Βριλησσού 36

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (20/08/2011 – 29/08/2011)
Στις 22/08/2011 (ώρα 09:50 πμ) πήγα στο μαγαζί της 2-Hut για να αγοράσω ένα μπουκάλι γάλα. Αφού ολοκληρώθηκε η οικονομική συναλλαγή, συζητήσαμε για κανένα πεντάλεπτο τα νέα των θερινών διακοπών (είχα να τη δω από τις 4 Αυγούστου). Στο τέλος τη χαιρέτησα με ένα θερμό διευθυντικό sandwich, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο τρίψιμο των τρικ-τρικ. Το βράδυ της ίδιας μέρας, τράβηξα μια special μακακία. Το γεγονός αυτό όμως, δεν με κάλυψε συναισθηματικά. Όλη την ημέρα σκεφτόμουν την κυρία Νίκη. Αυτή τη γυναίκα δεν την αγαπάω μόνο σαρκικά. Την αγαπάω και για την εσωτερική της ομορφιά (είναι άγια γυναίκα). Αισθάνομαι διαρκώς την ανάγκη για τη συντροφιά, τη στοργή και τα χαδάκια της.
Στις 25/08/2011 είχα κανονίσει στις 11:30 πμ να επισκεφτώ την ξαδέρφη μου και τον ανιψιό μου (μένουν Εξάρχεια). Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 10:30 πμ. Στην είσοδο της πολυκατοικίας τράκαρα την κυρία Νίκη εισερχόμενη (δυστυχώς όμως, δεν μπορούσα να της μιλήσω ελεύθερα, γιατί η μαμά μου ήταν σπίτι). Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια σου Δημήτρη. Τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά (μόλις της το είπα αυτό, έτρεξα προς την εξώπορτα για να μην προδοθούμε).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι έπαθες καλέ;
ΤΑΚΜΑΝ: Θα σε πάρω τηλέφωνο. Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα (αυτά της το είπα στη νοηματική).

Αμέσως μετά από τη συνάντηση αυτή, αισθάνθηκα πολύ άσχημα για τη συμπεριφορά μου. Δεν μπορούσα όμως, να κάνω αλλιώς. Στο λεωφορείο 022 συγκράτησα με το ζόρι τα δάκρυά μου (αυτή τη γυναίκα την αγαπάω και δεν θέλω να την στενοχωρώ). Μόλις κατέβηκα στη στάση «Ζωοδόχου Πηγής», πέρασα δίπλα από την εκκλησία και έκανα το σταυρό μου. Παρακάλεσα την Παναγίτσα να με συγχωρέσει η κυρία Νίκη για το γεγονός αυτό και να μη μου κρατήσει κακία. Αμέσως μετά (ώρα 11:20 πμ), αποφάσισα να την πάρω τηλέφωνο (εκείνη τη στιγμή σχεδόν έκλαιγα). Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μπρος. Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ πάρα πολύ να με συχωρέσεις.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Κατάλαβα ποιος είσαι.
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά συγνώμη για πριν. Επειδή δεν μπορούσα να σου μιλήσω, σου έκανα νόημα ότι θα σε πάρω τηλέφωνο.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μη στενοχωριέσαι Δημητράκη μου. Εγώ δεν σε παρεξηγώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Ήθελα να σου πω και κάτι άλλο. Αύριο η μαμά μου μάλλον (με 70-80% πιθανότητα) θα βγει βόλτα με τις φίλες της. Θα ήθελα να σε παρακαλέσω, αν σου περισσεύει χρόνος, να με δεχτείς σπίτι σου. Πραγματικά αισθάνομαι πολύ μεγάλη ανάγκη να σε δω. Τον Αύγουστο πέρασα αρκετές δυσκολίες. Θα στα πω από κοντά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Να έρθεις Δημητράκη μου. Αλλά μετά τις 14:00, γιατί μέχρι τις 14:00 θα είμαι στα ΚΑΠΗ.
ΤΑΚΜΑΝ: Θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπάω με όλη μου την ψυχή και σε θεωρώ οικογένειά μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ σε αγαπάω πολύ Δημητράκη μου, και εγώ σε αγαπάω. Δεν θέλω όμως, να στενοχωριέσαι για μένα.
ΤΑΚΜΑΝ: Τώρα, που λύθηκε η παρεξήγηση, ησύχασα. Μην ανησυχείς. Δεν θα χαθούμε. Ακόμα δεν με έχουν ειδοποιήσει τα αγγλικά πανεπιστήμια, οπότε έχουμε καιρό. Αυτό για κακό το λέω, δεν το λέω για καλό. Τώρα θα έπρεπε κανονικά να βρίσκομαι στο Lancaster και όχι εδώ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μην ανησυχείς Δημητράκη μου. Όλα θα γίνουν.
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτό πιστεύω και εγώ. Εννοείται ότι όταν θα βρεθούμε, θα πούμε και τα αστεία μας. Όσα προβλήματα και να έχω, δεν χάνω ποτέ το χιούμορ μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλά κάνεις αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Η βόλτα της μαμάς μου με τις φίλες της είναι πιθανή, αλλά όχι σίγουρη. Αν αύριο δεν έρθω μέχρι τις 15:00, σημαίνει ότι δεν θα έρθω καθόλου (και καταλαβαίνετε το λόγο).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Επειδή τώρα θέλω να πάω στα ΚΑΠΗ και με πέτυχες στην εξώπορτα, θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε από κοντά.

Μετά από το τηλεφώνημα αυτό, αισθάνθηκα αγαλλίαση στην ψυχούλα μου. Ενώ ανέβαινα την οδό Χαριλάου Τρικούπη (κατευθυνόμουν προς το σπίτι της ξαδέρφης μου), φαντασιωνόμουν ότι είχα κουρνιάσει στην αγκαλίτσα της κυρίας Νίκης και της κρατούσα τα χεράκια. Περνώντας απέναντι ένα στενό, κόντεψε να με κόψει αυτοκίνητο από την αφηρημάδα μου. Το περίεργο είναι ότι ο οδηγός με κατάλαβε και φώναξε «ερωτευμένος».
Δυστυχώς η βόλτα της 26ης Αυγούστου αναβλήθηκε για 27/08/2011. Το βράδυ της 26ης Αυγούστου έπεσα δακρυσμένος. Στο κρεβάτι μου έκανα το σταυρό μου και παρακαλούσα την Παναγίτσα να καταφέρω να δω την κυρία Νίκη. Παράλληλα η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και είχα δύσπνοια.
Στις 27/08/2011 (ώρα 11:30 πμ) βγήκε η μαμά μου από το σπίτι για να συναντήσει τις φίλες της στο Σύνταγμα. Στις 11:45 πμ βγήκα από το σπίτι, κατευθυνόμενος προς το μαγαζί της 2-Hut. Στις 11:47 πμ τηλεφώνησα στην κυρία Νίκη, αλλά δεν ήταν σπίτι. Στις 11:50 πμ κοντοστάθηκα έξω από το μαγαζί της 2-Hut (σχεδίαζα να καθίσω για αρχή παρέα με τη 2-Hut και το μεσημέρι να απολαύσω τη συντροφιά και τη στοργή της κυρίας Νίκης). Δυστυχώς όμως, η 2-Hut καθόταν παρέα με τη φίλη της τη Σούλα. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να περπατήσω μέχρι την οδό Αγίας Ζώνης και να επιστρέψω δριμύτερος. Επιστρέφοντας όμως στις 12:25 μμ έξω από το μαγαζί της 2-Hut, διαπίστωσα μετά λύπης ότι η Σούλα ήταν ακόμα εκεί. Αμέσως μετά πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, αλλά προφανώς βρισκόταν ακόμα στα ΚΑΠΗ. Έτσι λοιπόν, επέστρεψα σπίτι και έβαλα το ξυπνητήρι του κινητού στις 13:20 για να την ξαναπάρω τηλέφωνο.
Στις 13:10 άκουσα έναν θόρυβο κλειδιών και διαισθάνθηκα ότι η κυρία Νίκη επέστρεψε στο διαμέρισμά της. Έτσι λοιπόν, στις 13:12 της χτύπησα το κουδούνι. Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο παρακάτω:

ΚΟΥΔΟΥΝΙ: Τσίου, τσίου, τσίου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ποιος;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ (μετά το άνοιγμα της πόρτας): Δεν μπορώ τώρα Δημητράκη μου. Σε λίγο θα έρθει ο γιός μου για φαγητό και δεν θέλω να σε δει εδώ. Αν δεν ερχόταν ο γιός μου, θα σου έλεγα να καθίσεις να φάμε παρέα.
ΤΑΚΜΑΝ: Κατάλαβα. Πότε να έρθω; Μέχρι τις 15:30 μπορώ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα στις 15:30.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Θα σε πάρω τηλέφωνο πρώτα και άμα είναι έρχομαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Τα λέμε.

Μετά από την πόρτα, που έφαγα, επέστρεψα στο διαμέρισμά μου και έβαλα το ξυπνητήρι του κινητού στις 15:30. Στις 14:30 αισθάνθηκα μια ξαφνική θλίψη (εξαιτίας της κακοτυχίας μου) και ξάπλωσα ανάσκελα στον καναπέ για να κλάψω με την ησυχία μου. Ενώ έκλαιγα, σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και σιγοψιθύριζα «Αχ ψυχίτσα μου γλυκιά». Στις 14:45 πήρα τηλέφωνο τη Δανάη, τον Βρασίδα και τον Μπάο για παρηγοριά και αισθάνθηκα λίγο καλύτερα. Στις 15:34 πήρα τηλέφωνο τη μαμά μου για να εντοπίσω το στίγμα της. Μου είπε ότι έψαχνε για ΤΑΧΙ για να επιστρέψει σπίτι. Εγώ της είπα να με ειδοποιήσει, όταν θα φτάσει πλατεία Κυψέλης. Αμέσως μετά, πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη και μου είπε ότι ήταν ελεύθερη. Έτσι λοιπόν, της χτύπησα το κουδούνι στις 15:37.
Η κυρία Νίκη με κέρασε πορτοκαλάδα και καθίσαμε παρέα στην κρεβατοκάμαρα. Συζητήσαμε για τις καταλήψεις στα Αγγλικά πανεπιστήμια και για τον ανάδρομο Ερμή. Επιπλέον της είπα για την κατάθλιψη και τη μοναξιά, που αισθανόμουν το τελευταίο διάστημα. Επειδή καθόμασταν δίπλα-δίπλα, την αγκάλιαζα συνεχώς, την κοιτούσα με πονεμένο βλέμμα και της υπενθύμιζα διαρκώς την αγάπη μου. Στις 15:47 με ειδοποίησε η μαμά μου ότι έφτασε πλατεία Κυψέλης, οπότε αναγκαστικά επέστρεψα στο διαμέρισμά μου. Στις 15:48 επέστρεψε και η μαμά μου. Πέφτοντας το μεσημέρι για ύπνο, ευχαρίστησα την Παναγίτσα, που μου έδωσε την ευκαιρία να απολαύσω τη συντροφιά της γλυκύτατης γειτόνισσας έστω και για 10 λεπτά.
Στις 28/08/2011 μου είπε ο πατέρας μου, ότι στις 29/08/2011 θα πηγαίναμε για 4ημερο οικογενειακώς στο εξοχικό στην Εύβοια. Εγώ του είπα «Αν δεν έχω δουλειά, θα ακολουθήσω. Αν έχω, πάρε τη μαμά και πηγαίνετε» (έψαχνα να βρω κάποιο πάτημα για να μην έρθω και να απολαύσω για 4 μέρες ελεύθερα και χωρίς πίεση χρόνου την παρέα και τα χαδάκια της κυρίας Νίκης).
Στις 29/08/2011 (ώρα 10:30 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου για να πάω στο Βρετανικό συμβούλιο (ήθελα κάποιον να τηλεφωνήσει στα Αγγλικά πανεπιστήμια, για να ενημερωθώ σχετικά με την πορεία των αιτήσεών μου). Στις 10:45 πμ είδα την 95χρονη ζητιάνα έξω από το supermarket και κάθισα δίπλα της για 10 λεπτά. Της έσκασα 1 ευρώ και για όλο το 10λεπτο της κρατούσα τα χεράκια. Το γεγονός αυτό αύξησε τη λίμπιντό μου. Η κυρία Νίκη όμως, είναι αναντικατάστατη.
Στις 11:30 πμ έφτασα στο Βρετανικό Συμβούλιο, αλλά ήταν «δώρον-άδωρον» (δεν μπορούσαν να με εξυπηρετήσουν). Έτσι λοιπόν, κανόνισα ραντεβού με τον καθηγητή μου στις 31/08/2011, ώστε να τηλεφωνήσουμε παρέα. Στις 12:19 μμ ενημέρωσα τους γονείς μου, ότι δεν μπορούσα να τους ακολουθήσω και επέστρεψα σπίτι γεμάτος χαρά και θετική ενέργεια. Δυστυχώς όμως, εξαιτίας της έλλειψης χρόνου, η μαμά μου υπαναχώρησε τελευταία στιγμή (ώρα 17:00) και αποφάσισε να μείνει μαζί μου στην Αθήνα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, ο μεσημεριανός ύπνος της Δευτέρας να συνοδευτεί από αρκετά δάκρυα.
Στις 19:40 τηλεφώνησα στη γνωστή τσατσά της Βριλησσού 36 (όταν βγήκα έξω για να πάρω παγωτό) και τη ρώτησα αν θα ήταν εκεί την Τρίτη το πρωί. Η απάντησή της ήταν θετική. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα στις 30/08/2011 το πρωί να πάω στουντιότσαρκα στη Βριλησσού 36, γιατί αισθανόμουν την ανάγκη από τα χάδια και την ψυχολογική υποστήριξη της υπηρεσίας.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 30/08/2011 (ώρα 11:00 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως κάθε φορά, τη γνωστή μπουδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Αφού περπάτησα μέχρι τα δικαστήρια Ευελπίδων, πήρα το λεωφορείο 224 και στις 11:50 πμ έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού.
Αρχικά επισκέφτηκα το στούντιο της οδού Βριλησσού 24. Εδώ η τσατσά ήταν υπερβολικά μικρή για τα γούστα μου, ενώ η εργαζόμενη κοπέλα φορούσε μόνο ένα χρυσό ριγκάκι.
Κατόπιν επισκέφτηκα το στούντιο της οδού Βριλησσού 36 (ώρα άφιξης: 12:00 μμ). Μόλις χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε η γνωστή γλυκύτατη υπηρεσία και με οδήγησε στο σαλόνι. Επειδή η εργαζόμενη κοπέλα (η Φλώρα) ήταν στο δωμάτιο με πελάτη, κάθισα για κανένα 5λεπτο με την υπηρεσία δίπλα-δίπλα στον καναπέ. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, συζήτησα με την υπηρεσία την κατάθλιψη διαρκείας, που είχα κατά τη διάρκεια του Αυγούστου (αχ κυρία Νίκη, αγαπούλα μου γλυκιά, θέλω να σε σφίξω στην αγκαλιά μου). Φυσικά, όσο καθόμασταν παρέα, της κρατούσα τα χεράκια και κάποια στιγμή τη φίλησα στα βυζιά για συναισθηματική στήριξη. Μόλις ολοκλήρωσε η Φλώρα με τον πελάτη, ήρθε στο σαλόνι και συστηθήκαμε. Μόλις την είδα, αποφάσισα να περάσω στο δωμάτιο, καθώς φορούσε ένα πολυκαυλωτικό βραχιόλι και ένα πολυκαυλωτικό ριγκάκι.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Έτσι λοιπόν, η υπηρεσία με οδήγησε στο δωμάτιο του έρωτα. Εκεί της έσκασα το 50ρικο και συμφώνησα μαζί της να συζητήσουμε τον πόνο μου για την κυρία Νίκη μετά το sex. Κατόπιν, η υπηρεσία βγήκε από το δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα. Ύστερα γδύθηκα, έβγαλα από την μπουρδελότσαντα του Γύπα τα εννιάμερα και περίμενα τη Φλώρα ξαπλωμένος ανάσκελα. Η αναμονή διήρκησε γύρω στα 5-7 λεπτά (αυτό πάει στα θετικά, γιατί σημαίνει ότι η Φλώρα έκανε ντους). Κατά τη διάρκεια της αναμονής, είχα σταυρώσει τα χέρια μου, σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και ξεφύσαγα. Η Φλώρα είναι 24 ετών από τη Ρουμανία, ψιλή, ξανθιά και φυσικά φοράει (όπως προανέφερα) πολυκαυλωτικά κοσμήματα.
Μόλις μπήκε η Φλώρα στο δωμάτιο, ακολούθησε η κάτωθι στιχομυθία:

ΦΛΩΡΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΦΛΩΡΑ: Τι κάνεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Το παλεύω όσο μπορώ. Είμαι ερωτευμένος με μια 80χρονη γειτόνισσα από την πολυκατοικία και τη σκέφτομαι συνέχεια. Δεν μπορώ να τη βγάλω καθόλου από το μυαλό μου. Την αγαπάω πάρα πολύ αυτή τη γυναίκα. Τέλος Ιουλίου και αρχές Αυγούστου, που έλειπε η μαμά μου από το σπίτι, κατέβαινα σχεδόν καθημερινά στο διαμέρισμά της. Τώρα, που είμαστε όλη η οικογένεια εδώ, δεν μπορώ να τη βλέπω. Για αυτό υποφέρω.

