Βριλησσού 36

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (16/12/2011 – 21/12/2011)
Στις 16/12/2011 μετά τη στουντιότσαρκα, αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο την κυρία Νίκη. Στις 16:18 βρήκα κάποιο ήσυχο στενό στην περιοχή του Βοτανικού και την πήρα τηλέφωνο. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ είμαι. Μπορώ να σου μιλήσω τώρα; Αν δεν είσαι μόνη σου, πες «Ο Πέτρος δεν είναι εδώ» και κλείσε το τηλέφωνο για να μην έρθεις σε δύσκολη θέση.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει μόνη μου είμαι. Τώρα ετοιμαζόμουν να πάω στα ΚΑΠΗ.
ΤΑΚΜΑΝ: Ξέρεις γιατί σε πήρα; Έχω σκεφτεί κάποιους τρόπους, για να μπορέσουμε να βρεθούμε εκτός σπιτιού, γιατί στο σπίτι είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ακούω.
ΤΑΚΜΑΝ: Αν ας πούμε πας στα ΚΑΠΗ στις 11:00 και γυρνάς στις 14:00 και η Τασούλα επιστρέφει στις 13:00, μπορούμε στις 13:30 να βρεθούμε στα ΚΑΠΗ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δε γίνεται. Στα ΚΑΠΗ έρχεται και η Τασούλα μαζί.
ΤΑΚΜΑΝ: Δηλαδή είστε όλη την ώρα μαζί;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν έχει στάνταρ ώρες που έρχεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Κατάλαβα. Το άλλο που σκέφτηκα είναι, αν την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου πας στο κέντρο για ψώνια και είσαι μόνη σου, να έρθω και εγώ για παρέα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν κατεβαίνω στο κέντρο. Έχω πολύ καιρό να κατέβω. Την Κυριακή θα πάω στην εκκλησία.
ΤΑΚΜΑΝ: Κατάλαβα. Το τελευταίο που σκέφτηκα είναι αν κάποια μέρα την άλλη εβδομάδα πας στο ταχυδρομείο για να πληρώσεις κάποιο λογαριασμό και πας μόνη σου, να έρθω και εγώ μαζί σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν έχω κάτι στο πρόγραμμα.
ΤΑΚΜΑΝ (σχεδόν κλαίγοντας): Πραγματικά αισθάνομαι πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη να σε δω. Θέλω να σου μιλήσω για την τρίμηνη εμπειρία μου στο εξωτερικό, θέλω να σου εμπιστευτώ κάποια πράγματα και γενικά θέλω να συζητήσουμε. Το θέλω πάρα πολύ. Είναι αμαρτία μετά από τόσα τηλέφωνα που σε έχω πάρει, να μη βρεθούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ θέλω πολύ να σε δω. Την άλλη εβδομάδα τα παιδιά μου θα πάνε για 1-2 ημέρες στο εξοχικό, αλλά δεν ξέρω πότε. Όταν θα είμαι μόνη, θα μπορώ να σε δω. Πάρε με τηλέφωνο την άλλη εβδομάδα να σου πω.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε την άλλη εβδομάδα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σήμερα κουράστηκα πολύ. Συγύρισα το σπίτι, ψώνισα στη λαϊκή, μαγείρεψα για τα παιδιά μου και έπλυνα τα πιάτα. Τώρα θα πάω στη λέσχη για καφέ. Εκεί ξεκουράζομαι.
ΤΑΚΜΑΝ: Ωραία. Καλά να περάσεις.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έμαθες για την κοπέλα;
ΤΑΚΜΑΝ: Sorry?
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Την κοπέλα από τον 5ο.
ΤΑΚΜΑΝ: Τι έγινε;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν σου είπε η μάνα σου;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έφυγε από το σπίτι στις 5 το πρωί για να πάει στη δουλειά και τη λήστεψαν έξω από την πολυκατοικία.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ Παναγιά μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι να πεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Chicago έχει γίνει πλέον η Αθήνα. Το Λονδίνο δεν έχει τέτοια εγκληματικότητα. Αλλά όση εγκληματικότητα και να έχουμε, την αγαπάω την Ελλάδα. Ελπίζω να καταφέρω να βρω κανένα διδακτορικό και να μείνω εδώ. Και εσύ στην Αθήνα δε με προτιμάς (εκείνη τη στιγμή πέρασε ένα μηχανάκι και έκανε θόρυβο);
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν κατάλαβα;
ΤΑΚΜΑΝ: Λέω και εσύ στην Αθήνα δεν προτιμάς να με έχεις; Θες να είμαι στα ξένα;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εδώ σε θέλω. Να είμαστε κοντά.
ΤΑΚΜΑΝ: Δε θέλω όμως, να γυρνάς το βράδυ αργά από τα ΚΑΠΗ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μην ανησυχείς για μένα.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ. Η Παναγιά να σε έχει καλά και να σε σκεπάζει. Όσο ενδιαφέρομαι για το δικό μου διαμέρισμα, άλλο τόσο ενδιαφέρομαι και για το δικό σου. Σε αγαπάω πάρα πολύ. Δεν μπορείς να φανταστείς πόση έννοια σε έχω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και σένα να σε φυλάει η Παναγιά. Εγώ δεν κυκλοφορώ αργά το βράδυ, όπως εσύ.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ δε φοβάμαι. Έχω κυκλοφορήσει και μετά τα μεσάνυχτα. Τέλος πάντων, δεν ήθελα τίποτα άλλο. Επειδή είμαι έξω και παίρνω από το κινητό, θα τα ξαναπούμε την άλλη εβδομάδα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Πού είσαι τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι στον Κεραμικό. Στο μετρό.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ο αδερφός μου (με στενοχωρημένη φωνή).
ΤΑΚΜΑΝ: Τι έγινε;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Πέθανε.
ΤΑΚΜΑΝ: Το ξέρω καλέ. Μου το είχες πει. Εγώ ειλικρινά σου μιλάω, όταν ήταν άρρωστος, προσευχήθηκα σαν να ήταν δικός μου αδερφός. Και όταν μου είπες για το θάνατο, στενοχωρήθηκα πάρα πολύ. Το ξέρεις ότι σε αγαπάω και ότι οι στενοχώριες σου είναι και δικές μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι να κάνουμε;
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει μην έχεις και παράπονο όμως. Έχεις τόσους ανθρώπους που σε αγαπάνε και είναι δίπλα σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (κάτι είπε, αλλά εκείνη τη στιγμή πέρασε μηχανάκι).
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτά. Για να μην τρώω άλλη ακτινοβολία, θα τα πούμε την άλλη εβδομάδα από κοντά με την ησυχία μας. Εξάλλου τώρα θες να πας και στα ΚΑΠΗ. Να σαι καλά, η Παναγιά μαζί σου, σε αγαπάω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εσύ να σαι καλά. Άντε γεια.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.

Καθώς επέστρεφα με το μετρό, έκανα την προσευχή μου να ναι καλά η κυρία Νίκη και να μπορέσουμε να τα πούμε από κοντά σύντομα.
Στις 17/12/2011 (Σάββατο – ημέρα Κρόνου) ήταν μια νεκρή ερωτικά μέρα. Το διάστημα από 18 έως 20 Δεκεμβρίου ήμουν στην Ιστιαία με τη μαμά μου (ήθελα να πάω μόνος μου για να καμακώσω καμία γριά στα ΚΤΕΛ, αλλά δυστυχώς με ακολούθησε και η μαμά μου). Φοβερή ατυχία. Εννοείται φυσικά ότι αυτές οι μέρες ήταν εντελώς ξενέρωτες.
Στις 21/12/2011 το πρωί πήγα για ψώνια. Στις 11:25 πέρασα από το μαγαζί της αγελάδας, για να πάρω ένα μπουκάλι γάλα. Αφού ολοκληρώθηκε η συναλλαγή και έγινε η καθιερωμένη κουβεντούλα (ευτυχώς ήταν μόνη της), τη χαιρέτησα με ένα special διευθυντικό sandwich και τα ριγκάκια της τα έκανα γυαλόχαρτο από το τρίψιμο. Δυστυχώς όμως, η συμπεριφορά της ήταν ψυχρή. Όταν της είπα «Θέλω κάποια μέρα να καθίσουμε δίπλα-δίπλα για 1-2 ώρες για να σου δείξω φωτογραφίες και να σου διηγηθώ τα νέα της Αγγλίας», μου απάντησε «Αφού τα λέμε και τώρα». Παρόλα αυτά, η επαφή με το μέταλλο (δηλαδή τα ριγκάκια της) μου έφερε στύση.
Λόγω της κακοκαιρίας, κατάλαβα ότι ήταν αδύνατο να βρεθώ με την κυρία Νίκη εντός της εβδομάδας (πού θα πήγαινε η μαμά μου με τη βροχή). Για αυτό το λόγω αισθάνθηκα την ανάγκη να την πάρω ένα τηλέφωνο για να της ευχηθώ καλά Χριστούγεννα (Παναγιά μου είμαι πολύ στενοχωρημένος, δεν αντέχω άλλο, δώσε μου μια ευκαιρία να δω αυτή τη γυναίκα, σε παρακαλώ με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, το αισθάνομαι απόλυτη ανάγκη. ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΩ). Επειδή όμως αυτή βρίσκεται στο σπίτι μετά τις 14:00 και επειδή δεν είχα κανονίσει κάποια έξοδο, αποφάσισα την τελευταία στιγμή να διοργανώσω μια μεσημεριανή στουντιότσαρκα στην περιοχή της Βριλησσού. Εξάλλου αισθανόμουν μεγάλη ανάγκη να απολαύσω τη στοργή και την αγάπη της Σταυρούλας (Παναγίτσα μου, να την έχεις καλά και αυτή τη γυναίκα, έχει πολύ καλή ψυχή).

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 21/12/2011 στις 12:45 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα, την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Πήγα με τα πόδια μέχρι τη στάση «Ευελπίδων» για να πάρω το 224 για να με αφήσει ακριβώς στη Βριλησσού. Καθώς περίμενα το 224 ήμουν άτυχος. Αντί να καθίσει δίπλα μου καμία α-καπέλο με πολυφλεκτικά ριγκάκια, κάθισε ένας γέρος, ο οποίος είχε και όρεξη για κουβέντα. Με το που κάθισε δίπλα μου, άρχισε να μου λέει για τα τέλη κυκλοφορίας και για τις πορείες στο κέντρο. Εγώ, επειδή εκείνη τη στιγμή δεν είχα και ιδιαίτερα αυξημένη επικοινωνιακή διάθεση (σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και με το ζόρι συγκρατούσα τα δάκρυά μου), του απαντούσα ως επί το πλείστον με μορφασμούς Γύπα.
Στις 13:50 κατέβηκα στη Βριλησσού.

1ος σταθμός: Βριλησσού 60 (πάνω). Η υπηρεσία δεν μου έλεγε τίποτα εμφανισιακά. Η εργαζόμενη κοπέλα φορούσε κάτι πολυκαυλωτικά χρυσά κοσμήματα.
2ος σταθμός: Βριλησσού 60 (κάτω). Δεν άξιζε καμία από τις δυο πλευρές. Ούτε η εργαζόμενη κοπέλα, ούτε η υπηρεσία.
3ος σταθμός: Βριλησσού 46. Η υπηρεσία παίρνει κάτω από τη βάση στην εμφάνιση (ρε παιδιά, τόσο δύσκολο είναι να βάζετε υπηρεσίες άνω των 65 με φούστα, τρικ-τρικ, που να είναι δεκτικές στο χούφτωμα). Η εργαζόμενη κοπέλα είχε πιασίματα και σέξι τρικ-τρικ.
4ος σταθμός: Βριλησσού 42. Η υπηρεσία φορούσε ένα σέξι μαύρο φόρεμα. Δυστυχώς όμως, ήταν γυμνή από κοσμήματα (δεν φορούσε ούτε ένα). Η πουτάνα γενικώς δεν μου έκανε κλικ.
5ος σταθμός: Βριλησσού 36. Μόλις χτύπησα το κουδούνι, με υποδέχτηκε η γνωστή γλυκύτατη υπηρεσία, η οποία με οδήγησε στην κουζίνα. Εκεί με σύστησε στην Κατερίνα. Η Κατερίνα είναι από τη Χαλκίδα, έχει ύψος γύρω στο 1.65, είναι μελαχρινή και έχει λίγα πιασίματα (ηλικία δεν μου είπε, αλλά την έκοψα γύρω στα 25). Δυστυχώς όμως, στερείται τρικ-τρικ (δεν φορούσε ούτε ένα). Βέβαια το καλό το παλικάρι ξέρει και άλλο μονοπάτι (για αυτό κουβαλάω μαζί μου του Γύπα τα εννιάμερα). Για να σας πω την αλήθεια, αν εργαζόταν οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία δεν υπήρχε περίπτωση να αποφάσιζα να περάσω μέσα στο δωμάτιο. Όμως με τη Σταυρούλα, έχω άλλη σχέση. Έτσι λοιπόν, είπα το μεγάλο ΝΑΙ και της έσκασα το 50ρικο. Κατόπιν κάθισα παρέα με τη Σταυρούλα για κανένα 5λεπτο, συζητήσαμε και φυσικά της έκανα sandwich διαρκείας.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Μετά από 5 λεπτά χτύπησε το κουδούνι. Επειδή η υπηρεσία έπρεπε να υποδεχτεί τον πελάτη, για αυτό με οδήγησε κατευθείαν στο δωμάτιο του έρωτα. Μόλις έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και φυσικά έβγαλα από την μπουρδελότσαντα του Γύπα τα εννιάμερα. Η αναμονή ήταν γύρω στα 10 λεπτά. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και καρδιοχτυπούσα για την κυρία Νίκη. Την αγαπάω πολύ αυτή τη γυναίκα και τη σκέφτομαι συνέχεια.
Μόλις μπήκε η Κατερίνα στο δωμάτιο (και αφού χαιρετηθήκαμε) ξεκίνησε η ερωτική πράξη, η οποία εξελίχτηκε στα ακόλουθα στάδια:

1ο στάδιο: «Τα κλασσικά». Της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα (για να την κάνω να φαίνεται Κυρία) και αυτή μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2ο στάδιο: «Κλασσική πίπα» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Σε αυτή τη φάση ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και η Κατερίνα μου τον είχε πάρει στο στόμα. Φυσικά εννοείται ότι της κρατούσα τα χέρια με μανία. Η πίπα δεν θα έλεγα ότι ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματική όσον αφορά την ανόρθωση του πέους.
3ο στάδιο: «Πολυκαυλωτικός χορός» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Σε αυτή τη φάση ενώ χορεύαμε Αργεντίνικο ταγκό, της κρατούσα τα χεράκια και ο πούτσος μου έτριβε το αιδοίων της. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, έγινε η κάτωθι στιχομυθία:

ΤΑΚΜΑΝ: Λοιπόν τώρα θα παίξουμε θέατρο. Εγώ θα παριστάνω τον Αντρέα Λοβέρδο, που επισκέπτεται τη λαϊκή αγορά της Κυψέλης. Εσύ θα παριστάνεις τη γριά που ψωνίζει μπρόκολα και εξαιτίας του μνημονίου η σύνταξή σου μειώθηκε από τα 700 στα 300 ευρώ. Εσύ θα κάνεις ότι είσαι θυμωμένη με την κυβέρνηση. OK?
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Ναι μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Πλάκα δεν έχουν οι φαντασιώσεις μου;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Πολύ πλάκα.
ΤΑΚΜΑΝ (τρίβοντας του Γύπα τα εννιάμερα στα χέρια της Κατερίνας): Γεια σας κυρία μου. Είμαι ο Αντρέας Λοβέρδος.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Ναι μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Σας παρακαλώ δείξτε λίγη κατανόηση. Η Τρόικα μας επιβάλλει αυτά τα σκληρά μέτρα. Στην ουσία δεν κυβερνάμε εμείς.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Και εγώ τι φταίω;
ΤΑΚΜΑΝ: Σας παρακαλώ συγχωρέστε με. Μετά από καμιά 15αριά χρόνια, θα έχουμε βγει από το μνημόνιο, οπότε θα σας αυξήσω τις συντάξεις.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Ουστ από εδώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Έχετε πολύ ωραία ριγκάκια. Αφήστε με λίγο να σας τα χουφτώσω.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Έτσι.
ΤΑΚΜΑΝ: Σας παρακαλώ γλυκιά μου κυρία. Βοηθήστε τον άστεγο Πακιστανό.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Ναι μωρό μου.

Αν και η φαντασίωση αυτή ήταν πολύ πικάντικη, μου προκάλεσε περισσότερο γέλιο παρά διέγερση.

4ο στάδιο: «Κλασσική πίπα» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Μετά από το αστείο αυτό θεατρικό παιχνίδι, η Κατερίνα αποφάσισε για δεύτερη φορά να μου πάρει την κλασσική πίπα. Τα αποτελέσματα όμως, ήταν κατώτερα των προσδοκιών μου (υπήρξε στύση, η οποία όμως δεν ήταν ικανή για διείσδυση). Σίγουρα έπαιξε αρνητικό ρόλο το γεγονός ότι εκείνη την ώρα μπαινόβγαιναν συνεχώς πελάτες.
5ο στάδιο: «Άτεχνος φραπές» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Μετά από αυτά η Κατερίνα αποφάσισε να μου την παίξει με την πασίγνωστη σε όλους τους απανταχού μπουρδελιάρηδες τεχνική του άτεχνου φραπέ. Δυστυχώς όμως, η εκσπερμάτωση δεν επιτεύχθηκε.
6ο στάδιο: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 30 δευτερόλεπτα). Μετά από όλα αυτά αποφάσισα να αναλάβω δράση. Έτσι λοιπόν, ξάπλωσα μπρούμυτα και άρχισα να τρίβω το πέος μου στο σεντόνι με δύναμη, ενώ ταυτόχρονα κράταγα τα χεράκια της Κατερίνας. Εκείνη τη στιγμή, χωρίς να σκεφτόμουν κάτι συγκεκριμένο, σιγοψιθύριζα «Κυρία μου γλυκιά σας αγαπάω». Το αποτέλεσμα δεν άργησε να έρθει. Μετά από μισό λεπτό έχυσα στο προφυλακτικό.
7ο στάδιο: «Αποχαιρετισμός». Μετά την εκσπερμάτωση, έβγαλα το προφυλακτικό και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν, απολύμανα την επίμαχη περιοχή με υγρά μαντηλάκια Wet Hankies. Η Κατερίνα ντύθηκε, με χαιρέτησε και αποχώρησε από το δωμάτιο. Εγώ με τη σειρά μου, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου στη γνωστή μπουρδελότσαντα και βγήκα από το δωμάτιο.

