Rose Studio (Καβάλα)

Η επίσκεψή μου στο studio Rose της Καβάλας δεν θα ‘λεγα ότι ήταν και η πιο μαγευτική εμπειρία που έχω βιώσει! Καταρχάς, έχει περάσει αρκετό διάστημα από τότε (βλέπετε, μόλις πρόσφατα έγινα μέλος του site) αλλά θυμάμαι ότι ήταν γύρω στα μέσα Νοεμβρίου. Το διάστημα εκείνο ήταν αρκετά ζόρικο για μένα γιατί αρχές Δεκέμβρη έδινα κάποιες πολύ σοβαρές εξετάσεις, οπότε θυμάμαι ότι σχεδόν όλο τον μήνα είχα βγει από το σπίτι ελάχιστες φορές. Ένα βραδάκι από τα λίγα που είχα βγει και με την καύλα να έχει βαρέσει κόκκινο από το πολύ διάβασμα, πριν επιστρέψω σπίτι είπα να κάνω μια επίσκεψη στο κοντινό studio της περιοχής μου (να μην δω τι παίζει στην πόλη μου;;;). Έτσι φτάνω στο Rose studio. Μεγάλος χώρος που διακρίνεται από μακριά από τα έντονα φώτα που αναβοσβήνουν και την γυμνή γκόμενα της επιγραφής που λαμπυρίζει μέσα στη νύχτα. Μεγάλος εξωτερικός χώρος με άνετο parking, που όταν έφτασα γύρω στη 1 τη νύχτα είχε ακόμη ένα αμάξι. Φτάνω στην είσοδο, πατάω το κουδούνι που έκανε τον χαρακτηριστικό ήχο κελαηδίσματος οπότε ανοίγει η βαριά σιδερένια πόρτα και με υποδέχεται η τσατσά. Μια γλυκύτατη κυρία γύρω στα 60, που αν δεν την έβλεπες εκεί θα την έκανες σίγουρα για νοικοκυρά, φουρνάρισσα ή κάτι παρόμοιο! Μου λέει: ‘‘κάτσε, βολέψου η κοπέλα μας θα έρθει σε λίγο’’. Προφανώς ήταν με πελάτη γιατί περίμενα γύρω στο πεντάλεπτο. Μόλις πέρασαν η κοπέλα εμφανίζεται και η τσατσά μου λέει: ‘‘αυτή είναι η Σάρα μας’’. Συμπαθητική, μετρίου αναστήματος, με καστανά μαλλιά και μάτια, λεπτούλα με πολύ λεπτή μέση και σφιχτό σωματάκι. Κατόπιν η Σάρα αποσύρεται προς την κουζίνα για να κανονίσουμε με την τσατσά τα της πληρωμής. Μου λέει: 30 το απλό, 40 το σπέσιαλ και 50 το σούπερ σπέσιαλ!!! Η μόνη διαφορά μεταξύ των δύο τελευταίων ήταν ότι το πρώτο περιλάμβανε απλώς πίπα χωρίς καπότα και γλυφομούνι και το δεύτερο 69! Επειδή δεν είχα και τόσο ανάγκη το δεκάρικο πλήρωσα για το ‘‘σούπερ σπέσιαλ’’ (!) πιστεύοντας ότι θα κρατήσει παραπάνω ώρα, κάτι που δε θα με χάλαγε γιατί δεν είμαι και πολύ του γρήγορου.
Μπαίνω στο δωμάτιο το οποίο ήταν πολύ καθαρό και πολύ ζεστό (όπως και ο χώρος υποδοχής), πολύ θετικό μιας και έξω το κρύο ήταν τσουχτερό. Είχα άφθονο χρόνο να βγάλω τα ρούχα και να ξαπλώσω πάνω στο μαλακό και άνετο κρεβάτι ώστε να εγκληματιστώ με τον χώρο. Μόλις μπήκε μέσα η κοπέλα, με καθήλωσε με το eye contact: παρότι όχι και τόσο όμορφη είχε ένα βλέμμα διαπεραστικό και με κοίταζε κατευθείαν στα μάτια με βλέμμα όλο νόημα, οπότε μου σηκώθηκε κατευθείαν και ήμουν σίγουρος ότι θα περνούσα καλά. Ξεκινήσαμε με λίγα προκαταρκτικά – γλύψιμο βυζάκια, φιλάκια στο λαιμό (όχι στο στόμα) και αγγίγματα ο ένας τον άλλο. Ακολούθως ήρθε η ώρα της πίπας. Καλή, με τη Σάρα να τον ρουφάει μέχρι μέσα κοιτώντας με παράλληλα συνεχώς στα μάτια, αλλά… πολύ σύντομη! Αμέσως μετά ήρθε από πάνω μου σε στάση 69, κι εκεί ξεκίνησε το σπάσιμο… Το οποίο οφειλόταν στις φωνές και τις ‘ ‘ηδονικές κραυγές’’ της Σάρα, που έκαναν ακριβώς την αντίθετη δουλειά από το να με καυλώσουν. Μόλις ξεκίνησε τα ‘ ‘ναι μωρό μου, γκλίψε μουνάκι, ωραίο μουνάκι’’ άρχισα κι εγώ να… πέφτω. Τα οποία δεν ήταν ούτε καν στα πλαίσια της προσποίησης, απλά σε έναν άκρως δικό της τρόπο