Μετά από αυτή τη στιχομυθία, ακολούθησαν τα γνωστά προκαταρκτικά (της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό). Κατόπιν, ξεκίνησε η ερωτική πράξη, οι φάσεις της οποίας ήταν οι ακόλουθες:
1η φάση: Πολυκαυλωτικός χορός (εκτιμώμενη διάρκεια: 2 λεπτά). Στη φάση αυτή, ενώ χορεύαμε βιενέζικο βαλς, της κρατούσα τα χεράκια και ηδονιζόμουν από τα τρικ-τρικ. Οι φαντασιώσεις ήταν ποικίλες. Εκτός από τη γνωστή πλέον σε όλο το πανελλήνιο φαντασίωση με την κυρία Νίκη, φαντασιωνόμουν ότι ήμουν στο λεωφορείο Ε22 (ΑΚΑΔΗΜΙΑ – ΣΑΡΩΝΙΔΑ EXPRESS) και ότι βρισκόμουν σε ερωτικό τετ-α-τετ με μια γριά με χρυσά κοσμήματα. Τέλος φαντασιωνόμουν ότι κάπνιζα τη διεθνή πίπα στο αεροδρόμιο του Άμστερνταμ. Η Φλώρα όμως, δε με ικανοποίησε πλήρως σε αυτή τη φάση, καθώς το σώμα της απέφευγε διαρκώς το τρίψιμο του πέους. Για να σας δώσω να καταλάβετε, ήταν η μοναδική φορά, που χόρεψα με πουτάνα και ο πούτσος μου δεν κατάφερε να αγγίξει ούτε επιδερμικά το μουνί της.
2η φάση: Άτεχνος φραπές (εκτιμώμενη διάρκεια: 4 λεπτά). Μετά από τον χορό αυτό, είπα στη Φλώρα να ξαπλώσω ανάσκελα και να μου πάρει την κλασσική πίπα. Η Φλώρα όμως, αντί να μου τον πάρει στο στόμα, ξεκίνησε κατευθείαν να μου την παίζει με την πασίγνωστη πλέον σε όλους τους fun του αγοραίου έρωτα τεχνική του άτεχνου φραπέ. Τους λόγους της ανυπακοής δεν θα τους μάθω ποτέ. Πάντως δεν φαινόταν να ξέρει και πολύ καλά Ελληνικά.
3η φάση: Εκσπερμάτωση με τη μέθοδο της τριβής (εκτιμώμενη διάρκεια: 1 λεπτό). Επειδή κατάλαβα ότι με τη συγκεκριμένη γυναίκα δεν είχα ερωτική χημεία, της πρότεινα να ξαπλώσω μπρούμυτα, να τρίψω τον πούτσο μου στο σεντόνι μέχρι να φτύσει το σπέρμα. Έτσι και έγινε. Ενώ εγώ τριβόμουν, της κρατούσα φυσικά και τα δυο τα χεράκια. Εκείνη τη στιγμή φαντασιωνόμουν ότι ήμουν Πακιστανός και ότι είχα στριμώξει την κυρία Νίκη στο 035 παρέα με έναν Νιγηριανό και της κάναμε bic-bic στα βραχιολάκια της. Η εκσπερμάτωση επήλθε σε dt.
Μετά την εκσπερμάτωση, αφαίρεσα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν, καθάρισα την ευαίσθητη περιοχή με ένα υγρό μαντήλι Wet Hankies και έπλυνα τα χέρια μου. Μετά από αυτά, η Φλώρα με χαιρέτησε και εξήλθε από το δωμάτιο. Αφού η Φλώρα έκλεισε την πόρτα, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου, χτενίστηκα και εξήλθα και εγώ με τη σειρά μου.
Βγαίνοντας από το δωμάτιο, κατευθύνθηκα προς την κουζίνα, όπου καθόταν η υπηρεσία μαζί με τη Φλώρα. Εκεί η υπηρεσία μου έδωσε καρέκλα και κάθισα μαζί της για 35 λεπτά. Όλη αυτή την ώρα της εξιστορούσα την γνωριμία μου με την κυρία Νίκη από τις 23 Ιανουαρίου του 2011 μέχρι σήμερα, διανθίζοντάς τη με όλες τις συναισθηματικές και πικάντικες λεπτομέρειες. Φυσικά, ενώ καθόμασταν και συζητούσαμε, της κρατούσα διαρκώς τα χεράκια και την αποκαλούσα «καρδούλα μου». Όταν έβγαλα στην υπηρεσία όλα όσα αισθανόμουν στην ψυχή μου για τη γυναίκα αυτή, τη χαιρέτησα και εξήλθα από το στούντιο. Αν και η εμπειρία με τη Φλώρα ήταν μετριότατη, βγήκα ευχαριστημένος από το στούντιο, γιατί ο λόγος επίσκεψης ήταν η ανάγκη μου για στοργή και ψυχολογική υποστήριξη.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

Εμφάνιση κοπέλας: 10.0.
Τα κοσμήματά της ήταν πολυκαυλωτικά. Ποιος ασχολείται με το υπόλοιπο πακέτο;

Συμμετοχή / διάθεση / υπηρεσίες κοπέλας: 8.0.
Στην πραγματικότητα της αξίζει χαμηλότερος βαθμός, αλλά επειδή αγαπάω πάρα πολύ την υπηρεσία αυτή, λέω να είμαι επιεικής στη βαθμολογία.

Χώρος / καθαριότητα χώρου: 10.0.
Το έχω αναλύσει σε προηγούμενες κριτικές.

Συμπεριφορά τσατσάς / τσάτσου: 10.0.
Αν της έβαζα χαμηλότερο, θα ήμουν αχάριστος.

Πρόσβαση / parking: 10.0.
Το έχω αναλύσει σε προηγούμενες κριτικές.

Σχέση απόδοσης / τιμής: 8.0.
Νομίζω ότι προκύπτει από το σύνολο της κριτικής.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (16/07/2011 – 28/07/2011)
Επιστρέφοντας στο σπίτι από τη στουντιότσαρκα της 16ης Ιουλίου, ξαφνικά είδα από το τζάμι του τρόλεϊ τη γνωστή 95χρονη ζητιάνα να κατηφορίζει την οδό Κυψέλης με το μπαστουνάκι της. Αμέσως πάτησα το κόκκινο κουμπί, για να κατέβω στην επόμενη στάση. Αφού κατέβηκα, έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα προς το μέρος της ζητιάνας. Μόλις την είδα, την χαιρέτησα με αγκαλίτσα και διευθυντικό sandwich και καθίσαμε παρέα σε κάτι καρέκλες για 15 – 20 λεπτά. Στην αρχή της έδωσα 1.60 € και μετά πιάσαμε κουβεντούλα. Εννοείται φυσικά, ότι η κουβεντούλα συνοδευόταν από διαρκές χούφτωμα στα ριγκάκια της, τρυφερές αγκαλίτσες και τρίψιμο στην καρδιά. Το γεγονός αυτό μου προκάλεσε μια χαλαρή στύση (γιατί μετά τη στουντιότσαρκα, θέλει λίγο το χρόνο του να συνέρθει εντελώς το πέος).
Πριν πάω στο σπίτι για να κάνω το καθιερωμένο ντους μετά τη στουντιότσαρκα, πέρασα από το μαγαζί της 2-Hut για να πάρω ένα παγωτό Nirvana. Επειδή η 2-Hut ήταν μόνη της και είχε ντυθεί σέξι (γαλαζοπράσινη μπλούζα, μαύρη φούστα με λουλουδάκια, χρυσά ριγκάκια, στραβοπατημένα παπούτσια), της πρότεινα να καθίσουμε δίπλα-δίπλα για κανένα 20λεπτο για παρέα και μετά να πάρω το παγωτό. Έτσι λοιπόν, καθίσαμε για κουβεντούλα από τις 12:32 μμ έως τις 12:52 μμ. Εννοείται φυσικά ότι η συζήτηση διανθίστηκε από στοργικές αγκαλίτσες, αγαπησιάρικο βλέμμα, αναστεναγμούς, χαδάκια στα χεράκια της και αγγίγματα στη φούστα της. Στις 12:52 μμ, αγόρασα το παγωτό και τη χαιρέτησα με ένα ιδιαίτερα θερμό και συναισθηματικό διευθυντικό sandwich.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας, πήγα Ιστιαία με τα ΚΤΕΛ (ΑΘΗΝΑ-ΙΣΤΙΑΙΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 16/07/2011, ΩΡΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ: 16:45, ΘΕΣΗ: 18, ΕΙΔΟΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ, ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: 30.00 €, ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΙΒΑΤΩΝ: 01). Δυστυχώς η μοναδική σέξι γριά στο λεωφορείο, ταξίδευε με την κόρη της. Έτσι λοιπόν, το ταξίδι ήταν κενό από ερωτικές περιπέτειες.
Στις 19/07/2011 (ώρα 07:00 πμ) επέστρεψα με τα ΚΤΕΛ Αθήνα. Σε αυτό το δρομολόγιο υπήρχαν πολλές γυναίκες για τα γούστα τα δικά μου και του SPEED. Δυστυχώς όμως, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, γιατί ταξίδευα με τη μαμά μου.
Στις 24/07/2011 το μεσημέρι, πήγε η μαμά μου Ιστιαία με τα ΚΤΕΛ. Το βράδυ της ίδιας μέρας, έφυγε και ο πατέρας μου για το χωριό του. Έτσι λοιπόν, ήμουν εντελώς ελεύθερος μέχρι τις 29/07/2011 να φλερτάρω ασύστολα όσες γριές γούσταρα (ο δήθεν λόγος, που δεν ακολούθησα κανέναν, ήταν για να ολοκληρώσω με τη βοήθεια του καθηγητή μου, κάποιες αιτήσεις για διδακτορικά στην Αγγλία).
Στις 25/07/2011 (ώρα 10:32 πμ) πήγα για επίσκεψη στο μαγαζί της 2-Hut. Επειδή ήταν μόνη της, καθίσαμε δίπλα-δίπλα μέχρι τις 11:40 πμ για παρέα. Συζητήσαμε για τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, που μου προκαλεί η ενδεχόμενη μετανάστευση, για την αστρολογία (η 2-Hut είναι κριός), για την πίστη μας στο θεό και για την πολιτική επικαιρότητα. Δεν χρειάζεται να είναι κανένας μάντης, για να προβλέψει ότι η εν λόγω συζήτηση συνοδεύτηκε από μπόλικο χούφτωμα.
Στις 11:20 πμ μπήκε στο μαγαζί ένας Πακιστανός προμηθευτής, ο οποίος κοιτούσε την 2-Hut με μπήχτικο βλέμμα και την ακούμπαγε. Εκείνη τον έδιωχνε και του έλεγε «άφησέ με ήσυχη».
Στις 11:40 πμ, αγόρασα ένα μπουκάλι γάλα και δυο παγωτά Nirvana και χαιρέτησα την 2-Hut με ένα πολύ καυτό διευθυντικό sandwich. Η επίσκεψη αυτή σε συνδυασμό με την ιστορία του Πακιστανού, εκτόξευσαν στα ύψη τη λίμπιντό μου.
Στις 14:20 επισκέφτηκα τη ριγκοπούλα γειτόνισσα στο διαμέρισμά της. Μαζί μου είχα φέρει ένα παγωτό Nirvana για κέρασμα και τις 109 φωτογραφίες από το ταξίδι μου στην Αγγλία. Στην αρχή καθόμασταν στο σαλόνι, ο ένας απέναντι από τον άλλον και συζητούσαμε διάφορα θέματα (π.χ. ταξιδιωτικά νέα, σπουδές, πολιτική επικαιρότητα, πίστη στο θεό, αστρολογία). Στις 15:20 έβγαλα από την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα το ντοσιέ με τις φωτογραφίες και έτσι την κατάφερα και έκατσε δίπλα μου. Φυσικά, όση ώρα κοίταζε αυτή τις φωτογραφίες και τραγουδούσε το τραγούδι «Ωραία μου κυρία», εγώ την αγκάλιαζα στοργικά και της έκανα διαρκώς σταμπ στα τρικ-τρικ. Η επίσκεψη διήρκησε μέχρι τις 16:10. Το βράδυ της ίδιας μέρας έχυσα μπόλικη ποσότητα χλωρίνης στο βρακί μου.
Στις 26/07/2011 (ώρα 12:40 μμ) βγήκα με μια 48χρονη γραμματέα από το γυμνάσιο για καφέ στα Goody’s στη Βικτώρια. Η γραμματέας αυτή φορούσε τζιν φούστα, ένα χρυσό ρολόι και ένα ασημένιο ριγκάκι. Η διάρκεια της εξόδου ήταν 30 λεπτά, γιατί στις 19:00 θα έπαιρνε το πλοίο για Πάτμο. Αν και το αναμενόμενο ήταν να καυλώσω για πάρτι της, δεν φτιάχτηκα καθόλου. Αυτό, γιατί μπήκα στο τρυπάκι να τη συγκρίνω με τη σέξι 80χρονη γειτόνισσα και η γραμματέας βγήκε “knock out”.
Στις 27/07/2011 (ώρα 14:09) ξαναεπισκέφτηκα τη ριγκοπούλα γειτόνισσα. Μαζί μου είχα φέρει ένα παγωτό Nirvana για δώρο, τη μηχανή του Τηλεκόλλα για να τη βγάλω φωτογραφία και καμιά 200αριά φωτογραφίες από το ταξίδι μου στη Σαγκάη. Στην αρχή με κέρασε γλυκό του κουταλιού καρπούζι, παγωτό καϊμάκι και χυμό πορτοκάλι. Αφού έφαγα καλά-καλά, την έβγαλα 2 φωτογραφίες για να την έχω στο Laptop. Κατόπιν, καθίσαμε στο σαλόνι (σε απέναντι καναπέδες) και τα είπαμε. Στις 15:00 έβγαλα από την μπουρδελότσαντα το ντοσιέ με τις κινέζικες φωτογραφίες και έτσι καθίσαμε δίπλα-δίπλα. Φυσικά, ενώ αυτή απολάμβανε τις φωτογραφίες, τα χαδάκια και οι αγκαλίτσες έπεφταν βροχή. Η επίσκεψη διήρκησε μέχρι τις 15:42, γιατί μετά έπρεπε να πάει στο γιό της. Το απόγευμα της ίδιας μέρας βούρκωσα από τη στενοχώρια μου, επειδή αυτή η απόλαυση ήταν πολύ προσωρινή (έλειπαν οι γονείς μου). Το βράδυ της ίδιας μέρας εκσπερμάτωσα στο βρακί μου κατά τη διάρκεια του ύπνου. Μετά από όλα αυτά, αποφάσισα στις 28/07/2011 να διοργανώσω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 28/07/2011 (ώρα 10:00 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου για την περιοχή της Βριλησσού, κουβαλώντας μαζί μου την μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα και τις φωτογραφίες της γειτόνισσας (για ερωτικό παιχνίδι). Γύρω στις 10:48 πμ, έφτασα με τα πόδια στην οδό Βριλησσού.
Η διαδρομή, που ακολούθησα, ήταν: Βριλησσού 57 – Βριλησσού 60 (κάτω) – Βριλησσού 60 (πάνω) – Βριλησσού 46 – Βριλησσού 42 – Βριλησσού 36Α – Βριλησσού 24 (κλειστό) – Βριλησσού 36. Αυτή τη φορά αισθανόμουν την ερωτική κατάνυξη με τη ριγκοπούλα (τη σκεφτόμουν συνέχεια κατά τη διάρκεια της διαδρομής, σιγοψιθύριζα «Αχ κυρία Νίκη» και κατά καιρούς δάκρυζαν τα μάτια μου), με αποτέλεσμα όλες οι υπηρεσίες και οι πουτάνες να μου φαίνονται αδιάφορες.
Όταν όμως μπήκα στο στούντιο της οδού Βριλησσού 36 και είδα τη γνωστή γλυκιά υπηρεσία (και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι εργαζόταν η Τζίνα με την οποία είχα θετική προϋπηρεσία), αποφάσισα κατευθείαν να περάσω στο δωμάτιο.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Μόλις μπήκα στο δωμάτιο του έρωτα, με ακολούθησε η υπηρεσία για λίγα χαδάκια. Κατόπιν, της έσκασα το 50ρικο και μου πρόσφερε 1 ποτήρι νερό, γιατί είχα κορακιάσει από τη ζέστη. Ύστερα, έκλεισε την πόρτα του δωματίου και έφυγε.
Μόλις η υπηρεσία έκλεισε την πόρτα, γδύθηκα και έβγαλα από την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα και τις φωτογραφίες της κυρίας Νίκης. Μετά από 1-2 λεπτά αναμονή, ήρθε και η Τζίνα. Μόλις ήρθε, της έδειξα τις σέξι φωτογραφίες της γειτόνισσας, για να καταλάβει ακριβώς τα γούστα μου στις γυναίκες.
Η ερωτική πράξη, είχε τις ακόλουθες φάσεις:
1η φάση: Η Τζίνα μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2η φάση: Φόρεσα στην Τζίνα, του Γύπα τα εννιάμερα.
3η φάση: Πολυκαυλωτικός χορός.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί, ότι ενώ χορεύαμε, φαντασιωνόμουν ότι πήδαγα την κυρία Νίκη (τη γειτόνισσα). Για αυτό το λόγω, κατά τη διάρκεια του χορού ξεστόμιζα εκφράσεις, όπως «Αχ κυρία Νίκη. Ψυχούλα μου γλυκιά. Δεν θέλω να στενοχωριέστε. Σας αγαπάω με όλη μου την καρδούλα» ή «Αχ κυρία Νίκη. Χθες το βράδυ σας σκεφτόμουν και βούρκωσα. Ήθελα να βάλω τα κλάματα» ή «Κυρία Νίκη. Σας παρακαλώ. Μην δίνετε το χέρι σας σε αυτό τον αράπη». Φυσικά, η Τζίνα με τη σειρά της, προσπαθούσε να υποδυθεί την κυρία Νίκη, λέγοντας για παράδειγμα «Και εγώ σε αγαπάω μωρό μου, και εγώ σε αγαπάω» ή «Θέλω τον αράπη».
4η φάση: Άτεχνος φραπές.
Μετά το χορό, η Τζίνα προσπάθησε να μου την παίξει με την γνωστή σε όλους τους στουντιάκηδες τεχνική του άτεχνου φραπέ.
5η φάση: Κλασσική πίπα.
Σε αυτή τη φάση, ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και η Τζίνα μου πήρε την κλασσική πίπα (με καπότα). Κατά τη διάρκεια της πίπας, φαντασιωνόμουν ότι πήδαγα την Ματίνα (την 2-Hut).
6η φάση: Εκσπερμάτωση στα μπρούμυτα.
Μετά την πίπα, για να επισπεύσω την διαδικασία, της πρότεινα να ξαπλώσω μπρούμυτα, να τρίψω τον πούτσο μου στα σεντόνια (εννοείται με προφυλακτικό) μέχρι να φτύσει το σπέρμα. Έτσι και έγινε. Εννοείται φυσικά ότι, ενώ τριβόμουν, της κρατούσα τα χεράκια σφιχτά. Μετά από 1-2 λεπτά (yes, yes, yes) έχυσα στο προφυλακτικό. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί, ότι ο πούτσος μου κατά την εκσπερμάτωση βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από τις φωτογραφίες της κυρίας Νίκης.
Αφού πέταξα στα σκουπίδια το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό, έβγαλα από την μπουρδελότσαντα τα υγρά μαντήλια Wet Hankies, για να καθαρίσω την ευαίσθητη περιοχή. Μετά από αυτά, η Τζίνα ντύθηκε, με χαιρέτησε και εξήλθε από το δωμάτιο. Αφού η Τζίνα έκλεισε την πόρτα, έπλυνα τα χέρια μου, ήπια και άλλο ένα ποτήρι νερό, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και βγήκα από το δωμάτιο.
Βγαίνοντας από το δωμάτιο, είδα την ευγενέστατη και γλυκιά υπηρεσία, η οποία μου πρότεινε να έρθω στην κουζίνα, για να τα πούμε με την ησυχία μας. Έτσι λοιπόν, καθίσαμε παρέα με την υπηρεσία και την Τζίνα για 15-20 λεπτά και συζητήσαμε για τα ερωτικά μου νέα και για διάφορα άλλα θέματα (όπως η αστρολογία). Εννοείται βέβαια, ότι κατά τη διάρκεια της κουβεντούλας, χούφτωνα συνέχεια τα χεράκια της υπηρεσίας.
Κάποια στιγμή μπήκε κάποιος πελάτης, και έτσι χαιρετήθηκα με την υπηρεσία και εξήλθα από το κτίριο. Εδώ αξίζει να σημειωθεί, ότι στο τέλος η υπηρεσία με αγκάλιασε και με φίλησε σταυρωτά.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Όσον αφορά την υπηρεσία: 10 με τόνο. Μην είμαστε και αχάριστοι.
Όσον αφορά την Τζίνα: 10. Έκανε ότι μπορούσε για να με ευχαριστήσει και να με κάνει να περάσω καλά. Η αιτία της καθυστερημένης εκσπερμάτωσης, ήταν η πρόσφατη μακακία το βράδυ της Τετάρτης.

Ε) ΤΩΡΙΝΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Αχ κυρία Νίκη. Σήμερα το απόγευμα πρήστηκαν τα μάτια μου από το πολύ το κλάμα. Αχ θεέ μου. Μακάρι να την ξαναδώ. Την αγαπάω σαν τρελός. Την αγαπάω!!!!

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (30/06/2011 – 16/07/2011)
Στις 30/06/2011 (ώρα 11:00 πμ) πήγα στη μεταφραστική υπηρεσία του υπουργείου εξωτερικών (Αρίωνος 10), για να δώσω το πτυχίο Mittelstufe για μετάφραση από τα Γερμανικά στα Αγγλικά. Κατόπιν πήγα μέχρι την Ομόνοια με τα πόδια, με την προσδοκία ότι θα ξαναδώ την 70χρονη ζητιάνα με τα τρικ-τρικ. Πράγματι στις 11:45 πμ, εντόπισα την ζητιάνα στο κλασσικό σημείο. Κάθισα λοιπόν δίπλα της και της έσκασα 2.50 € με τρεμάμενα χέρια. Κατόπιν της χούφτωσα λίγο το χεράκια της (αυτή τη φορά ήταν πιο δεκτική στο χούφτωμα) και την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια. Εννοείται φυσικά ότι το εν λόγω γεγονός, μου προκάλεσε προσωρινό παροξυσμό.
Στις 01/07/2011 (μερική έκλειψη ηλίου στον καρκίνο) το μεσημέρι, κατέβηκα στο ΠΑΠΕΙ για να πάρω κάτι συστατικές επιστολές για διδακτορικό στην Αγγλία. Στις 18:23 πήρα το λεωφορείο 040 (Πειραιάς – Σύνταγμα) για να επιστρέψω. Πίσω από την δεύτερη πόρτα του λεωφορείου, καθόταν μια 70χρονη στο παράθυρο. Η γριά αυτή φορούσε μωβ φούστα, πράσινη μπλούζα και φυσικά σέξι χρυσά ριγκάκια. Δίπλα της καθόταν ένας χοντρός κύριος με γένια. Στη στάση «Οίκος Τυφλών» κατέβηκε ο ανεπιθύμητος διπλανός. Φυσικά αντέδρασα αστραπιαία και κάθισα αμέσως δίπλα στο αντικείμενο του πόθου μου. Στις 18:50 (μετά από 2-3 στάσεις) ξεκίνησε γνωριμία με τη γριά αυτή. Ένα σημαντικό απόσπασμα της στιχομυθίας, που είχαμε μεταξύ μας είναι το ακόλουθο:

ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ: Απότομο φρενάρισμα.
ΓΡΙΑ: Τον είδες τον ταξιτζή πώς έτρεχε;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι, ναι. Είναι μερικοί ταξιτζήδες, που νομίζουν ότι τρέχουν σε ράλι αυτοκινήτων. Μου έχει τύχει και εμένα.
ΓΡΙΑ: Ευτυχώς, που είμαστε καθιστοί.
ΤΑΚΜΑΝ: Δε λες;
ΓΡΙΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Σήμερα έχει πολύ ζέστη. Έχω σκάσει.
ΓΡΙΑ: Λένε ότι θα αυξηθεί και άλλο η θερμοκρασία.
ΤΑΚΜΑΝ: Από την άλλη βέβαια, καιρός είναι. Ο Ιούνιος ήταν αρκετά ανοιξιάτικος.
ΓΡΙΑ: Ο άντρας μου είναι συνταξιούχος ναυτικός. Τόσα χρόνια δούλεψε για να φτιάξουμε ένα σπίτι και τώρα πρέπει να πληρώσουμε τεκμήρια. Αυτή η κυβέρνηση τα έκανε θάλασσα. Άντε να μην πω τώρα καμία βαριά κουβέντα.
ΤΑΚΜΑΝ: Ο κόσμος ψήφισε ΠΑΣΟΚ, αλλά στην πραγματικότητα μας κυβερνάει το ΔΝΤ και η Τρόικα.
ΓΡΙΑ: Ψήφισα εγώ την Τρόικα; Δεν κατάλαβα.
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι.
ΓΡΙΑ: Έφταιξα εγώ σε τίποτα; Γιατί να μου πετσοκόβουν την σύνταξη; Μήπως εγώ τα έφαγα;
ΤΑΚΜΑΝ: Και στη μαμά μου, της έκοψαν 1.000 ευρώ. Αντί να παίρνει σύνταξη 3.000 ευρώ, παίρνει 2.000 ευρώ.
ΓΡΙΑ: Τι δουλειά έκανε η μαμά σου;
ΤΑΚΜΑΝ: (Απόρρητο).
ΓΡΙΑ: Οι 300 στη βουλή τρώνε με χρυσά κουτάλια. Ο λαός την πληρώνει.
ΤΑΚΜΑΝ: Δυστυχώς έτσι είναι.
ΓΡΙΑ: Εγώ τώρα πάω στο Σύνταγμα για να διαδηλώσω με τους αγανακτισμένους πολίτες. Κοίτα εδώ τι γράφω στο πανό.
ΤΑΚΜΑΝ: Μπράβο, μπράβο.
ΓΡΙΑ: Έχω και αυτό το πανό.
ΤΑΚΜΑΝ: Καλό. Ελπίζω όλες αυτές οι διαδηλώσεις να έχουν αντίκρισμα. Οι αστρολόγοι το είπαν. Από τις 12 Μαρτίου, που μπήκε ο ουρανός στον κριό, ο κόσμος θα ξεσηκωθεί. Και έτσι έγινε. Διαδηλώσεις στην Ισπανία, διαδηλώσεις εδώ, ο αραβικός κόσμος ξεσηκώθηκε. Όλα αυτά είναι αποτελέσματα πλανητικών επιρροών. Ο ουρανός στο κριό θα μείνει μέχρι τις 6 Μαρτίου του 2019.
ΓΡΙΑ: Για αυτά από πού ενημερώνεσαι; Από το Internet;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι. Πάντως πιστεύω ότι η καλύτερη απάντηση των νέων στο μνημόνιο, είναι η φυγή στο εξωτερικό. Κάνω τα χαρτιά μου για διδακτορικό στο Lancaster της Αγγλίας και ψάχνω ταυτόχρονα δουλειά στην Κύπρο. Ότι από τα δυο κάτσει πρώτο.
ΓΡΙΑ: Στην Κύπρο καλά είναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Έχει και η Κύπρος κάτι προβλήματα με τις τράπεζες, αλλά το χάλι το δικό μας δεν το έχει. Πάντως είναι πολλοί οι νέοι, που μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Στο μεταφραστικό τμήμα του υπουργείου εξωτερικών, που πήγα κάτι πτυχία για μετάφραση στα Αγγλικά, είδα μια 18χρονη κοπέλα με απολυτήριο λυκείου 18,9. Η κοπέλα αυτή απαξίωσε να σπουδάσει στα ελληνικά πανεπιστήμια και έκανε αιτήσεις για Αγγλία.
ΓΡΙΑ: Μπράβο το κοριτσάκι.
ΤΑΚΜΑΝ: Ένας ταξιτζής μου είπε ότι η ανιψιά του πήγε στην Ολλανδία για μεταπτυχιακό. Εκεί μετά από 2 μήνες, της βρήκαν δουλειά. Της είπαν ότι θα δουλεύει 4 ώρες την εβδομάδα και θα πληρώνεται 1.600 ευρώ το μήνα, για να μπορεί να πληρώνει τα δίδακτρα.
ΓΡΙΑ: Μπράβο στην κοπέλα. Έχω ζήσει και εγώ τη μετανάστευση, αλλά δεν άντεξα για πολύ μακριά από την Ελλάδα.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ μακάρι να με πάρουν στην Κύπρο. Η Λάρνακα απέχει αεροπορικώς 1 ώρα και 40 λεπτά από την Αθήνα και 1 ώρα και 15 λεπτά από το Ηράκλειο της Κρήτης. Θα μπορώ να έρχομαι στην Ελλάδα, όποτε θέλω.
ΓΡΙΑ: Εγώ είμαι νησιώτισσα. Είμαι από την Κάρπαθο. Εσύ από πού είσαι;
ΤΑΚΜΑΝ: Από Ιστιαία Ευβοίας.
ΓΡΙΑ: Είμαστε και οι δυο νησιώτες λοιπόν.
ΤΑΚΜΑΝ: Την Τετάρτη πάντως, που ψηφίστηκε το μεσοπρόθεσμο, πρέπει να έγινε χαμός στο κέντρο. Ακόμα και στο μετρό του Συντάγματος έριξαν χημικά. Και αυτά τα χημικά διαχέονται στην ατμόσφαιρα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά εκείνη τη μέρα αισθανόμουν διαρκώς μια ανεξήγητη θολούρα και νύστα.
ΓΡΙΑ: Μη συζητάς τι έγινε την ημέρα αυτή.