Βγαίνοντας από το δωμάτιο, κατευθύνθηκα προς την Κουζίνα. Εκεί καθόταν η γλυκύτατη υπηρεσία, η οποία με περίμενε για να τα πούμε. Καθίσαμε παρέα γύρω στα 15 λεπτά. Η συζήτηση διανθίστηκε από συνεχές χούφτωμα στα ριγκάκια, από χούφτωμα στα μπούτια, από φιλιά και από στοργικά βλέμματα. Στο τέλος της είπα ότι θα της τηλεφωνήσω τη Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου, για να μου πει ποια μέρα έχει ρεπό μέσα στην εβδομάδα, για να την κεράσω καφέ στο Παγκράτι. Πριν φύγω, τη χαιρέτησα με ένα ενισχυμένο διευθυντικό sandwich.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Όσον αφορά την υπηρεσία: 10 με τόνο. Είμαι σίγουρος ότι όσο και να ψάξω δεν θα βρω καλύτερη υπηρεσία.
Όσον αφορά την κοπέλα: Στην εμφάνιση 9. Δε φορούσε τρικ-τρικ. Να είμαστε αντικειμενικοί. Στα υπόλοιπα 10. Μπορεί η εκσπερμάτωση να ήρθε καθυστερημένα, αλλά εν γένει πέρασα καλά και γέλασα πολύ.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (12/12/2011 – 13/12/2011)
Στις 12/12/2011 έφτασα σπίτι με τις βαλίτσες στις 17:00 (γιατί πρώτα πήγα με τον πατέρα μου για φαγητό). Στις 17:20 έπεσα για μεσημεριανό ύπνο. Μόλις έπεσα, άρχισα να κλαίω με λυγμούς από τη συγκίνησή μου, που ξαναείδα την Αθήνα (αύριο το πρωί θα πάω να προσευχηθώ στη Ζωοδόχου Πηγής – δε θέλω να ξαναφύγω για Αγγλία). Κατά τη διάρκεια της μεσημεριανής μου σιέστας, παρακάλεσα την Παναγίτσα να μου δώσει σύντομα την ευκαιρία να δω την κυρία Νίκη.
Στις 13/12/2011 στις 10:45 επισκέφτηκα το παλιό μου σχολείο, γιατί εκεί δουλεύει μια α-καπέλο γραμματέας (με την οποία επικοινωνούσα δυο φορές τη βδομάδα, όταν ήμουν στο Southampton). Εκείνη τη μέρα έτυχε το σχολείο να έχει εκδρομή. Κάθισα μαζί της μέχρι τις 13:45. Κατά καιρούς τα stamp στα ριγκάκια της, τα χαδάκια και το πονεμένο βλέμμα, που επιζητεί επειγόντως αγάπη και στοργή, έπεφταν σύννεφο. Εννοείται φυσικά ότι στο τέλος τη χαιρέτησα με ένα special διευθυντικό sandwich.
Στις 14:06 πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη από το κινητό μου, για να την ειδοποιήσω ότι επέστρεψα Αθήνα. Η στιχομυθία, που έγινε, ήταν η ακόλουθη:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: The next station is Warren Street. The doors will open on the right-hand side. You can change here for the Northern Line. This is a Victoria Line train to Brixton.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Στις 14:08 την ξαναπήρα τηλέφωνο για να της ζητήσω συγνώμη για την πλάκα. Στην αρχή δεν το σήκωνε καθόλου. Εκείνη τη στιγμή ήμουν έτοιμος να βάλω τα κλάματα δημόσια και να σωριαστώ στο έδαφος. Χάρη στην λιονταρίσια επιμονή μου, μετά από ένα λεπτό σήκωσε το τηλέφωνο. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Και πριν εγώ ήμουν. Γιατί μου έκλεισες το τηλέφωνο;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Α εσύ ήσουν; Νόμιζα ότι με έπαιρναν παιδιά για να μου κάνουν πλάκα.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ ήμουν. Απλά έκανα το London Underground για να γελάσεις. Τέλος πάντων. Σε πήρα για να σε ενημερώσω ότι είμαι Αθήνα τώρα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλωσόρισες. Πότε ήρθες;
ΤΑΚΜΑΝ: Χθες στις 14:40 έφτασα στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τώρα πού είσαι;
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι κάπου έξω. Δεν είμαι σπίτι. Το Σάββατο έδωσα εξετάσεις. Στις 9 Ιανουαρίου θα μάθω τα αποτελέσματα και γύρω στις 23 θα επιστρέψω (Παναγίτσα μου, σε παρακαλώ πάρα πολύ, βοήθησέ με να βρω κάποιο διδακτορικό στη Βιοστατιστική στο ΠΑΠΕΙ, δε θέλω να ξαναφύγω).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Α θα ξαναφύγεις πάλι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ε τι να κάνω; Ελπίζω πραγματικά να καταφέρουμε να βρεθούμε μέσα στο διάστημα αυτό. Το αισθάνομαι πολύ μεγάλη ανάγκη, γιατί σε αγαπάω. Είναι αμαρτία να μη βρεθούμε. Τόσα τηλέφωνα σε έχω πάρει.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Στο ίδιο σπίτι είμαστε ρε Δημητράκη. Είναι δυνατό να μη βρεθούμε;
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά σε ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά για τη συμπαράσταση και για την αγάπη που μου έδειξες, ενώ ήμουν στην Αγγλία.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα καλέ δεν έκανα και τίποτα.
ΤΑΚΜΑΝ: Για όσες φορές σε πήρα σε ακατάλληλες στιγμές, σου ζητάω ταπεινά συγνώμη. Σε παρακαλώ πολύ δεν θέλω να μου κρατάς κακία για τίποτα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εγώ δεν σκέφτομαι τέτοια πράγματα. Είμαι γυναίκα της εκκλησίας. Κάθε Κυριακή πηγαίνω στην εκκλησία και εξομολογούμαι.
ΤΑΚΜΑΝ: Το ξέρω. Για αυτό και εγώ σε αγαπάω. Και τώρα που μου είπες ότι στις 10 το βράδυ κοιμάσαι, δεν πρόκειται να σε ξαναπάρω τέτοια ώρα μέχρι τις 25 Μαρτίου του 2012. Θέλω όμως να σε ρωτήσω κάτι και να μου απαντήσεις με απόλυτη ειλικρίνεια. Αν θες να σε παίρνω τηλέφωνο, τι ώρες μπορώ να σε παίρνω και τι ώρες έχω δικαίωμα να σου χτυπήσω την πόρτα;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δημητράκη, πρέπει να καταλάβεις ότι δεν είμαι μόνη μου. Την προηγούμενη φορά που με πήρες, μόλις κλείσαμε το τηλέφωνο ήρθε η Τασούλα.
ΤΑΚΜΑΝ (με πολύ στενοχωρημένη φωνή): Δηλαδή δεν θες να σε παίρνω;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Κάνεις ότι θέλεις. Απλά όταν δεν θα είμαι μόνη μου, δεν θα σου μιλάω.
ΤΑΚΜΑΝ (σχεδόν κλαίγοντας): Δεν σου άρεσε που σε έπαιρνα από την Αγγλία και τα λέγαμε;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μου άρεσε, γιατί αισθανόμουν ότι μιλούσα με έναν δικό μου άνθρωπο.
ΤΑΚΜΑΝ: Ποιες ώρες μπορώ να σου χτυπάω το κουδούνι;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Όποτε θες. Αν όμως είναι τα παιδιά μου εδώ, δεν θα σου ανοίγω.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει. Θα σε παίρνω τηλέφωνο από πριν για να μη σε φέρνω σε δύσκολη θέση.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλύτερα έτσι.
ΤΑΚΜΑΝ: Και κάτι τελευταίο. Δεν θέλω να με ξανακατηγορήσεις ότι ξοδεύω πολλά ή ότι δεν διαβάζω. Όλοι οι καθηγητές μου ήταν ικανοποιημένοι από την πρόοδό μου. Αυτό σημαίνει ότι διάβαζα όσο έπρεπε. Όσον αφορά το κόστος ζωής, είναι πολύ ψηλότερο σε σχέση με την Ελλάδα. Στην Αγγλία ο μέσος μηνιαίος μισθός είναι 1200 λίρες. Όσον αφορά τα τηλέφωνα, τις περισσότερες φορές σε έπαιρνα από το Skype. Στο Skype η συνδρομή είναι 26 € το μήνα, είτε μιλήσω 20 λεπτά είτε 500 λεπτά μέσα σε ένα μήνα. Οπότε δεν χρεώνομαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Νόμιζα ότι χρεωνόσουν. Και σε λυπόμουν. Έλεγα «Είναι κρίμα να με παίρνει και να χρεώνεται το παιδί».
ΤΑΚΜΑΝ: Όσον αφορά τα ταξίδια, τα μόνα δαπανηρά ταξίδια ήταν αυτά που πήγα στο μοναστήρι. Και τα ταξίδια αυτά έγιναν για ιερό σκοπό. Σε όσους το είπα χάρηκαν.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Να πηγαίνεις στα μοναστήρια, αλλά υπό τον όρο να έχεις τα χρήματα.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει, μην ανησυχείς. Στο τέλος μου περίσσεψαν 11 λίρες και 60 πένες. Όλοι οι Έλληνες του εξωτερικού έχουν την επαφή με τη θρησκεία σαν αποκούμπι. Αν ζεις στο εξωτερικό, έχεις 6πλάσια ανάγκη για επαφή με το θεό, σε σχέση με το να ζεις στη χώρα σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Αυτά τα νέα. Όταν θα μπορέσω να σε δω από κοντά, θα σε πάρω τηλέφωνο. Να σαι καλά. Θα τα πούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εσύ να σαι καλά. Καλά να περάσεις με την οικογένειά σου και καλές γιορτές. Θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε τα λέμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Στις 15:30 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα από τη Βριλησσού 36. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ;
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα, εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Γλυκούλη μου, τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι Αθήνα. Για αυτό σε πήρα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Καλωσόρισες. Πότε ήρθες;
ΤΑΚΜΑΝ: Έφτασα χθες στις 14:40 στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Σε πήρα για να δω, αν θα είσαι αύριο στο 36 ή στο 36Α.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Θα είμαι κανονικά στο 36.
ΤΑΚΜΑΝ: Τέλεια. Θα έρθω αύριο κατά τις 12:00. Πραγματικά έχω πολύ μεγάλη ανάγκη να σε δω. Θέλω να απολαύσω την αγάπη και τη στοργή σου.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ναι αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά σε ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου για όλη την αγάπη που μου έδειξες όλο αυτό το δύσκολο διάστημα. Να σαι καλά. Σε αγαπάω πολύ. Και θα κανονίσουμε να πάμε και για κανένα καφέ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ναι αγάπη μου. Όποτε θες.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε αύριο. Χάρηκα που σε άκουσα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Και εγώ γλυκέ μου. Άντε θα τα πούμε.

Έτσι λοιπόν, μετά από αυτό το τηλεφώνημα, προγραμμάτισα την καθιερωμένη στουντιότσαρκα την Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου το πρωί στο στούντιο της Βριλησσού 36.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 14/12/2011 στις 10:45 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα, την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Αρχικά αγόρασα από το supermarket τρία πακέτα υγρά μαντήλια Wet Hankies. Κατόπιν, έβγαλα εβδομαδιαίο εισιτήριο για όλα τα μέσα (14.00 €). Ύστερα πέρασα από το μαγαζί της 2-Hut για να καθίσουμε δίπλα-δίπλα, να της πω τα νέα μου και να της χουφτώσω τα ριγκάκια της. Δυστυχώς όμως, μετά από 2 λεπτά ήρθε στο μαγαζί ο γνωστός καρκινοπαθής, με αποτέλεσμα να τραπώ σε άτακτη φυγή.
Στις 11:20 έφτασα στην Άνω Κυψέλη με το τρόλεϊ. Κατόπιν, κατευθύνθηκα με τα πόδια προς την οδό Βριλησσού. Σε κάποιο σημείο με πήραν στο κυνήγι κάτι βρωμόσκυλα. Όταν απομακρύνθηκα αρκετά, κάθισα σε ένα παγκάκι για να ξεκουραστώ και να ξαποστάσω. Εκεί που καθόμουν, έκανα το σταυρό μου, κοίταξα τον ουρανό και είπα «Παναγίτσα μου, την αγαπάω πολύ την κυρία Νίκη. Πάρα πολύ την αγαπάω και συγχώρεσε με σε παρακαλώ για όσες κακές σκέψεις έχω κάνει για εκείνη. Να την έχεις καλά».
Στις 11:40 έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού.

1ος σταθμός: Βριλησσού 36Α. Εδώ η υπηρεσία ήταν αρσενική. Γιατί να καθίσω να ασχοληθώ περαιτέρω;
2ος σταθμός: Βριλησσού 36. Μόλις μπήκα στο στούντιο, με υποδέχτηκε με αγκαλίτσα η γνωστή και ευγενέστατη υπηρεσία. Με οδήγησε στην κουζίνα κρατώντας το χέρι μου για να με συστήσει στην εργαζόμενη κοπέλα (όνομα Σόνια). Κάθισα στην αρχή για κανένα 5λεπτο με την υπηρεσία, της κράτησα τρυφερά τα χεράκια (της έκανα sandwich διαρκείας και της έτριβα το ριγκάκι, το οποίο όπως μου είπε η ίδια είναι Κινέζικο), της χούφτωσα τα μπούτια και της είπα κάποια από τα νέα μου στην Αγγλία. Εννοείται φυσικά ότι κατέληξα σε αυτό το στούντιο. Αγαπάω τόσο πολύ την υπηρεσία αυτή, που θα μπορούσα να πάω με οποιαδήποτε κοπέλα, αρκεί να απολάμβανα τη στοργή και τα χάδια της υπηρεσίας.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Ξέχασα πάνω στον ενθουσιασμό μου για τη Σταυρούλα, να περιγράψω τη Σόνια. Με συγχωρείτε. Η Σόνια είναι μια κοπέλα από την Αλβανία. Είναι μελαχρινή, ψιλή και φοράει πολυφλεκτικά τρικ-τρικ. Όταν τη ρώτησα ηλικία, μου είπε «όσο φαίνομαι». Μετά από αυτό το ρομαντικό τετ-α-τετ με την υπηρεσία, πέρασα στο δωμάτιο καταβάλλοντας το γνωστό αντίτιμο (50 €). Μόλις έκλεισε η υπηρεσία την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και φυσικά έβγαλα από την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα. Κατά τη διάρκεια της αναμονής (2 – 3 λεπτά) ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και σιγοψιθύριζα «Αχ κυρία Νίκη».
Μόλις ήρθε η Σόνια (και αφού με ρώτησε «Είσαι καλά μωρό μου;»), ξεκίνησε η σεξουαλική πράξη, η οποία εκτυλίχτηκε στις κάτωθι φάσεις:

1η φάση: «Τα κλασσικά». Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, μου φόρεσε το ειδικό προστατευτικό κάλυμμα για τους γαμιάδες του αγοραίου έρωτα (το προφυλακτικό εννοούσα, για να γελάσετε το έγραψα) και φυσικά της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα.
2η φάση: «Άτεχνος φραπές» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2–3 λεπτά). Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπόρεσα να καταλάβω, γιατί ξεκίνησε με τη μέθοδο αυτή και όχι με την κλασσική πίπα. Η στιχομυθία, που έγινε κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, ήταν η ακόλουθη:

ΤΑΚΜΑΝ: This train terminates to Morden (via Bank). The next station is Hendon Central.
ΣΟΝΙΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Τώρα θα φαντασιωθώ ότι από Αγγλίδα μετατράπηκα ξαφνικά σε Πακιστανό και έκανα stamp στο μετρό του Λονδίνου σε μια Παριζιάνα γριά, η οποία μένει στο Βόρειο Λονδίνο και έπλεκε ζακέτες για τα εγγόνια της. Κουλό ε;
ΣΟΝΙΑ: Πολύ καλό.
ΤΑΚΜΑΝ: Πολύ ωραίο το πλεκτό σας κυρία μου.
ΣΟΝΙΑ: Ναι μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Για τα εγγόνια σας πλέκετε;
ΣΟΝΙΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: I am Pakistani.
ΣΟΝΙΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι Ινδός και πουλάω αγγούρια στη λαϊκή.
ΣΟΝΙΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Φοράω σαρίκι και καπνίζω τη διεθνή πίπα για πάρτι σου.
ΣΟΝΙΑ: Ναι μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Τα ρέστα σας κυρία μου (bic-bic-bic).
ΣΟΝΙΑ: Έτσι μωρό μου.

