, ωστόσο το μυστικό κρύβεται στο "ά δεν του λάχει": το κακό δηλαδή ορίζεται ως τέτοιο εφόσον δύναται να μας λάχει.
Φανταστείτε ας πούμε να μας λάχαινε η  βούλησή μας: θα μπορούσε να μας τύχει μεγαλύτερο κακό απ' την ίδια τη θέλησή μας να κυνηγούμε τ' άπιαστα, τα ζημιογόνα και τα περιττά;

Δεν λέμε λόγια του αέρα: τον τρόπο που όλα αυτά τα απίθανα γίνονται πιθανά, αφηγείται ο Zeki Demirkubuz στην ταινία που θα δούμε απόψε.

Η υπόθεση είναι απλή:
ο Bekir αγαπάει την Ugur που αγαπάει τον Zagor που αγαπάει το έγκλημα.

Όποιος τολμάει μπαίνει.

Το Πεπρωμένο

Πληροφορίες για την ταινία εδώ:
www.imdb.com/title/tt0875595/?ref_=nm_flmg_dr_5]https://www.imdb.com/title/tt0875595/?ref_=nm_flmg_dr_5[/url]

Τρέιλερ και μαλακίες δεν έχει.

 

[kappa_fi]

Ο δεύτερος νόμος έχει ως εξής: "μετά από δυο ταινίες του Zeki Demirkubuz, κλάφ' τα Χαράλαμπε".

Εκ πρώτης ο νόμος φαίνεται απλός και κατανοητός, αλλά εμείς πρέπει να συνεχίσουμε κι έτσι όπως έχει διατυπωθεί δεν μας βοηθάει καθόλου.

Άρα πρέπει να εξετάσουμε τι μπορεί να σημαίνει αυτό το "κλάφ'τα Χαράλαμπε".

Δεν θέλει φιλοσοφία. Πιθήκους χρειάζεται κι ένα άγαλμα της ελευθερίας (εδώ θυμόμαστε τη συγκεκριμένη σημασία που είχε η ελευθερία για τους αρχαίους Έλληνες, διότι αυτοί φιλοσόφησαν πρώτοι την έννοια) ρημαγμένο, μισό.

Σήμερα λοιπόν θα κάνουμε μια βόλτα στον πλανήτη γη για να ξεκουράσουμε το πολύπαθο πνεύμα μας.
Νομίζω ότι μια τέτοια βόλτα τη χρειαζόμαστε.

Πληροφορίες για την ταινία εδώ:
[URL unfurl="true"]https://image.tmdb.org/t/p/original/o7wuJhQ6IFKektKQ1tfVL2T4EzG.jpg[/url]

Τρέιλερ δεν χρειαζόμαστε.

 

[kappa_fi]

(Ποιος μας πιάνει τώρα. Μετά τους πιθήκους, "ο ουρανός είναι το όριο".)

Το καλύτερο τονωτικό στα χρόνια που ζούμε είναι η νοσταλγία αγαπητοί τηλεθεατές. Διότι η νοσταλγία είναι μια μορφή τηλεθέασης και αυτή. Το πρώτο βήμα που μας απελευθερώνει απ' τη χρεία του ζώου, είναι το μακρύθωρο βλέμμα μας. Να μπορούμε να κοιτάμε μακριά, να μια τέχνη για τον καθένα.

Να μπορούμε να είμαστε μόνοι.

Αλλά ας τ' αφήσουμε τώρα αυτά. Έχει φτάσει η ώρα για να πεθάνουμε· έχει φτάσει η ώρα να κατεβούμε στον Άδη.

Απόψε πεθαίνει το κοντόθωρο βλέμμα μας.

Απόψε ζει ο Dead Man.

https://[URL unfurl="true"]www.holland.com/upload_mm/1/e/a/51943_fullimage_johnny%20depp%20560x350_656x410.jpg[/img[/URL]]

Δεν χρειαζόμαστε πληροφορίες γι' αυτή την ταινία.

Απόψε ζει ο καθένας.

 

[kappa_fi]

Εχτές ζούσε ο καθένας. Aπόψε θα ζήσει ο κανένας.

