Φυλής 104

Από καιρό μου είχε καρφωθεί στο μυαλό να κάνω μία φαντασίωση που είχα.Είχα δει φωτογραφίες τις Ελένης και μου έκανε "κλικ" αμέσως πως μαζί της θα την πραγματοποιήσω.Μετά από συνεννόηση με την Άντζελα,φτάνω στο καταπληκτικό στούντιο,εκεί με υποδέχεται η κυρία της υποδοχής που μου προσφέρει ποτάκι.Παίρνω το ποτάκι -πάντα Μαρτίνι- και ανεβαίνω στα επάνω διαμερίσματα και περιμένω την Ελένη, η οποία εκείνη τη στιγμή ήταν σε άλλο δωμάτιο. Το να φαντάζομαι ότι εγώ θα κάνω τον παππού της και αυτή την εγγονή μου με εξίταρε όσο τίποτα!!Μετά από λίγη ώρα ακούω τα τακούνια της να ανεβαίνουν τη σκάλα και η καύλα φτάνει στα όρια της,ανοίγει την πόρτα και μπαίνει μέσα!Η Ελένη από κοντά είναι πολύ καλύτερη από τις φωτογραφίες που την αδικούν και η βαθμολογία μου είναι πλασματική γιατί δεν με άφηνε να βάλω περισσότερο !!Δεν χάνουμε στιγμή, μπήκε αμέσως στον ρόλο της αφού ξεκινήσαμε την ιστορία,άρχισα να φιλάω όλο το σώμα της που είναι τόσο απαλό και αυτή να βγάζει μικρά βογκητά που σε απογειώνουν!Ανέβηκε από πάνω μου για 69,που έβαζα όσο πιο βαθιά την γλώσσα μου, και εκείνη μου έβαζε το εργαλείο μου πιο βαθιά στο στόμα της.Δεν άντεχα άλλο,σηκώνομαι ανεβαίνω από πάνω της και πριν μπω μέσα της πιπίλισα το καταπληκτικό στήθος που έχει και ταυτόχρονα μπήκα,οι φωνές της ήταν τόσες όσες χρειάζεται για να σε εξυψώσουν περισσότερο.Αλλαγή στάσης και στα τέσσερα με το κολαράκι της για θέα να έρχεται το τέλος.Με το τέλος, ξαπλώσαμε στο κρεβάτι και μιλήσαμε για αρκετό διάστημα μέχρι να ντυθεί.Εγγονούλα μου πέρασα υπέροχα μαζί σου και σύντομα θα σου ξανα έρθω...!!!!!

Μετά από μία άκρως επιτυχημένη συνεύρεση στη Φωκαίας,είπα να κλείσω τη βραδιά μου με μια επίσκεψη στο χιλιοτραγουδισμένο αυτό studio...Ήμουν ήδη ενημερωμένος για το ποιες δουλεύουν κ είχα αποφασίσει να πάρω την Ελένη μιας κ όλοι λένε ότι είναι κοπέλλα για GFE,κάτι που μου αρέσει πολύ.

Μπαίνω μέσα κ με υποδέχεται η φοβερά ευγενική υπηρεσία.Εντός ολίγου βγαίνει κ η Ελένη η οποία ήταν η μόνη διαθέσιμη εκείνη τη στιγμή.Δυστυχώς όμως την περίμενε κάποιος πελάτης στο 4,οπότε περίμενα αρκετή ώρα μέχρι να έρθει...Πήρα το πρόγραμμα των 60ευρώ,με 69 δηλ...