Αν και η φαντασιώσεις μου ήταν όλες πολύ πικάντικες, η στύση που προκλήθηκε δεν ήταν ανάλογη. Πιθανή αιτία είναι η τρίμηνη κατάθλιψη που πέρασα στην Αγγλία. Για να αισθανθώ εντελώς καλά θα πρέπει, όπως προανέφερα, να βρεθεί κάποιο PhD in Biostatistics in University of Piraeus. Μπορεί στην Ελλάδα να υπάρχει φτώχια, ανεργία, κίνδυνος πτώχευσης, κτλ, αλλά τη βρίσκω. Έχω την αγελάδα, έχω την κυρία Νίκη, έχω τη Σταυρούλα, κάνω στουντιότσαρκες, γράφω κριτικές και γελάω σαν ηλίθιος, κάνω ζητιανότσαρκες, βγάζω αστεία βιντεάκια με την παρέα μου στο YouTube και γενικώς περνάω καλά. Τέλος πάντων, ας μην επεκταθώ γιατί κινδυνεύω να βγω εκτός θέματος και να πάρω βαθμό κάτω από τη βάση.

3η φάση: «Κλασσική πίπα» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Αφού η προηγούμενη μέθοδος απέτυχε, της πρότεινα να μου πάρει την κλασσική πίπα λέγοντάς της χαρακτηριστικά «Κάπνισέ μου τη διεθνή πίπα. Κουλό ε;». Έτσι και έγινε. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, εγώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και η Σόνια μου τον έπαιρνε στο στόμα. Δε χρειάζεται φυσικά κανείς να πάει σε μάγισσες και χαρτορίχτρες για να μαντέψει ότι κατά τη διάρκεια αυτής, καθώς και της προηγούμενης φάσης, έπιανα τα χέρια της Σόνιας με μανία. Πότε-πότε φώναζα «I am Pakistani, I am Iraqi, I am Indian». Μετά την πίπα, προκλήθηκε στύση, η οποία όμως δεν ήταν ικανή προς διείσδυση.
4η φάση: «Άτεχνος φραπές» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Νομίζετε ότι έκανα τυπογραφικό λάθος; Όχι, καλά διαβάσατε. Από κοινού με τη Σόνια αποφασίσαμε για δεύτερη φορά να δοκιμάσουμε τη μέθοδο του Φραπέ. Ωστόσο, και αυτή τη φορά η συγκεκριμένη τεχνική πρόκλησης στύσης και εκσπερμάτωσης, αποδείχτηκε επιστημονικά ανεπαρκής (πώς τα λέω έτσι).
5η φάση: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1 λεπτό). Μετά από τον παραπάνω μαραθώνιο, πρότεινα στην Σόνια να χύσω με τη γνωστή μέθοδο, η οποία πετυχαίνει με πιθανότητα, που πρακτικά αγγίζει το 100%. Έτσι λοιπόν, ξάπλωσα μπρούμυτα και άρχισα να τρίβω το πέος μου στο σεντόνι. Η Σόνια καθόταν από πάνω μου και της έκανα αλλεπάλληλα stamp και sandwich στα ριγκάκια της. Τη στιγμή της εκσπερμάτωσης φώναξα «Αχ κυρία Νίκη μου».

Κατόπιν, όπως καταλαβαίνετε, πέταξα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό στα σκουπίδια και καθάρισα με υγρά μαντήλια Wet Hankies την ευαίσθητη περιοχή. Ύστερα η Σόνια ντύθηκε, με χαιρέτησε και εξήλθε από το δωμάτιο. Φυσικά μετά και εγώ με τη σειρά μου, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου στην γνωστή μπουρδελότσαντα και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα. Εκεί κάθισα παρέα με τη γλυκύτατη υπηρεσία για να της διηγηθώ λεπτομερώς τις εμπειρίες των πρώτων ημερών στο Southampton. Όταν της διηγήθηκα τα συναισθήματα της 18ης Σεπτεμβρίου, η υπηρεσία κόντεψε να βάλει τα κλάματα και η Σόνια αποσύρθηκε, γιατί δεν άντεχε να ακούει άλλο (η αφήγηση της προκαλούσε τρομερή συγκίνηση). Φυσικά η συζήτηση συνοδεύτηκε από sandwich διαρκείας στα ριγκάκια της υπηρεσίας, από γλυκόλογα και από χούφτωμα στα μπούτια. Χαιρετώντας την υπηρεσία, τη φίλησα στο χέρι και στο μάγουλο. Τέλος εξήλθα από το κτίριο. (συνολικά καθίσαμε παρέα κανένα 20λεπτο).

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Από πλευράς υπηρεσίας; Και το 10 είναι λίγο. Αν βρείτε πιο όμορφη και πιο ευγενική υπηρεσία, ελάτε να με φτύσετε. Από πλευράς κοπέλας; Και εκεί 10 θα βάλω. Μου ικανοποίησε τις φαντασιώσεις, ήταν στοργική μαζί μου και δεν βιαζόταν. Το γεγονός ότι η στύση καθυστέρησε να ενεργοποιηθεί είναι καθαρά δικό μου θέμα. Αλλά την αγαπάω τόσο πολύ αυτή την υπηρεσία, που όλα τα άλλα για μένα είναι απλά οδοντόκρεμες.

Στο εν λόγω στούντιο δούλευαν 3 κοπέλες. Μια καινούργια ονόματι Πάολα, μελαχρινή ομορφούλα και νεαρή, ένα πετίτ που στο σαλόνι στην πέφετι με τη μία με γλωσσόφιλο και η Μαριάννα. Οι δυο τελευταίες βρίσκονταν σε παρτουζίτσα οπότε περιμένοντας με κατατόπισε η φοβερή κυρία της υποδοχής, η οποία σε σχέση με την παράδοση που έχει ο οίκος σε ανάγωγες τσατσάδες ήταν πραγματικά απολαυστική. Ευγενέστατη, με χιούμορ, άνετη, πραγματικά ένιωσα πασάς. Όταν δε ε΄ίδα τη Μαριάννα θόλωσα. Βέβαια νομίζω ότι την έχω ξαναπάρει στο ακριβώς από κάτω, αλλά η εμφάνιση της ήταν σαφώς ανανεωμένη. Μελαχρινή με φοβερό σώμα ζουμερό, τρομερά heels, καλή διάθεση. Με βούτηξε από το χέρι και με οδήγησε στο γαμιστρώνα. Όταν ήρθε μετά από λίγο μου έκανε τέτοια επίθεση που μόλις μου τον έπιασε παραλίγο να τελειώσω. Προς τιμήν της σταμάτησε και με πολύ γλυκό και ναζιάρικο τρόπο περίμενε να ηρεμήσω. Στη συνέχεια όλα κύλησαν όπως έπρεπε. Πραγματικά υπέροχο μωρό, φιλότιμο, ευγενικό, πάνω απ΄όλα άνθρωπος. Ευχαριστώ για το υπέροχο βράδυ

Δεν είμαι σίγουρος για το όνομα της κοπέλας,γι'αυτό δε το συμπεριέλαβα στις πληροφορίες επίσκεψης.Νομίζω Τζοβάννα.Η περιγραφή,όμως,είναι χαρακτηριστική:Μελαχροινό ίσιο μαλλί πιασμένο κότσο,μπλέ ματάκια,γύρω στο 1.65 με 1.70,δηλώνει-φαίνεται Ελληνίδα,φορούσε ένα λευκό δικτυωτό,το οποίο έκρυβε,ένα κάπως αντιαισθητικό,καφέ σημάδι στην πλάτη(όποιος φίλος είναι σίγουρος για το όνομα,παρακαλώ να το γράψει στα σχόλια).Ο τίτλος που έβαλα κολλάει στο οτί ξεκίνησα για το βουνό για χάρη της Σαμπρίνας του 55,με την οποία είχα πάθει πλάκα όταν την πρωτοείδα,μάλλον,όμως,τελικά θα είχαν θολώσει τα γυαλάκια μου!Εν τέλει κατέληξα στο 36,το οποίο ήταν το μόνο που είχε κινητικότητα εκείνη την ημέρα.Γενικά το απέφευγα το συγκεκριμένο στούντιο,γιατί σε μία γύρα το καλοκαίρι είχαν σπάσει οι βόθροι,μάλλον,και είχε απαίσια μυρωδιά,αλλά,ευτυχώς,επρόκειτο τελικά για μεμονωμένο περιστατικό.Τσατσά χαβαλεδιάρα και κοπέλες 2,μία ξανθιά,πρώην miss Τσεχία από ότι μας είπε(και καλά) και η μελαχροινή που πήρα τελικά,καθώς μου φάνηκε πιό μάχιμη.Ήταν η καλύτερη εμπειρία μου σε στούντιο μέχρι στιγμής,απέχει,όμως,από το να τη χαρακτηρίσεις τέλεια.Καθ'ότι πολύ κουρασμένος ζήτησα απ'την κοπέλα να αναλάβει πρωτοβουλία κινήσεων και με έβγαλε ασπροπρόσωπο.Πολύ καλός συνδυασμός GFE και PSE(σε μιά γερή σφαλιάρα στα κωλομέρια,και πιστέψτε με έχω βαρύ χέρι,μου ζήτησε ακόμα μεγαλύτερη δύναμη),ήταν δε η πρώτη φορά σε στούντιο που ενώ γαμούσα,σταματάει για να μου ξαναπάρει τσιμπούκι.Ανοιχτή σε χάδια παντού,χωρίς να βαρυγκομάει για την ώρα που είχε περάσει,καθότι αργούσα να τελειώσω,ενώ λόγω διαφοράς ύψους μεταξύ μας,έμεινε αρκετή ώρα μετά το τέλος και χαβαλεδιάσαμε στο δωμάτιο,ενώ ρωτούσε και για το άν μου άρεσε η εμπειρία μαζί της(θεώρησε,λανθασμένα,οτί ξενέρωσα σε 2-3 σημεία).Μόνα φάουλ που διέκρινα,κάποιες υπερβολές στα..φωνητικά εφέ κατα διαστήματα και ο κάπως,άκομψος,τρόπος με τον οποίο μου ζήτησε να αναλάβω πρωτοβουλία σε κάποια φάση(δεν ήξερε με τί τεμπέλαρο είχε να κάνει).Θα προτιμούσα επίσης να αποφεύγει αυτό το δικτυωτό που κρύβει το σημάδι της,γιατί προσωπικά μπορεί να μη με ενδιέφερε και τόσο,μπορεί άλλοι φίλοι,όμως,να μην ήθελαν να δώσουν το 50ευρώ τους.Προσωπικά,άν και είναι λίγο δύσκολο να βρείς πληροφορίες στο ίντερνετ για τις βάρδιες του 36(πρέπει να το λύσει το στούντιο το θέμα)σκοπεύω να ξαναπάω με τη συγκεκριμένη κοπέλα και ελπίζω σιγά-σιγά να αγγίξουμε την τελειότητα...

Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που είχα την μοναδική μου εμπειρία με την Τζοβάνα. Μια μέτρια σε γενικές γραμμές εμπειρία, χωρίς κάτι το αξιομνημόνευτο.
Εκτοτε την έχω δει αρκετές φορές σε τσάρκες, και η «φυσιογνωμική» γνωριμία υπάρχει, χωρίς όμως το κάτι παραπάνω.
Είναι μια αρκετά sexy κοπέλα, με ωραίο σώμα χωρίς ίχνος περιττών κιλών, με μακριά σπαστά μαλλιά και kinky πρόσωπο.
Σε πρόσφατες συζητήσεις με φίλο συναγωνιστή, αναφέρθηκε το όνομα της με καλά σχόλια, και έτσι από τότε «ψηνόμουνα» να κάνω ένα δεύτερο test drive μαζί της. Κάτι που έγινε σήμερα.

Αρκετα ευδιάθετη και γελαστή το σαλόνι, με χαιρέτησε, ζεστά και έτσι η απόφαση να περάσω στα ενδότερα, δεν ήταν δύσκολη και έτσι η ευγενική και φιλική κυρία επί της υποδοχής, με οδήγησε στο δωμάτιο.
Δεν άργησε να έλθει. Λίγες κουβέντες και επί το έργον.

Η περισσότερη ώρα της συνεδρίας μας, καταναλώθηκε σε προκαταρκτικά και στοματικό.
Τα οποία ήταν πολλά και ποιοτικά, με πέρασμα της γλώσσας της από όλο μου το σώμα, στην κυριολεξία από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Πέρασμα γαργαλιστικό, με καλή τεχνική, γλειψίματα και φιλιά από τα πόδια, τους μηρούς, το στήθος, τον λαιμό και τα αυτιά μου.
Την ξάπλωσα ανάσκελα και περιποιήθηκα και εγώ όλο της το σώμα, εκτός από το «γατάκι της» μιας και είχα επιλέξει το απλό πρόγραμμα. Δεκτική, δεν έμενε απαθής και όποτε μπορούσε ανταπέδιδε και αυτή σε όποιο σημείο του σώματος μου είχε πρόσβαση.

Πολύ καλό το στοματικό της, με φτυσίματα, βαθύ , περάσματα και χτυπήματα της γλώσσας, τόσο στον κορμό όσο καις το κεφαλάκι. Πολύ καλή επίσης και η περιποίηση της ευρύτερης περιοχής με έμφαση στα @@κια. Στοματικό που δεν περιορίστηκε σε μια στάση, αλλά σε αρκετές με την Τζοβάνα από πάνω, από κάτω, πλάγια….

Μετά από τέτοιο ρεσιτάλ προκαταρκτικών και στοματικού μια μόνο στάση ήταν αρκετή στο sex για να ελθει το τέλος. Και αυτή ήταν με την Τζοβάνα επάνω μου, να δίνει τον ρυθμό να με χαϊδεύει, και να μην σταματά να με φιλάει και να με γλύφει στο στήθος, στον λαιμό και τα αυτιά μου.
Μιλήσαμε λίγο, αστειευτήκαμε μέχρι την στιγμή της αποχώρησης της, αφού με ευχαρίστησε και με καληνύχτισε με ένα πεταχτό φιλί.

Στην προηγούμενη κριτική μου γι΄αυτήν είχα γράψει, θυμάμαι, πως είναι μια κοπέλα που άμα θέλει, το έχει. Και σήμερα το ήθελε. Πρόθυμη, ικανή, δεκτική με πρωτοβουλίες με έκανε να πιστέψω πως σήμερα «γνώρισα» την πραγματική Τζοβάνα και με «υποχρέωσε» να αναθεωρήσω την άποψη που είχα γι΄αυτην από την προηγούμενη επίσκεψη μου.

Αυτά για την εμπειρία μου με την Τζοβάνα, που σαφώς δεν σημαίνει ότι και πιθανή δική σας θα είναι απαραίτητα ανάλογη….

Χαιρετε φιλοι χομπιστες. Πλεον μπορω να θεωρω τον εαυτο μου οχι απειρο του χωρου. Οντας στην ενεργο δραση για πανω απο 8 χρονια και εχωντας γυρισει ολες τις γωνιες του πληρωμενου ερωτα στην Αθηνα εχω να δηλωσω πως σαν την Πεννυ δεν εχω βρει αλλη.
Εμφανιση απλα ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ. Προστυχη εκφυλη καυλα. Ξανθια αδυνατη με οσο πλαστικο βυΖΙ πρεπει να εχει οχι λιγοτερο οχι περισοτερο, τελειο κωλο για ΤΡΕΛΟ χτυπημα, με ολες τις ενοιες του χτυπηματος και η συμμετοχη κυριολεκτικα το κατι αλλο. Οσες φορεσ την εχω πετυχει, οσο κοσμο και να εχει ΠΟΤΕ δεν βαριεται και παντα ειναι μες την καυλα. Στο διαταυτα. Μπαινει μεσα ο αγγελος και αρχιζει να λικνιζεται καθως γδυνεται. Με κοιταει με ενα προστυχο βλεμμα και με διαταζει να τον παιξω για παρτη της να δει οτι με καυλωνει. Στις διαταγες σας δεσποινις. Μεχρι να πεταξει ολα της τα ρουχα ειχα γινει πετρα και κανωντας ενα μμμγρ πηδαει στο κρεβατι και κιριολεκτικα μου γραπωνει τον πουτσο και τον ρουφαει διχως αυριο. Εκπληκτικο τσιμπουκι βαθυ γρηγρορο παθιαρικο με γλωσσα αργο οπου χρειαζεται με εξτρα μπονους το σκουλαρικι στην γλωσσα. Αφου με φτανει στα ορια, παιρνει πρωτοβουλια και καβαλαει το πονυ σαν καλη πορνη. Ιππασια επιπεδου ολυμπιονικη Αθηνας Ωναση. Ειναι η πρωτη και μοναδικη που ψηνεται να γαμιεται τοσο πολυ. Μου λεει ελα αγορι μου γαμα με καισηκωνεται να της τον δωσω στα ορθια κρατωντας τοιχο. Βαστα γερα Πεννυ. Αφου αλλαξαμε και παλι λιγο στα 4 και μετα ιεραποστολικα με τρομετο τραβηγμα αρχιδιων μετα απο δικη μου παροτρινση καθως και δαγκωματα στις ρωγες με το ετσι θελω της Πεννυς της τον εδωσα στο στομα ακαποτα και παλι για να με τελιωσει. Θετικο οτι δεν δεχεται με τιποτα να τελιωσεις στο στομα της αλλα δεχεται να στον ρουφαει και να σε εμπιστευτει μεχρι να τησ πεις οτι χυνεις.
Μην τα πολυλογο ειναι ΟΤΙ καλυτερο κυκλοφορει και πιστευω θα κυκλοφορησει για παααααρα πολυ καιρο.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (11/09/2011 – 16/09/2011)
Στις 11/09/2011 (ώρα 09:20 πμ) είχα κλείσει ραντεβού με τον Μπάο στην πλατεία Βάρκιζας, για να πάμε για μπάνιο και για να τον βοηθήσω να περάσει την ανάλυση παλινδρόμησης. Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 07:50 πμ και στη στάση του Ε22 «Πλατεία Βάρκιζας» έφτασα στις 09:15 πμ. Μόλις έφτασα, συνεννοήθηκα με τον Μπάο και μου είπε ότι σε λίγο θα ερχόταν. Έτσι λοιπόν, στις 09:19 πμ πήρα τηλέφωνο τον φίλο μου τον Wang Tao στην Κίνα και μιλήσαμε μέχρι τις 09:36 πμ (του είπα και για την ιστορία με την κυρία Νίκη). Μετά το τηλεφώνημα, κάθισα στο παγκάκι (στη στάση του Ε22) και περίμενα τον Μπάο να μου κορνάρει με το αυτοκίνητό του. Στις 09:49 πμ κάθισε στην άλλη άκρη του καναπέ, μια 80χρονη γριά, η οποία είχε βαμμένα μαλλιά και φορούσε μαύρα γυαλιά ηλίου, ασπρόμαυρη φούστα και φυσικά πολυκαυλωτικά χρυσά κοσμήματα. Στις 09:52 πμ η γριά αυτή σηκώθηκε και άρχισε να κόβει βόλτες στην περιοχή. Εγώ τότε άλλαξα θέση και κάθισα στη μέση του καναπέ, ώστε σε περίπτωση που επέστρεφε να την είχα δίπλα μου. Στις 10:02 πμ πράγματι η α-καπέλο επέστρεψε και κάθισε δίπλα μου. Τότε έστειλα μήνυμα στον φίλο μου τον Μπάο για να τον ρωτήσω, αν θα αργήσει και εκείνος μου απάντησε ότι ήταν ακόμα σπίτι του. Στις 10:03 πμ ξεκίνησε μια σύντομη γνωριμία με τη γυναίκα αυτή. Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο εξής:

ΓΡΙΑ: Το λεωφορείο του Σουνίου, ξέρετε μήπως πριν πόση ώρα πέρασε;
ΤΑΚΜΑΝ: Πριν από 2-3 λεπτά.
ΓΡΙΑ: Κρίμα, το έχασα. Τώρα θα πρέπει να περιμένω μέχρι τις 10:30 πμ. Εσείς πιο λεωφορείο περιμένετε;
ΤΑΚΜΑΝ: Κανένα. Περιμένω ένα φίλο μου, ο οποίος με έχει στήσει. Είχαμε κλείσει ραντεβού στις 09:20 πμ και ακόμα δεν έχει έρθει.
ΓΡΙΑ: Πολύ άργησε.
ΤΑΚΜΑΝ: Μην κλείσετε ραντεβού με δίδυμο. Θα σας στήσει τουλάχιστον μια ώρα.
ΓΡΙΑ: Α μάλιστα. Εσείς τι ζώδιο είσαστε;
ΤΑΚΜΑΝ: Λέων.
ΓΡΙΑ: Και εγώ. Πότε έχετε γενέθλια;
ΤΑΚΜΑΝ: Στις 20 Αυγούστου.
ΓΡΙΑ: Κοντά είμαστε. Εγώ στις 17.
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαστε και οι δυο λέοντες του τρίτου δεκαημέρου.
ΓΡΙΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Πριν για να περάσει η ώρα μου, πήρα τηλέφωνο ένα Κινέζο φίλο μου.
ΓΡΙΑ: Πού τον γνωρίσατε τον Κινέζο;
ΤΑΚΜΑΝ: Έχουμε τελειώσει και οι δυο το ίδιο πανεπιστήμιο. Γνωριζόμαστε από το 2003.
ΓΡΙΑ: Ποια σχολή έχετε τελειώσει;
ΤΑΚΜΑΝ: Έχουμε τελειώσει Στατιστική και Ασφαλιστική στο ΠΑΠΕΙ. Ο Κινέζος πήρε το πτυχίο στα 4.5 χρόνια και από το 2008 έχει επιστρέψει στην Κίνα.
ΓΡΙΑ: Μπράβο, μπράβο.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ έχω κάνει και μεταπτυχιακό και τώρα έγινα δεκτός στο πανεπιστήμιο του Southampton για διδακτορικό. Στις 18 Σεπτεμβρίου φεύγω για Αγγλία. Έχω βγάλει ήδη το εισιτήριό μου. Έτσι θα ξεφύγω και από την κρίση.
ΓΡΙΑ: Μπράβο, σας εύχομαι καλή σταδιοδρομία.
ΤΑΚΜΑΝ: Σας ευχαριστώ. Είμαι σίγουρος ότι σε 2-3 χρόνια η Αθήνα θα έχει ερημώσει από Νεοέλληνες και στη στάση θα κάθονται δίπλα σας Πακιστανοί.
ΓΡΙΑ: Όλα τα παιδιά τώρα φεύγουν έξω.
ΤΑΚΜΑΝ: ΔΝΤ, Τρόικα, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, ανεργία, απολύσεις, κτλ. Ποιος νέος θα μείνει με αυτές τις συνθήκες;
ΓΡΙΑ: Τα σκάτωσε εντελώς ο Παπανδρέου.

Μετά από αυτό το διάλογο, κάθισε δίπλα μου ένας γέρος, ο οποίος μου έκανε χαλάστρα. Μόλις κάθισε, άρχισε να εκφράζει τις πολιτικές του απόψεις στη γριά (ο γέρος αυτός υποστήριζε τον Σαμαρά). Έτσι λοιπόν, ξενέρωσα και κάθισα αλλού για να τους αφήσω να τα πουν με την ησυχία τους. Στις 10:36 πμ ήρθε ο Μπάο με το αυτοκίνητό του και πήγαμε για μπάνιο. Η γνωριμία αυτή μου βελτίωσε προσωρινά την ψυχολογία μου και είχε θετική επίδραση στη στύση μου. Έτσι λοιπόν, το βράδυ της Κυριακής βάρεσα μια special μακακία.
Στις 12/09/2011 (ώρα 11:30 πμ) οι γονείς μου φύγανε από το σπίτι (πήγαν στο εξοχικό στην Εύβοια). Στις 12:00 μμ κατέβηκα στο Μοναστηράκι για να αγοράσω κάμερα και μικρόφωνο για το Skype και στις 13:45 επέστρεψα σπίτι. Στις 14:05 άκουσα κλειδιά από τον κάτω όροφο και κατάλαβα ότι η κυρία Νίκη επέστρεψε από τα ΚΑΠΗ. Έτσι λοιπόν, στις 14:06 της τηλεφώνησα. Η τηλεφωνική συνομιλία ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Σε παρακαλώ, μπορώ να έρθω κάτω να σε δω;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ τώρα. Μόλις γύρισα και είμαι πάρα πολύ κουρασμένη. Θα πέσω να ξαπλώσω.
ΤΑΚΜΑΝ: Τουλάχιστον μπορώ να έρθω αύριο;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Αύριο το πρωί θα κάνω εξετάσεις αίματος και το μεσημέρι θα λείπω.
ΤΑΚΜΑΝ (κλαίγοντας): Σε παρακαλώ πάρα πολύ, θέλω να σε δω, έστω και για λίγο. Τώρα είναι ευκαιρία, γιατί οι γονείς μου λείπουν. Το ξέρεις ότι σε αγαπάω. Την Κυριακή φεύγω και μετά δεν θα έχουμε άλλη ευκαιρία να τα πούμε. Να έρθω κατά τις 16:00;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα στις 16:00.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ συγχώρεσε με, αν σου δημιουργώ πρόβλημα, αλλά έχω πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη να σε δω, πριν φύγω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Κανένα πρόβλημα δεν μου δημιουργείς. Θα τα πούμε στις 16:00.
ΤΑΚΜΑΝ: Άντε θα τα πούμε. Έλα γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια.

Στις 14:30 έφαγα μεσημεριανό. Κατόπιν, ξάπλωσα για τη μεσημεριανή μου σιέστα και έβαλα το ξυπνητήρι του κινητού μου στις 15:55. Μόλις έπεσα στο κρεβάτι, άρχισα να κλαίω. Από τη μια με στενοχώρησε η ψυχρή συμπεριφορά της κυρίας Νίκης στο τηλέφωνο και από την άλλη είχα αγωνία, αν στις 16:00 θα κατάφερνα να τη δω. Είναι γεγονός ότι μέχρι να σηκωθώ, το δάκρυ μου έτρεχε ποτάμι. Στις 15:55 σηκώθηκα, σκούπισα τα μάτια μου και πήρα τηλέφωνο τον πατέρα μου για να μη με ενοχλήσει την επίμαχη στιγμή. Κατόπιν, πήρα το κινητό και τα κλειδιά μου και στις 15:58 χτύπησα το κουδούνι της κυρίας Νίκης.
Η κυρία Νίκη μου άνοιξε αμέσως και με έβαλε να καθίσω στο σαλόνι. Αυτή κάθισε στον απέναντι καναπέ. Με κέρασε παγωτό, χυμό βατόμουρο και σταφύλια. Της μίλησα για τα σχέδιά μου για την Αγγλία, για την ωραία παραλία της Βάρκιζας, για τη δυσπεψία της 9ης Σεπτεμβρίου (κολύμπησα, ενώ αισθανόμουν το φαγητό στο στομάχι) και για τις δακρύβρεχτες προσευχές, που είχα κάνει για εκείνη τις τελευταίες μέρες. Αυτή μου μίλησε για την αναιμία της και για το εγκεφαλικό του αδερφού της (ευτυχώς θα πήγαινε για εξετάσεις αίματος στις 14 Σεπτεμβρίου, οπότε στις 13 μπορούσα να τη δω). Όταν της μίλησα για τα κλάματα, που είχα ρίξει για εκείνη το τελευταίο διάστημα, μου είπε «Γιατί, γκόμενα με έχεις;». Εγώ τότε της απάντησα «Όχι, αλλά σε θεωρώ πάρα πολύ δικό μου άνθρωπο και σε αγαπάω». Η επίσκεψη διήρκησε μέχρι τις 17:02. Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου (15:00 – 17:00). Πριν φύγω, την αγκάλιασα και τη φίλησα σταυρωτά.
Στις 19:00 βγήκα με το Γιοντώ στην πλατεία του αγίου Θωμά. Επιστρέφοντας στο σπίτι, με έπιασε το παράπονο και έκλαιγα επί μια ώρα απαρηγόρητος. Το γεγονός ότι η Τρίτη 13/09/2011 θα ήταν η τελευταία μέρα, που θα μπορούσα να απολαύσω τη συντροφιά και τη στοργή της κυρίας Νίκης, με είχε διαλύσει ψυχολογικά.
Στις 13/09/2011 (ώρα 10:18 πμ) πήγα στο μαγαζί της 2-Hut, για να καθίσουμε παρέα δίπλα-δίπλα μια τελευταία φορά πριν από τη μεγάλη φυγή. Ευτυχώς την πέτυχα μόνη της. Έτσι λοιπόν, πήρα μια καρέκλα και κάθισα δίπλα της για κουβεντούλα και χούφτωμα. Στις 10:21 πμ με πήρε ο Μπάο στο κινητό, για να με ρωτήσει για την κατάληψη στο ΠΑΠΕΙ. Επειδή ο Μπάο είναι δίδυμος, η συζήτηση διήρκησε μέχρι τις 10:28 πμ. Δυστυχώς όμως, μόλις έκλεισα το τηλέφωνο μπήκε στο μαγαζί η Σούλα. Μόλις την είδα, φρίκαρα, ξενέρωσα και απομακρύνθηκα από το μαγαζί της 2-Hut.
Στις 13:30 έφαγα μεσημεριανό και κατόπιν έπεσα για τη μεσημεριανή μου σιέστα. Στις 14:50 πήρα τηλέφωνο τον πατέρα μου για να φύγω από την υποχρέωση και στις 15:05 χτύπησα το κουδούνι της κυρίας Νίκης.
Η κυρία Νίκη μου άνοιξε χωρίς καθυστέρηση και για αρχή καθίσαμε στο σαλόνι ο ένας απέναντι από τον άλλον. Αυτή τη φορά με κέρασε μόνο χυμό βατόμουρο, γιατί το παγωτό είχε σωθεί. Δεν συζητήσαμε κάτι καινούργιο. Ένα μεγάλο μέρος της συζήτησης ήταν γλυκόλογα και ανταλλαγή ευχών. Στις 16:00 αλλάξαμε στέκι και καθίσαμε στην κρεβατοκάμαρά της δίπλα-δίπλα. Είχα κουβαλήσει μαζί μου το Laptop και της έδειξα διάφορες φωτογραφίες με τον Πινόκιο και τον Γύπα. Μέχρι τις 16:45 την αγκάλιαζα συνεχώς, της χούφτωνα τα βραχιόλια, την κοίταζα τρυφερά και της έδειχνα την αγάπη μου. Στις 16:45 μάζεψα το Laptop και στις 16:47 έγινε ο σπαραξικάρδιος αποχαιρετισμός. Πριν φύγω, την αγκάλιασα, την φίλησα και της ευχήθηκα καλά αποτελέσματα για τις εξετάσεις αίματος. Το βράδυ της ίδιας μέρας έκανα μια δακρύβρεχτη προσευχή για την κυρία Νίκη. Ευχαρίστησα την Παναγίτσα, που μου έδωσε την ευκαιρία να απολαύσω την αγάπη και τη στοργή της κυρίας Νίκης πριν φύγω μετανάστης και την παρακάλεσα για την υγεία της κυρίας Νίκης. Αχ ψυχίτσα μου γλυκιά, καρδούλα μου. Σε αγαπάω πολύ, είμαι κοντά σου και δεν θα σε εγκαταλείψω ποτέ.
Στις 14/09/2011 (ώρα 12:47 μμ) πήγα ξανά στο μαγαζί της 2-Hut, για να καθίσουμε παρέα και να απολαύσω μια τελευταία φορά τα ριγκάκια της. Ευτυχώς την πέτυχα μόνη της και έτσι με δέχτηκε για παρέα. Δυστυχώς όμως, στις 12:52 μμ εμφανίστηκε ο γνωστός καρκινοπαθής, ο οποίος στρογγυλοκάθισε. Όχι μόνο δεν έφευγε ο καρκινοπαθής από το μαγαζί, αλλά συνεχώς έμπαιναν πελάτες. Η υπομονή μου ήταν γαϊδουρινή, καθώς ο καρκινοπαθής έφυγε από το μαγαζί στις 13:41. Δεν πέρασε ένα λεπτό και μπήκε στο μαγαζί ο Πακιστανός προμηθευτής της. Ε αυτό ήταν. Η υπομονή έχει και τα όριά της. Αποχαιρέτησα τη 2-Hut και επέστρεψα σπίτι.
Στις 14:08 κατέβηκα στο κέντρο για συνάλλαγμα (ήθελα να μετατρέψω σε λίρες κάποια ευρώ, που είχα). Επέστρεψα στο σπίτι στις 15:12. Στις 15:25 έφαγα μεσημεριανό και αμέσως μετά ξάπλωσα στον καναπέ. Στις 16:12 πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, μήπως και είχε χρόνο για κανένα 20λεπτο, να την έβλεπα για τελευταία φορά. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Με συγχωρείς πάρα πολύ, που σε παίρνω. Ήθελα να σε ρωτήσω, αν έχεις καθόλου χρόνο, έστω και για 10 λεπτά, να σε δω μια τελευταία φορά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ αυτή τη φορά Δημητράκη μου. Σε λίγο θα έρθει η ξαδέρφη μου για να πάμε εκκλησία.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει δεν πειράζει. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων βγήκαν;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Όχι Δημητράκη μου, αύριο το μεσημέρι θα βγουν.
ΤΑΚΜΑΝ: Σου εύχομαι καλά αποτελέσματα. Θα σε πάρω τηλέφωνο αύριο για να με ενημερώσεις.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει αγάπη μου. Πάρε με όποτε θες. Αν είμαι εδώ, θα το σηκώσω και θα σου μιλήσω.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Σήμερα το απόγευμα θα βγω στο Παγκράτι και αύριο το πρωί θα κάνω το τελευταίο μου μπάνιο στη Βάρκιζα. Οπότε αυτά. Δεν ήθελα τίποτα άλλο. Θα τα πούμε, επειδή θέλω και εγώ να ετοιμαστώ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Έλα γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι οι γονείς μου επέστρεψαν Αθήνα το βράδυ της Τετάρτης. Στις 15/09/2011 το απόγευμα βγήκα με τον Πινόκιο στην Κηφισιά για bowling και για φαγητό. Η βόλτα διήρκησε μέχρι τις 21:35. Στις 21:50 τηλεφώνησα στην κυρία Νίκη από τα Πευκάκια. Η τηλεφωνική συνομιλία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Με συγχωρείς πάρα πολύ για την ώρα, που σε παίρνω. Ο Δημήτρης είμαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ να σου μιλήσω τώρα. Έχω κόσμο στο σπίτι.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει. Θα σε πάρω αύριο. Χίλια συγνώμη για την ενόχληση. Θα τα πούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο, πήρα το Α8 και μόλις βρήκα θέση σταύρωσα τα χέρια μου για να προσευχηθώ για την αγαπημένη μου κυρία Νίκη. Μετά από όλα αυτά, αποφάσισα στις 16/09/2011 το πρωί να διοργανώσω την αποχαιρετιστήρια στουντιότσαρκα στην περιοχή της Βριλησσού.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 16/09/2011 (ώρα 10:45 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα τη γνωστή μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Περπάτησα μέχρι τα δικαστήρια Ευελπίδων, πήρα το λεωφορείο 224 και στις 11:30 πμ έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού.
Στις 11:32 πμ χτύπησα το κουδούνι στο αγαπημένο μου στούντιο της οδού Βριλησσού 36. Αμέσως μου άνοιξε η γνωστή, ευγενική και γλυκύτατη υπηρεσία. Μόλις με είδε, με χαιρέτησε εγκάρδια και μου παρουσίασε τη Μόνικα. Η Μόνικα είναι 26 ετών από την Πολωνία, ψιλή, ξανθιά και φυσικά φορούσε ένα πολυκαυλωτικό ριγκάκι και ένα πολυκαυλωτικό βραχιόλι με χάντρες. Χωρίς δεύτερη σκέψη αποφάσισα να τιμήσω τη Μόνικα με το 50ρικο μου.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Έτσι λοιπόν, πήγα στο δωμάτιο του έρωτα και έσκασα το 50ρικο στην υπηρεσία, κάνοντας κλασσικά το deal να καθίσουμε παρέα στην κουζίνα για κουβεντούλα και χούφτωμα μετά το sex. Μόλις η υπηρεσία έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, έβγαλα του Γύπα τα εννιάμερα από την μπουρδελότσαντα και ξάπλωσα ανάσκελα για να περιμένω τη Μόνικα. Η αναμονή, αν θυμάμαι καλά, διήρκησε κανένα 5λεπτο. Είναι γεγονός ότι από τις 14/09/2011 η ερωτική μου επιθυμία άρχισε να πέφτει σαν το χρηματιστήριο και τη θέση της πήρε μια ανιδιοτελής Ποσειδώνια αγάπη για όλο τον κόσμο (και ιδιαίτερα για την κυρία Νίκη), μια διαρκής ανάγκη για προσευχή και περισυλλογή και μια στενάχωρη διάθεση. Ο κυριότερος λόγος της στουντιότσαρκας δεν ήταν σαρκικός, αλλά ήταν η ανάγκη μου να δω μια τελευταία φορά αυτή τη γλυκύτατη υπηρεσία και να απολαύσω τη στοργή της.
Μόλις μπήκε η Μόνικα στο δωμάτιο, ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:

ΜΟΝΙΚΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΜΟΝΙΚΑ: Τι κάνεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά (καλάμια).