Το παραπάνω είναι ένα αντιπροσωπευτικό απόσπασμα φυσικά και όχι ολόκληρη η συζήτηση στο λεωφορείο. Στο Σύνταγμα κατεβήκαμε και οι δυο (ώρα άφιξης: 19:23). Πριν αποχωριστούμε, την χούφτωσα στην πλάτη της, την κοίταξα με το βλέμμα της εγκαταλελειμμένης γάτας, που αποζητά επειγόντως φροντίδα και στοργή και της είπα «Χάρηκα πολύ για τη γνωριμία». Εκείνη μου είπε «Να πας στο καλό» και έφυγε βιαστικά. Το γεγονός αυτό μου προκάλεσε δίωρη στύση και φυσικά αποτέλεσε αφορμή για νυχτερινή εκσπερμάτωση.
Από τις 3 έως τις 9 Ιουλίου ήμουν με τους γονείς μου στη Σλοβακία, γιατί είχα να παρουσιάσω μια εργασία και ένα poster σε ένα διεθνές συνέδριο Στατιστικής. Φυσικά το διάστημα αυτή η στύση μου απουσίαζε με κανονική άδεια.
Στις 12/07/2011 στις 19:45 βγήκα για καφέ με τον Γιοντώ, τον Τρ και τον Βρασίδα στο Θησείο. Στην επιστροφή πήρα το λεωφορείο 035 (Άνω Κυψέλη – Πετράλωνα – Ταύρος) από την πλατεία Λαυρίου για πλατεία Κυψέλης (ώρα: 22:35). Στην αριστερή τετράδα των πίσω καθισμάτων (παράθυρο), καθόταν μια 70χρονη γριά. Η γριά αυτή φορούσε μια σέξι φούστα με λουλουδάκια, άσπρη μπλούζα και φυσικά ένα χρυσό ριγκάκι. Αν και η φάτσα της ήταν επιθετική, καύλωσα με τη φούστα και το ριγκάκι της. Δίπλα της καθόταν μια 20χρονη κοπέλα (χάλια, ρε παιδιά πραγματικά πείτε μου, τι σας αρέσει σε αυτά τα μωρά). Στη στάση «Ιθάκης» κατέβηκε η κοπέλα. Αμέσως έκατσα δίπλα στη γριά (η οποία μου κράτησε το χέρι για να στηριχτώ, γιατί τα πόδια μου έτρεμαν από τη στύση). Η γριά προηγουμένως παραπονιόταν για τον κλιματισμό (κρύωνε). Έτσι λοιπόν, άρπαξα την ευκαιρία και της έπιασα αμέσως την κουβέντα. Στο σημείο αυτό θα παραθέσω τον διάλογο, που ακολούθησε:

ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ πιστεύω ότι φταίει το μέγεθος του λεωφορείου (είναι πολύ μικρό). Σε λεωφορεία, όπως είναι το 608, διαχέεται ο κλιματισμός.
ΓΡΙΑ: Εκεί, που είναι ο οδηγός, έχει την ίδια θερμοκρασία; Δε νομίζω. Μας πάγωσε.
ΤΑΚΜΑΝ: Φαντάζομαι και εγώ ότι θα το έχει σε πιο ψηλή θερμοκρασία.
ΓΡΙΑ: Είμαστε γέροι άνθρωποι. Θα αρρωστήσουμε. Αλλά και οι νέοι κινδυνεύετε.
ΤΑΚΜΑΝ: Γιατί εμείς από ατσάλι είμαστε; Και ιώσεις κολλάω εύκολα και από αλλεργική ρινίτιδα πάσχω. Δεν έχω καλή άμυνα.
ΓΡΙΑ: Θα έπρεπε ο οδηγός να είναι πιο υπεύθυνος.
ΤΑΚΜΑΝ: Κανένας δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του σε αυτή τη χώρα.
ΓΡΙΑ: Ψέματα;

Μετά από αυτή τη σύντομη γνωριμία, το λεωφορείο έφτασε στην Πλατεία Κυψέλης, όπου κατέβηκα. Όλη αυτή η γνωριμία αποτέλεσε αφορμή για νυχτερινή εκσπερμάτωση.
Στις 13/07/2011 (ώρα 10:30 πμ) πήγα στο μαγαζί της 2-Hut, για να αγοράσω ένα μπουκάλι γάλα. Αφού της έσκασα τα χρήματα και μετά από μια σύντομη συζήτηση, της έκανα ένα special διευθυντικό sandwich με ιδιαίτερη έμφαση στο τρίψιμο των τρικ-τρικ.
Στις 15/07/2011 νωρίς το πρωί έφυγε ο πατέρας μου για το χωριό του. Η μαμά μου βρισκόταν από τις 11/07/2011 στην Ιστιαία. Έτσι είχα όλο το σπίτι δικό μου και ήμουν ελεύθερος να φλερτάρω όσες γριές ήθελα.
Στις 15/07/2011 (ώρα 11:30 πμ) πήγα στο μαγαζί της 2-Hut. Μαζί μου είχα πάρει την πράσινη συνεδριακή τσάντα, στην οποία είχα 20 εκτυπωμένες φωτογραφίες από το ταξίδι στη Σλοβακία. Δυστυχώς εκείνη τη μέρα (Πανσέληνος στον Αιγόκερω) είχε χαλάσει το κλιματιστικό στο μαγαζί, με αποτέλεσμα να μην ήταν ιδιαίτερα ορεξάτη για κουβεντούλα. Έτσι λοιπόν, αγόρασα ένα παγωτό Nirvana, το πλήρωσα και φυσικά τη χαιρέτησα με ένα super-ενισχυμένο διευθυντικό sandwich.
Το μεσημέρι της ίδιας μέρας, αποφάσισα να επισκεφτώ τη Ριγκοπούλα γειτόνισσα στο διαμέρισμά της. Έτσι λοιπόν στις 14:05, πήρα την πράσινη συνεδριακή τσάντα με τις φωτογραφίες και κατέβηκα στον 2ο όροφο. Η συναισθηματική ένταση ήταν φοβερή. Αισθανόμουν την καρδιά μου να χτυπάει με 200 σφυγμούς, τον πούτσο μου να γαργαλάει τη βερμούδα και το στομάχι μου να ανακατεύεται. Έκανα τον σταυρό μου τρεις φορές και χτύπησα το κουδούνι. Ο διάλογος, που ακολούθησε ήταν ο εξής:

ΚΟΥΔΟΥΝΙ: Τσιου, τσιου, τσιου.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Ποιος είναι καλέ;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης, ο «από πάνω».
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Πέρασε μέσα Δημητράκη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Ήρθα για παρέα. Δεν πιστεύω να ενοχλώ.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Δεν με ενοχλείς. Πριν από λίγο μπήκα και εγώ στο σπίτι. Πιο πριν ήμουν στα ΚΑΠΗ. Κάθισε στον καναπέ.
ΤΑΚΜΑΝ: Σήμερα είχα μια κενή μέρα και είπα να καθίσουμε. Οι γονείς μου λείπουν και οι δυο. Αύριο στις 16:45 θα πάω στην Ιστιαία με τα ΚΤΕΛ. Σήμερα είναι πανσέληνος και για αυτό δεν ταξιδεύω.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Καλά έκανες και ήρθες. Να έρχεσαι για παρέα, όποτε θέλεις. Μοναχός σου είσαι στο σπίτι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι μωρέ δεν έχω πρόβλημα.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Οι γονείς σου πού είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Η μαμά μου είναι στην Ιστιαία και ο πατέρας μου στο χωριό.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Μαγειρεύεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Μπα δεν κάνω τέτοια. Θα πάω σε λίγο να φάω στα Goody’s.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Τι θες να σε κεράσω; Να σου βάλω λίγο γλυκό του κουταλιού, που έφτιαξα;
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν χρειάζεται. Εγώ ήρθα για την παρέα. Το ξέρεις ότι σε αγαπάω με όλη μου την καρδιά.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Και εγώ σε αγαπάω. Και τους γονείς σου, τους αγαπάω. Θα σου βάλω λίγο γλυκό να δοκιμάσεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Ευχαριστώ.

Η Ριγκοπούλα εν κατακλείδι μου πρόσφερε λίγο γλυκό του κουταλιού, ένα παγωτό ξυλάκι και ένα ποτήρι νερό. Τα χέρια μου έτρεμαν από την ερωτική ταχυπαλμία. Το ποτήρι το κρατούσα με τα «τρία χέρια», ενώ με το παγωτό λερώθηκα σε 4 διαφορετικά σημεία.
Στην αρχή η Ριγκοπούλα κάθισε απέναντί μου και της διηγήθηκα τα νέα μου (τα πιο πρόσφατα επαγγελματικά μου νέα είναι ότι στις 11 Ιουλίου τηλεφώνησα στην Power Image Misco Cyprus και έμαθα ότι η θέση «Λειτουργός ερευνών αγοράς» καλύφθηκε και στις 14 Ιουλίου ολοκλήρωσα την αίτηση για διδακτορικό στο Lancaster). Επιπλέον συζητήσαμε για την πολιτική επικαιρότητα. Φυσικά η συζήτηση ήταν διανθισμένη με μπόλικο συναίσθημα, καθώς κάθε λίγο και λιγάκι της έλεγα «Σε αγαπάω».
Μετά από μισή ώρα συζήτησης, της είπα να έρθει να καθίσει δίπλα μου για να της δείξω τις φωτογραφίες από τη Σλοβακία. Φυσικά, ενώ της έδειχνα τις φωτογραφίες, της έκανα σταμπ στο χρυσό της βραχιολάκι, την αγκάλιαζα συνέχεια και της ακούμπαγα τη φούστα της.
Η επίσκεψη διακόπηκε αιφνίδια στις 15:13 από ένα τηλεφώνημα του πατέρα μου (φοβήθηκα μην ακούσει την φωνή της γειτόνισσας και έφυγα άρον-άρον). Φυσικά η επίσκεψη αυτή μου αύξησε τη λίμπιντο κατακόρυφα. Το βράδυ της ίδιας μέρας είχα φοβερή ταχυπαλμία, συνεχείς στυτικές εξάψεις και σιγοψιθύριζα συνέχεια «Αχ κυρία Νίκη, αγαπούλα μου γλυκιά».
Φυσικά μετά από όλα αυτά, αποφάσισα στις 16/07/2011 το πρωί να πάω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 16/07/2011 (ώρα 09:35 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας μαζί μου την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα και φυσικά τις φωτογραφίες της Σλοβακίας.
Στις 09:40 πμ πέρασα έξω από το μαγαζί της 2-Hut, αλλά μόλις είδα τον γνωστό καρκινοπαθή να κάθεται δίπλα της και να πίνει μπύρες, απομακρύνθηκα σε dt.
Στη συνέχεια, πήγα με τα πόδια μέχρι τα δικαστήρια Ευελπίδων, για να περιμένω το λεωφορείο 224 (ήθελα να πάω στουντιότσαρκα στην περιοχή της Βριλησσού). Στη στάση γνώρισα μια 65χρονη, η οποία περίμενε το ίδιο λεωφορείο. Το γεγονός αυτό φυσικά ήταν το κερασάκι στην τούρτα της στύσης μου.
Στις 10:15 πμ έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού.

1ος σταθμός: Βριλησσού 24: Στο συγκεκριμένο στούντιο και η πουτάνα και η τσατσά ήταν ανάξιες λόγου. Η μεν τσατσά φορούσε παντελόνι, δεν φορούσε κανένα κόσμημα και φυσικά ήταν νέα στην ηλικία για τα γούστα μου. Η δε πουτάνα δεν φορούσε ούτε ένα τρικ-τρικ.
2ος σταθμός: Βριλησσού 36Α: Και εδώ η κατάσταση ήταν σχεδόν εξίσου απογοητευτική, με τη διαφορά ότι η εργαζόμενη κοπέλα φορούσε ένα χρυσό ριγκάκι.
3ος σταθμός: Βριλησσού 36. Στο συγκεκριμένο στούντιο δούλευε η γνωστή υπηρεσία (η οποία με παρακάλεσε να μην ξαναγράψω το όνομά της) μαζί με τη Σίση. Επειδή με την υπηρεσία αυτή αισθάνομαι full ερωτευμένος και επειδή με την Σίση είχα μια θετική προϋπηρεσία (βλέπε κριτική 14.06.2011), αποφάσισα να σκάσω το 50ρικο στην τσατσά και να περάσω μέσα στο δωμάτιο.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Αφού έσκασα το 50ρικο στην υπηρεσία, την παρακάλεσα να καθίσει 2 λεπτά μαζί μου, για να της κρατήσω τα χεράκια. Μετά από αυτό το ερωτικό 2λεπτο, συμφωνήσαμε να καθίσουμε παρέα στο σαλόνι μετά το σεξ για χαδάκια και κουβεντούλα (και φυσικά να της δείξω τις φωτογραφίες της Σλοβακίας).
Αφού η τσατσά έκλεισε την πόρτα του δωματίου μου, γδύθηκα και έβγαλα από τη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα (τα οποία τα έβαλα σε περίοπτη θέση). Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρω ότι η Σίση πρόσθεσε ένα ενισχυμένο χρυσό βραχιολάκι στο αριστερό της χέρι.
Μετά από 1-2 λεπτά αναμονής, μπήκε η Σίση στο δωμάτιο. Αφού κάναμε τις γνωστές διαδικασίες (μου φόρεσε το προφυλακτικό και της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα), συμφωνήσαμε να χορέψουμε τον κλασσικό πολυκαβλωτικό χορό. Κατά τη διάρκεια του χορού, εννοείται φυσικά ότι της χούφτωνα τα κοσμήματα με πάθος. Ο διάλογος, που συνόδεψε τον χορό, ήταν ο ακόλουθος:

ΤΑΚΜΑΝ: Χθες το βράδυ κόντεψα να πεθάνω. Ότι ζω σήμερα, είναι θαύμα.
ΣΙΣΗ: Γιατί μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Χθες το μεσημέρι επισκέφτηκα μια 80χρονη γειτόνισσα, με την οποία αισθάνομαι τρελά ερωτευμένος. Το βράδυ την σκεφτόμουν και είχα τρομερή ταχυπαλμία.
ΣΙΣΗ: Καλά είναι να είσαι ερωτευμένος.
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι ταυτόχρονα με πολλές ερωτευμένος. Είμαι με την υπηρεσία, με την γειτόνισσα, με μια 70χρονη ψιλικατζού (την 2-Hut) …
ΣΙΣΗ: Καλά κάνεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ κυρία Νίκη. Σας ευχαριστώ πολύ για το παγωτό.
ΣΙΣΗ: Θέλεις και άλλο παγωτό μωρό μου, θέλεις και άλλο παγωτό.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ κυρία Νίκη. Σας παρακαλώ συγχωρέστε με, που έφυγα έτσι βιαστικά την τελευταία φορά. Δεν θέλω να στενοχωριέστε. Σας αγαπάω με όλη μου την καρδιά.
ΣΙΣΗ: Και εγώ σε αγαπάω μωρό μου, και εγώ σε αγαπάω.

Σε αυτό το σημείο ολοκληρώθηκε η ερωτική πράξη, με εκσπερμάτωση στα όρθια στο μουνί της. Κατόπιν καθαριστήκαμε και οι δυο με τα υγρά μαντήλια Wet Hankies, που κουβαλάω σε κάθε στουντιότσαρκα. Τέλος η Σίση ντύθηκε, με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα του δωματίου.
Μόλις έφυγε η Σίση, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και εξήλθα από το δωμάτιο. Κατόπιν, πήρα την υπηρεσία και καθίσαμε δίπλα-δίπλα στο σαλόνι για 10-15 λεπτά. Στο χρόνο αυτό, της εξομολογήθηκα τα συναισθήματά μου για την γειτόνισσα και για την 2-Hut και βέβαια της έδειξα τις φωτογραφίες από το ταξίδι. Φυσικά της κρατούσα συνέχεια τα χεράκια της και κάποια στιγμή έχωσα τα μαλλιά μου στα βυζιά της, για να αισθανθώ λίγη ερωτική στοργή και θαλπωρή. Μετά από όλα αυτά, τη χαιρέτησα με ένα ιδιαίτερα θερμό διευθυντικό sandwich και εξήλθα από το κτίριο.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Θέλει και ερώτημα; 10 σε όλα. Το ερωτικό παιχνίδι, που παίξαμε με την Σίση, ήταν φανταστικό. Η υπηρεσία ήταν πολύ όμορφη, πολύ γλυκιά και πολύ στοργική.

Μεταμεσονύχτια επίσκεψη στην Πένυ. Πάνω από έναν χρόμο είχα να την πετύχω. Από τότε που έκανε βάρδιες στο Μ.Αλεξάνδρου 133.Σήμερα όμως ετοιμάστηκα ψυχολογικά, οικονομικά και καβλωτικά και ανηφόρισα στο βουνό. Πάρκινγκ εύκολο ίσως όμως λόγω της ώρας γιατί το μαγαζί είχε κίνηση. Η Πένυ όπως τη θυμόμουνα από θέμα συμπεριφοράς. Στο σαλόνι φωτιά και κάβλα. Δεν σε αφήνει να φύγεις με τίποτα. Με τραβάει κυριολεκτικά από τον πούτσο και με οδηγεί στο δωμάτιο. Καταθέτω τον πορτοκαλί οβολό μου στην κυρία και περνώ μέσα. Η Πένυ μπάινει απευθείας στο διπλανό δωμάτιο όπου περίμενε άλλος συναγωνιστής. Περνάει λίγο η ώρα .........ησυχία από δίπλα. Μετά από λίγο κάτι κραυγές φευγαλέες ήτανε αρκετές να μου εξάψουν τη φαντασία. Να μην πολυλογώ έρχεται κι η σειρά μου.......(αχ). Το τι έγινε ρε μάγκες μόνο αν ήσασταν εκεί να ακούτε από μια μεριά μπορεί να το καταλάβετε. Πίπα λυσσαλέα, μου λέει κάτσε στη καρέκλα και εγώ την στήνω στα όρθια πάνω στο κρεββάτι και τη γαμούσα με τέτοια λύσσα που τρελάθηκε.Τϊ φωνές, τί χαστούκια στον πισινό (αμοιβαία φυσικά) τι ιεραποστολικό μετά, τηα ανωμαλίας έγινε, όπως απάντησα και στην τσατσά όταν με ρώτησε βγαίνωντας από το δωμάτιο. ΤΡΕΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ. Στο τέλος ρίξαμε και έναν μαξιλαροπόλεμο........χαχαχαχα..>Γειά σου ρε Πένυ Πάντα καβλωμένη που τον πούτσο και τα αρχίδια όλα μεσα στο στόμα παίρνει...