Κάποια στιγμή έρχεται λοιπόν,βγάζει τα εσώρουχα κ αρχίζει τα προκαταρκτικά...Φιλάκια στο σώμα κ ενασχόληση με τους όρχεις είχε το μενού...Βάζει την καπότα κ αρχίζει την πίπα ενώ ταυτόχρονα τοποθετείται σε στάση 69...Στην αρχή είχε βάλει καλά το σώμα της ώστε να τη γλείφω,αλλά η χαρά μου κράτησε λγότερο από ένα λεπτό...Μετά άρχισε να χαμηλώνει τον κώλο κ παράλληλα να ανασηκώνει το μουνί,κάτι που μου κατάργησε την πρόσβαση στη συγκεκριμένη περιοχή (πάει το 10ευρω)...Αρκέστηκα λοιπόν να την κοιτάω από τον καθρέφτη όπως μου έπαιρνε πίπα,η οποία δεν είναι κ κάτι το φοβερό...


Χωρίς να έχουν περάσει ούτε 2 λεπτά ανεβαίνει από πάνω μου,με πλάτη προς εμένα...Καλά το πήγαινε αλλά πάλι εντός ούτε διλέπτου αλλάζει στάση..Αρχίζουν να με ζώνουν τα φίδια...Τη γυρνάω σε ιεραποστολικό,όπου είχε μέτρια τοποθέτηση κ μέτρια συμμετοχή...Συνεχίζουμε στα 4,στάση στην οποία ξεκίνησε με πολύ καλό στήσιμο,αλλά κατά τη διάρκεια του αγώνα γύρναγε τη μέση της πλάγια,πράγμα που δεν μου επέτρεπε κ καμία φοβερή διείσδυση..Όλο τη διόρθωνα,κ όλο κ το ξανάκανε...Σταματάμε κ μου τον παίζει μπας κ τελειώσω αλλά τίποτα...Παρεπιπτόντως μου πρότεινε να τελειώσω στο στήθος της...Αλλάξαμε καπότα γιατί η συγκεκριμένη είχε σχεδόν βγει έξω,ξανά πάλι πίπα κ στήσιμο στα 4,γιατί στη συγκεκριμένη στάση τελειώνω πιο εύκολα...Πάλι η ίδια πουστιά με τη μέση...Έχω χοντροξενερώσει πλέον κ μου πετάει κ την κουβέντα που με αποτελείωσε...''Δεν αντέχεις κ πολύ,ε?''.Χωρίς να θεωρώ τον εαυτό μου πορνοστάρ,προσβλήθηκα γιατί τόση ώρα είχαμε δοκιμάσει 5 στάσεις,από τις οποίες σε μόνο μία κουραζόταν αυτή (όταν ανέβηκε από πάνω μου με πλάτη),κ στη συγκεκριμένη παραμείναμε μόνο 2 λεπτά...Σε όλη την υπόλοιπη συνουσία εγώ είχα την πρωτοβουλία κ τράβαγα όλη την κούραση...Ξαναπροσπαθεί με χειρομάλαξη να με κάνει να τελειώσω κ επιτέλους τα καταφέρνει...Εντός διλέπτου με χαιρετάει κ φεύγει...

Είναι η δεύτερη φορά που επισκέπτομαι το εν λόγω studio.Από άποψη χώρου,καθαριότητας,σεβασμού στον πελάτη κ ευγένιας των ατόμων επί της υποδοχής,παίρνει πολύ απλά άριστα 10.

Χθες όμως περίμενα περισσότερα από την κοπέλλα που διάλεξα,όλοι οι προλαλήσαντες έλεγαν για GFE,κάτι που δεν είδα σε κανένα σημείο.Ίσως έχει το ωραιότερο κορμί στο οίκημα,τουλάχιστον από όσες έχω δει (δεν θυμάμαι να μην έχω δει κάποια),αλλά δεν μου φάνηκε καθόλου υπομονετική (αναγκαζόταν να κάνει υπομονή,αυτό μου έδωσε να καταλάβω).Με λίγα λόγια δεν μου άφησε κ τόσο καλές εντυπώσεις...Κρίμα...

Να είστε όλοι καλά κ να περνάτε καλά...

Ο μυχός γνωστός.

Η φρεγάτα στά γνωστά νερά καί ή φωτιά σιγόκαιγε μέσα μου.
Θα τά καταφέρω ???? ?????????
Η ματιά τής κόρης του Σιμούν τήν θέριεψε ........