Μετά από την παραπάνω σύντομη στιχομυθία, ακολούθησε η ερωτική πράξη, η οποία εξελίχθηκε στις κάτωθι φάσεις:
1η φάση: Τα κλασσικά. Για αρχή, όπως πάντα, της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2η φάση: Πολυκαυλωτικός χορός (εκτιμώμενη διάρκεια: 2 λεπτά). Στη φάση αυτή χορέψαμε βαλς. Φυσικά της κρατούσα τα χεράκια με πάθος, ενώ το πέος μου έτριβε το αιδοίων της. Κατά τη διάρκεια του χορού σκεφτόμουν την 2-Hut, αλλά η φαντασίωση μου έβγαινε με το ζόρι, γιατί σε δυο μέρες θα έφευγα. Είναι γεγονός ότι εξαιτίας της αρνητικής συναισθηματικής κατάστασής μου, η ενέργειά μου εξαντλήθηκε πρόωρα.
3η φάση: Κλασσική πίπα (εκτιμώμενη διάρκεια: 4 λεπτά). Όταν αισθάνθηκα κούραση από το χορό, ξάπλωσα ανάσκελα και ζήτησα από τη Μόνικα να μου πάρει την κλασσική πίπα. Δεν χρειάζεται φυσικά να διαθέτει κανείς μαντικές ικανότητες, για να προβλέψει, ότι κατά τη διάρκεια της πίπας της κρατούσα με μανία το ελεύθερό της χέρι. Το παράδοξο είναι, ότι εξαιτίας του πάθους μου έγινε ατύχημα, καθώς κάποια στιγμή έσπασε το βραχιόλι και όλες οι χάντρες εκτοξεύτηκαν σε διαφορετικά σημεία του κρεβατιού. Ευτυχώς η Μόνικα δεν θύμωσε μαζί μου και συνέχισε τη δουλειά της κανονικά. Μετά από 1-2 λεπτά, έχοντας στο μυαλό μου τη φούστα και τα κοσμήματα της 2-Hut, έχυσα στο στόμα της Μόνικας.
Μετά την ολοκλήρωση της ερωτικής πράξης, πέταξα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό στα σκουπίδια. Κατόπιν, καθάρισα την επίμαχη περιοχή με 1 υγρό μαντήλι Wet Hankies και έπλυνα τα χέρια μου. Η Μόνικα με τη σειρά της, ντύθηκε, με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Μόλις έφυγε η Μόνικα, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα για να απολαύσω τη στοργή της υπηρεσίας.
Με την υπηρεσία κάθισα για 15-20 λεπτά. Συζητήσαμε για την τρίμηνη διαμονή μου στην Αγγλία και για τις τελευταίες εξελίξεις της σχέσης μου με την κυρία Νίκη. Φυσικά, όση ώρα μιλούσαμε, της κρατούσα τα χεράκια και ανταλλάζαμε γλυκόλογα. Η υπηρεσία προσπάθησε να μου μεταδώσει την αισιοδοξία και το κουράγιο της. Ο αποχαιρετισμός συνοδεύτηκε από διευθυντικό sandwich, αγκαλίτσα, ευχές και στοργικά βλέμματα.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Ούτε από τη Μόνικα, ούτε φυσικά από τη γλυκύτατη υπηρεσία είχα κανένα παράπονο. Σε όλα 10.

Ε) ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Στις 16/09/2011 (ώρα 12:29 μμ) πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, για να ενημερωθώ για την κατάσταση της υγείας της και γιατί είχα ανάγκη να ακούσω για μια τελευταία φορά ένα καλό λόγο από το στόμα της. Δυστυχώς όμως, δεν την βρήκα σπίτι. Στις 13:00, στις 13:30 και στις 13:45 επανέλαβα το πείραμα, αλλά το αποτέλεσμα ήταν ανεπιτυχές.
Στις 17/09/2011 (ώρα 10:30 πμ) η μαμά μου πήγε στο κομμωτήριο. Στις 11:00 πμ πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, αλλά δεν ήταν σπίτι. Την ξαναπήρα στις 11:19 πμ, στις 11:36 πμ, στις 12:09 μμ, στις 12:24 μμ και στις 13:09, αλλά «Oh shit».
Στις 13:30 η μαμά μου επέστρεψε σπίτι. Επειδή αισθανόμουν πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη να μιλήσω στο τηλέφωνο με την κυρία Νίκη και να ακούσω ένα «καλό ταξίδι αγάπη μου», στις 14:05 βγήκα από το σπίτι για να αγοράσω 2 παγωτά Nirvana. Στις 14:08 την πήρα τηλέφωνο και η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ τώρα να σου μιλήσω. Είμαι στο σπίτι με κάτι φίλες.
ΤΑΚΜΑΝ: Ήθελα να ακούσω ένα «καλό ταξίδι» από το στόμα σου, τέλος πάντων.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι να κάνουμε;
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Θα σε πάρω το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου από το Southampton. Με συγχωρείς πολύ για την ενόχληση.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Το γεγονός, ότι δεν μπόρεσα να πετύχω την κυρία Νίκη σε «καλή στιγμή» τις 3 τελευταίες μέρες, με στενοχώρησε αρκετά. Για αυτό το λόγω, ο μεσημεριανός ύπνος του Σαββάτου συνοδεύτηκε από αρκετά δάκρυα.
Το Σάββατο βράδυ δεν μου κόλλησε καθόλου ύπνος. Πότε αναπολούσα ωραίες στιγμές, που έζησα στην Αθήνα εντός του 2011, πότε σκεφτόμουν την κυρία Νίκη, πότε τους φίλους μου, κτλ. Αχ Παναγίτσα μου.
Στις 18/09/2011 από τις 12:02 μμ μέχρι τις 14:02 με πήραν τηλέφωνο ο Μπάο, ο Τρ, τα ξαδέρφια μου, ο θείος μου και η γιαγιά μου για να μου ευχηθούν καλή τύχη στην Αγγλία. Μετά από κάθε τηλεφώνημα, αισθανόμουν συγκίνηση και κυλούσαν δάκρυα από τα μάγουλά μου.
Κατά τη διάρκεια του αεροπορικού ταξιδιού, αισθανόμουν διαρκώς την ανάγκη να δακρύσω, με αποτέλεσμα να χαλάσει το στομάχι μου και να μην μπορέσω να φάω βραδινό.
ΥΓΣ: Σας ευχαριστώ όλους μέσα από την ψυχή μου για τα σχόλιά σας και για τη συμπαράστασή σας. Σας αγαπάω όλους.
Υπογραφή: ΤΑΚΜΑΝ.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (20/08/2011 – 29/08/2011)
Στις 22/08/2011 (ώρα 09:50 πμ) πήγα στο μαγαζί της 2-Hut για να αγοράσω ένα μπουκάλι γάλα. Αφού ολοκληρώθηκε η οικονομική συναλλαγή, συζητήσαμε για κανένα πεντάλεπτο τα νέα των θερινών διακοπών (είχα να τη δω από τις 4 Αυγούστου). Στο τέλος τη χαιρέτησα με ένα θερμό διευθυντικό sandwich, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο τρίψιμο των τρικ-τρικ. Το βράδυ της ίδιας μέρας, τράβηξα μια special μακακία. Το γεγονός αυτό όμως, δεν με κάλυψε συναισθηματικά. Όλη την ημέρα σκεφτόμουν την κυρία Νίκη. Αυτή τη γυναίκα δεν την αγαπάω μόνο σαρκικά. Την αγαπάω και για την εσωτερική της ομορφιά (είναι άγια γυναίκα). Αισθάνομαι διαρκώς την ανάγκη για τη συντροφιά, τη στοργή και τα χαδάκια της.
Στις 25/08/2011 είχα κανονίσει στις 11:30 πμ να επισκεφτώ την ξαδέρφη μου και τον ανιψιό μου (μένουν Εξάρχεια). Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 10:30 πμ. Στην είσοδο της πολυκατοικίας τράκαρα την κυρία Νίκη εισερχόμενη (δυστυχώς όμως, δεν μπορούσα να της μιλήσω ελεύθερα, γιατί η μαμά μου ήταν σπίτι). Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια σου Δημήτρη. Τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά (μόλις της το είπα αυτό, έτρεξα προς την εξώπορτα για να μην προδοθούμε).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι έπαθες καλέ;
ΤΑΚΜΑΝ: Θα σε πάρω τηλέφωνο. Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα (αυτά της το είπα στη νοηματική).

Αμέσως μετά από τη συνάντηση αυτή, αισθάνθηκα πολύ άσχημα για τη συμπεριφορά μου. Δεν μπορούσα όμως, να κάνω αλλιώς. Στο λεωφορείο 022 συγκράτησα με το ζόρι τα δάκρυά μου (αυτή τη γυναίκα την αγαπάω και δεν θέλω να την στενοχωρώ). Μόλις κατέβηκα στη στάση «Ζωοδόχου Πηγής», πέρασα δίπλα από την εκκλησία και έκανα το σταυρό μου. Παρακάλεσα την Παναγίτσα να με συγχωρέσει η κυρία Νίκη για το γεγονός αυτό και να μη μου κρατήσει κακία. Αμέσως μετά (ώρα 11:20 πμ), αποφάσισα να την πάρω τηλέφωνο (εκείνη τη στιγμή σχεδόν έκλαιγα). Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μπρος. Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ πάρα πολύ να με συχωρέσεις.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Κατάλαβα ποιος είσαι.
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά συγνώμη για πριν. Επειδή δεν μπορούσα να σου μιλήσω, σου έκανα νόημα ότι θα σε πάρω τηλέφωνο.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μη στενοχωριέσαι Δημητράκη μου. Εγώ δεν σε παρεξηγώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Ήθελα να σου πω και κάτι άλλο. Αύριο η μαμά μου μάλλον (με 70-80% πιθανότητα) θα βγει βόλτα με τις φίλες της. Θα ήθελα να σε παρακαλέσω, αν σου περισσεύει χρόνος, να με δεχτείς σπίτι σου. Πραγματικά αισθάνομαι πολύ μεγάλη ανάγκη να σε δω. Τον Αύγουστο πέρασα αρκετές δυσκολίες. Θα στα πω από κοντά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Να έρθεις Δημητράκη μου. Αλλά μετά τις 14:00, γιατί μέχρι τις 14:00 θα είμαι στα ΚΑΠΗ.
ΤΑΚΜΑΝ: Θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπάω με όλη μου την ψυχή και σε θεωρώ οικογένειά μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ σε αγαπάω πολύ Δημητράκη μου, και εγώ σε αγαπάω. Δεν θέλω όμως, να στενοχωριέσαι για μένα.
ΤΑΚΜΑΝ: Τώρα, που λύθηκε η παρεξήγηση, ησύχασα. Μην ανησυχείς. Δεν θα χαθούμε. Ακόμα δεν με έχουν ειδοποιήσει τα αγγλικά πανεπιστήμια, οπότε έχουμε καιρό. Αυτό για κακό το λέω, δεν το λέω για καλό. Τώρα θα έπρεπε κανονικά να βρίσκομαι στο Lancaster και όχι εδώ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μην ανησυχείς Δημητράκη μου. Όλα θα γίνουν.
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτό πιστεύω και εγώ. Εννοείται ότι όταν θα βρεθούμε, θα πούμε και τα αστεία μας. Όσα προβλήματα και να έχω, δεν χάνω ποτέ το χιούμορ μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλά κάνεις αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Η βόλτα της μαμάς μου με τις φίλες της είναι πιθανή, αλλά όχι σίγουρη. Αν αύριο δεν έρθω μέχρι τις 15:00, σημαίνει ότι δεν θα έρθω καθόλου (και καταλαβαίνετε το λόγο).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Επειδή τώρα θέλω να πάω στα ΚΑΠΗ και με πέτυχες στην εξώπορτα, θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε από κοντά.

Μετά από το τηλεφώνημα αυτό, αισθάνθηκα αγαλλίαση στην ψυχούλα μου. Ενώ ανέβαινα την οδό Χαριλάου Τρικούπη (κατευθυνόμουν προς το σπίτι της ξαδέρφης μου), φαντασιωνόμουν ότι είχα κουρνιάσει στην αγκαλίτσα της κυρίας Νίκης και της κρατούσα τα χεράκια. Περνώντας απέναντι ένα στενό, κόντεψε να με κόψει αυτοκίνητο από την αφηρημάδα μου. Το περίεργο είναι ότι ο οδηγός με κατάλαβε και φώναξε «ερωτευμένος».
Δυστυχώς η βόλτα της 26ης Αυγούστου αναβλήθηκε για 27/08/2011. Το βράδυ της 26ης Αυγούστου έπεσα δακρυσμένος. Στο κρεβάτι μου έκανα το σταυρό μου και παρακαλούσα την Παναγίτσα να καταφέρω να δω την κυρία Νίκη. Παράλληλα η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και είχα δύσπνοια.
Στις 27/08/2011 (ώρα 11:30 πμ) βγήκε η μαμά μου από το σπίτι για να συναντήσει τις φίλες της στο Σύνταγμα. Στις 11:45 πμ βγήκα από το σπίτι, κατευθυνόμενος προς το μαγαζί της 2-Hut. Στις 11:47 πμ τηλεφώνησα στην κυρία Νίκη, αλλά δεν ήταν σπίτι. Στις 11:50 πμ κοντοστάθηκα έξω από το μαγαζί της 2-Hut (σχεδίαζα να καθίσω για αρχή παρέα με τη 2-Hut και το μεσημέρι να απολαύσω τη συντροφιά και τη στοργή της κυρίας Νίκης). Δυστυχώς όμως, η 2-Hut καθόταν παρέα με τη φίλη της τη Σούλα. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να περπατήσω μέχρι την οδό Αγίας Ζώνης και να επιστρέψω δριμύτερος. Επιστρέφοντας όμως στις 12:25 μμ έξω από το μαγαζί της 2-Hut, διαπίστωσα μετά λύπης ότι η Σούλα ήταν ακόμα εκεί. Αμέσως μετά πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, αλλά προφανώς βρισκόταν ακόμα στα ΚΑΠΗ. Έτσι λοιπόν, επέστρεψα σπίτι και έβαλα το ξυπνητήρι του κινητού στις 13:20 για να την ξαναπάρω τηλέφωνο.
Στις 13:10 άκουσα έναν θόρυβο κλειδιών και διαισθάνθηκα ότι η κυρία Νίκη επέστρεψε στο διαμέρισμά της. Έτσι λοιπόν, στις 13:12 της χτύπησα το κουδούνι. Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο παρακάτω:

ΚΟΥΔΟΥΝΙ: Τσίου, τσίου, τσίου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ποιος;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ (μετά το άνοιγμα της πόρτας): Δεν μπορώ τώρα Δημητράκη μου. Σε λίγο θα έρθει ο γιός μου για φαγητό και δεν θέλω να σε δει εδώ. Αν δεν ερχόταν ο γιός μου, θα σου έλεγα να καθίσεις να φάμε παρέα.
ΤΑΚΜΑΝ: Κατάλαβα. Πότε να έρθω; Μέχρι τις 15:30 μπορώ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα στις 15:30.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Θα σε πάρω τηλέφωνο πρώτα και άμα είναι έρχομαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Τα λέμε.