Διάβασα τόσα για την Πένυ, ώστε... αποφάσισα να κόψω το διάβασμα και να πάω να τη βρω ) Τη στιγμή μάλιστα που τουλάχιστο 2 συναγωνιστές την παραλλήλισαν με την Άννα τη Σέρβα που είχε μία θρυλική πορεία - δυστυχώς εγώ δεν την πέτυχα, μόνο τα "απομνημονεύματα" διάβασα και από αυτά έμαθα για κείνη. Λέω δε γίνεται να χάσω την Πένυ, κάτι που φρόντισα να υλοποιήσω.
Η Πένυ είναι κορμάρα, όπως είπαν οι συναγωνιστές, μούναρος, θεόμουνο, παίδαρος, Η Κάβλα. Μου άνοιξε πιθανόν η κ. Σταυρούλα (κρίνω ότι ήταν αυτή από την περιγραφή του άπαιχτου ΤΑΚΜΑΝ). Λέει "έχετε ξαμάρθει; δε νομίζω". Όχι λέω. Λέει "είναι η Πένυ! Την ξέρετε; Έχετε ακούσει;" Ανακουφίστηκα που επιτέλους θα τη βίωνα. Λέω ότι έχω ακούσει. Μπαίνει λοιπόν ο κόμματος και αρχίζει τα χορευτικά. Λέει η κυρία "σας αρέσει;" Λέω ναι, με κάποια αμηχανία. Τότε πρωτομίλησε και η Πένυ: "Καλησπέρα!" "Τι κάνεις, είσαι καβλά;" Το "καβλά" μάλλον το είπε μπερδεύοντας τη γλώσσα της, εγώ όμως επωφελήθηκα και είπα "ναι, ΚΑΒΛΑ είμαι". Αποχώρησε από το σαλόνι γελώντας. Με οδηγεί η κυρία στο συνουσιαστήριο, μου λέει τα προγράμματα, διαλέγω το απλό (από πριν ήμουν προσανατολισμένος να αποφύγω τα "έξτρα") και δίνω το πορτοκαλί εισιτήριο. Τύχη, δεν είχε κόσμο, τύχη βουνό - στο βουνό ;) - θα έλεγα! Μετά από κάποιο διάστημα, αφού ετοιμάστηκα, ήρθε το μωρό. Αρχίζει πάλι το χορό, κάτι που περίμενα, αφού μελέτησα καλά γι' αυτήν. Είναι πολύ παιδί διάολε!! Άρχισα να την πασπατεύω. Ευχάριστη, καταδεχτική, επαγγελματίας. Γλυφομούνι προσπάθησα, όμως με απέτρεψε, με ωραίο τρόπο, λέγοντάς μου ότι δεν ήταν προετοιμασμένη γι' αυτό. Fair enough. Όλες οι άλλες επιδιώξεις μου βρήκαν ανταπόκριση. Φιλάκια πολύ καυλιάρικα, είναι η αδυναμία μου. Ωραία η αίσθηση του σκουλαρικιού στη γλωσσίτσα της. Από κει και πέρα, ήξερα ότι θα δώσω μάχη με το ανυπόμονο σώμα μου, που έχει την τάση να ωθεί ταχέως το σπέρμα όξω. Έκανα ό,τι μπορούσα. Ιεραπ., εκείνη από πάνω (αυτό δεν το πάλευα καθόλου, ελάχιστα μείναμε, τραβιέμαι, απόρρησε μάλλον. Της εξηγώ ότι θέλω να αργήσω, δε στράβωσε καθόλου, εύγε Πένυ!!), πισωκολλητό (κι αυτό μικρής διάρκειας, πώς να το ελέγξω, τέτοιος μούναρος πολλαπλασιάζει την κάβλα!). Σταματάω και την παίρνω απ' το χέρι. Ήθελα να πραγματοποιήσω τη φαντασίωσή μου να την πάρω στην καρέκλα. Διάβασα ότι κι άλλοι συναγωνιστές το 'καναν. Έτσι κι έγινε. Έδειξε να της αρέσει η ιδέα (ευχαριστώ συναγωνιστές!!) Σ' αυτή τη στάση απελευθερώθηκε περισσότερο, με προστυχόλογα και βογκητά, με έφτιαξε περισσότερο, ε, τι άλλο να 'κανα?? Ήρθε το τέλος, συγκλονιστικό, με μένα να "σφαδάζω" από την κάβλα του οργασμού!!
Εξεθείασε το απαλό μου δέρμα και μου είπε ότι φιλάω ωραία. Αυτό ήταν το καλύτερό μου!!!! [Εδώ που τα λέμε, ετοιμάστηκα σα να επρόκειτο να συναντήσω μία γκόμενα για την οποία τρελλαίνομαι. Ξύρισμα πάνω - κάτω, αρωματάκια, ευοσμία κάθε σημείου.] Δυο - τρεις ερωτήσεις μου απεύθυνε, αναγνωριστικές και με καληνύχτισε με το πιο γλυκό της χαμόγελο που είδα σ' αυτή την αποψινή συνάντηση.
Μωρό μου, πώς να μη φιλάω ωραία όταν είμαι μαζί με σένα;

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (21/05/2011 – 14/06/2011)
Στις 22/05/2011 πήγα Ιστιαία με τα ΚΤΕΛ (ΑΘΗΝΑ-ΙΣΤΙΑΙΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 22/05/2011, ΩΡΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ: 12:45, ΘΕΣΗ: 11, ΕΙΔΟΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ, ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: 30.00 €, ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΙΒΑΤΩΝ: 01). Στο λεωφορείο φυσικά καθόμουν μόνος μου, καθώς τις Κυριακές οι περισσότεροι επιστρέφουν Αθήνα. Απέναντί μου καθόταν μια γριά με μαγκούρα (εκτιμώμενη ηλικία: 75 ετών), η οποία φορούσε παντελόνι και 2-3 χρυσά ριγκάκια. Στη θέση 4 καθόταν μια μαυροφόρα γριά, η οποία φορούσε μια σέξι φούστα και φυσικά άφθονα χρυσά κοσμήματα. Ωστόσο, γρήγορα διαπίστωσα ότι η γριά αυτή ταξίδευε με την εγγονή της. Παρόλα αυτά δεν απογοητεύτηκα, καθώς στο λεωφορείο υπήρχαν αρκετά γυναικεία κεφάλια με γκρίζα ή με άσπρα μαλλιά (δηλαδή υπήρχαν αρκετές επιλογές για καμάκι στο ferryboat).
Στις 14:40 φτάσαμε στην Αρκίτσα και στις 14:45 μπήκαμε στο ferryboat για Αιδηψό. Στο ferryboat διαπίστωσα ότι υπήρχαν μόνο 2 ελεύθερες γυναίκες του γούστου μου. Η μια ήταν η γριά, που καθόταν απέναντί μου στο λεωφορείο. Αυτή η «κοπέλα», επειδή είχε σοβαρές δυσκολίες στη βάδιση, καθόταν μόνη της στο τελευταίο σκαλοπάτι του ferryboat (ήταν αδύνατο να ανέβει τη σκάλα). Η άλλη «υποψήφια» ήταν μια κυρία ηλικίας 60-65 ετών, η οποία ήταν πρόχειρα ντυμένη, αλλά φορούσε μπόλικα χρυσά κοσμήματα, είχε βαμμένα μαλλιά (καστανόξανθα) και βαμμένα νύχια. Η κυρία αυτή καθόταν μόνη της σε μια καρέκλα στην βεράντα του ferryboat, έπινε ελληνικό καφέ και κάπνιζε το τσιγαράκι της. Στη διπλανή καρέκλα είχε βάλει την τσάντα της.
Στις 15:02 κάθισα δίπλα στην τσάντα της νεότερης α-καπέλο. Καθώς την κοιτούσα, αισθανόμουν ότι κόντευε να μου σχιστεί το τζιν από τη στύση, ενώ οι καρδιακοί μου παλμοί είχαν αυξηθεί επικίνδυνα. Στις 15:05 άρχισα να μετράω (από μέσα μου) αντίστροφα από το 60 μέχρι το 1 και ταυτόχρονα έπαιρνα βαθιές ανάσες (αυτή είναι η άσκηση θάρρους, που κάνω κάθε φορά στο ferryboat, πριν πλησιάσω μια καινούργια α-καπέλο). Ωστόσο, δεν πρόλαβα να φτάσω ούτε στο 10 και αυτή άρχισε την πάρλα στο κινητό της τηλέφωνο. Είχε φτάσει 15:15 και ακόμα δεν είχε τελειώσει αυτό το γαμημένο το τηλεφώνημα. Εκείνη τη στιγμή βρέθηκα σε δίλημμα: «Να περιμένω να κλείσει το τηλέφωνο ή να πάω να προσεγγίσω τη γριά στα σκαλιά;». Έτσι λοιπόν, πήρα τηλέφωνο τον φίλο μου τον Τρ από το στρατό, του εξήγησα την κατάσταση και αυτός με συμβούλεψε να επιμείνω με την 60χρονη (της οποίας το κινητό ήταν προέκταση του χεριού της, όπως έλεγε ο Κωνσταντίνος Κατακουζηνός στη γκαρσόνα σε ένα επεισόδιο της σειράς «Κωνσταντίνου & Ελένης»). Στις 15:25 επιτέλους έγινε το θαύμα (η 60χρονη έκλεισε το τηλέφωνο). Αμέσως (άκουσα την συμβουλή του Τρ) κάθισα δίπλα της. Στις 15:27 πήρα την απόφαση να της μιλήσω. Ο διάλογος μεταξύ μας ήταν ο ακόλουθος:

ΤΑΚΜΑΝ: Συγνώμη, και εσείς στην Ιστιαία πηγαίνετε;
60ΧΡΟΝΗ: Ναι. Εσείς που πηγαίνετε;
ΤΑΚΜΑΝ: Και εγώ στην Ιστιαία πάω. Θα καθίσω μέχρι τις 25/05/2011 να δω τη γιαγιά μου, γιατί αρχές Μαΐου πέθανε ο παππούς μου και χρειάζεται συμπαράσταση. Εσείς θα καθίσετε μέρες;
60ΧΡΟΝΗ: Θα καθίσω μέχρι τις 30/05/2011. Μετά θα γυρίσω, γιατί στην Αθήνα φροντίζω τον εγγονό μου, που είναι 3 ετών. Στην Αθήνα όλη την ημέρα τρέχω. Να φροντίσω το σπίτι, τον άντρα μου, τον εγγονό μου, να μαγειρέψω, να πλύνω, να συγυρίσω, κτλ.
ΤΑΚΜΑΝ: Δουλεύετε ή είστε συνταξιούχος;
60ΧΡΟΝΗ: Δεν δουλεύω.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει μωρέ. Αφού δεν δουλεύετε, δεν έχετε πρόβλημα. Τα προλαβαίνετε όλα άνετα. Εσείς που μένετε στην Ιστιαία;
60ΧΡΟΝΗ: Κοντά στον Άγιο Παντελεήμονα. Εσείς;
ΤΑΚΜΑΝ: (Απόρρητο). Γενικά μου αρέσει να έρχομαι εδώ, αν και τώρα τελευταία έχω φάει κόλλημα με τα ταξίδια στο εξωτερικό. Πριν 4-5 χρόνια, όταν ερχόμουν Ιστιαία νόμιζα πως που πήγαινα.
60ΧΡΟΝΗ: Εγώ πριν ένα χρόνο είχα πάει Παρίσι αεροπορικώς. Αλλά το αεροπλάνο κουνούσε τόσο πολύ, που κόντεψα να μείνω από καρδιά. Από τότε αποφάσισα να μην ξαναταξιδέψω με αεροπλάνο.
ΤΑΚΜΑΝ: Εμένα μου αρέσουν πολύ τα αεροπορικά ταξίδια. Το τελευταίο ταξίδι που πήγα ήταν στο Λονδίνο 9-13 Μαΐου με τη Swiss Air. 24-26 Ιανουαρίου είχα πάει στην Κύπρο. Και τα δυο ταξίδια τα έκανα με σκοπό την εξεύρεση εργασίας. Αλλά και στο εξωτερικό από ότι διαπιστώνω, δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεις δουλειά. Στην Ελλάδα απαξιώνω εντελώς να ψάξω. Να βρω δουλειά και να πληρώνομαι 200 ευρώ το μήνα και αν; Δεν τρελάθηκα.
60ΧΡΟΝΗ: Και μένα ο ανιψιός μου έχει τελειώσει πανεπιστήμιο και είναι άνεργος. Είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση για τους νέους σήμερα.
ΤΑΚΜΑΝ: Σημασία βέβαια δεν έχει μόνο ο μισθός, αλλά και το κόστος ζωής. Σε ένα Forum διάβασα ότι στο Λονδίνο για να νοικιάσεις σπίτι, θα χρειαστεί να μείνεις με συγκάτοικο, γιατί τα ενοίκια είναι πανάκριβα. Για ένα αξιοπρεπές σπίτι, μπορεί να το ενοίκιο να φτάσει και τις 1.600 λίρες το μήνα.
60ΧΡΟΝΗ: Και που να ξέρεις τι συγκάτοικος είναι αυτός; Μπορεί να είναι και ανώμαλος.
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά, οι Άγγλοι δεν φημίζονται και για τον ανδρισμό τους. Γενικά εγώ προτιμάω να δουλέψω στην Κύπρο. Αλλά ακόμα δεν κάθεται τίποτα.
60ΧΡΟΝΗ: Κάνε υπομονή. Δεν μπορείς να κάνεις και τίποτα άλλο.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε κανένα 5λεπτο φτάνουμε.
60ΧΡΟΝΗ: Άντε, ας κατέβουμε σιγά-σιγά.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ. Είναι γεγονός ότι, όταν πηγαίνω από Αθήνα προς Ιστιαία αισθάνομαι πολύ καλύτερα ψυχολογικά, σε σχέση με όταν γυρίζω. Και μένα μου αρέσει η φύση. Αύριο θα πάρω το ποδήλατο να πάω καμιά βόλτα στους Ωρεούς.
60ΧΡΟΝΗ: (μορφασμός Γύπα).

Αυτό ήταν ένα αντιπροσωπευτικό απόσπασμα του διαλόγου μεταξύ εμένα και της α-καπέλο. Στις 15:45 φτάσαμε στην Αιδηψό. Στις 16:15, που κατέβηκε η διπλανή της α-καπέλο, σηκώθηκα και κάθισα δίπλα της. Μέχρι τις 16:30 (ώρα άφιξης στην Ιστιαία) μιλούσαμε. Όση ώρα ήμασταν μαζί, η στύση μου κυμαινόταν σε υψηλά επίπεδα. Όμως, αρκετές στιγμές στο πρόσωπο της 60χρονης, έβλεπα την κυρία Σταυρούλα, η οποία είναι ο μεγάλος μου έρωτας. Αξίζει να σημειωθεί, ότι η συζήτηση αυτή συνοδευόταν από σύντομης διάρκειας stamp στα ριγκάκια της α-καπέλο.
Στις 25/05/2011 επέστρεψα με τα ΚΤΕΛ Αθήνα (ΙΣΤΙΑΙΑ-ΑΘΗΝΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 25/05/2011, ΩΡΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ: 17:00, ΘΕΣΗ: 13, ΕΙΔΟΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ, ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΙΒΑΤΩΝ: 01). Το συγκεκριμένο ταξίδι δυστυχώς δεν ήταν ερωτικό. Αφενός στο λεωφορείο καθόμουν μόνος μου, αφετέρου η μοναδική γριά, που ταξίδευε με το λεωφορείο, καθόταν στο ferryboat σε σημείο με δύσκολη πρόσβαση. Όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα, η στύση μου να κυμανθεί σε χαμηλά επίπεδα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
Στις 02/06/2011, στις 08/06/2011 και στις 10/06/2011 έκανα παθιασμένα διευθυντικά sandwich στην 2-Hut. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, η ερωτική μου επιθυμία να είναι επικίνδυνα υψηλή τις συγκεκριμένες ημερομηνίες.
Στις 08/06/2011 είχα κατέβει στο ΠΑΠΕΙ, για να ζητήσω συστατικές επιστολές για διδακτορικό από κάποιον καθηγητή. Μετά το ΠΑΠΕΙ είχα κανονίσει με τον φίλο μου τον Μπάο να βρεθούμε στην Πλατεία της Βάρκιζας (στη Βάρκιζα έχει το εξοχικό του), για να του δώσω κάτι βιβλία και να πάμε καμιά βόλτα.
Από το ΠΑΠΕΙ πήρα το λεωφορείο Α1 (Πειραιάς – Βούλα) στις 15:32. Πίσω από τη μεσαία πόρτα του λεωφορείου, καθόταν στο παράθυρο μια χήρα γύρω στα 65-70 με φούστα, χρυσά κοσμήματα και γλυκιά φυσιογνωμία. Δίπλα της καθόταν μια νεότερη γυναίκα, η οποία μου ήταν εντελώς αδιάφορη σεξουαλικά. Περίμενα λοιπόν πώς και πώς να κατέβει η «αδιάφορη», για να καθίσω δίπλα στη γριά. Υπήρχαν αρκετές στιγμές στο λεωφορείο, που αισθανόμουν ότι θα μου σχιστεί το τζιν από τη στύση. Επιπλέον είχα ιδρώσει ολόκληρος από τη συναισθηματική φόρτιση. Δυστυχώς όμως, κατέβηκαν και οι δυο κυρίες στην Πλατεία Γλυφάδας. Στη στάση αυτή κατέβηκα και εγώ, για να περιμένω το λεωφορείο για Βάρκιζα.
Στην συγκεκριμένη στάση περίμεναν μια γριά με παρδαλό φόρεμα και χρυσά κοσμήματα, μια γριά γύρω στα 85 με φούστα, χρυσά κοσμήματα και μπαστούνι (δυστυχώς με τον άντρα της), μια κυρία γύρω στα 60 με καφέ-μακριά φούστα, γυαλιά ηλίου και κοκάλινο βραχιόλι και ένας Πακιστανός. Ο Πακιστανός καθόταν δίπλα στην 60χρονη. Μόλις πέρασε το λεωφορείο 120, επιβιβάστηκε ο Πακιστανός, με αποτέλεσμα η θέση δίπλα στην 60χρονη να αδειάσει. Φυσικά επωφελήθηκα την ευκαιρία και αστραπιαία κάθισα δίπλα της. Τα συμπτώματα, που αισθανόμουν εκείνη τη στιγμή, ήταν ταχυκαρδία, στύση και κρίση ηλιθιότητας. Για αυτό το λόγω έστειλα μήνυμα στο Γύπα, για να της ζητήσω συμπαράσταση. Μετά από 2 λεπτά, μια κοπέλα ρώτησε την 60χρονη σχετικά με το λεωφορείο, που πάει στα Βλάχικα. Η α-καπέλο τότε, συμβούλεψε την κοπέλα να ρωτήσει το διπλανό ταξί. Αμέσως μετά, βρήκα πάτημα για να μιλήσω στο αντικείμενο του πόθου μου. Ο διάλογος ήταν ο ακόλουθος:

ΤΑΚΜΑΝ: Έχω την αίσθηση ότι εδώ τα ταξί, πιο πολύ δίνουν πληροφορίες για τα λεωφορεία, παρά κάνουν κούρσες (ούτε και ο ίδιος δεν καταλάβαινα τι έλεγα).
60ΧΡΟΝΗ: Από εδώ τα ταξί πηγαίνουν ή στο κέντρο ή στη Σαρωνίδα.
ΤΑΚΜΑΝ: Για τέτοιες διαδρομές, θα είναι πανάκριβα. Νομίζω ότι ο περισσότερος κόσμος θα προτιμάει τα λεωφορεία.
60ΧΡΟΝΗ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Να σας ρωτήσω, εκτός από τα λεωφορεία Ε22 και 170, πάει και κανένα άλλο στη Βάρκιζα;
60ΧΡΟΝΗ: Το Ε22 πέρασε πριν 10 λεπτά. Δυστυχώς το χάσατε.

Εκείνη τη στιγμή, κάθισε δίπλα στην 60χρονη ένας γέρος. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να χαθεί η μαγεία της γνωριμίας και η ερωτική μου επιθυμία. Μετά από 1 λεπτό ήρθε το επόμενο Ε22, στο οποίο επιβιβάστηκα. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής για Βάρκιζα, δεν βρέθηκε καμία κενή θέση δίπλα σε καμία γριούλα.
Φυσικά μετά από αυτή την έντονη ερωτική ατζέντα, αποφάσισα να πάω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα στις 14/06/2011. Στις 13/06/2011 το βράδυ πήρα τηλέφωνο την Σταυρούλα, η οποία μου είπε ότι την Τρίτη θα δούλευε στην Βριλησσού 36 (και επιπλέον έδειξε προθυμία για χαδάκια).

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 14/06/2011 στις 11:30 πμ ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας παραδοσιακά την μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Η διαδρομή, που ακολούθησα ήταν: Βριλησσού 24 – Βριλησσού 36Α – Βριλησσού 36 – Βριλησσού 42 – Βριλησσού 46 – Βριλησσού 60 (πάνω) – Βριλησσού 60 (κάτω) – Βριλησσού 57 – Βριλησσού 55.
Στη Βριλησσού 42, η υπηρεσία ήταν καλοντυμένη (φούστα και ταγέρ) και επιπλέον φορούσε ένα σέξι κολιέ. Στη Βριλησσού 60 (κάτω), η τσατσά φορούσε σέξι χρυσά κοσμήματα. Όμως, η κυρία Σταυρούλα (υπηρεσία) στη Βριλησσού 36 είναι «όλα τα λεφτά» (φοράει ένα σέξι μαύρο φόρεμα, κοσμήματα για όλα τα αντρικά γούστα και είναι ευγενέστατη και γλυκιά). Στα υπόλοιπα στούντιο, οι υπηρεσίες μου ήταν εντελώς αδιάφορες.
Στη Βριλησσού 24 εργαζόταν μια πουτάνα τίγκα στα χρυσά βραχιόλια. Στη Βριλησσού 36 εργάζονταν δυο κοπέλες, η μια εκ των οποίων φορούσε ένα πρόχειρο κόσμημα. Στη Βριλησσού 60 (πάνω) εργαζόταν μια πουτάνα με αρκετά χρυσά κοσμήματα. Στα υπόλοιπα στούντιο, οι εργαζόμενες κοπέλες μου ήταν εντελώς αδιάφορες.
Αν και το στούντιο της οδού Βριλησσού 36 δεν υπερτερούσε σε πουτάνες, το προτίμησα, επειδή αισθάνομαι full ερωτευμένος με την κυρία Σταυρούλα.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Γύρω στις 12:30 μμ χτύπησα για δεύτερη φορά το κουδούνι στο στούντιο της οδού Βριλησσού 36. Μόλις μου άνοιξε η Σταυρούλα, την αγκάλιασα τρυφερά και της είπα ότι είναι η πιο όμορφη και η πιο γλυκιά υπηρεσία, που έχω γνωρίσει από το 2008 και ότι αποτελεί το στολίδι του στούντιο. Κατόπιν της είπα, ότι επιλέγω τη Σίσση (την κοπέλα με το κόσμημα) με το απλό πρόγραμμα των 50 ευρώ. Έτσι η Σταυρούλα με οδήγησε στο δωμάτιο του πάθους. Εκεί εκτυλίχτηκε ο κάτωθι διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ κάθεσαι λίγο δίπλα μου, για να σου δώσω το 50ρικο; Αισθάνομαι την ανάγκη να σου κρατήσω λίγο τα χεράκια. Σε αγαπάω με όλη μου την καρδιά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Έλα αγάπη μου.

Έτσι λοιπόν, η Σταυρούλα κάθισε δίπλα μου στον καναπέ. Τότε της έσκασα το 50ρικο και αμέσως μετά της έκανα sandwich διαρκείας. Τα χέρια μου έτρεμαν, ήταν ιδρωμένα και κρύα από την συναισθηματική φόρτιση. Η Σταυρούλα ανταποκρίθηκε με πολύ στοργή στα χάδια μου.
Αφού συμφωνήσαμε να καθίσουμε για χαδάκια μετά το γαμήσι, η Σταυρούλα βγήκε από το δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα. Αμέσως μετά γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου στη συνεδριακή τσάντα και έβαλα σε περίοπτη θέση του Γύπα τα εννιάμερα.
Η Σίσση είναι 22 ετών από τη Θεσσαλονίκη, φοράει ένα ψεύτικο βραχιόλι και έχει τον σωματότυπο της κλασσικής πουτάνας (ψιλή με λίγα πιασίματα). Από χρώμα μαλλιών για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι (μάλλον μελαχρινή).
Η αναμονή στο δωμάτιο δεν ξεπέρασε τα 2 λεπτά. Μόλις μπήκε η Σίσση στο δωμάτιο, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΣΙΣΣΗ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΣΙΣΣΗ: Τι κάνεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά.

Αφού χαιρετηθήκαμε, της ζήτησα να μου βάλει το προφυλακτικό και να φορέσει του Γύπα τα εννιάμερα. Έτσι λοιπόν, μου έβαλε το προφυλακτικό και φόρεσε στο δεξί της χέρι το βραχιόλι και στο αριστερό της χέρι το ριγκάκι του Γύπα (χωρίς να ζητήσει πολλές εξηγήσεις).
Για αρχή της ζήτησα να χορέψουμε. Αυτή συμφώνησε με την ιδέα μου και χορέψαμε τον κλασσικό πολυκαβλωτικό χορό (της κράταγα με μανία τα χέρια της, ενώ το πέος μου άγγιζε επίμονα το αιδοίων της). Κατά τη διάρκεια του χορού, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Λοιπόν τώρα φαντασιώνομαι ότι βρισκόμαστε στο Ε22. Ποπό, τι ωραία που είναι η παραλιακή. Τώρα περνάμε από τη Μαρίνα Φλοίσβου. Δεν είναι πολύ ρομαντικά;
ΣΙΣΣΗ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ ελάτε γλυκιά μου κυρία να σας βοηθήσω να επιβιβαστείτε στο λεωφορείο. Δώστε μου το χεράκι σας.
ΣΙΣΣΗ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Τώρα είμαστε κοντά στη Βάρκιζα.
ΣΙΣΣΗ: Πολύ μου αρέσει η Βάρκιζα. Έχω πάει και εγώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Στις 20 Ιουνίου υπολογίζω να πάω στη Σύρο με το πλοίο. Θέλω να βρω καμία γριούλα, να κάνουμε παρέα κατά τη διάρκεια της διαδρομής, να τη χουφτώσω, να την κεράσω στο εστιατόριο του πλοίου μοσχάρι με πατάτες και παγωτό Scandal, κτλ.
ΣΙΣΣΗ: Διακοπές;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι. Θα πάει ο Γύπας 2 μέρες πριν και μετά θα ακολουθήσω και εγώ. Αχ μην ανησυχείτε γλυκιά μου κυρία. Δεν θα πτωχεύσουμε. Εγώ είμαι εδώ. Δώστε μου το χεράκι σας.
ΣΙΣΣΗ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ βοηθήστε με λίγο να ανοίξω τα υγρά μαντήλια. Κρατήστε με λίγο. Τρέμει το χέρι μου. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει.
ΣΙΣΣΗ: Ναι.

Μετά από τον χορό αυτό (ο οποίος διήρκησε κανένα 5λεπτο), της ζήτησα να ξαπλώσω ανάσκελα, για να μου πάρει την κλασσική πίπα. Επειδή η φαντασίωση με το Blue Star Ithaki ήταν πολύ πικάντικη, μετά από 1 λεπτό έχυσα στο στόμα της.
Κατόπιν, έβγαλα το προφυλακτικό, το πέταξα στα σκουπίδια και έβγαλα τα υγρά μαντήλια Wet Hankies από την τσάντα μου, για να καθαριστώ μαζί με τη Σίσση. Ύστερα, τη ρώτησα σχετικά με την ηλικία και την καταγωγή της και μου απάντησε, ότι είναι 22 ετών από τη Θεσσαλονίκη. Τέλος χαιρετηθήκαμε. Αφού η Σίσση έκλεισε την πόρτα, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έπλυνα τα χέρια μου.
Βγαίνοντας από το δωμάτιο, αντίκρισα τη γλυκιά Σταυρούλα. Ευτυχώς, εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε κανένας πελάτης στο στούντιο. Έτσι λοιπόν, συμφωνήσαμε να καθίσουμε δίπλα-δίπλα στον καναπέ του σαλονιού για κουβεντούλα και χούφτωμα.
Για 10 λεπτά της κρατούσα τα χεράκια της και της έλεγα διάφορες ερωτικές ιστορίες. Στο τέλος τη χαιρέτησα στοργικά και εξήλθα από το κτίριο πλημμυρισμένος από θετικά συναισθήματα.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Το στούντιο είναι πεντακάθαρο και βρίσκεται σε κεντρικό δρόμο. Με τη Σίσση πέρασα τέλεια. Η Σταυρούλα μου φέρθηκε πολύ τρυφερά. Αισθάνομαι ερωτευμένος μαζί της και τη σκέφτομαι συνέχεια. Σε όλα 10. Δεν χωράει μικρότερη βαθμολογία.

Πολύ θα ήθελα να γνώριζα την Πένυ πρίν 20 χρόνια, έστω 10, μέχρι τότε δηλαδή που άντεχα όλο το βράδυ.. βέβαια έτσι είναι η ζωή και κάλλιο αργά παρά αργότερα..

Η Πένυ μπήκε στο δωμάτιο πολύ δυναμικά και πήγε κατευθείαν στον καθρέφτη όπου ξεκίνησε ένα σέξ σόου χορεύοντας, χαιδεύοντας τα βυζιά της και το σώμα της και γυρνώντας ήρθε κοντά μου και αρχίσαμε ένα χαμούρεμα στα όρθια που με έφτιαξε πάρα πολύ... το κολαράκι της είναι όλα τα λεφτά και ταιριάζει στην χούφτα ιδανικά. κρίμα που δεν το δίνει..

κατέβηκε στο 'θέμα', φόρεσε την καπότα με το στόμα και άρχισε μια πορνοσταρική πίπα με φτυσίματα, ρουφήγματα, ένιωσα πορνοστάρ - χωρίς το μέγεθος και την ηλικία βέβαια.. ανέβηκε επάνω μου αλλά ο δικός της ρυθμός με είχαν αποσυντονίσει, οπότε δώστου πάλι πίπα ενω έιχε ξαπλώσει και έπαιζε με το μουνί της βάζοντας και 1-2 δάχτυλα μέσα.. μιλάμε για μηχανή του σέξ..

με πήρε στα 4, είχε σκύψει και πότε έπαιζε με την κλειτορίδα της πότε έπαιζε με τα αρχίδια μου... υπέροχο χύσιμο..

θα αρχίσω δυνατή προπόνηση, θα πάρω και ένα βιάγκρα και θα ξαναπάω... υπάρχει potential που δεν αξιοποιήθηκε πλήρως με δική μου ευθύνη, θα μου έβαζα 4 αν υπήρχε βαθμολογία για τον εαυτό μου..