Τι δρόμο θα μπορούσε ν' ακολουθήσει η εξέλιξη δηλαδή; Απ' τον καθένα στον κανένα και τούμπαλιν. Απ' την ενότητα στην πολλότητα κι από κει στην ενότητα που προκύπτει από την πολλότητα, αλλά προτού επιχειρήσουμε να διαβάσουμε Έγελο -που το πιθανότερο είναι να μην τον κατανοήσουμε ποτέ- θα πρέπει πρώτα να χωνέψουμε τις έννοιες της πλατωνικής θεωρίας. Θα πρέπει δηλαδή να προσεγγίσουμε βιωματικά την ενότητα, που δεν είναι η αρτίωση πολλών και διάφορων κάτι σ' ένα οποιοδήποτε σύνολο, αλλά η ολοσχερής τους εξάλειψη. Με απλά λόγια, προτού μάθουμε απέξω το ρητό του Ηράκλειτου που λέει ότι δεν μπορείς να μπεις δυο φορές στο ίδιο ποτάμι, θα πρέπει να μπούμε μια φορά στο ποτάμι.

Θα πρέπει να γνωρίσουμε αυτό το ένα.

Έτσι θα μπορέσουμε να εκτιμήσουμε και την αποψινή μας ταινία.

Που δεν είναι άλλη από το Kill List (2011):
Θρίλερ τρόμου από το Ηνωμένο Βασίλειο.

Ξανά:
Θρίλερ τρόμου από το Ηνωμένο Βασίλειο.

Ακόμα μια φορά:
Θρίλερ τρόμου από το Ηνωμένο Βασίλειο.

Πληροφορίες εδώ:
www.imdb.com/title/tt1788391/?ref_=nv_sr_1]https://www.imdb.com/title/tt1788391/?ref_=nv_sr_1[/url]

Τρέιλερ εδώ:

 

[kappa_fi]

Ταινίες έχω, συνέχεια δεν έχω.
Οπότε, μια στάση εδώ.

 

[kappa_fi]

Η ανάγκη για την ύπαρξη μιας συνέχειας αποδείχτηκε κοπιώδης κι επίμοχθη. Δεν μας σώζουν ούτε εκατό διαλείμματα, ούτε οχτακόσιες παύσεις. Επιθυμούμε να ξεκουραζόμαστε αέναα.

Αέναα.

Αέναα.

Και για του λόγου το αληθές, προς επίρρωση δηλαδή της επιθυμίας μας με τα φώτα της ένατης τέχνης, θα δούμε μια ταινία που το θέμα της, ή καλύτερα η αρχή της, ο αληθινός πρωταγωνιστής της, είναι το σώμα του ήρωα.

https://[URL unfurl="true"]www.indiewire.com/wp-content/uploads/2017/12/maxresdefault1.jpg?w=780[/img[/URL]]

Οι προσπάθειες του Joe (Joaquin Phoenix) να σώσει τα προσχήματα και τα πράγματα σ' ετούτη την ιστορία, είναι κάτι παραπάνω από τιτάνιες. Ενίοτε θυμίζουν τον γράφοντα, που επιχειρώντας κακότεχνα κι άτσαλα να στήσει μία αφήγηση, λυγίζει, σπάει κι εγκαταλείπει τον εαυτό του και τον αγώνα. Όλα όμως είναι μες στο παιχνίδι, ακόμα κι η αποχώρηση απ' αυτό. Άλλωστε, αν δεν βγεις ποτέ σου από το ποτάμι (όπως λέγαμε σε πρωτύτερη ανάρτηση), δεν θα ζήσεις την εμπειρία να μπαίνεις σ' αυτό. Δεν θα γνωρίσεις τι σημαίνει ποτάμι και μη-ποτάμι.

Οι προσπάθειες λοιπόν του ήρωα είναι επικές, τραγικές και δραματικές μαζί - "όλα μέσα". Παρακολουθώντας τες έχουμε την εντύπωση ότι έπαψε προ πολλού ν' αγωνίζεται, ότι δεν υφίσταται γι' αυτόν καμία συνέχεια, ότι όλα όσα κάνει τα υπαγορεύει μια βούληση που τον ξεπερνάει: είναι η ίδια του η φύση που αποφασίζει γι' αυτόν, με εργαλείο το σώμα του.

Ο ίδιος, συνειδητά, έχει παραδώσει πνεύμα που λέμε.

Δεν ξέρω, μπορεί κι όσα λέω να μην έχουν κανένα έρεισμα. Ό,τι θυμάμαι λέω, κι ας μην βιαστεί εδώ ο θυμόσοφος λαός μας να κρίνει ή να κατακρίνει.
Η ταινία όπως και να  'χει είναι λιγάκι ιδιαίτερη.