Μετά από την πόρτα, που έφαγα, επέστρεψα στο διαμέρισμά μου και έβαλα το ξυπνητήρι του κινητού στις 15:30. Στις 14:30 αισθάνθηκα μια ξαφνική θλίψη (εξαιτίας της κακοτυχίας μου) και ξάπλωσα ανάσκελα στον καναπέ για να κλάψω με την ησυχία μου. Ενώ έκλαιγα, σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και σιγοψιθύριζα «Αχ ψυχίτσα μου γλυκιά». Στις 14:45 πήρα τηλέφωνο τη Δανάη, τον Βρασίδα και τον Μπάο για παρηγοριά και αισθάνθηκα λίγο καλύτερα. Στις 15:34 πήρα τηλέφωνο τη μαμά μου για να εντοπίσω το στίγμα της. Μου είπε ότι έψαχνε για ΤΑΧΙ για να επιστρέψει σπίτι. Εγώ της είπα να με ειδοποιήσει, όταν θα φτάσει πλατεία Κυψέλης. Αμέσως μετά, πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη και μου είπε ότι ήταν ελεύθερη. Έτσι λοιπόν, της χτύπησα το κουδούνι στις 15:37.
Η κυρία Νίκη με κέρασε πορτοκαλάδα και καθίσαμε παρέα στην κρεβατοκάμαρα. Συζητήσαμε για τις καταλήψεις στα Αγγλικά πανεπιστήμια και για τον ανάδρομο Ερμή. Επιπλέον της είπα για την κατάθλιψη και τη μοναξιά, που αισθανόμουν το τελευταίο διάστημα. Επειδή καθόμασταν δίπλα-δίπλα, την αγκάλιαζα συνεχώς, την κοιτούσα με πονεμένο βλέμμα και της υπενθύμιζα διαρκώς την αγάπη μου. Στις 15:47 με ειδοποίησε η μαμά μου ότι έφτασε πλατεία Κυψέλης, οπότε αναγκαστικά επέστρεψα στο διαμέρισμά μου. Στις 15:48 επέστρεψε και η μαμά μου. Πέφτοντας το μεσημέρι για ύπνο, ευχαρίστησα την Παναγίτσα, που μου έδωσε την ευκαιρία να απολαύσω τη συντροφιά της γλυκύτατης γειτόνισσας έστω και για 10 λεπτά.
Στις 28/08/2011 μου είπε ο πατέρας μου, ότι στις 29/08/2011 θα πηγαίναμε για 4ημερο οικογενειακώς στο εξοχικό στην Εύβοια. Εγώ του είπα «Αν δεν έχω δουλειά, θα ακολουθήσω. Αν έχω, πάρε τη μαμά και πηγαίνετε» (έψαχνα να βρω κάποιο πάτημα για να μην έρθω και να απολαύσω για 4 μέρες ελεύθερα και χωρίς πίεση χρόνου την παρέα και τα χαδάκια της κυρίας Νίκης).
Στις 29/08/2011 (ώρα 10:30 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου για να πάω στο Βρετανικό συμβούλιο (ήθελα κάποιον να τηλεφωνήσει στα Αγγλικά πανεπιστήμια, για να ενημερωθώ σχετικά με την πορεία των αιτήσεών μου). Στις 10:45 πμ είδα την 95χρονη ζητιάνα έξω από το supermarket και κάθισα δίπλα της για 10 λεπτά. Της έσκασα 1 ευρώ και για όλο το 10λεπτο της κρατούσα τα χεράκια. Το γεγονός αυτό αύξησε τη λίμπιντό μου. Η κυρία Νίκη όμως, είναι αναντικατάστατη.
Στις 11:30 πμ έφτασα στο Βρετανικό Συμβούλιο, αλλά ήταν «δώρον-άδωρον» (δεν μπορούσαν να με εξυπηρετήσουν). Έτσι λοιπόν, κανόνισα ραντεβού με τον καθηγητή μου στις 31/08/2011, ώστε να τηλεφωνήσουμε παρέα. Στις 12:19 μμ ενημέρωσα τους γονείς μου, ότι δεν μπορούσα να τους ακολουθήσω και επέστρεψα σπίτι γεμάτος χαρά και θετική ενέργεια. Δυστυχώς όμως, εξαιτίας της έλλειψης χρόνου, η μαμά μου υπαναχώρησε τελευταία στιγμή (ώρα 17:00) και αποφάσισε να μείνει μαζί μου στην Αθήνα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, ο μεσημεριανός ύπνος της Δευτέρας να συνοδευτεί από αρκετά δάκρυα.
Στις 19:40 τηλεφώνησα στη γνωστή τσατσά της Βριλησσού 36 (όταν βγήκα έξω για να πάρω παγωτό) και τη ρώτησα αν θα ήταν εκεί την Τρίτη το πρωί. Η απάντησή της ήταν θετική. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα στις 30/08/2011 το πρωί να πάω στουντιότσαρκα στη Βριλησσού 36, γιατί αισθανόμουν την ανάγκη από τα χάδια και την ψυχολογική υποστήριξη της υπηρεσίας.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 30/08/2011 (ώρα 11:00 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως κάθε φορά, τη γνωστή μπουδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Αφού περπάτησα μέχρι τα δικαστήρια Ευελπίδων, πήρα το λεωφορείο 224 και στις 11:50 πμ έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού.
Αρχικά επισκέφτηκα το στούντιο της οδού Βριλησσού 24. Εδώ η τσατσά ήταν υπερβολικά μικρή για τα γούστα μου, ενώ η εργαζόμενη κοπέλα φορούσε μόνο ένα χρυσό ριγκάκι.
Κατόπιν επισκέφτηκα το στούντιο της οδού Βριλησσού 36 (ώρα άφιξης: 12:00 μμ). Μόλις χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε η γνωστή γλυκύτατη υπηρεσία και με οδήγησε στο σαλόνι. Επειδή η εργαζόμενη κοπέλα (η Φλώρα) ήταν στο δωμάτιο με πελάτη, κάθισα για κανένα 5λεπτο με την υπηρεσία δίπλα-δίπλα στον καναπέ. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, συζήτησα με την υπηρεσία την κατάθλιψη διαρκείας, που είχα κατά τη διάρκεια του Αυγούστου (αχ κυρία Νίκη, αγαπούλα μου γλυκιά, θέλω να σε σφίξω στην αγκαλιά μου). Φυσικά, όσο καθόμασταν παρέα, της κρατούσα τα χεράκια και κάποια στιγμή τη φίλησα στα βυζιά για συναισθηματική στήριξη. Μόλις ολοκλήρωσε η Φλώρα με τον πελάτη, ήρθε στο σαλόνι και συστηθήκαμε. Μόλις την είδα, αποφάσισα να περάσω στο δωμάτιο, καθώς φορούσε ένα πολυκαυλωτικό βραχιόλι και ένα πολυκαυλωτικό ριγκάκι.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Έτσι λοιπόν, η υπηρεσία με οδήγησε στο δωμάτιο του έρωτα. Εκεί της έσκασα το 50ρικο και συμφώνησα μαζί της να συζητήσουμε τον πόνο μου για την κυρία Νίκη μετά το sex. Κατόπιν, η υπηρεσία βγήκε από το δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα. Ύστερα γδύθηκα, έβγαλα από την μπουρδελότσαντα του Γύπα τα εννιάμερα και περίμενα τη Φλώρα ξαπλωμένος ανάσκελα. Η αναμονή διήρκησε γύρω στα 5-7 λεπτά (αυτό πάει στα θετικά, γιατί σημαίνει ότι η Φλώρα έκανε ντους). Κατά τη διάρκεια της αναμονής, είχα σταυρώσει τα χέρια μου, σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και ξεφύσαγα. Η Φλώρα είναι 24 ετών από τη Ρουμανία, ψιλή, ξανθιά και φυσικά φοράει (όπως προανέφερα) πολυκαυλωτικά κοσμήματα.
Μόλις μπήκε η Φλώρα στο δωμάτιο, ακολούθησε η κάτωθι στιχομυθία:

ΦΛΩΡΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΦΛΩΡΑ: Τι κάνεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Το παλεύω όσο μπορώ. Είμαι ερωτευμένος με μια 80χρονη γειτόνισσα από την πολυκατοικία και τη σκέφτομαι συνέχεια. Δεν μπορώ να τη βγάλω καθόλου από το μυαλό μου. Την αγαπάω πάρα πολύ αυτή τη γυναίκα. Τέλος Ιουλίου και αρχές Αυγούστου, που έλειπε η μαμά μου από το σπίτι, κατέβαινα σχεδόν καθημερινά στο διαμέρισμά της. Τώρα, που είμαστε όλη η οικογένεια εδώ, δεν μπορώ να τη βλέπω. Για αυτό υποφέρω.

Μετά από αυτή τη στιχομυθία, ακολούθησαν τα γνωστά προκαταρκτικά (της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό). Κατόπιν, ξεκίνησε η ερωτική πράξη, οι φάσεις της οποίας ήταν οι ακόλουθες:
1η φάση: Πολυκαυλωτικός χορός (εκτιμώμενη διάρκεια: 2 λεπτά). Στη φάση αυτή, ενώ χορεύαμε βιενέζικο βαλς, της κρατούσα τα χεράκια και ηδονιζόμουν από τα τρικ-τρικ. Οι φαντασιώσεις ήταν ποικίλες. Εκτός από τη γνωστή πλέον σε όλο το πανελλήνιο φαντασίωση με την κυρία Νίκη, φαντασιωνόμουν ότι ήμουν στο λεωφορείο Ε22 (ΑΚΑΔΗΜΙΑ – ΣΑΡΩΝΙΔΑ EXPRESS) και ότι βρισκόμουν σε ερωτικό τετ-α-τετ με μια γριά με χρυσά κοσμήματα. Τέλος φαντασιωνόμουν ότι κάπνιζα τη διεθνή πίπα στο αεροδρόμιο του Άμστερνταμ. Η Φλώρα όμως, δε με ικανοποίησε πλήρως σε αυτή τη φάση, καθώς το σώμα της απέφευγε διαρκώς το τρίψιμο του πέους. Για να σας δώσω να καταλάβετε, ήταν η μοναδική φορά, που χόρεψα με πουτάνα και ο πούτσος μου δεν κατάφερε να αγγίξει ούτε επιδερμικά το μουνί της.
2η φάση: Άτεχνος φραπές (εκτιμώμενη διάρκεια: 4 λεπτά). Μετά από τον χορό αυτό, είπα στη Φλώρα να ξαπλώσω ανάσκελα και να μου πάρει την κλασσική πίπα. Η Φλώρα όμως, αντί να μου τον πάρει στο στόμα, ξεκίνησε κατευθείαν να μου την παίζει με την πασίγνωστη πλέον σε όλους τους fun του αγοραίου έρωτα τεχνική του άτεχνου φραπέ. Τους λόγους της ανυπακοής δεν θα τους μάθω ποτέ. Πάντως δεν φαινόταν να ξέρει και πολύ καλά Ελληνικά.
3η φάση: Εκσπερμάτωση με τη μέθοδο της τριβής (εκτιμώμενη διάρκεια: 1 λεπτό). Επειδή κατάλαβα ότι με τη συγκεκριμένη γυναίκα δεν είχα ερωτική χημεία, της πρότεινα να ξαπλώσω μπρούμυτα, να τρίψω τον πούτσο μου στο σεντόνι μέχρι να φτύσει το σπέρμα. Έτσι και έγινε. Ενώ εγώ τριβόμουν, της κρατούσα φυσικά και τα δυο τα χεράκια. Εκείνη τη στιγμή φαντασιωνόμουν ότι ήμουν Πακιστανός και ότι είχα στριμώξει την κυρία Νίκη στο 035 παρέα με έναν Νιγηριανό και της κάναμε bic-bic στα βραχιολάκια της. Η εκσπερμάτωση επήλθε σε dt.
Μετά την εκσπερμάτωση, αφαίρεσα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν, καθάρισα την ευαίσθητη περιοχή με ένα υγρό μαντήλι Wet Hankies και έπλυνα τα χέρια μου. Μετά από αυτά, η Φλώρα με χαιρέτησε και εξήλθε από το δωμάτιο. Αφού η Φλώρα έκλεισε την πόρτα, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου, χτενίστηκα και εξήλθα και εγώ με τη σειρά μου.
Βγαίνοντας από το δωμάτιο, κατευθύνθηκα προς την κουζίνα, όπου καθόταν η υπηρεσία μαζί με τη Φλώρα. Εκεί η υπηρεσία μου έδωσε καρέκλα και κάθισα μαζί της για 35 λεπτά. Όλη αυτή την ώρα της εξιστορούσα την γνωριμία μου με την κυρία Νίκη από τις 23 Ιανουαρίου του 2011 μέχρι σήμερα, διανθίζοντάς τη με όλες τις συναισθηματικές και πικάντικες λεπτομέρειες. Φυσικά, ενώ καθόμασταν και συζητούσαμε, της κρατούσα διαρκώς τα χεράκια και την αποκαλούσα «καρδούλα μου». Όταν έβγαλα στην υπηρεσία όλα όσα αισθανόμουν στην ψυχή μου για τη γυναίκα αυτή, τη χαιρέτησα και εξήλθα από το στούντιο. Αν και η εμπειρία με τη Φλώρα ήταν μετριότατη, βγήκα ευχαριστημένος από το στούντιο, γιατί ο λόγος επίσκεψης ήταν η ανάγκη μου για στοργή και ψυχολογική υποστήριξη.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

Εμφάνιση κοπέλας: 10.0.
Τα κοσμήματά της ήταν πολυκαυλωτικά. Ποιος ασχολείται με το υπόλοιπο πακέτο;

Συμμετοχή / διάθεση / υπηρεσίες κοπέλας: 8.0.
Στην πραγματικότητα της αξίζει χαμηλότερος βαθμός, αλλά επειδή αγαπάω πάρα πολύ την υπηρεσία αυτή, λέω να είμαι επιεικής στη βαθμολογία.

Χώρος / καθαριότητα χώρου: 10.0.
Το έχω αναλύσει σε προηγούμενες κριτικές.

Συμπεριφορά τσατσάς / τσάτσου: 10.0.
Αν της έβαζα χαμηλότερο, θα ήμουν αχάριστος.

Πρόσβαση / parking: 10.0.
Το έχω αναλύσει σε προηγούμενες κριτικές.