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (29/04/2011 – 20/05/2011)
Στις 30/04/2011 (ώρα 13:30) έγινε η βάφτιση ενός μακρινού ανιψιού μου. Επειδή στη βάφτιση πήγα με τους γονείς μου, δεν μπορούσα φυσικά να απολαύσω τις θερμές χειραψίες με τις παρευρισκόμενες γριές. Στην ταβέρνα που πήγαμε μετά τη βάφτιση, καθόμουν ανάμεσα στους γονείς μου και απέναντι στη γιαγιά του μωρού (με την οποία δεν έχω κανενός είδους συγγένεια). Η γριά αυτή, η οποία φορούσε μια σειρά από χρυσά θορυβώδη βραχιόλια, κρατούσε ανά τακτά χρονικά διαστήματα τον ανιψιό μου στην αγκαλιά της. Το γεγονός ότι την είχα διαρκώς απέναντί μου, αύξησε τη λίμπιντό μου και αποτέλεσε την αιτία για μια παχιά μαλακία κατά τη διάρκεια της μεσημεριανής μου σιέστας. Το βράδυ της ίδιας μέρας, πήγα να πάρω το TIVO με το βιβλίο για το πεπτικό σύστημα. Αφού έδωσα τα χρήματα στην ψιλικατζού και κάναμε μια σύντομη συζήτηση για το πρόβλημα της ανεργίας των νέων, τη χαιρέτησα με ένα παθιασμένο διευθυντικό sandwich.
Στις 04/05/2011 (ώρα 09:40 πμ) πήγα στο μαγαζί της 2-Hut, για να αγοράσω γάλα και χαρτομάντιλα. Αφού της έδωσα τα χρήματα και κάναμε μια 5λεπτη κουβεντούλα, τη χαιρέτησα με ένα διευθυντικό sandwich μακράς διαρκείας (πώς λέμε parking μακράς διαρκείας στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, καμία σχέση). Στις 11:30 πμ ξεκίνησα από το σπίτι μου, για να πάω στο Ρουφ (ήθελα να ρωτήσω κάποια πράγματα σε σχέση με τις αναβολές για διδακτορικό). Στην αφετηρία του 049 (δηλαδή στην Ομόνοια) είδα μια καλοντυμένη γριά με τρικ-τρικ, η οποία ρωτούσε τον οδηγό του λεωφορείου «Πώς θα πάει στο Θησείο». Αν και ο οδηγός της εξήγησε, αυτή έδειχνε να μην καταλάβαινε. Αφού την ακολούθησα για 1-2 λεπτά (καθώς έβλεπα τα σέξι κοσμήματά της, έτρεμαν τα πόδια μου), την χάιδεψα κάποια στιγμή στην πλάτη και προσφέρθηκα να τη βοηθήσω. Έτσι λοιπόν, την οδήγησα στη στάση Ομόνοια του λεωφορείου 035 και της εξήγησα πώς θα πάει. Αν και περίμενα να με ευχαριστήσει και να μου δείξει λίγη στοργή, αυτή μπήκε στο λεωφορείο και δεν με χαιρέτησε καν. Επιστρέφοντας από το Ρουφ με το λεωφορείο 838, έκανα ένα ενισχυμένο bic-bic σε μια α-καπέλο με τρικ-τρικ, για να ξεσπάσω όλα τα απωθημένα μου. Αφού κατέβηκα στην Ομόνοια, πήγα περπατώντας προς το Ρεξ για να πάρω το τρόλεϊ 4. Κατά μήκος της οδού Πανεπιστημίου, είδα μια καλοντυμένη γριά με βαμμένα μαλλιά, η οποία ζητιάνευε. Μόλις την είδα, μου αυξήθηκαν απότομα οι καρδιακοί παλμοί και έτρεμα ολόκληρος από τη στύση. Όταν την πλησίασα, με παρακάλεσε να της δώσω κανένα ευρώ, γιατί δεν είχε χρήματα για να πληρώσει το λογαριασμό της ΔΕΗ. Αμέσως τότε, έβγαλα από το πορτοφόλι μου 0.20 €, της τα έδωσα, την αγκάλιασα και της χούφτωσα τα χεράκια της. Αυτή με ευχαρίστησε και συνέχισε το δρόμο της. Επειδή ήθελα να της ξαναχουφτώσω τα τρυφερά της χεράκια, πήγα στο διπλανό περίπτερο και αγόρασα ένα πακέτο χαρτομάντιλα, για να κάνω και άλλα ψιλά. Δυστυχώς όμως, μέχρι να αγοράσω τα χαρτομάντιλα, η ζητιάνα είχε γίνει καπνός. Η ημέρα αυτή απογείωσε την ψυχολογία μου και εκτόξευσε τη λίμπιντό μου στα ύψη.
Στις 06/05/2011 (ώρα 18:50) είδα στην εξώπορτα της πολυκατοικίας μου, τη Ριγκοπούλα γειτόνισσα. Μόλις την είδα, αισθάνθηκα τον πούτσο μου να μην χωράει στο τζιν και φυσικά το γνωστό ερωτικό σκίρτημα. Αυτή με ρώτησε κλασσικά «Τι κάνεις», αλλά από την δύσπνοια και από την ταχυπαλμία τραύλιζα και μιλούσα Ελληνικά χειρότερα και από του Γιωργάκη. Μετά από το γεγονός αυτό, ακολούθησε μια έντονη κρίση ηλιθιότητας.
Στις 07/05/2011 (ώρα 11:00 πμ) πήγα κλασσικά στο μαγαζί της 2-Hut, για να αγοράσω 1 πακέτο χαρτομάντιλα και της έκανα ένα θερμότατο διευθυντικό sandwich. Στις 14:30 είχα κανονίσει ραντεβού με τον ξάδερφό μου στη στάση Πανεπιστήμιο, για να πάμε για φαγητό στο Κολονάκι. Στις 14:00, καθώς κατευθυνόμουν προς την Πλατεία Κυψέλης για να πάρω το τρόλεϊ, είδα τη σέξι βιβλιοπώλισσα. Μόλις την είδα, πέρασα το δρόμο απέναντι (χωρίς να κοιτάξω από τη στύση αν ερχόταν αυτοκίνητο ή όχι) και τη χαιρέτησα με ένα στοργικό διευθυντικό sandwich, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο χούφτωμα του χρυσού βραχιολιού της. Κατόπιν τα είπαμε για κανένα 5λεπτο και τη χαιρέτησα ξανά με τον ίδιο τρόπο. Τα παραπάνω γεγονότα μου αύξησαν και άλλο την ερωτική μου επιθυμία, ενώ στο τρόλεϊ γέλαγα σαν ηλίθιος.
Στις 08/05/2011 (ώρα 22:00) πήγα σε ένα εβγατζίδικο για να πάρω γάλα. Στο μαγαζί αυτό δουλεύει μια 60χρονη Πολωνή, η οποία φυσικά είναι πολύ νέα για τα γούστα μου. Αυτή τη φορά όμως ήταν με την αδερφή της, η οποία φορούσε ένα σέξι χρυσό βραχιόλι. Αφού πήρα το γάλα και έδωσα τα ψιλά στην εβγατζού, έπιασα κουβέντα με την ωραία αδερφή. Αφού μιλήσαμε για 2- 3 λεπτά, τη χαιρέτησα σφίγγοντας της το χέρι με το χρυσό κόσμημα.
Στις 09/05/2011 ταξίδεψα (μόνος μου) με τη Swiss Air για Λονδίνο, με απώτερο σκοπό την εξεύρεση εργασίας. Στο ταξίδι από Αθήνα για Ζυρίχη (ATHENS ATH – ZURICH ZRH, DATE: 09/05/2011, DEPARTURE TIME: 14:10, BOARDING TIME: 13:25, ARRIVAL TIME: 15:46, SEAT: 19B, GATE: B05, AIR COMPANY: SWISS AIR, FLIGHT NUMBER: LX 1831, PRICE: 232,52 €) καθόμουν ανάμεσα σε κάτι 19χρονες Ελβετίδες (έλεος ρε παιδιά, δεν είμαι και τόσο ανώμαλος να μου αρέσουν τα μωρά). Στο ταξίδι από Ζυρίχη για Λονδίνο (ZURICH ZRH – LONDON LCY, DATE: 09/05/2011, DEPARTURE TIME: 17:10, BOARDING TIME: 16:40, ARRIVAL TIME: 17:34, SEAT: 15F, GATE: B23, AIR COMPANY: SWISS AIR, FLIGHT NUMBER: LX 466) καθόμουν δίπλα σε έναν κουστουμαρισμένο Άγγλο. Η αεροσυνοδός όμως φορούσε ένα πολυκαβλωτικό ριγκάκι, το οποίο διατήρησε τη στύση μου ενεργή κατά τη διάρκεια της πτήσης. Όταν έφτασα στο αεροδρόμιο London City Airport, βρήκα μια μαύρη με τρικ-τρικ, η οποία με καθοδήγησε για το πώς θα πήγαινα στη στάση του μετρό Kings Cross – St Pancras (ήταν η πλησιέστερη στάση μετρό στο ξενοδοχείο που είχα κλείσει). Φυσικά την ευχαρίστησα και την χαιρέτησα με ένα ιδιαίτερα ενισχυμένο διευθυντικό sandwich (αν και δεν τρελαίνομαι για μαύρες, αισθάνθηκα την ανάγκη να της χουφτώσω το έξαλλο ριγκάκι της). Για να ξεσπάσω για όλα αυτά, τράβηξα το βράδυ στο ξενοδοχείο μια ξεγυρισμένη μαλακία.
Στις 10/05/2011 (ώρα 11:30) πήγα κρουαζιέρα στον Τάμεση για να καπνίσω τη διεθνή πίπα. Στο ποταμόπλοιο απέναντί μου, κάθονταν 3 αγγλίδες γριές, οι οποίες ήταν καλοντυμένες και φορούσαν ακριβά κοσμήματα. Οι γριές αυτές μου είχαν πάρει τα μυαλά και δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου από πάνω τους. Δυστυχώς όμως, δεν κατάφερα να βρω καμία μοναχική γριά τουρίστρια, για να της πιάσω κουβέντα και να της χουφτώσω τα βραχιόλια. Το απόγευμα της ίδιας μέρας πήγα βόλτα στο Covent Garden, στο Soho και στο China Town. Εκεί δεν θα έλεγα ότι είδα κάτι εξαιρετικό από καμάκι.
Στις 11/05/2011 πήγα εκδρομή στο Lancaster με σκοπό να καπνίσω τη διεθνή πίπα στο τρένο και να γνωρίσω τον έρωτα της ζωής μου. Στο ταξίδι από Λονδίνο για Lancaster (LONDON – LANCASTER, DATE: 11/05/2011, DEPARTURE TIME: 11:30, ARRIVAL TIME: 13:54, COACH: D, COMPANY: VIRGIN TRAINS, PRICE: 77,50 GBP) το τρένο ήταν σχεδόν άδειο και κάθισα μόνος μου. Αν και στο Preston ανέβηκε μια σέξι γριά, δυστυχώς δεν κάθισε δίπλα μου. Στο ταξίδι της επιστροφής (LANCASTER – LONDON, DATE: 11/05/2011, DEPARTURE TIME: 17:36, ARRIVAL TIME: 20:11, COACH: D, COMPANY: VIRGIN TRAINS) κάθισε δίπλα μου ένας κουστουμαρισμένος Άγγλος με Laptop (γενικά δεν ήταν και ιδιαίτερα ερωτική μέρα).
Στις 12/05/2011 το πρωί πήγα σε ένα ιδιωτικό γραφείο ευρέσεως εργασίας και το μεσημέρι πήγα στα Harrods για ψώνια. Εκεί «φάτε μάτια ψάρια». Οι περισσότερες γριές ήταν στην τρίχα ντυμένες και έβγαζαν τον αέρα της πλουτοκρατίας. Αλλά δυστυχώς τα πολυκαταστήματα δεν προσφέρονται για γνωριμίες και bic-bic.
Στις 13/05/2011 επέστρεψα Αθήνα. Στο ταξίδι από Λονδίνο για Ζυρίχη (LONDON LCY - ZURICH ZRH, DATE: 13/05/2011, DEPARTURE TIME: 06:30, BOARDING TIME: 06:05, ARRIVAL TIME: 08:55, SEAT: 10F, GATE: 5, AIR COMPANY: SWISS AIR, FLIGHT NUMBER: LX 463) καθόμουν δίπλα σε έναν κουστουμαρισμένο Άγγλο. Αν και ήταν πάλι η σέξι αεροσυνοδός, δεν είχα και ιδιαίτερη διάθεση για καμάκι λόγω της ώρας. Στο ταξίδι από Ζυρίχη για Αθήνα (ZURICH ZRH - ATHENS ATH, DATE: 13/05/2011, DEPARTURE TIME: 09:45, BOARDING TIME: 09:10, ARRIVAL TIME: 13:33, SEAT: 6B, GATE: A74, AIR COMPANY: SWISS AIR, FLIGHT NUMBER: LX 1830) κάθισα δίπλα σε έναν γέρο Ελβετό τουρίστα (έλεος ρε παιδιά, δεν είμαι πο8σταρδέλλα, βάλτε με δίπλα σε καμία γριούλα). Με δυο λόγια το ταξίδι της επιστροφής ήταν ερωτικά αδιάφορο.
Στις 16/05/2011 πήγα για ψώνια στο μαγαζί της 2-Hut και φυσικά ακολούθησε παθιασμένο διευθυντικό hotdog, σαν αυτά που μοιράζουν οι πλανόδιοι στους δρόμους στο Ηνωμένο Βασίλειο (πέουνγκ). Παρόμοιο σκηνικό παίχτηκε και στις 17/05/2011. Φυσικά μετά από όλα αυτά, αποφάσισα στις 20/05/2011 να διοργανώσω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 20/05/2011 (ώρα 11:05 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Εκτός από τα κλασσικά, κουβάλησα και ένα κίτρινο ντοσιέ, στο οποίο είχα εκτυπωμένες 97 φωτογραφίες από London και 15 φωτογραφίες από Lancaster. Στις 11:10 πμ πήγα στο μαγαζί της 2-Hut. Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν είχε παρέα. Όταν της ζήτησα να καθίσουμε δίπλα-δίπλα για κανένα 20λεπτο, για να της δείξω τις υπέροχες φωτογραφίες που είχα βγάλει στην Αγγλία με τη μηχανή του Τηλεκόλλα και για να πούμε τα νέα μας, δέχτηκε αμέσως. Καθίσαμε λοιπόν μαζί μέχρι τις 11:30 πμ. Αξίζει να σημειωθεί πως όλη αυτή την ώρα τα ερωτικά αγγίγματα στα ριγκάκια της έπεφταν βροχή. Το αποκορύφωμα φυσικά ήταν το αποχαιρετιστήριο διευθυντικό hotdog (διευθυντικό hotdog = πολύ θερμό διευθυντικό sandwich).
Στις 11:30 πμ ξεκίνησα από το μαγαζί της 2-Hut με προορισμό τα σπιτάκια της Βριλησσού.

1ος σταθμός: Βριλησσού 24. Στο συγκεκριμένο στούντιο η τσατσά φορούσε παντελόνι και ένα πολυκαβλωτικό χρυσό βραχιόλι. Ένα άλλο χάρισμά της ήταν η ευγένεια (ήταν πολύ γλυκομίλητη). Η εργαζόμενη κοπέλα όμως δεν έλεγε πολλά.
2ος σταθμός: Βριλησσού 36Α. Στο συγκεκριμένο στούντιο η τσατσά ήταν απεριποίητη, αδιάκριτη (με ρώτησε τι κουβαλάω στη συνεδριακή τσάντα) και αγενέστατη (της εξήγησα ότι ήθελα να επισκεφτώ πρώτα όλα τα στούντιο της Βριλησσού για να αποφασίσω, αλλά αυτή δεν με άφηνε να φύγω). Οι δυο εργαζόμενες κοπέλες φορούσαν σέξι τρικ-τρικ, αλλά από την συμπεριφορά και την εμφάνιση της τσατσάς ξενέρωσα.
3ος σταθμός: Βριλησσού 36. Σε αυτό το στούντιο η τσατσά φορούσε ένα σέξι μαύρο φόρεμα και μπόλικα πολυκαβλωτικά κοσμήματα. Επιπλέον ήταν πολύ ευγενική. Η μια από τις δυο εργαζόμενες κοπέλες μου κέντρισε το ενδιαφέρον (επειδή φορούσε κοσμήματα).

Στα υπόλοιπα στούντιο που επισκέφτηκα (Βριλησσού 42 – Βριλησσού 46 – Βριλησσού 60 – Βριλησσού 57 – Βριλησσού 55) δεν είδα καμία τσατσά στα μέτρα μου, ενώ όλες οι εργαζόμενες κοπέλες μου ήταν εντελώς αδιάφορες. Μετά από όλα αυτά, αποφάσισα να τιμήσω το στούντιο της οδού Βριλησσού 36 (νομίζω ότι καταλαβαίνετε γιατί).

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Γύρω στις 12:30 μμ χτύπησα για δεύτερη φορά το κουδούνι του στούντιο της οδού Βριλησσού 36. Μόλις μου άνοιξε η τσατσά, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Κερδίσατε. Κατέληξα σε αυτό το στούντιο.
ΤΣΑΤΣΑ: Μάλιστα. Ποια κοπέλα θα πάρεις; Μπορείς αν θέλεις, να τις πάρεις και τις δυο με 60 €.
ΤΑΚΜΑΝ: Εκείνη (και έδειξα τη Τζίνα, που φορούσε τα κοσμήματα).
ΤΣΑΤΣΑ: Ποιο πρόγραμμα θα πάρεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Το απλό.
ΤΣΑΤΣΑ: Ωραία. Από εκεί είναι το δωμάτιο. 50 €.

Μόλις η τσατσά με οδήγησε στο δωμάτιο του πάθους, της έσκασα το 50ρικο. Πριν κλείσει την πόρτα, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Ο λόγος που προτίμησα το συγκεκριμένο στούντιο δεν ήταν μόνο η κοπέλα, αλλά και εσείς.
ΤΣΑΤΣΑ: Εγώ;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι. Είστε η πιο όμορφη τσατσά, που έχω δει. Γενικά εμένα μου αρέσουν οι γριές.
ΤΣΑΤΣΑ: Καλύτερα να με λες υπηρεσία. Δεν είμαι γιαγιά, είμαι κυρία.
ΤΑΚΜΑΝ: Χίλια συγνώμη, αλλά τίποτα από αυτά δεν είπα για κακό.
ΤΖΙΝΑ: Η κυρία Σταυρούλα είναι πολύ καλή κυρία.
ΤΑΚΜΑΝ: Συμφωνώ. Αντιθέτως η υπηρεσία του διπλανού στούντιο (Βριλησσού 36Α) ήταν αγενέστατη.
ΤΣΑΤΣΑ: Τι σου είπε δηλαδή;
ΤΑΚΜΑΝ: Ότι θα πάει στο Δαφνί.
ΤΣΑΤΣΑ: Ποιος εσύ;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι, η ίδια.
ΤΣΑΤΣΑ: Γιατί;
ΤΑΚΜΑΝ: Επειδή κουβαλούσα μαζί μου αυτή την τσάντα. Της φάνηκε περίεργο και άρχισε να με ρωτάει τι έχω μέσα στην τσάντα και διάφορες χαζομάρες.
ΤΣΑΤΣΑ: Και εσύ δεν την έβρισες; Τι της είπες;
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ δεν μιλάω. Στην κριτική θα βγάλω το άχτι μου.
ΤΣΑΤΣΑ: Καλά θα την κανονίσω εγώ. Θα τα ακούσει από εμένα.
ΤΖΙΝΑ: Δεν πιστεύω να προτιμάς την υπηρεσία από εμένα, ζηλεύω.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει μωρέ. Και εσύ καλή είσαι. Συγνώμη (απευθυνόμενος προς την τσατσά) να σας πω κάτι;
ΤΣΑΤΣΑ: Παρακαλώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Γίνεται στο τέλος να καθίσουμε λίγο παρέα, να σας δείξω τις φωτογραφίες από το ταξίδι μου στο Λονδίνο και να σας κρατάω το χεράκι; Το αισθάνομαι πολύ μεγάλη ανάγκη.