You Were Never Really Here, ή κατά το ελληνικότερον:

[b]Δεν Ήσουν Ποτέ Εδώ[/b]
[img]https://i.ytimg.com/vi/pjFW7C4qsPE/maxresdefault.jpg

Πληροφορίες εδώ:
www.imdb.com/title/tt5742374/?ref_=rt_li_tt]https://www.imdb.com/title/tt5742374/?ref_=rt_li_tt[/url]

Τα τρέιλερ δεν θα σας προϊδεάσουν για την ταινία όπως θα όφειλαν.
Μη δείτε κανένα.

 

[kappa_fi]

Να μην μπορούμε ν' ακούσουμε κλασική μουσική όμως. Με την καμία. "Γιατί;" Μ' αυτό το ερώτημα θα πάμε, άκλαυτοι κι άθαφτοι σαν τον Ελπήνορα.
Κι ας του 'χουμε δώσει εκατό απαντήσεις.

Ωστόσο η κούραση, αν και πνευματική αυτή τη φορά, παραμένει, δεν έχει φύγει. Δεν έχει περάσει. Οι λέξεις επαναλαμβάνουν το ήδη ειπωμένο γιατί τίποτα δεν φαίνεται να 'ναι αρκετό. Το νόημα έχει ξεφτιλιστεί.

Τα μάτια μας ούτε αστεράκια δεν βλέπουν.

Αυτός δεν είναι εισαγωγικός λόγος για την ταινία, είναι ένα είδος ναρκισσιστικής έκθεσης όμως που θα λειτουργήσει εισαγωγικά για την ταινία που θα δούμε απόψε.

Μετά τη σωματική κούραση, λοιπόν, έρχεται η πνευματική, που 'χει τις ρίζες της στην κρίση των ανθρώπινων σχέσεων. Ενώ η προηγηθείσα, η σωματική, είναι ένα σύμπτωμα ευρύτερο, που αφορά τον πολιτισμό γενικότερα. Σκέψεις της στιγμής όλα αυτά.

Ας είναι.

Οικογενειακό δράμα από την αγαπημένη μας κινηματογραφικά χώρα, την Τουρκία. Το δε όνομα αυτής

Üç Maymun
ήγουν
Τρεις Πίθηκοι.

Γιατί καμιά αλληλεγγύη δεν είναι εφικτή (βολετή, θα λέγαμε παλιότερα) εν μέσω κρίσης.
Γιατί η κρίση αφορά τις ίδιες τις λέξεις καθώς και τις έννοιες που αυτές εκφράζουν.
Η κρίση αφορά το σώμα μας και το πνεύμα μας.
Εμένα κι εσένα και τον άλλον, τον ξένο, τον αλλοτριωμένο.

Όλοι μαζί κάνουμε τους Τρεις Πίθηκους.

Του μεγάλου κατά κοινή ομολογία σκηνοθέτη -δεν εκφέρω προσωπική κρίση-  Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν (Nuri Bilge Ceylan).

Πληροφορίες για την ταινία εδώ:
www.imdb.com/title/tt1233381/?ref_=tt_rec_tt]https://www.imdb.com/title/tt1233381/?ref_=tt_rec_tt[/url]

Πέρα απ' όσα είπα, η συγκεκριμένη ταινία είναι από τις πιο προσπελάσιμες, τις πιο "εύκολες" ας πούμε αφηγηματικά ταινίες του Τούρκου σκηνοθέτη.
Δεν βαριέται τόσο ο μέσος θεατής -στους οποίους συγκαταλέγω και τον εαυτό μου- όσο με άλλες ταινίες του.

Το τρέιλερ εδώ (μη σας παρασύρει, δεν παίρνουμε σοκολάτες από αγνώστους) :

 

[kappa_fi]

Η σημερινή προβολή είχε σκοπό να διαθέσει στην κρίση του φιλοθεάμονος κοινού το ανεπανάληπτο έπος του ελληνικού μοντερνισμού, την Αναπαράσταση (1970) του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Δεν θα το κάνει όμως. Τουλάχιστον όχι ακόμα.

Κι αυτό γιατί συνειδητοποιήσαμε, αίφνης, ότι σήμερα είναι Πέμπτη.
Αυτά δεν γίνονται.

Οπότε θα το γιορτάσουμε δεόντως με μια καλτιά.