Σχέση απόδοσης / τιμής: 8.0.
Νομίζω ότι προκύπτει από το σύνολο της κριτικής.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (16/07/2011 – 28/07/2011)
Επιστρέφοντας στο σπίτι από τη στουντιότσαρκα της 16ης Ιουλίου, ξαφνικά είδα από το τζάμι του τρόλεϊ τη γνωστή 95χρονη ζητιάνα να κατηφορίζει την οδό Κυψέλης με το μπαστουνάκι της. Αμέσως πάτησα το κόκκινο κουμπί, για να κατέβω στην επόμενη στάση. Αφού κατέβηκα, έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα προς το μέρος της ζητιάνας. Μόλις την είδα, την χαιρέτησα με αγκαλίτσα και διευθυντικό sandwich και καθίσαμε παρέα σε κάτι καρέκλες για 15 – 20 λεπτά. Στην αρχή της έδωσα 1.60 € και μετά πιάσαμε κουβεντούλα. Εννοείται φυσικά, ότι η κουβεντούλα συνοδευόταν από διαρκές χούφτωμα στα ριγκάκια της, τρυφερές αγκαλίτσες και τρίψιμο στην καρδιά. Το γεγονός αυτό μου προκάλεσε μια χαλαρή στύση (γιατί μετά τη στουντιότσαρκα, θέλει λίγο το χρόνο του να συνέρθει εντελώς το πέος).
Πριν πάω στο σπίτι για να κάνω το καθιερωμένο ντους μετά τη στουντιότσαρκα, πέρασα από το μαγαζί της 2-Hut για να πάρω ένα παγωτό Nirvana. Επειδή η 2-Hut ήταν μόνη της και είχε ντυθεί σέξι (γαλαζοπράσινη μπλούζα, μαύρη φούστα με λουλουδάκια, χρυσά ριγκάκια, στραβοπατημένα παπούτσια), της πρότεινα να καθίσουμε δίπλα-δίπλα για κανένα 20λεπτο για παρέα και μετά να πάρω το παγωτό. Έτσι λοιπόν, καθίσαμε για κουβεντούλα από τις 12:32 μμ έως τις 12:52 μμ. Εννοείται φυσικά ότι η συζήτηση διανθίστηκε από στοργικές αγκαλίτσες, αγαπησιάρικο βλέμμα, αναστεναγμούς, χαδάκια στα χεράκια της και αγγίγματα στη φούστα της. Στις 12:52 μμ, αγόρασα το παγωτό και τη χαιρέτησα με ένα ιδιαίτερα θερμό και συναισθηματικό διευθυντικό sandwich.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας, πήγα Ιστιαία με τα ΚΤΕΛ (ΑΘΗΝΑ-ΙΣΤΙΑΙΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 16/07/2011, ΩΡΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ: 16:45, ΘΕΣΗ: 18, ΕΙΔΟΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ, ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: 30.00 €, ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΙΒΑΤΩΝ: 01). Δυστυχώς η μοναδική σέξι γριά στο λεωφορείο, ταξίδευε με την κόρη της. Έτσι λοιπόν, το ταξίδι ήταν κενό από ερωτικές περιπέτειες.
Στις 19/07/2011 (ώρα 07:00 πμ) επέστρεψα με τα ΚΤΕΛ Αθήνα. Σε αυτό το δρομολόγιο υπήρχαν πολλές γυναίκες για τα γούστα τα δικά μου και του SPEED. Δυστυχώς όμως, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, γιατί ταξίδευα με τη μαμά μου.
Στις 24/07/2011 το μεσημέρι, πήγε η μαμά μου Ιστιαία με τα ΚΤΕΛ. Το βράδυ της ίδιας μέρας, έφυγε και ο πατέρας μου για το χωριό του. Έτσι λοιπόν, ήμουν εντελώς ελεύθερος μέχρι τις 29/07/2011 να φλερτάρω ασύστολα όσες γριές γούσταρα (ο δήθεν λόγος, που δεν ακολούθησα κανέναν, ήταν για να ολοκληρώσω με τη βοήθεια του καθηγητή μου, κάποιες αιτήσεις για διδακτορικά στην Αγγλία).
Στις 25/07/2011 (ώρα 10:32 πμ) πήγα για επίσκεψη στο μαγαζί της 2-Hut. Επειδή ήταν μόνη της, καθίσαμε δίπλα-δίπλα μέχρι τις 11:40 πμ για παρέα. Συζητήσαμε για τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, που μου προκαλεί η ενδεχόμενη μετανάστευση, για την αστρολογία (η 2-Hut είναι κριός), για την πίστη μας στο θεό και για την πολιτική επικαιρότητα. Δεν χρειάζεται να είναι κανένας μάντης, για να προβλέψει ότι η εν λόγω συζήτηση συνοδεύτηκε από μπόλικο χούφτωμα.
Στις 11:20 πμ μπήκε στο μαγαζί ένας Πακιστανός προμηθευτής, ο οποίος κοιτούσε την 2-Hut με μπήχτικο βλέμμα και την ακούμπαγε. Εκείνη τον έδιωχνε και του έλεγε «άφησέ με ήσυχη».
Στις 11:40 πμ, αγόρασα ένα μπουκάλι γάλα και δυο παγωτά Nirvana και χαιρέτησα την 2-Hut με ένα πολύ καυτό διευθυντικό sandwich. Η επίσκεψη αυτή σε συνδυασμό με την ιστορία του Πακιστανού, εκτόξευσαν στα ύψη τη λίμπιντό μου.
Στις 14:20 επισκέφτηκα τη ριγκοπούλα γειτόνισσα στο διαμέρισμά της. Μαζί μου είχα φέρει ένα παγωτό Nirvana για κέρασμα και τις 109 φωτογραφίες από το ταξίδι μου στην Αγγλία. Στην αρχή καθόμασταν στο σαλόνι, ο ένας απέναντι από τον άλλον και συζητούσαμε διάφορα θέματα (π.χ. ταξιδιωτικά νέα, σπουδές, πολιτική επικαιρότητα, πίστη στο θεό, αστρολογία). Στις 15:20 έβγαλα από την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα το ντοσιέ με τις φωτογραφίες και έτσι την κατάφερα και έκατσε δίπλα μου. Φυσικά, όση ώρα κοίταζε αυτή τις φωτογραφίες και τραγουδούσε το τραγούδι «Ωραία μου κυρία», εγώ την αγκάλιαζα στοργικά και της έκανα διαρκώς σταμπ στα τρικ-τρικ. Η επίσκεψη διήρκησε μέχρι τις 16:10. Το βράδυ της ίδιας μέρας έχυσα μπόλικη ποσότητα χλωρίνης στο βρακί μου.
Στις 26/07/2011 (ώρα 12:40 μμ) βγήκα με μια 48χρονη γραμματέα από το γυμνάσιο για καφέ στα Goody’s στη Βικτώρια. Η γραμματέας αυτή φορούσε τζιν φούστα, ένα χρυσό ρολόι και ένα ασημένιο ριγκάκι. Η διάρκεια της εξόδου ήταν 30 λεπτά, γιατί στις 19:00 θα έπαιρνε το πλοίο για Πάτμο. Αν και το αναμενόμενο ήταν να καυλώσω για πάρτι της, δεν φτιάχτηκα καθόλου. Αυτό, γιατί μπήκα στο τρυπάκι να τη συγκρίνω με τη σέξι 80χρονη γειτόνισσα και η γραμματέας βγήκε “knock out”.
Στις 27/07/2011 (ώρα 14:09) ξαναεπισκέφτηκα τη ριγκοπούλα γειτόνισσα. Μαζί μου είχα φέρει ένα παγωτό Nirvana για δώρο, τη μηχανή του Τηλεκόλλα για να τη βγάλω φωτογραφία και καμιά 200αριά φωτογραφίες από το ταξίδι μου στη Σαγκάη. Στην αρχή με κέρασε γλυκό του κουταλιού καρπούζι, παγωτό καϊμάκι και χυμό πορτοκάλι. Αφού έφαγα καλά-καλά, την έβγαλα 2 φωτογραφίες για να την έχω στο Laptop. Κατόπιν, καθίσαμε στο σαλόνι (σε απέναντι καναπέδες) και τα είπαμε. Στις 15:00 έβγαλα από την μπουρδελότσαντα το ντοσιέ με τις κινέζικες φωτογραφίες και έτσι καθίσαμε δίπλα-δίπλα. Φυσικά, ενώ αυτή απολάμβανε τις φωτογραφίες, τα χαδάκια και οι αγκαλίτσες έπεφταν βροχή. Η επίσκεψη διήρκησε μέχρι τις 15:42, γιατί μετά έπρεπε να πάει στο γιό της. Το απόγευμα της ίδιας μέρας βούρκωσα από τη στενοχώρια μου, επειδή αυτή η απόλαυση ήταν πολύ προσωρινή (έλειπαν οι γονείς μου). Το βράδυ της ίδιας μέρας εκσπερμάτωσα στο βρακί μου κατά τη διάρκεια του ύπνου. Μετά από όλα αυτά, αποφάσισα στις 28/07/2011 να διοργανώσω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 28/07/2011 (ώρα 10:00 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου για την περιοχή της Βριλησσού, κουβαλώντας μαζί μου την μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα και τις φωτογραφίες της γειτόνισσας (για ερωτικό παιχνίδι). Γύρω στις 10:48 πμ, έφτασα με τα πόδια στην οδό Βριλησσού.
Η διαδρομή, που ακολούθησα, ήταν: Βριλησσού 57 – Βριλησσού 60 (κάτω) – Βριλησσού 60 (πάνω) – Βριλησσού 46 – Βριλησσού 42 – Βριλησσού 36Α – Βριλησσού 24 (κλειστό) – Βριλησσού 36. Αυτή τη φορά αισθανόμουν την ερωτική κατάνυξη με τη ριγκοπούλα (τη σκεφτόμουν συνέχεια κατά τη διάρκεια της διαδρομής, σιγοψιθύριζα «Αχ κυρία Νίκη» και κατά καιρούς δάκρυζαν τα μάτια μου), με αποτέλεσμα όλες οι υπηρεσίες και οι πουτάνες να μου φαίνονται αδιάφορες.
Όταν όμως μπήκα στο στούντιο της οδού Βριλησσού 36 και είδα τη γνωστή γλυκιά υπηρεσία (και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι εργαζόταν η Τζίνα με την οποία είχα θετική προϋπηρεσία), αποφάσισα κατευθείαν να περάσω στο δωμάτιο.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Μόλις μπήκα στο δωμάτιο του έρωτα, με ακολούθησε η υπηρεσία για λίγα χαδάκια. Κατόπιν, της έσκασα το 50ρικο και μου πρόσφερε 1 ποτήρι νερό, γιατί είχα κορακιάσει από τη ζέστη. Ύστερα, έκλεισε την πόρτα του δωματίου και έφυγε.
Μόλις η υπηρεσία έκλεισε την πόρτα, γδύθηκα και έβγαλα από την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα και τις φωτογραφίες της κυρίας Νίκης. Μετά από 1-2 λεπτά αναμονή, ήρθε και η Τζίνα. Μόλις ήρθε, της έδειξα τις σέξι φωτογραφίες της γειτόνισσας, για να καταλάβει ακριβώς τα γούστα μου στις γυναίκες.
Η ερωτική πράξη, είχε τις ακόλουθες φάσεις:
1η φάση: Η Τζίνα μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2η φάση: Φόρεσα στην Τζίνα, του Γύπα τα εννιάμερα.
3η φάση: Πολυκαυλωτικός χορός.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί, ότι ενώ χορεύαμε, φαντασιωνόμουν ότι πήδαγα την κυρία Νίκη (τη γειτόνισσα). Για αυτό το λόγω, κατά τη διάρκεια του χορού ξεστόμιζα εκφράσεις, όπως «Αχ κυρία Νίκη. Ψυχούλα μου γλυκιά. Δεν θέλω να στενοχωριέστε. Σας αγαπάω με όλη μου την καρδούλα» ή «Αχ κυρία Νίκη. Χθες το βράδυ σας σκεφτόμουν και βούρκωσα. Ήθελα να βάλω τα κλάματα» ή «Κυρία Νίκη. Σας παρακαλώ. Μην δίνετε το χέρι σας σε αυτό τον αράπη». Φυσικά, η Τζίνα με τη σειρά της, προσπαθούσε να υποδυθεί την κυρία Νίκη, λέγοντας για παράδειγμα «Και εγώ σε αγαπάω μωρό μου, και εγώ σε αγαπάω» ή «Θέλω τον αράπη».
4η φάση: Άτεχνος φραπές.
Μετά το χορό, η Τζίνα προσπάθησε να μου την παίξει με την γνωστή σε όλους τους στουντιάκηδες τεχνική του άτεχνου φραπέ.
5η φάση: Κλασσική πίπα.
Σε αυτή τη φάση, ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και η Τζίνα μου πήρε την κλασσική πίπα (με καπότα). Κατά τη διάρκεια της πίπας, φαντασιωνόμουν ότι πήδαγα την Ματίνα (την 2-Hut).
6η φάση: Εκσπερμάτωση στα μπρούμυτα.
Μετά την πίπα, για να επισπεύσω την διαδικασία, της πρότεινα να ξαπλώσω μπρούμυτα, να τρίψω τον πούτσο μου στα σεντόνια (εννοείται με προφυλακτικό) μέχρι να φτύσει το σπέρμα. Έτσι και έγινε. Εννοείται φυσικά ότι, ενώ τριβόμουν, της κρατούσα τα χεράκια σφιχτά. Μετά από 1-2 λεπτά (yes, yes, yes) έχυσα στο προφυλακτικό. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί, ότι ο πούτσος μου κατά την εκσπερμάτωση βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από τις φωτογραφίες της κυρίας Νίκης.
Αφού πέταξα στα σκουπίδια το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό, έβγαλα από την μπουρδελότσαντα τα υγρά μαντήλια Wet Hankies, για να καθαρίσω την ευαίσθητη περιοχή. Μετά από αυτά, η Τζίνα ντύθηκε, με χαιρέτησε και εξήλθε από το δωμάτιο. Αφού η Τζίνα έκλεισε την πόρτα, έπλυνα τα χέρια μου, ήπια και άλλο ένα ποτήρι νερό, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και βγήκα από το δωμάτιο.
Βγαίνοντας από το δωμάτιο, είδα την ευγενέστατη και γλυκιά υπηρεσία, η οποία μου πρότεινε να έρθω στην κουζίνα, για να τα πούμε με την ησυχία μας. Έτσι λοιπόν, καθίσαμε παρέα με την υπηρεσία και την Τζίνα για 15-20 λεπτά και συζητήσαμε για τα ερωτικά μου νέα και για διάφορα άλλα θέματα (όπως η αστρολογία). Εννοείται βέβαια, ότι κατά τη διάρκεια της κουβεντούλας, χούφτωνα συνέχεια τα χεράκια της υπηρεσίας.
Κάποια στιγμή μπήκε κάποιος πελάτης, και έτσι χαιρετήθηκα με την υπηρεσία και εξήλθα από το κτίριο. Εδώ αξίζει να σημειωθεί, ότι στο τέλος η υπηρεσία με αγκάλιασε και με φίλησε σταυρωτά.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Όσον αφορά την υπηρεσία: 10 με τόνο. Μην είμαστε και αχάριστοι.
Όσον αφορά την Τζίνα: 10. Έκανε ότι μπορούσε για να με ευχαριστήσει και να με κάνει να περάσω καλά. Η αιτία της καθυστερημένης εκσπερμάτωσης, ήταν η πρόσφατη μακακία το βράδυ της Τετάρτης.

Ε) ΤΩΡΙΝΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Αχ κυρία Νίκη. Σήμερα το απόγευμα πρήστηκαν τα μάτια μου από το πολύ το κλάμα. Αχ θεέ μου. Μακάρι να την ξαναδώ. Την αγαπάω σαν τρελός. Την αγαπάω!!!!

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (30/06/2011 – 16/07/2011)
Στις 30/06/2011 (ώρα 11:00 πμ) πήγα στη μεταφραστική υπηρεσία του υπουργείου εξωτερικών (Αρίωνος 10), για να δώσω το πτυχίο Mittelstufe για μετάφραση από τα Γερμανικά στα Αγγλικά. Κατόπιν πήγα μέχρι την Ομόνοια με τα πόδια, με την προσδοκία ότι θα ξαναδώ την 70χρονη ζητιάνα με τα τρικ-τρικ. Πράγματι στις 11:45 πμ, εντόπισα την ζητιάνα στο κλασσικό σημείο. Κάθισα λοιπόν δίπλα της και της έσκασα 2.50 € με τρεμάμενα χέρια. Κατόπιν της χούφτωσα λίγο το χεράκια της (αυτή τη φορά ήταν πιο δεκτική στο χούφτωμα) και την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια. Εννοείται φυσικά ότι το εν λόγω γεγονός, μου προκάλεσε προσωρινό παροξυσμό.
Στις 01/07/2011 (μερική έκλειψη ηλίου στον καρκίνο) το μεσημέρι, κατέβηκα στο ΠΑΠΕΙ για να πάρω κάτι συστατικές επιστολές για διδακτορικό στην Αγγλία. Στις 18:23 πήρα το λεωφορείο 040 (Πειραιάς – Σύνταγμα) για να επιστρέψω. Πίσω από την δεύτερη πόρτα του λεωφορείου, καθόταν μια 70χρονη στο παράθυρο. Η γριά αυτή φορούσε μωβ φούστα, πράσινη μπλούζα και φυσικά σέξι χρυσά ριγκάκια. Δίπλα της καθόταν ένας χοντρός κύριος με γένια. Στη στάση «Οίκος Τυφλών» κατέβηκε ο ανεπιθύμητος διπλανός. Φυσικά αντέδρασα αστραπιαία και κάθισα αμέσως δίπλα στο αντικείμενο του πόθου μου. Στις 18:50 (μετά από 2-3 στάσεις) ξεκίνησε γνωριμία με τη γριά αυτή. Ένα σημαντικό απόσπασμα της στιχομυθίας, που είχαμε μεταξύ μας είναι το ακόλουθο:

ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ: Απότομο φρενάρισμα.
ΓΡΙΑ: Τον είδες τον ταξιτζή πώς έτρεχε;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι, ναι. Είναι μερικοί ταξιτζήδες, που νομίζουν ότι τρέχουν σε ράλι αυτοκινήτων. Μου έχει τύχει και εμένα.
ΓΡΙΑ: Ευτυχώς, που είμαστε καθιστοί.
ΤΑΚΜΑΝ: Δε λες;
ΓΡΙΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Σήμερα έχει πολύ ζέστη. Έχω σκάσει.
ΓΡΙΑ: Λένε ότι θα αυξηθεί και άλλο η θερμοκρασία.
ΤΑΚΜΑΝ: Από την άλλη βέβαια, καιρός είναι. Ο Ιούνιος ήταν αρκετά ανοιξιάτικος.
ΓΡΙΑ: Ο άντρας μου είναι συνταξιούχος ναυτικός. Τόσα χρόνια δούλεψε για να φτιάξουμε ένα σπίτι και τώρα πρέπει να πληρώσουμε τεκμήρια. Αυτή η κυβέρνηση τα έκανε θάλασσα. Άντε να μην πω τώρα καμία βαριά κουβέντα.
ΤΑΚΜΑΝ: Ο κόσμος ψήφισε ΠΑΣΟΚ, αλλά στην πραγματικότητα μας κυβερνάει το ΔΝΤ και η Τρόικα.
ΓΡΙΑ: Ψήφισα εγώ την Τρόικα; Δεν κατάλαβα.
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι.
ΓΡΙΑ: Έφταιξα εγώ σε τίποτα; Γιατί να μου πετσοκόβουν την σύνταξη; Μήπως εγώ τα έφαγα;
ΤΑΚΜΑΝ: Και στη μαμά μου, της έκοψαν 1.000 ευρώ. Αντί να παίρνει σύνταξη 3.000 ευρώ, παίρνει 2.000 ευρώ.
ΓΡΙΑ: Τι δουλειά έκανε η μαμά σου;
ΤΑΚΜΑΝ: (Απόρρητο).
ΓΡΙΑ: Οι 300 στη βουλή τρώνε με χρυσά κουτάλια. Ο λαός την πληρώνει.
ΤΑΚΜΑΝ: Δυστυχώς έτσι είναι.
ΓΡΙΑ: Εγώ τώρα πάω στο Σύνταγμα για να διαδηλώσω με τους αγανακτισμένους πολίτες. Κοίτα εδώ τι γράφω στο πανό.
ΤΑΚΜΑΝ: Μπράβο, μπράβο.
ΓΡΙΑ: Έχω και αυτό το πανό.
ΤΑΚΜΑΝ: Καλό. Ελπίζω όλες αυτές οι διαδηλώσεις να έχουν αντίκρισμα. Οι αστρολόγοι το είπαν. Από τις 12 Μαρτίου, που μπήκε ο ουρανός στον κριό, ο κόσμος θα ξεσηκωθεί. Και έτσι έγινε. Διαδηλώσεις στην Ισπανία, διαδηλώσεις εδώ, ο αραβικός κόσμος ξεσηκώθηκε. Όλα αυτά είναι αποτελέσματα πλανητικών επιρροών. Ο ουρανός στο κριό θα μείνει μέχρι τις 6 Μαρτίου του 2019.
ΓΡΙΑ: Για αυτά από πού ενημερώνεσαι; Από το Internet;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι. Πάντως πιστεύω ότι η καλύτερη απάντηση των νέων στο μνημόνιο, είναι η φυγή στο εξωτερικό. Κάνω τα χαρτιά μου για διδακτορικό στο Lancaster της Αγγλίας και ψάχνω ταυτόχρονα δουλειά στην Κύπρο. Ότι από τα δυο κάτσει πρώτο.
ΓΡΙΑ: Στην Κύπρο καλά είναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Έχει και η Κύπρος κάτι προβλήματα με τις τράπεζες, αλλά το χάλι το δικό μας δεν το έχει. Πάντως είναι πολλοί οι νέοι, που μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Στο μεταφραστικό τμήμα του υπουργείου εξωτερικών, που πήγα κάτι πτυχία για μετάφραση στα Αγγλικά, είδα μια 18χρονη κοπέλα με απολυτήριο λυκείου 18,9. Η κοπέλα αυτή απαξίωσε να σπουδάσει στα ελληνικά πανεπιστήμια και έκανε αιτήσεις για Αγγλία.
ΓΡΙΑ: Μπράβο το κοριτσάκι.
ΤΑΚΜΑΝ: Ένας ταξιτζής μου είπε ότι η ανιψιά του πήγε στην Ολλανδία για μεταπτυχιακό. Εκεί μετά από 2 μήνες, της βρήκαν δουλειά. Της είπαν ότι θα δουλεύει 4 ώρες την εβδομάδα και θα πληρώνεται 1.600 ευρώ το μήνα, για να μπορεί να πληρώνει τα δίδακτρα.
ΓΡΙΑ: Μπράβο στην κοπέλα. Έχω ζήσει και εγώ τη μετανάστευση, αλλά δεν άντεξα για πολύ μακριά από την Ελλάδα.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ μακάρι να με πάρουν στην Κύπρο. Η Λάρνακα απέχει αεροπορικώς 1 ώρα και 40 λεπτά από την Αθήνα και 1 ώρα και 15 λεπτά από το Ηράκλειο της Κρήτης. Θα μπορώ να έρχομαι στην Ελλάδα, όποτε θέλω.
ΓΡΙΑ: Εγώ είμαι νησιώτισσα. Είμαι από την Κάρπαθο. Εσύ από πού είσαι;
ΤΑΚΜΑΝ: Από Ιστιαία Ευβοίας.
ΓΡΙΑ: Είμαστε και οι δυο νησιώτες λοιπόν.
ΤΑΚΜΑΝ: Την Τετάρτη πάντως, που ψηφίστηκε το μεσοπρόθεσμο, πρέπει να έγινε χαμός στο κέντρο. Ακόμα και στο μετρό του Συντάγματος έριξαν χημικά. Και αυτά τα χημικά διαχέονται στην ατμόσφαιρα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά εκείνη τη μέρα αισθανόμουν διαρκώς μια ανεξήγητη θολούρα και νύστα.
ΓΡΙΑ: Μη συζητάς τι έγινε την ημέρα αυτή.

