Με απασχολεί και μένα το θέμα, ως εκπαιδευτικό και θείο (δεν έχω παιδιά - οικογένεια). Γενικά, ένα μπάνικο 16 - 17ρικο, με ανεκτή κορμοστασιά, συνήθως μυείται από συμμαθήτριες - φίλες από φροντιστήριο κλπ., εν γένει τα μικρά φασώνονται αγρίως, παρά τη γκρίνια μας. Θα έλεγα ότι αν σε κάποια ηλικία στα 17, διαπιστωθεί (οι μανάδες ξέρουν, ένα έμπειρο μάτι κόβει επίσης αμέσως την φάση) ότι ο νέος έχει ρέψει στην μαλακία, ο αγοραίος έρως είναι μια ασφαλής λύση. Δεν θα πρότεινα βίζιτα και θα έτεινα προς το στούτνιο, με κατάλληλη προετοιμασία της κυρίας, που πιθανόν να ανελάμβανε την υποστήριξη του μικρού για όσο χρειάζεται. Θα πρότεινα και επαγγελματία κάποιας ηλικίας, έτσι ώστε να καλυφθεί και το οιδιπόδειο του μικρού και να αποφευχθεί πιθανό καψούρεμα. Το βασικό ζητούμενο είναι η σύντομη αποκατάσταση ισιρροπημένης σεξουαλικής ζωής του εφήβου, ανεξαρτήτως είδους παρτενέρ. Εξυπακούεται ότι πρέπει να ληφθεί υπόψη η ιδιοσυγκρασία του αγοριού (συνήθως τα ντροπαλά αγόρια θέλουν λίγο λεπτούς χειρισμούς, άσπου να πάνε βασικά), αλλά και η πλήρης ενσυναίσθηση από μέρους του, του εμπορικού κομματιού (πχ. το πληρωμένο σεξ θα συμπεριλαμβάνεται στο χαρτζιλίκι και δεν θα είναι έξτρα, από κει και πέρα ας τα βγάλει πέρα μόνος του). Τώρα, αν του αρέσει τόσο πολύ η φάση που στην ενήλικη και παραγωγική ζωή του ακολουθήσει τον δρόμο της "απωλείας", κανένα πρόβλημα, αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Από εμπειρία, τα παιδιά που είχαν νωρίς και έγκαιρα ομαλή μετάβαση στην σεξουαλική συνεύρεση με επαγγελματίες, έκαναν πιο εύκολα ολοκληρωμένες, ώριμες σχέσεις (περνώντας γρήγορα και την μιλφ φάση) και δεν πολυκόλλησαν με αδιέξοδα καψουρέματα, γλυτώνοντας και από τα "ιδεολογικά" κολλήματα περί πληρωμένου έρωτα. Εξυπακιούεται, ότι οι γονείς (εν προκειμένω ο πατέρας ή ο μέντροας, θείος , νονός οτιδήποτε, πρέπει να προσέχουν συμπεριφορές, επιδόσεις στο σχολέιο κ.ο.κ., έτσι ώστε να αποφευχθούν "ατυχήματα" κάθε τύπου.