Το βλέμμα μου έγειρε καί χάϊδεψε τόν κύκνειο λαιμό της, τό στόμα έτοιμο να ψελλίσει........
« - Σε θέλω » ..............

Το δωμάτιο μέ τό καρφωμένο «ένα» έτοιμο νά γενή το λιμάνι πού θα μας έκρυβε καί θα λίκνιζε τήν κουκέτα...........
Μπήκε μέσα καί τό ταξίδι στό όνειρο ξεκίνησε γιά άλλη μιά φορά . Ο καθρέφτης δεν μέ άφηνε να ήρεμήσω .

Όπου καί άν έστρεφα ήταν μπροστά μου , έτοιμη , δική μου.
Ο άγώνας δέν θά'χε νικητή καί τούτη την φορά.

Έπαιζα σέ ένα άκόμη ΧΑΜΈΝΟ παιχνίδι, γιά την τιμή των όπλων .
Σαγήνη καί πόθος, λαγνεία καί πάθος ξεπηδούσαν άκόμη καί άπ'το θρόϊσμα των μαλλιών της στο έβένινο χρώμα που μόνον οί Ιέρειες της χώρας του Νείλου χαρίζουν .

Ο λαιμός της θα έκανε τους κύκνους νά τραπούν σέ άτακτη φυγή, άποκαρδιωμένοι γιά τήν άπώλεια τής μοναδικότητας .
Οι ώμοι της σε άπόλυτη άναλογία με τα μακριά της χέρια που στίς άκρες τους άναπαύονται κρινοδάχτυλα .
Το στήθος έτοιμο νά σκίσει το μετάξι του καλύμματος , ή κοιλιά της βγαλμένη άπό σεμινάριο , οί γοφοί με τα πόδια της , θέλγητρα που εκτόξευαν τίς ορμόνες σε άλλες σφαίρες .

« - Αγόρι μου , τί θέλεις να σου κάνω ???? »
« - Λύτρωσε με » .

Σφράγισε τα χείλη της στά δικά μου , έγκλωβίζοντας τήν άνάσα μου , ένώ χάϊδευε το κορμί μου πού σε κάθε της άγγιγμα έπαιρνε φωτιά . Χανόμουν καί πάλι στην κόκκινη άβυσσο .
Βαθιά μέσα της . Πολύ βαθιά .
Την άγγιζα καί μούδιαζα. Τα νύχια της χάραξαν πορεία στην γλώσσα της που ακολουθούσε πιστά την διαδρομή από το στομάχι μου προς τα κάτω . Με εκλώβισε μέσα στο στόμα της ενώ σφάδαζα από την κάβλα . Με ρούφηξε βαθιά ενώ τα δυό πυρωμένα κάρβουνα με κοιτούσαν .

Ανήμπορος , τιποτένιος . Έχασα πριν παίξω καν .

« - Δικός σου , γυναίκα » .
Δάγκωσε απαλά την βάλανο ... ξανά και ξανά ...
Ανέβηκε πάνω μου, Ιππολύτη , κυρίαρχη , έδινε τον ρυθμό , ενώ εγώ άγγιζα και έλιωνα , γευόμουν και πεινούσα ακόμη , οσφραινόμουν και αναγάλιαζα , άκουγα και φούντωνα , έβλεπα και έσβηνα .

Το λαχταριστό μουνάκι της ήρθε στο στόμα μου γιά να κόψει την άνάσα μου , ένώ με ρούφαγε πάλι , ξανά και ξανά και ξανά ... ώσπου με διέταξε:

« - Γάμα με , άντρα μου. Βαθιά. Θέλω όλη τήν άρπα σου μέσα μου . Στα τέσσερα ».