στο κρεβάτι με τον οποίο πιθανόν και να πιστεύει πως κάνει τον άλλο να τελειώσει πιο γρήγορα. Γιατί από τον όλο τρόπο της κατάλαβα ότι ήθελε να τελειώνουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται για να ξεπετάξει ακόμη 2-3 πριν κλείσει το ‘ ‘μαγαζί’’ για τη νύχτα. Με τα πολλά τελείωσε και το 69 και άρχισε η δράση, η οποία συνολικά δεν κράτησε πάνω από 5 λεπτά. Στα οποία αλλάξαμε 3 στάσεις! Όσο γι’ αυτό της αναγνωρίζω ότι είχε μεγάλη ενέργεια και ποικιλία στις στάσεις, όπως επίσης δεν μπορώ να μην της αναγνωρίσω την ευελιξία και την ελαστικότητα του σώματός της. Οι στάσεις που κάναμε ήταν: με αυτή από πάνω, doggy στα τέσσερα με τα πόδια της ανάμεσα στα δικά μου και ιεραποστολικό με το οποίο και τελείωσα. Εκεί ήταν που παράγινε το κακό με τις φωνές της… Καθώς φώναζε ‘‘γκάμα με μωρό μου, γκάμα το μουνάκι’’ ήθελα να της πω: σκάσε μωρή!!! Σε κάποιες φάσεις μου έπεφτε αλλά η τελευταία στάση ήταν τόσο καλή, με αυτή να έχει ανοίξει τόσο καλά τα πόδια της και να με βάζει μέσα της που δεν μπόρεσα να το καθυστερήσω άλλο. Συν το ότι μου είπε: ‘‘μωρό μου πρέπει να τελειώνεις όπου να ‘ναι γιατί… καταλαβαίνεις’’. ΟΚ, όχι και ότι πιο ευχάριστο να ακούς, αλλά ένεκεν η ανάγκη. Το μόνο με το οποίο δεν έμεινα ικανοποιημένος ήταν η διάρκεια: εντάξει, 10 λεπτά ίσως είναι το στάνταρ για στούντιο αλλά πίστευα ότι αφού είχα πληρώσει για ‘‘σούπερ σπέσιαλ’’ θα είχα καλύτερη μεταχείριση! Η κοπέλα με ευχαρίστησε, την ευχαρίστησα κι εγώ και βγήκε από το δωμάτιο. Πάντως παρότι καινούργιο το studio για εκείνη την εποχή αυτή είχε ήδη κάνει τον κόσμο της. Καθώς ντυνόμουν άκουγα την συζήτησή της με μια παρέα που είχαν έρθει μετά από μένα, τους οποίους τους ήξερε αλλά τους είπε: ‘‘μόνο ένας θα μπει μέσα, οι υπόλοιποι αύριο, έτσι κι αλλιώς από Καβάλα είστε οπότε ξαναέρχεστε’’!
Πρόσφατα, προς τα τέλη Ιανουαρίου ξαναπέρασα από το Rose studio απογευματινή ώρα με σκοπό να διερευνήσω το περιβάλλον. Η τσατσά δεν με θυμόταν, οπότε της είπα ότι είχα ξαναπάει πριν λίγους μήνες. Την ρώτησα αν έχει φέρει καμιά καινούργια κοπέλα και με ρώτησε: ‘‘γιατί, δεν σου άρεσε αυτή που είχαμε’’; Της απάντησα: ‘ ‘για μία φορά καλή ήταν’’! Μου είπε κι αυτή ότι αυτή την έχει μόνιμα και είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει κοπέλα. Πάντως, για την ίδια δε νομίζω να ξαναπήγαινα.

Μεγάλος χώρος για πάρκινγκ, ευγενική τσατσά, αξιοπρεπής χώρος. Η κοπέλα (μου διαφεύγει το όνομά της, μία δουλεύει εκεί πάντως) εμφανίσιμη, λεπτή με καλοσχηματισμένο σωματάκι και καλούτσικα βυζάκια. Στο κρεβάτι όμως μάπα τελείως. Πλήρωσα 40 ευρώ (30 +10 για γλυφομούνι). Το γλύψιμο καλό ήταν μιας κι έχει παχιά μουνόχειλα. Αλλά η συμπεριφορά της ΑΚΡΩΣ ξενερωτική. Όλο ψεύτικοι αναστεναγμοί. Έχω ξανασυναντήσει τέτοιους, αλλά όχι σε τόσο αντικαβλωτικό βαθμό. Ιδίως όταν άρχισα να την παίρνω σε ιεραποστολικό, παραλίγο να μου πέσει. Με τη μία (!) άρχισα τα "έλα χύσε" και τέτοια. Ειλικρινά, δε σταματούσε να μιλάει ή να βγάζει και καλά αναστεναγμούς, αλλά με τελείως βαριεστημένο τρόπο και του στυλ "άντε να τελειώνουμε". Το μαγαζί εν τω μεταξύ άδειο. Δεν ξαναπατάω εκεί μέσα ρε, που να ψοφήσουν απ' την πείνα. Καλύτερα να δώσεις 20 ευρώ βενζίνη να πας πιο πέρα στη Θεσσαλονίκη.