10 Cloverfield Lane

(άλλη μία για το μωρό)

Κι αν την έχουμε δει, δεν πειράζει. Μπορούμε κάλλιστα να την ξαναδούμε.
Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον.

Πληροφορίες για την ταινία εδώ:
www.imdb.com/title/tt1179933/?ref_=nv_sr_1]https://www.imdb.com/title/tt1179933/?ref_=nv_sr_1[/url]

Το τρέιλερ εδώ:

Τώρα για τα υπόλοιπα, τα εκκρεμή, τα επίλοιπα, τα λοιπά, θα υπάρξει συνέχεια.

 

[kappa_fi]

Δεν είναι εύκολη υπόθεση να κρατήσει κανείς μια συνέχεια, το έχω ξαναπεί. Αυτή τη φορά όμως θα το θέσω λίγο πιο παραστατικά σχολιάζοντας την έξοδο του Αχιλλέα στη μάχη.

Από μια άποψη, το κεντρικό θέμα της Ιλιάδας είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που βγαίνει να πολεμήσει μόνος του. Η έλλειψη συμπάθειας κι η αστοιχείωτη συμπεριφορά του Αχιλλέα σε όλους όσοι τον ικετεύουν να τους χαρίσει τη ζωή, εξηγείται από τα ίδια του τα λόγια.

Το ποτάμι αυτό, τους λέει, που δε σταματάει να κυλάει, που το λατρεύετε και το τιμάτε σαν ένα μεγάλο Θεό, σήμερα δεν πρόκειται να σας σώσει. Μακροπρόθεσμα ούτε εγώ θα σωθώ, που είμαι γιος μιας Θεάς. Πάνω απ' όλους εμάς -εμένα, εσάς και το ποτάμι της ζωής που θαρρείτε πως δεν σταματάει ποτέ- βρίσκεται ο κεραυνός του Δία: αυτός είναι ικανός να διακόψει τη ροή της ζωής· αυτός μπορεί να τα κάνει όλα στάχτη.

Και πατρίδες, κι ιστορίες, και άρχοντες.

Οπότε γιατί να σας λυπηθώ, δημιουργώντας δεσμούς υποτέλειας, αφήνοντας ζωντανούς πίσω μου εσάς, τα ευγνώμονα γένη; Από το νταηλίκι μου τίποτα δεν θα μείνει.

Και τους γαμάει το κέρατο μ' αυτή την ψυχολογία. Διότι ο Αχιλλέας μπορεί να έχει χάσει τα πάντα, αλλά τα πάντα αυτά αφορούν κυρίως τους δεσμούς κυριότητας κι υποτέλειας. Αυτή είναι η ιδιαιτερότητά του.

Είναι λοιπόν ευνόητο ότι δεν μπορεί να υπάρχει εσαεί μια συνέχεια. Κάποια στιγμή ο κεραυνός του Δία, είτε τον πάρουμε χαμπάρι είτε όχι, έχοντας μεταμορφωθεί σε μια λεπτότατη αύρα, ή σ' ένα ανεπαίσθητο αεράκι, θα μας κόψει τα γόνατα. (Για να θυμηθούμε και τον προφήτη Ηλία).

Κάποια στιγμή η ζωή εισβάλλει και τα κάνει όλα λίμπα. Δεν μας αφήνει ούτε μια ταινία να δούμε. Έτσι εκτός από τα γαμήσια της, μας δίνει την ευκαιρία να εντρυφήσουμε και στα μυστικά του θανάτου. Είναι κι αυτό μια εμπειρία, όμοια μ' εκείνη που δοκίμασε ο Αχιλλέας: χωρίς αφέντες και δούλους.

Μη βιαστεί το φιλόσοφό μας κοινό να χρωματίσει ιδεολογικά όσα λέω. Η κουβέντα μου αφορά τον Αχιλλέα, τις ταινίες και τη ζωή σ' επίπεδο καθημερινότητας.

Τώρα, όποιος θέλει το πιστεύει: μόλις βρήκα ποια ταινία ταιριάζει να δούμε απόψε σύμφωνα με το πνεύμα της διάλυσης που περιέγραψα.

Θα δούμε Γκοντάρ.

Η υπόθεση αφορά την πορεία μιας γυναίκας προς την πορνεία.