Το παραπάνω είναι ένα αντιπροσωπευτικό απόσπασμα φυσικά και όχι ολόκληρη η συζήτηση στο λεωφορείο. Στο Σύνταγμα κατεβήκαμε και οι δυο (ώρα άφιξης: 19:23). Πριν αποχωριστούμε, την χούφτωσα στην πλάτη της, την κοίταξα με το βλέμμα της εγκαταλελειμμένης γάτας, που αποζητά επειγόντως φροντίδα και στοργή και της είπα «Χάρηκα πολύ για τη γνωριμία». Εκείνη μου είπε «Να πας στο καλό» και έφυγε βιαστικά. Το γεγονός αυτό μου προκάλεσε δίωρη στύση και φυσικά αποτέλεσε αφορμή για νυχτερινή εκσπερμάτωση.
Από τις 3 έως τις 9 Ιουλίου ήμουν με τους γονείς μου στη Σλοβακία, γιατί είχα να παρουσιάσω μια εργασία και ένα poster σε ένα διεθνές συνέδριο Στατιστικής. Φυσικά το διάστημα αυτή η στύση μου απουσίαζε με κανονική άδεια.
Στις 12/07/2011 στις 19:45 βγήκα για καφέ με τον Γιοντώ, τον Τρ και τον Βρασίδα στο Θησείο. Στην επιστροφή πήρα το λεωφορείο 035 (Άνω Κυψέλη – Πετράλωνα – Ταύρος) από την πλατεία Λαυρίου για πλατεία Κυψέλης (ώρα: 22:35). Στην αριστερή τετράδα των πίσω καθισμάτων (παράθυρο), καθόταν μια 70χρονη γριά. Η γριά αυτή φορούσε μια σέξι φούστα με λουλουδάκια, άσπρη μπλούζα και φυσικά ένα χρυσό ριγκάκι. Αν και η φάτσα της ήταν επιθετική, καύλωσα με τη φούστα και το ριγκάκι της. Δίπλα της καθόταν μια 20χρονη κοπέλα (χάλια, ρε παιδιά πραγματικά πείτε μου, τι σας αρέσει σε αυτά τα μωρά). Στη στάση «Ιθάκης» κατέβηκε η κοπέλα. Αμέσως έκατσα δίπλα στη γριά (η οποία μου κράτησε το χέρι για να στηριχτώ, γιατί τα πόδια μου έτρεμαν από τη στύση). Η γριά προηγουμένως παραπονιόταν για τον κλιματισμό (κρύωνε). Έτσι λοιπόν, άρπαξα την ευκαιρία και της έπιασα αμέσως την κουβέντα. Στο σημείο αυτό θα παραθέσω τον διάλογο, που ακολούθησε:

ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ πιστεύω ότι φταίει το μέγεθος του λεωφορείου (είναι πολύ μικρό). Σε λεωφορεία, όπως είναι το 608, διαχέεται ο κλιματισμός.
ΓΡΙΑ: Εκεί, που είναι ο οδηγός, έχει την ίδια θερμοκρασία; Δε νομίζω. Μας πάγωσε.
ΤΑΚΜΑΝ: Φαντάζομαι και εγώ ότι θα το έχει σε πιο ψηλή θερμοκρασία.
ΓΡΙΑ: Είμαστε γέροι άνθρωποι. Θα αρρωστήσουμε. Αλλά και οι νέοι κινδυνεύετε.
ΤΑΚΜΑΝ: Γιατί εμείς από ατσάλι είμαστε; Και ιώσεις κολλάω εύκολα και από αλλεργική ρινίτιδα πάσχω. Δεν έχω καλή άμυνα.
ΓΡΙΑ: Θα έπρεπε ο οδηγός να είναι πιο υπεύθυνος.
ΤΑΚΜΑΝ: Κανένας δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του σε αυτή τη χώρα.
ΓΡΙΑ: Ψέματα;

Μετά από αυτή τη σύντομη γνωριμία, το λεωφορείο έφτασε στην Πλατεία Κυψέλης, όπου κατέβηκα. Όλη αυτή η γνωριμία αποτέλεσε αφορμή για νυχτερινή εκσπερμάτωση.
Στις 13/07/2011 (ώρα 10:30 πμ) πήγα στο μαγαζί της 2-Hut, για να αγοράσω ένα μπουκάλι γάλα. Αφού της έσκασα τα χρήματα και μετά από μια σύντομη συζήτηση, της έκανα ένα special διευθυντικό sandwich με ιδιαίτερη έμφαση στο τρίψιμο των τρικ-τρικ.
Στις 15/07/2011 νωρίς το πρωί έφυγε ο πατέρας μου για το χωριό του. Η μαμά μου βρισκόταν από τις 11/07/2011 στην Ιστιαία. Έτσι είχα όλο το σπίτι δικό μου και ήμουν ελεύθερος να φλερτάρω όσες γριές ήθελα.
Στις 15/07/2011 (ώρα 11:30 πμ) πήγα στο μαγαζί της 2-Hut. Μαζί μου είχα πάρει την πράσινη συνεδριακή τσάντα, στην οποία είχα 20 εκτυπωμένες φωτογραφίες από το ταξίδι στη Σλοβακία. Δυστυχώς εκείνη τη μέρα (Πανσέληνος στον Αιγόκερω) είχε χαλάσει το κλιματιστικό στο μαγαζί, με αποτέλεσμα να μην ήταν ιδιαίτερα ορεξάτη για κουβεντούλα. Έτσι λοιπόν, αγόρασα ένα παγωτό Nirvana, το πλήρωσα και φυσικά τη χαιρέτησα με ένα super-ενισχυμένο διευθυντικό sandwich.
Το μεσημέρι της ίδιας μέρας, αποφάσισα να επισκεφτώ τη Ριγκοπούλα γειτόνισσα στο διαμέρισμά της. Έτσι λοιπόν στις 14:05, πήρα την πράσινη συνεδριακή τσάντα με τις φωτογραφίες και κατέβηκα στον 2ο όροφο. Η συναισθηματική ένταση ήταν φοβερή. Αισθανόμουν την καρδιά μου να χτυπάει με 200 σφυγμούς, τον πούτσο μου να γαργαλάει τη βερμούδα και το στομάχι μου να ανακατεύεται. Έκανα τον σταυρό μου τρεις φορές και χτύπησα το κουδούνι. Ο διάλογος, που ακολούθησε ήταν ο εξής:

ΚΟΥΔΟΥΝΙ: Τσιου, τσιου, τσιου.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Ποιος είναι καλέ;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης, ο «από πάνω».
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Πέρασε μέσα Δημητράκη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Ήρθα για παρέα. Δεν πιστεύω να ενοχλώ.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Δεν με ενοχλείς. Πριν από λίγο μπήκα και εγώ στο σπίτι. Πιο πριν ήμουν στα ΚΑΠΗ. Κάθισε στον καναπέ.
ΤΑΚΜΑΝ: Σήμερα είχα μια κενή μέρα και είπα να καθίσουμε. Οι γονείς μου λείπουν και οι δυο. Αύριο στις 16:45 θα πάω στην Ιστιαία με τα ΚΤΕΛ. Σήμερα είναι πανσέληνος και για αυτό δεν ταξιδεύω.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Καλά έκανες και ήρθες. Να έρχεσαι για παρέα, όποτε θέλεις. Μοναχός σου είσαι στο σπίτι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι μωρέ δεν έχω πρόβλημα.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Οι γονείς σου πού είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Η μαμά μου είναι στην Ιστιαία και ο πατέρας μου στο χωριό.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Μαγειρεύεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Μπα δεν κάνω τέτοια. Θα πάω σε λίγο να φάω στα Goody’s.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Τι θες να σε κεράσω; Να σου βάλω λίγο γλυκό του κουταλιού, που έφτιαξα;
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν χρειάζεται. Εγώ ήρθα για την παρέα. Το ξέρεις ότι σε αγαπάω με όλη μου την καρδιά.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Και εγώ σε αγαπάω. Και τους γονείς σου, τους αγαπάω. Θα σου βάλω λίγο γλυκό να δοκιμάσεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Ευχαριστώ.

Η Ριγκοπούλα εν κατακλείδι μου πρόσφερε λίγο γλυκό του κουταλιού, ένα παγωτό ξυλάκι και ένα ποτήρι νερό. Τα χέρια μου έτρεμαν από την ερωτική ταχυπαλμία. Το ποτήρι το κρατούσα με τα «τρία χέρια», ενώ με το παγωτό λερώθηκα σε 4 διαφορετικά σημεία.
Στην αρχή η Ριγκοπούλα κάθισε απέναντί μου και της διηγήθηκα τα νέα μου (τα πιο πρόσφατα επαγγελματικά μου νέα είναι ότι στις 11 Ιουλίου τηλεφώνησα στην Power Image Misco Cyprus και έμαθα ότι η θέση «Λειτουργός ερευνών αγοράς» καλύφθηκε και στις 14 Ιουλίου ολοκλήρωσα την αίτηση για διδακτορικό στο Lancaster). Επιπλέον συζητήσαμε για την πολιτική επικαιρότητα. Φυσικά η συζήτηση ήταν διανθισμένη με μπόλικο συναίσθημα, καθώς κάθε λίγο και λιγάκι της έλεγα «Σε αγαπάω».
Μετά από μισή ώρα συζήτησης, της είπα να έρθει να καθίσει δίπλα μου για να της δείξω τις φωτογραφίες από τη Σλοβακία. Φυσικά, ενώ της έδειχνα τις φωτογραφίες, της έκανα σταμπ στο χρυσό της βραχιολάκι, την αγκάλιαζα συνέχεια και της ακούμπαγα τη φούστα της.
Η επίσκεψη διακόπηκε αιφνίδια στις 15:13 από ένα τηλεφώνημα του πατέρα μου (φοβήθηκα μην ακούσει την φωνή της γειτόνισσας και έφυγα άρον-άρον). Φυσικά η επίσκεψη αυτή μου αύξησε τη λίμπιντο κατακόρυφα. Το βράδυ της ίδιας μέρας είχα φοβερή ταχυπαλμία, συνεχείς στυτικές εξάψεις και σιγοψιθύριζα συνέχεια «Αχ κυρία Νίκη, αγαπούλα μου γλυκιά».
Φυσικά μετά από όλα αυτά, αποφάσισα στις 16/07/2011 το πρωί να πάω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 16/07/2011 (ώρα 09:35 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας μαζί μου την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα και φυσικά τις φωτογραφίες της Σλοβακίας.
Στις 09:40 πμ πέρασα έξω από το μαγαζί της 2-Hut, αλλά μόλις είδα τον γνωστό καρκινοπαθή να κάθεται δίπλα της και να πίνει μπύρες, απομακρύνθηκα σε dt.
Στη συνέχεια, πήγα με τα πόδια μέχρι τα δικαστήρια Ευελπίδων, για να περιμένω το λεωφορείο 224 (ήθελα να πάω στουντιότσαρκα στην περιοχή της Βριλησσού). Στη στάση γνώρισα μια 65χρονη, η οποία περίμενε το ίδιο λεωφορείο. Το γεγονός αυτό φυσικά ήταν το κερασάκι στην τούρτα της στύσης μου.
Στις 10:15 πμ έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού.

1ος σταθμός: Βριλησσού 24: Στο συγκεκριμένο στούντιο και η πουτάνα και η τσατσά ήταν ανάξιες λόγου. Η μεν τσατσά φορούσε παντελόνι, δεν φορούσε κανένα κόσμημα και φυσικά ήταν νέα στην ηλικία για τα γούστα μου. Η δε πουτάνα δεν φορούσε ούτε ένα τρικ-τρικ.
2ος σταθμός: Βριλησσού 36Α: Και εδώ η κατάσταση ήταν σχεδόν εξίσου απογοητευτική, με τη διαφορά ότι η εργαζόμενη κοπέλα φορούσε ένα χρυσό ριγκάκι.
3ος σταθμός: Βριλησσού 36. Στο συγκεκριμένο στούντιο δούλευε η γνωστή υπηρεσία (η οποία με παρακάλεσε να μην ξαναγράψω το όνομά της) μαζί με τη Σίση. Επειδή με την υπηρεσία αυτή αισθάνομαι full ερωτευμένος και επειδή με την Σίση είχα μια θετική προϋπηρεσία (βλέπε κριτική 14.06.2011), αποφάσισα να σκάσω το 50ρικο στην τσατσά και να περάσω μέσα στο δωμάτιο.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Αφού έσκασα το 50ρικο στην υπηρεσία, την παρακάλεσα να καθίσει 2 λεπτά μαζί μου, για να της κρατήσω τα χεράκια. Μετά από αυτό το ερωτικό 2λεπτο, συμφωνήσαμε να καθίσουμε παρέα στο σαλόνι μετά το σεξ για χαδάκια και κουβεντούλα (και φυσικά να της δείξω τις φωτογραφίες της Σλοβακίας).
Αφού η τσατσά έκλεισε την πόρτα του δωματίου μου, γδύθηκα και έβγαλα από τη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα (τα οποία τα έβαλα σε περίοπτη θέση). Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρω ότι η Σίση πρόσθεσε ένα ενισχυμένο χρυσό βραχιολάκι στο αριστερό της χέρι.
Μετά από 1-2 λεπτά αναμονής, μπήκε η Σίση στο δωμάτιο. Αφού κάναμε τις γνωστές διαδικασίες (μου φόρεσε το προφυλακτικό και της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα), συμφωνήσαμε να χορέψουμε τον κλασσικό πολυκαβλωτικό χορό. Κατά τη διάρκεια του χορού, εννοείται φυσικά ότι της χούφτωνα τα κοσμήματα με πάθος. Ο διάλογος, που συνόδεψε τον χορό, ήταν ο ακόλουθος:

ΤΑΚΜΑΝ: Χθες το βράδυ κόντεψα να πεθάνω. Ότι ζω σήμερα, είναι θαύμα.
ΣΙΣΗ: Γιατί μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Χθες το μεσημέρι επισκέφτηκα μια 80χρονη γειτόνισσα, με την οποία αισθάνομαι τρελά ερωτευμένος. Το βράδυ την σκεφτόμουν και είχα τρομερή ταχυπαλμία.
ΣΙΣΗ: Καλά είναι να είσαι ερωτευμένος.
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι ταυτόχρονα με πολλές ερωτευμένος. Είμαι με την υπηρεσία, με την γειτόνισσα, με μια 70χρονη ψιλικατζού (την 2-Hut) …
ΣΙΣΗ: Καλά κάνεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ κυρία Νίκη. Σας ευχαριστώ πολύ για το παγωτό.
ΣΙΣΗ: Θέλεις και άλλο παγωτό μωρό μου, θέλεις και άλλο παγωτό.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ κυρία Νίκη. Σας παρακαλώ συγχωρέστε με, που έφυγα έτσι βιαστικά την τελευταία φορά. Δεν θέλω να στενοχωριέστε. Σας αγαπάω με όλη μου την καρδιά.
ΣΙΣΗ: Και εγώ σε αγαπάω μωρό μου, και εγώ σε αγαπάω.

Σε αυτό το σημείο ολοκληρώθηκε η ερωτική πράξη, με εκσπερμάτωση στα όρθια στο μουνί της. Κατόπιν καθαριστήκαμε και οι δυο με τα υγρά μαντήλια Wet Hankies, που κουβαλάω σε κάθε στουντιότσαρκα. Τέλος η Σίση ντύθηκε, με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα του δωματίου.
Μόλις έφυγε η Σίση, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και εξήλθα από το δωμάτιο. Κατόπιν, πήρα την υπηρεσία και καθίσαμε δίπλα-δίπλα στο σαλόνι για 10-15 λεπτά. Στο χρόνο αυτό, της εξομολογήθηκα τα συναισθήματά μου για την γειτόνισσα και για την 2-Hut και βέβαια της έδειξα τις φωτογραφίες από το ταξίδι. Φυσικά της κρατούσα συνέχεια τα χεράκια της και κάποια στιγμή έχωσα τα μαλλιά μου στα βυζιά της, για να αισθανθώ λίγη ερωτική στοργή και θαλπωρή. Μετά από όλα αυτά, τη χαιρέτησα με ένα ιδιαίτερα θερμό διευθυντικό sandwich και εξήλθα από το κτίριο.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Θέλει και ερώτημα; 10 σε όλα. Το ερωτικό παιχνίδι, που παίξαμε με την Σίση, ήταν φανταστικό. Η υπηρεσία ήταν πολύ όμορφη, πολύ γλυκιά και πολύ στοργική.