Αυτοί που "συνεργάζονται εναντίον του" δεν έχουν την πολυτέλεια να πάνε με την Κίνα ή να χάσουνε τους Αμερικανούς.
Πάρε τους έναν έναν και θα δεις ότι δεν "βγαίνει" η πολιτική αριθμητική.
Η Αμερική χωρίς βιομηχανική παραγωγή θα χάσει την πρωτοκαθεδρία σε 20 χρόνια για αυτό δεν μπορεί να αλλάξει πορεία ,ότι χρειάζεται να γίνει θα γίνει.
Έχεις παρατηρήσει ότι κανένας δημοκρατικός (με κάποιο μέλλον) δεν λέει ούτε μια κουβέντα εναντίον του;
Το προτζεκτ build back better του Μπάιντεν χρειάζεται και κάτι τεράστια ελλείμματα οπότε τέλος και αυτός ο δρόμος.
Τι άλλο μένει;
Για πρώτη φορά στην ιστορία των ΗΠΑ το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους ξεπέρασε τον (θηριώδη) προϋπολογισμό του πενταγώνου.
Με το καλό ή με το στανιό θα πρέπει να ξαναγίνει βιομηχανική υπερδύναμη.
Αυτοί που συνεργάζονται εναντίον του είναι πχ οι Ιάπωνες και οι Κορεάτες που ξεκίνησαν συνομιλίες με την Κίνα για εμπόριο μεταξύ τους χωρίς δασμούς. Και όχι μόνον αυτοί. Κάτι που δεν περίμενε ο Τραμπ.
Επίσης έχουν αλλάξει πολλά στη βιομηχανική παραγωγή. Από άρθρο του Χρήστου στη SLpress: "Μέχρι το 2000 η Δύση συνολικά διέθετε το 75% της παγκόσμιας βιομηχανικής παραγωγής, οι ΗΠΑ μόνες τους το 25%, ενώ η Κίνα είχε το 6%. Σήμερα η Κίνα κατέχει περίπου το 35% και οι ΗΠΑ το 12%, ενώ η Γερμανία μόλις το 4% με την Γαλλία και την Ιταλία να έχουν από 2%.".
Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Θα χειροτερέψει γιατί ανεβαίνουν και χώρες όπως η Ινδία.
Το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους αυξήθηκε με τις αποφάσεις για δασμούς. Κι αυτό είναι κάτι που δε μπορούσε να διαχειριστεί.
Δεν είναι λογικό το επιτόκιο του αμερικανικού δεκαετούς ομολόγου να είναι υψηλότερο από του ελληνικού, του γνωστού απόλυτου μηδενικού όσον αφορά την βιομηχανική παραγωγή.
Οι αγορές δεν παίζουν και δε συγχωρούν τις μαλακίες.
Σε κάποια αμερικανικά άρθρα διάβασα ότι ο Αμερικανός Υπουργός Οικονομικών μετέβη το Σάββατο στη Φλόριντα και εξήγησε στον Τραμπ ακριβώς ποιες θα είναι οι συνέπειες, τωρινές και μελλοντικές. Κι αυτό τον ανάγκασε στη στροφή των 180°. Πέρα από τις προειδοποιήσεις οικονομικών μεγαλοπαραγοντων των Ρεπουμπλικάνων για το κόστος που δε θα ανεχτούν να συνεχίσουν να καταβάλλουν.
Νομίζω στους ΝΥΤ έγραφε ότι οι συνέπειες στη ζωή του μέσου Αμερικανού θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ήττα στις ενδιάμεσες εκλογές του 2026. Και με χαμένη τη Βουλή των αντιπροσώπων το έργο του Τραμπ θα ήταν δύσκολο.
Όλα αυτά υποτίθεται ότι τα ανέλυσε στον Τραμπ ο Υπουργός του και μάλλον ήταν πειστικός, αν κρίνουμε από το "πάγωμα".
Τώρα, για τους Δημοκρατικούς, καπου διάβασα ότι ξεκίνησαν το αφήγημα για χειραγώγηση της αγοράς από τον Τραμπ και την εξασφάλιση υπερκερδων από την εσωτερική πληροφόρηση.
Κι αν είσαι μικροεπενδυτής, τραμπικος ή μη, που έχασε τα λεφτά του, αυτά τα λαμβάνεις πολύ σοβαρά υπόψη.