Υπάκουος . Εκτέλεσα τήν έντολή .
Ένοιωθα πως θα χύσω ακόμη καί άπό τα μάτια μου .
Η Μάγισσα ήθελε να χύσω ένώ με κοίταγε με τις ματάρες της και με τα χείλη της κολλημένα στα δικά μου .
Τα είδωλα στόν καθρέφτη , άποσβολωμένα καί αύτά , μοιάζαν να μας κοιτούν σαν έτοιμα να χαρούν με την χαρά μας .

Έχυσα μέ τό στόμα μου νά σφραγίζει το δικό της, ένώ τά χέρια της περιεργάζονταν τους λωβούς μου.......

« - Πώς σέ λένε ???? »

« - Γυναίκα » !!!!!!!!!!

Υ.Γ. Τό σύστημα είναι ένοχο.. άλλά έγώ
θά βάλω δέκα μέ τόνο σέ όλα !!!!!

Τά σέβη μου στήν Κυρία Έλένη !!!!!!

Αυτή η συνάντηση ήταν λες και έπρεπε να γίνει από καιρό...αλλά λόγω άδειας της αλίκης καθυστέρησε αρκετά...σήμερα όμως δεν έχασα την ευκαιρία...Το γλυκό κορίτσι, είναι ένα πλάσμα αγγελικό, με γήινες αναλογίες, πανέξυπνη φατσούλα και μια φωνή υπέροχη, βαθιά,αισθησιακή...και τα ξανθά μαλλιά της να πέφτουν στους ώμους της και να τονίζουν ακόμα περισσότερο αυτό το υπέροχο σύνολο...Στο δωμάτιο στην ουσία είσαι με την κοπέλα σου, η οποία όμως ξέρει τι θέλει από σένα και τι εσύ από κείνη...είναι δραστήρια, δέχεται και λαμβάνει με ευχαρίστηση κάθε είδους περιποίηση και δε σταματάει να χορεύει....βρήκα το ταίρι μου όλα κυλήσανε αργά, αισθησιακά, με πολύ πάθος αλλά και με στιγμές ειλικρίνειας που σπάει κόκαλα... η πείνα όμως μας θέρισε κάποια στιγμή και εκεί είναι που τα είδα όλα...κατέβηκε κάτω, έφερε κριτσίνια και κουλουράκια και δεν αφήσαμε τίποτα να πάει χαμένο....το δέρμα της απαλό, λείο, με ένα πολύ διακριτικό άρωμα γιασεμιού που σου διεγείρει τις αισθήσεις. Ήταν πολύ όμορφα με το αλικάκι, διαφορετικά από τις άλλες φορές, ένιωσα ήρεμος, χαλαρός...σίγουρα θα επαναλάβω την επίσκεψη!!

O καιρός ήταν θαυμάσιος και ό Άντιπλοίαρχος άποφάσισε να κατευθύνει τήν Φρεγάτα στα ήπήνεμα καί φιλόξενα νερά του γνωστού λιμανιού .
Ο μυχός του ροζ δρόμου έγραφε 104 καί ή πυξίδα σαν μόνιμα κολλημένη , χάραζε γλυκές γραμμές στους όρίζοντες του πάθους .
Η άπόφαση δύσκολη .
Ποιά θα ρουφήξει τα πάθος και την άλμύρα του Οδυσσεβάχ ????

Ο έμπειρος δεύτερος με έλυσε άπό το κατάρτι και μου έδειξε το δρόμο γιά το χώρο που θα λυτρωνόμουν.

Οι Σειρήνες δεν άργησαν να με χτυπήσουν δευτερόπριμα .

Μιά ξανθιά αίθέρια ύπαρξη και μιά μελαγχροινή καλλονή .
Αγγελικής μορφής , όνομα και μορφή ,η μία , Κέλλυ με φωτιά στα σκέλη , η άλλη .