Η τσατσά δεν μου το αρνήθηκε και πριν κλείσει την πόρτα, μου έκανε ένα στοργικό διευθυντικό hotdog. Από την συναισθηματική ένταση και από την συγκίνηση εξαιτίας της αγάπης, που μου έδειξε η τσατσά, τα χέρια μου είχαν καταιδρώσει και έτρεμαν.
Μόλις η τσατσά έκλεισε την πόρτα, γδύθηκα και έβγαλα από τη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα και τις φωτογραφίες από την Αγγλία. Κατόπιν ξάπλωσα ανάσκελα και περίμενα την Τζίνα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Τζίνα είναι 25 ετών, μελαχρινή, με λίγα πιασίματα και φοράει ένα κοκάλινο βραχιόλι και ένα ριγκάκι (την εθνικότητα δεν τη συγκράτησα). Η αναμονή δεν διήρκησε ούτε ένα λεπτό. Μόλις μπήκε η Τζίνα στο δωμάτιο, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΖΙΝΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια. Λοιπόν, πριν κάνουμε οτιδήποτε, λέω να σου δείξω διάφορες φωτογραφίες από το ταξίδι μου στο Λονδίνο. Θα σου τις δείχνω, θα σου χουφτώνω τα χέρια και θα φαντασιώνομαι ότι όλα αυτά γίνονται στα πλαίσια μιας ερωτικής γνωριμίας στο ferryboat.
ΤΖΙΝΑ: Ότι θες μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Α για να μην το ξεχάσω. Αυτά είναι του Γύπα τα εννιάμερα. Φόρεσέ τα. Εννοείται προσωρινά.

Έτσι λοιπόν, η Τζίνα φόρεσε το βραχιόλι του Γύπα στο αριστερό της χέρι και το ροζ ριγκάκι του Γύπα στο δεξί της χέρι (αφού βέβαια της εξήγησα ποιος είναι ο Γύπας και για το βίτσιο μου με τα κοσμήματα). Κατόπιν καθίσαμε δίπλα-δίπλα, της έδειξα καμιά δεκαριά φωτογραφίες και της κρατούσα με μανία τα χέρια της. Ύστερα της ζήτησα να μου φορέσει το προφυλακτικό και να χορέψουμε. Αφού μου φόρεσε το προφυλακτικό για safe sex, χορέψαμε το κλασσικό βαλς (με τον κλασσικό τρόπο που το χορεύω στις επισκέψεις μου στα σπίτια του έρωτα). Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι το βαλς συνοδεύτηκε από αρπαχτές διεισδύσεις του πέους μου εις το αιδοίων της. Κατά τη διάρκεια του πολυκαβλωτικού χορού, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Είμαστε στο Λονδίνο.
ΤΖΙΝΑ: Μα στο Λονδίνο είμαστε μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Excuse me miss, do you go to Lancaster? Do you go to Preston?
ΤΖΙΝΑ: Yes. Έτσι μωρό μου, να σε βλέπω να καβλώνεις.
ΤΑΚΜΑΝ: I smoke the international pipe.
ΤΖΙΝΑ: Yes, yes, yes.
ΤΑΚΜΑΝ: Sorry miss. Can I ask you something? How can I go to Bank metro station? Here is the map (bic-bic-bic …). Oh your rings are so sexy.
ΤΖΙΝΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Oh I will help you to disembark from the bus. Give me your hand.
ΤΖΙΝΑ: Yes.
ΤΑΚΜΑΝ: Next stop is Kings Cross – St Pancras.
ΤΖΙΝΑ: Yeah.
ΤΑΚΜΑΝ: This train leads to Brixton.

Ο χορός αυτός (ο οποίος διήρκησε γύρω στα 3 λεπτά) μου προκάλεσε στατιστικώς σημαντική ανόρθωση του πέους μου. Έτσι λοιπόν, μετά το χορό προχωρήσαμε κατευθείαν στο sex. Η στάση του sex, η κλασσική: Εγώ ανάσκελα και η Τζίνα από πάνω. Φυσικά κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης, της κρατούσα και τα δυο της τα χέρια. Το sex συνοδεύτηκε από τον ακόλουθο διάλογο:

ΤΑΚΜΑΝ: Στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης, είχα δει μια αστυνομικίνα πολύ σέξι. Ήταν ηλικίας γύρω στα 60, έμοιαζε με την Άγκελα Μέρκελ και φορούσε ένα πολύ ωραίο χρυσό βραχιόλι. Αλλά ρε γαμώτο, δεν μου έκανε σωματικό έλεγχο.
ΤΖΙΝΑ: Ναι μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Σας παρακαλώ κυρία, μην ψάχνετε μόνο στις τσέπες μου. Αγγίξτε και λίγο τα χεράκια μου. Θέλω να μου κάνετε πλήρη σωματικό έλεγχο.
ΤΖΙΝΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Κουβαλάω πιστόλι.
ΤΖΙΝΑ: Πέτα το πιστόλι τώρα (θόρυβος όπλου).
ΤΑΚΜΑΝ: (γέλιο).
ΤΖΙΝΑ: Δώσε μου το πιστόλι σου. Τώρα (θόρυβος όπλου).

Αν και οι φαντασιώσεις μου ήταν πολυκαβλωτικές και ξεκαρδιστικές, δεν οδήγησαν εκείνη τη στιγμή σε εκσπερμάτωση. Έτσι λοιπόν, μετά από 2-3 λεπτά επήλθε σημαντική μείωση στη στύση μου. Για αυτό το λόγω, η Τζίνα αποφάσισε να μου πάρει την κλασσική πίπα. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της πίπας, της κρατούσα τα χέρια εναλλάξ (πότε το δεξί και πότε το αριστερό).
Δυστυχώς, ούτε και η πίπα (η οποία διήρκησε γύρω στα 2 λεπτά) μου προκάλεσε την έγκαιρη εκσπερμάτωση. Για αυτό το λόγω, η Τζίνα αποφάσισε να μου τον παίξει με την πασίγνωστη σε όλους τεχνική του άτεχνου φραπέ. Κατά τη διάρκεια του καπουτσίνο (αυτό για να γελάσετε το έγραψα), έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Πλάκα δεν έχουν οι φαντασιώσεις μου;
ΤΖΙΝΑ: Πολύ πλάκα. Ποτέ δεν έχω περάσει στο δωμάτιο τόσο καλά. Εύχομαι στο μέλλον να έχεις ανάλογες εμπνεύσεις. Αργείς όμως να χύσεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Ε, άλλες φορές αργώ, άλλες είμαι πιο γρήγορος, όπως τύχει.

Μετά από 1-2 λεπτά, ολοκλήρωσα χύνοντας στο χέρι της. Κατόπιν έδωσα στην Τζίνα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό, για να το πετάξει στα σκουπίδια και καθαριστήκαμε με τα υγρά μαντήλια Wet Hankies (με αυτά που κουβαλούσα στην τσάντα μου). Τέλος χαιρετηθήκαμε και της υποσχέθηκα ότι είτε βρω δουλειά στην Αγγλία είτε στην Κύπρο, δεν θα χαθούμε (θα έρχομαι κάποια Σ/Κ).
Αφού η Τζίνα έκλεισε την πόρτα του δωματίου, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και εξήλθα από το δωμάτιο. Μόλις τράκαρα την τσατσά, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Να καθίσουμε τώρα παρέα στον καναπέ, για να σας δείξω τις φωτογραφίες;
ΤΣΑΤΣΑ: Δυστυχώς δεν μπορώ τώρα, έχω δουλειά. Πριν έρθεις την επόμενη φορά, κάνε μου ένα τηλέφωνο για να ξέρω και θα το κανονίσουμε (και μου έδωσε την κάρτα του στούντιο). Να μου πεις ότι είσαι από το Λονδίνο και θα καταλάβω εγώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Σας ευχαριστώ. Γεια.
ΤΣΑΤΣΑ: Στο καλό.

Αφού χαιρέτησα την τσατσά με διευθυντικό sandwich, εξήλθα από το κτίριο. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος από την εμπειρία μου και ταυτόχρονα αισθανόμουν ότι στο πρόσωπο της κυρίας Σταυρούλας βρήκα τον μεγάλο μου έρωτα.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

Όσον αφορά τη Τζίνα: Πέρασα πολύ ωραία στο δωμάτιο, το διασκέδασα.
Όσον αφορά την τσατσά: Την ερωτεύτηκα. Ελπίζω την επόμενη φορά, να καθίσουμε παρέα στον καναπέ για κανένα 10λεπτο, για να απολαύσω την ζεστασιά της. Τα διευθυντικά sandwich μαζί της, ήταν τόσο απολαυστικά και τόσο αισθησιακά ...

Η επίσκεψη στο στούντιο έγινε την ώρα του Ισπανικού ντέρμπι, για ευνόητους λόγους. Αλλά οι συναγωνιστές μας ήταν ήδη εκεί.
Να σας πω μόνο πως ξαφνιάστηκα λίγο στην αρχή, γιατί δεν είχα ξαναδεί την Αμάντα μελαχρινή. Το νέο μαλλί είναι πολύ σέξι και της ταιριάζει κι αυτό πολύ. Τα υπόλοιπα πιθανόν να τα ξέρετε. Ψηλή, με μοντελέ σώμα, μόνιμο χαμόγελο στα χείλη κι ένα μεγάλο τατουάζ στην πλάτη (και 2-3 ακόμη πιο μικρά).
Πολύ ευδιάθετο σαλονάρισμα όπως πάντα, με χορό στον στύλο και καυλωτικά χτυπήματα στο επιθυμητό κωλαράκι της. Μπορεί κανείς ν' αντισταθεί σ' αυτή τη γλυκιά φωνή που σε καλεί στο δωμάτιο;;; Εγώ πάντως δεν μπόρεσα.
Είσοδος και αναμονή. Με το που μπαίνει η Αμάντα στο δωμάτιο αρχίζει να χορεύει πολύ προκλητικά στο ρυθμό της μουσικής, μπροστά στον καθρέφτη. Σούπερ καύλα! Μετά από λίγο βγάζει τα τακούνια της κι ανεβαίνει στην καρέκλα για να συνεχίσει εκεί τον χορό της. Το πιο γλυκό μαρτύριο απ' όλα! Στην συνέχεια βγάζει με αργές κινήσεις τα εσώρουχα της κι ορμάει στο κρεβάτι. Ευτυχώς, γιατί δεν άντεχα άλλο μακριά της!
Την χούφτωνα όπου έβρισκα με τέτοια ένταση και πάθος, σα να είχα να ακουμπήσω γυναίκα για χρόνια. Κι αυτή όμως δεν πήγε πίσω. Φιλιά σε όλο το σώμα μου, ενώ με το χέρι της χάιδευε το πέος μου.
Με είχε φτιάξει για τα καλά. Παίρνω εγώ το προφυλακτικό απ' το τραπεζάκι και της το δίνω. Ονειρική πίπα!!! Φτυσίματα, deepthroat (τον πήρε όλο στο στόμα της, μέσα για μέσα) και special καραμέλωμα στα @@. Την σταμάτησα γιατί υπήρχε κίνδυνος η συνάντηση μας να τελειώσει πρόωρα.
Ανέβηκε πάνω μου και το ματς ξεκίνησε. Έγλυφα τα βυζιά της αχόρταγα ενώ τα χέρια μου είχαν κολλήσει πάνω στο κωλαράκι της. Τρομερός ρυθμός!
Μόλις κατάλαβε ότι κατέβασα λίγο ταχύτητα (για να μην τερματίσω εκεί), σταμάτησε. Σηκώθηκε από πάνω μου και πήγε προς την άκρη του κρεβατιού. Χωρίς να κατέβει, έπιασε την καρέκλα με τα χέρια της και την έφερε πιο κοντά. Τα γόνατα της ήταν πάνω στο κρεβάτι και τα χέρια της πάνω στην καρέκλα. Κι όλα αυτά μπροστά στον καθρέφτη. Καλά, μιλάμε για ΤΟ στήσιμο. Γυρίζει προς το μέρος μου και χαμογελώντας μου κάνει νόημα να πάω εκεί.
Χωρίς δεύτερη σκέψη ορμάω σαν ταύρος κι αρχίζω να την σφυροκοπάω αλύπητα! Η Αμάντα βόγκαγε και μαζί της κι εγώ. Εκεί δεν κρατήθηκα άλλο και τις έριξα και μερικά μπατσάκια στον πισινούλη της! Το σκηνικό αυτό κράτησε αρκετά λεπτά γιατί δεν ήθελα να αλλάξουμε στάση και συνοδεύτηκε από τα ανάλογα προστυχόλογα!
Πόσο άλλο πια ν' αντέξω; Το ηδονικό τέλος ήρθε να με βρει! Έπεσα προς τα πίσω με την πλάτη στο κρεβάτι, αποκαμωμένος. Σκεφτόμουν "μακάρι να μπορούσα να κρατήσω κι άλλο..."
Ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες για το πως περάσαμε το Πάσχα και στην συνέχεια η Αμάντα ντύθηκε, με καληνύχτισε γλυκά και βγήκε γιατί το κουδούνι είχε ήδη χτυπήσει 3-4 φορές (μα καλά, κανείς δεν είδε προχθές τον σούπερ ημιτελικό;;;)
Αμάντα είσαι Καύλα, με το κάπα κεφαλαίο!!! Να είσαι σίγουρη πως θα με ξαναδείς πολύ σύντομα!!!

Σε σημερινή τσάρκα συνάντησα μετά από καιρό την Πενυ. Γνωστή σε πολλούς πιστεύω, και δεν θα κουράσω με περιγραφές.
Για μια ακόμα φορά απίστευτο sex show στο σαλόνι, άνθρωπος είμαι και όχι robot, και δεν μπόρεσα να αντισταθώ.

Η Πενυ είναι πάντα καλή στο δωμάτιο, αλλά σήμερα ήταν το κάτι άλλο. Προκαταρκτικά μοναδικά, με φιλιά, χάδια αγκαλιές, σε μεγάλη χρονική διάρκεια.
Απίστευτο στοματικό, με φτυσίματα, πέρασμα της γλώσσας της σε όλο τον «μικρό Cheyenne», καραμέλωμα στα @@κια, deep throat. Και πάλι προκαταρκτικά με τον ίδιο όλο πάθος ρυθμό, για να επακολουθήσει νέο στοματικό.
Το sex μαζί της άψογο με πολλες εναλλαγές στάσεων εντος και εκτός κρεβατιού, με σφιχτές αγκάλες, χάδια και πολλά άλλα σεξουαλικά παιχνίδια. Μετά το τέλος μιλήσαμε για λίγο, και έφυγε σχετικά σύντομα, μιας και το κουδούνι δεν είχε σταματήσει να χτυπάει, αφού με καληνύχτισε με ένα πεταχτό φιλάκι στο στόμα.

Σήμερα ήταν η καλύτερη μου εμπειρία με την Πενυ. Σε μια συνεύρεση με μεγάλη άνεση χρόνου, πήρα αυτό που ζήταω σε μια επίσκεψη μου σε studio. Τρυφερή, υπομονετική δεκτική στις ορέξεις μου, με έκανε να ξεχαστώ και να νοιώσω ότι έκανα sex με μια κοπέλα που μου αρέσει και της αρέσω. Μια από τις απολαυστικότερες συνευρέσεις που είχα τον τελευταίο καιρό.

Αυτά για την εμπειρία μου με την Πένυ , που σαφώς δεν σημαίνει ότι και πιθανή δική σας θα είναι απαραίτητα ανάλογη….