Απ' όσα έγραψα πριν κατάλαβες/κράτησες τίποτα;
Εχεις κομπλεξ με το μονος.Ξερεις ποσες γκομενες εχω γνωρισει μονος? Πιο πολλες απο οτι με παρεα.
Απειρες. Μαζι, γι αυτο πας να ψαξεις στο μπαρ.
Πού, Αθήνα; Για πες και σ' εμάς τα κόλπα σου, που απ' ό,τι καταλαβαίνω στέφθηκαν με επιτυχία, μπας και παίρνουμε ιδέες.
Και πίσω στην Αθήνα πήζει το κεφάλι από το διάβασμα. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή.
Καταρχήν, δεν καταλαβαίνω τι το παράξενο βρίσκεις στο να αναζητά κάποιος σεξ μέσα στις διακοπές. Τι πιο φυσιολογικό δηλαδή σε μια περίοδο που χαλαρώνεις. Και αφού καθίσταται αδύνατο μέσω της κανονικής οδού, καταφεύγεις στα εμπορεύσιμα υποκατάστατα. Κατά δεύτερον, σαν κάπως απότομα δε μου μιλάς για συντοπίτης, υποτίθεται;
Δεν είναι θέμα χρόνου, αλλά ψυχολογίας. Άμα σπουδάζεις σε μια σχολή εντατικοποιημένη και δύσκολη που θέλει καθημερινό διάβασμα όπως στο σχολείο, κάτι που συνειδητοποίησα αργά με τον άσχημο τρόπο, θα είσαι συνέχεια μέσα στο άγχος και την τσίτα. Και πού μετά διάθεση για φλερτάρισμα που θέλει κάμποση χαλαρότητα και προσπάθεια να φαίνεσαι ευχάριστος;
Άμα διαβάσεις προσεκτικά, θα δεις ότι δεν έψαχνα για μπουρδέλα, αλλά για call girl ώστε η εμπειρία που θα έχω να είναι όσο πιο κοντά σε gfe. Επίσης, σε προτρέπω να διαβάσεις και λίγο πιο μετά όπου έχει μαλλιάξει η γλώσσα μου να επαναλαμβάνω ότι ΕΔΩ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΡΕΕΣ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΕΙΓΜΑ το οποίο είναι προαπαιτούμενο για το παιχνίδι που εσύ αναφέρεις.
Είναι αλήθεια κι επιτέλους που ένας αντιδρά φυσιολογικά και του κάνει εντύπωση, γιατί σιχάθηκα να μου λένε με όλη την απάθεια και τον κυνισμό που μπορεί να διακρίνει μια τέτοια φράση ότι σιγά και η μοναξιά ωραία είναι. Τι να σου εξηγώ τώρα, στην εφηβεία ήμουν, ας πούμε, κάπως κλειστός και κολλημένος με άτομα που με είχαν απορρίψει. Τελικά, όταν τελείωσα από το σχολείο, κράτησα 2-3 φίλους (πέρσι καλοκαίρι είχα βρει μάλιστα και μια άλλη παρέα συμπεριλαμβανομένου ατόμου από το παρελθόν που είχε άδοξο τέλος), αλλά όλοι με προδώσανε εγκαταλείποντάς με.