Αφέθηκα στα χέρια τους , όσο τα δικά μου μάτια προσπαθούσαν με βία και πανικό να αποτυπώσουν τις στιγμές και να τις στείλουν στην αιωνιότητα , σε όσα , ελάχιστα πιά , κύτταρα μπορούσαν να δουλέψουν .
Οι σφυγμοί στο Κόκκινο , οι ανάσες βαριές , οι φωνές ελάχιστες , η μπουνάτσα χανόταν , η καταιγίδα μάνιαζε καρδιές , κορμιά και άλικα σεντόνια που φάνταζαν παθιασμένες θάλασσες χάνονταν από τον ορίζοντα και τα αντικαθιστούσαν ροζ κλειτορίδες και γλυκές γειτονικές σπηλιές που θα ρούφαγαν , σαν γνωστές από χρόνια , όργανα και οργασμούς .

Έσταζαν μέλι και μπαρούτι πάνω στα χείλη μου , σταγόνες-δάκρυα από μάτια που δεν έβλεπαν, από χείλη που δεν γεύονταν, από αυτιά που δεν άκουγαν, μα όλα χαίρονταν . Ανεβαίνοντας πάνω μου η Άντζελα και ρουφόντας με ως τα βάθη του είναι μου , με άφησε να βάλω την γλώσσα μου στο μουνί της Κέλλυς ...
Κάτι πήγα να ψελλίσω ...

« -Όταν τρώμε δεν μιλάμε» , διέταξε .

Υπάκουσα , άδύναμος να ζητήσω το παραμικρό... η Άντζελα μου ρούφαγε τα πάντα ... έγώ ανάσκελα ... η Κέλλυ ακόμη πάνω μου ... Αλλαγή πλεύσης ...
« -Σάλιωσε καλά το δάχτυλο σου , Καπετάνιε ... το θέλω στο κωλαράκι μου ... ΤΩΡΑ »

Μετά το δάχτυλο σειρά είχε κάτι σαφώς μεγαλύτερο και εμφανέστατα ηδονικότερο .

Έλιωνα ....................

Χανόταν στον κώλο της Κέλλυς όταν οι μυρωδιές του μουνιού της Άντζελας γέμιζαν τα πνευμόνια μου . Δεν ξέρω αν ήθελα να ζήσω γιά κάποιον άλλο λόγο , πάρεξ της έπανάληψης .
Η καρδιά μου έσπαγε , η πυξίδα κόλλαγε , έδειχνε μόνο τα στήθη , λόφους ήδονικούς που εγκλώβιζαν εναλλάξ το είναι μου ...χανόμουν ... το πέλαγο μάνιαζε ... Μαινάδες και γω προσκυνητής ... Ηδονές πρωτόγνωρες ...Δεν υπήρχαν άλλοι σ'ολάκερο το Σύμπαν ... μοιάζαμε Πρωτόπλαστοι , βλέμματα προσηλωμένα στο σπέρμα που θα κάλυπτε ό,τι μπορούσε , όσο μπορούσε , αν μπορούσε .

Αποφάσισα να το παρατείνω !

Πως ????

Άδραξα τα στήθη της Άντζελας μπαίνοντας μέσα της ενώ φιλούσα με πάθος την κλειτορίδα της Κέλλυς .

Με προσγείωσε... « - Αγόρι μου , θα χύσω » ...Κάτι κατάφερα .

Πήρα θάρρος . Μέτραγα τα τινάγματα της ... Ένα , δύο ... στο τρίτο ξάπλωσε με γλυκό βλέμμα ... το βλέμμα του γυναικείου όργασμού που στάζει κουράγιο με γλυκό τριαντάφυλλο στήν άποκαμωμένη καρδιά μου ...

Θα έχυνα και γω ... μέσα στο μυρωδάτο μουνί της Άντζελας ... ή μήπως στο στόμα της Κέλλυς ????

« -Τραβήξου μικρή μου . Αρκετά χάρηκες . Θα χύσει τήν μουνάρα μου » .

Εγώ μικρός καί άνήμπορος να προβάλλω έστω καί τήν παραμικρή άντίσταση , άφησα σπέρμα καί καρδιά να άκολουθήσουν τον δρόμο τους .
Χύθηκαν καί τα δύο ... Αιώνια δούλος τους !