Ο τίτλος της:
Vivre sa vie

Και για να μείνουμε πιστοί στο πνεύμα της σημερινής μας ανάρτησης, δεν προσφέρουμε ούτε πληροφορίες ούτε τίποτα.
Απόψε γαμάμε.

 

[kappa_fi]

Εντάξει. Είδαμε και Γκοντάρ.
Αλλά μας αποσυντόνισε λίγο. Σαν να το 'κανε επίτηδες.

Ευκαιρία λοιπόν να πεταχτούμε ως το Ιράν, για να δούμε ένα απ' τα δεκάρια του παγκόσμιου σινεμά.

Απλά πράγματα.

Μέσα στους Ελαιώνες

Δε νομίζω να υφίσταται άλλη συνέχεια από τον Γκοντάρ στον Κιαροστάμι από αυτή που μου υπαγορεύει η διάθεσή μου. Και το έκτακτον της ημέρας, φυσικά.
Αλλά για τις διακοπές τα είπαμε και τα εξηγήσαμε χτες.

Πληροφορίες για την ταινία εδώ:
www.imdb.com/title/tt0111845/?ref_=nv_sr_1]https://www.imdb.com/title/tt0111845/?ref_=nv_sr_1[/url]

Για τρέιλερ δεν έψαξα καν.

 

[kappa_fi]

« Όσο λιγότερο σε απασχολεί η έκφραση, τόσο περισσότερο νομίζεις πως έχεις μέσα σου στοιβαγμένα αξιόλογα πράγματα. »
(είπε κάποιος).

Σήμερα δε θα δούμε κάτι αξιόλογο, όπως τουλάχιστον εννοείται στο από πάνω παράθεμα.
Θα δούμε την απλή και σχεδόν άνευ νοήματος περιπλάνηση ενός Γερμανού δημοσιογράφου μ' ένα εννιάχρονο κοριτσάκι.

Θα δούμε πόσο λιτό και ουσιαστικό μπορεί να γίνει το ζήτημα της έκφρασης.

Η Αλίκη στις Πόλεις

Πληροφορίες για την ταινία εδώ:
www.imdb.com/title/tt0069687/?ref_=nv_sr_1]https://www.imdb.com/title/tt0069687/?ref_=nv_sr_1[/url]

Τρέιλερ δεν έχει.

 

[kappa_fi]

Δε χρειάζονται λόγια γι' αυτή την ταινία.

https://[URL unfurl="true"]www.thenational.ae/image/policy:1.686458:1513630575/image/jpeg.jpg?f=16x9&w=1200&$p$f$w=dfa40e8[/img[/URL]]

Μόνο οι εραστές μένουνε ζωντανοί.
Ένα είδος που κοντεύει να εκλείψει. Ένα είδος που τελεί υπό εξαφάνιση.

Και που δεν μπορεί να το προστατέψει καμία πρόνοια, καμία πολιτική, καμία οικολογία.
Ένα είδος που προκειμένου να επιβιώσει, πρέπει να κατασπαράξει αυτόν τον κόσμο ζωντανό.
Να τον κάνει κομμάτια κι ύστερα να πιει το αίμα του για υγεία και μακροημέρευση.

Γιατί μόνο έτσι "έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν".
[img]https://m.media-amazon.com/images/M/MV5BOTJhMDZhMWYtNTIzMi00MmVlLTlmZTktY2ViNDhmMGFhODAxXkEyXkFqcGdeQXVyNjEwMTA0NTc@._V1_.jpg

Και όπου "εραστές", μπορούμε να βάλουμε τη φαντασία μας να ταξιδέψει.
Όχι να πετάξει· να ταξιδέψει είπα.

Πληροφορίες εδώ:
www.imdb.com/title/tt1714915/?ref_=ttmi_tt]https://www.imdb.com/title/tt1714915/?ref_=ttmi_tt[/url]

Τρέιλερ για μια τέτοια ταινία είναι αμαρτία.

 

[kappa_fi]

Ωραία φάση οι εραστές.
Σταματάμε μέχρι νεωτέρας.

 

[akiss90]

Upgrade τρέχτε σινεμά πρόσφατα βγήκε, πολύ πρωτότυπη

 

[drein]

prestige από τις αγαπημένες μου

 

[Trelobourdelos]

Πάει έσβησε το θέμα

 

[Trelobourdelos]

Να πω και εγώ πάντως, όλα Κιούμπρικ

 

[Trelobourdelos]

Όλα Ταραντίνο