Με άφησαν άποκαμωμένο στα κόκκινα σεντόνια ...........

Ζω γιά τήν στιγμή πού θα το ξανακάνω .

ΚΑΊ ΠΑΛΙ...... θά πώ ότι τό σύστημα είναι φτωχό άπό βαθμολογία.......

Βαθμολογία amjik....... Tά πάντα 10 μέ τόνο !!!!!!

Άμοιβή ???

Λυπάμαι είναι secret !!

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (31/08/2011 – 10/09/2011)
Στις 31/08/2011 το απόγευμα, κατέβηκα στο ΠΑΠΕΙ για να δω έναν τραγουδιστή φίλο μου. Με τον τραγουδιστή κάθισα από τις 18:45 μέχρι τις 21:00. Κατόπιν, ανηφόρισα την οδό Σωτηρίου Διός, για να βρω ένα απομονωμένο μέρος, ώστε να τηλεφωνήσω στην κυρία Νίκη. Αισθανόμουν έντονα την ανάγκη να ακούσω τη φωνούλα της. Στις 21:11 την πήρα τηλέφωνο. Η συνομιλία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλησπέρα. Ο Δημήτρης είμαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Α εσύ είσαι (αυτό το είπε με υποτιμητικό τόνο);
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι. Γιατί περίμενες τηλέφωνο από κανέναν άλλο;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Από πολύ κόσμο.
ΤΑΚΜΑΝ: Από πολύ κόσμο; Δηλαδή αυτή τη στιγμή προσπαθούν να σε πάρουν τηλέφωνο καμιά δεκαριά άτομα ταυτόχρονα και εγώ ήμουν αυτός, που κατάφερε και έπιασε γραμμή;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι, ναι. Εσύ πού είσαι τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Στον Πειραιά. Έτσι σε πήρα. Ήθελα να σε ακούσω λίγο. Σε αγαπάω και θέλω να τα λέμε πού και πού.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Πάντως πολύ χάρηκα το Σάββατο, που κατάφερα να σε δω έστω και για 10 λεπτά κάτω από τόσο αντίξοες συνθήκες. Πραγματικά συγνώμη, που κάθισα τόσο λίγο. Ελπίζω να το χάρηκες και εσύ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα ξαναϊδωθούμε πάλι. Άντε γεια.
ΤΑΚΜΑΝ: Α δεν το κόβω πριν από τις 7 Σεπτεμβρίου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (το έκλεισε).

Μετά από αυτή την τηλεφωνική συνομιλία, αισθάνθηκα απίστευτη στενοχώρια. Η συμπεριφορά της μου έδειξε ότι είμαι το τελευταίο άτομο, που θέλει να δει και να ακούσει. Έτσι λοιπόν, το βράδυ της 31ης Αυγούστου έπεσα στο κρεβάτι δακρυσμένος και απογοητευμένος.
Στις 01/09/2011 (ώρα 10:57 πμ) βγήκα από το σπίτι μου για να βγάλω μηνιαία κάρτα για το Σεπτέμβρη. Βγαίνοντας από την πολυκατοικία, είδα λίγα μέτρα πιο πέρα την κυρία Νίκη να κατηφορίζει. Για 100 – 200 μέτρα την ακολούθησα χωρίς να με πάρει χαμπάρι (δεν ήθελα να της μιλήσω και να με δει η μαμά μου από τη βεράντα). Όταν πήγα σε απόσταση ασφαλείας από το σπίτι, της μίλησα. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι κάνεις Δημητράκη μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Στενοχωρήθηκα έτσι, όπως μου μίλησες χθες στο τηλέφωνο. Αισθάνθηκα ότι είμαι το τελευταίο άτομο, που θες να δεις και να ακούσεις. Εγώ δεν αισθάνομαι έτσι για σένα. Σε αγαπάω και θέλω να βρισκόμαστε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εγώ ποτέ δεν σκέφτηκα τέτοια πράγματα. Εσύ τα βάνεις με το μυαλό σου. Απλά χθες την ώρα, που με πήρες, μου χτυπούσαν τα κουδούνια και δεν μπορούσα να σου μιλήσω.
ΤΑΚΜΑΝ: Κατάλαβα. Σε παρακαλώ συγχώρεσε με για αυτό, που είπα. Θέλω όμως, αν κάποια φορά σε πάρω τηλέφωνο και δεν μπορείς να μιλήσεις, να μου το πεις κατευθείαν.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει Δημήτρη μου. Τώρα πάω στα ΚΑΠΗ. Έλα να σε κεράσω καφέ. Εγώ εκεί μέσα είμαι αρχηγός.
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν μπορώ να έρθω. Τώρα θα πάω να βγάλω μηνιαία κάρτα και μετά θα επισκεφτώ έναν γιατρό, φίλο του πατέρα μου, για να συνεννοηθεί με τα Αγγλικά πανεπιστήμια. Αυτός είναι Άραβας και παίζει στα δάχτυλα τα Αγγλικά. Αν πάω να συνεννοηθώ εγώ, θα τα θαλασσώσω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα που σου λέω. Τη μάνα σου φοβάσαι; Γιατί τι θα σου πει;
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ συγχώρεσε με, αλλά δεν μπορώ. Θα σε συνοδεύσω μέχρι το ΚΑΠΗ για να δω, πού βρίσκεται.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Στα ΚΑΠΗ έρχεται και η Τασούλα. Την ξέρεις την Τασούλα; Αυτή, που μένει δίπλα σου.
ΤΑΚΜΑΝ: Την ξέρω, αλλά θα προτιμούσα να μην την ξέρω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τότε καλύτερα να μην έρθεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Μην ανησυχείς. Την άλλη εβδομάδα θα βρω κάποια μέρα και θα έρθω να καθίσουμε σπίτι σου με την ησυχία μας. Αισθάνομαι πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη να τα πούμε. Τον Αύγουστο πέρασα αρκετές δυσκολίες. Σου εύχομαι καλό μήνα, καλό φθινόπωρο και να είσαι ευτυχισμένη. Τις στενοχώριες, που πέρασα τον Αύγουστο, δεν θέλω να τις περάσεις ποτέ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ευχαριστώ πολύ Δημητράκη μου. Σου εύχομαι και σε εσένα ότι καλύτερο και να μη στενοχωριέσαι.
ΤΑΚΜΑΝ: Όταν θα έρθω, θα φέρω και το Laptop για να σου δείξω κάτι βιντεάκια, που τραγουδάω (τα έχω βγάλει με τον Γύπα). Έχουν πολύ πλάκα. Στις 10 Ιουνίου τραγούδησα στην Ακρόπολη και όλοι οι ξένοι τουρίστες με κοιτούσαν περίεργα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Χαίρομαι να περνάς καλά. Λοιπόν εδώ είναι τα ΚΑΠΗ. Δίπλα στο κτίριο της αστυνομίας.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα ξαναπούμε. Αν έχω νέο από Αγγλία, θα σε πάρω αμέσως τηλέφωνο.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Στο καλό. Θα τα πούμε.

Μετά από αυτή την τυχαία συνάντηση με την κυρία Νίκη, αισθάνθηκα αγαλλίαση στην ψυχούλα μου, γιατί κατάλαβα ότι αυτή η γυναίκα με αγαπάει και ότι δεν σκέφτεται ποτέ κακά πράγματα. Το βράδυ της 1ης Σεπτεμβρίου έκανα μια δακρύβρεχτη προσευχή για την κυρία Νίκη, γιατί αισθάνθηκα άσχημα, που σκέφτηκα έτσι για εκείνη.
Στις 02/09/2011 (ώρα 13:08) ενημερώθηκα ότι έγινα δεκτός (υπό όρους) για διδακτορικό στο πανεπιστήμιο του Southampton (αντικείμενο: Κοινωνική στατιστική και δημογραφία). Το απόγευμα της ίδιας μέρας βγήκα στα Costa Café στου Ζωγράφου με τη Δανάη και τον Κωστή για να το γιορτάσουμε. Στις 20:20 πήρα το λεωφορείο 608 (ΑΝΩ ΓΑΛΑΤΣΙ – ΑΚΑΔΗΜΙΑ – ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΖΩΓΡΑΦΟΥ) για να επιστρέψω. Στις 20:42 κατέβηκα στη στάση «Πανεπιστήμιο» και στις 20:52 κοντοστάθηκα έξω από το ναό της Ζωοδόχου Πηγής για να πάρω τηλέφωνο την κυρία Νίκη για να την ενημερώσω για το ευχάριστο γεγονός. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Σε πήρα, γιατί έχω ένα πολύ ευχάριστο νέο.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μπράβο Δημητράκη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ πολύ, μπορώ να σου μιλήσω;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ακούω Δημητράκη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινα δεκτός για διδακτορικό στο πανεπιστήμιο του Southampton. Την Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου περιμένω απάντηση από το πανεπιστήμιο του Lancaster. Δεν ξέρω, πού θα πάω ακόμα. Το σίγουρο είναι ότι εγκαταλείπω την Ελλάδα και φεύγω μετανάστης.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι με αυτά, που ακούω. Συγχαρητήρια και σου εύχομαι καλή σταδιοδρομία.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε ευχαριστώ πολύ. Η σημερινή μέρα για μένα είναι σαν να πέτυχα στις πανελλήνιες.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τώρα πού είσαι;
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι κοντά στο Rex και επιστρέφω σπίτι. Θα φέρει ο πατέρας μου γλυκά για να το γιορτάσουμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα βγείτε έξω;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι. Σπίτι θα το γιορτάσουμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα φέρεις και τους φίλους σου;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι. Θα το γιορτάσουμε οικογενειακά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ωραία.
ΤΑΚΜΑΝ: Κάποια μέρα την άλλη εβδομάδα θα έρθω σπίτι σου, να το γιορτάσουμε και παρέα. Υπολογίζω Αθήνα να είμαι μέχρι τις 26 Σεπτεμβρίου, οπότε έχω όλο το χρόνο να σε δω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα όποτε θες, αρκεί να είμαι και εγώ σπίτι, γιατί πάω και στη λέσχη.
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά πάντως σε ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου για όλα (για την παρέα σου, για την αγάπη σου, για τη συμπαράστασή σου, για τη φιλοξενία σου).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα βρε Δημήτρη, τίποτα δεν έκανα.
ΤΑΚΜΑΝ: Κάνεις λάθος. Η συμβολή σου όλο τον προηγούμενο μήνα ήταν για μένα πολύ σημαντική. Η Παναγία να σε έχει καλά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ευχαριστώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Οπότε θα τα πούμε. Θα σε ξαναπάρω την άλλη εβδομάδα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα τα πούμε. Έλα γεια.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.

Στις 04/09/2011 το βράδυ η μαμά μου κανόνισε ραντεβού με τις φίλες της στο κέντρο στις 06/09/2011 (ώρα 12:00 μμ). Το γεγονός αυτό μου δημιούργησε χαρά, γιατί έτσι είχα και άλλη ευκαιρία να απολαύσω την συντροφίτσα και τα χαδάκια της κυρίας Νίκης.
Στις 05/09/2011 από τις 20:30 και μετά είχα φοβερή ταχυπαλμία, γιατί είχα την αγωνία, αν θα κατάφερνα να δω την κυρία Νίκη μέσα στο επίμαχο διάστημα. Το βράδυ της ίδιας μέρας προσευχήθηκα κλαίγοντας στην Παναγίτσα για το θέμα αυτό. Αισθανόμουν πολύ μεγάλη ανάγκη να τη δω.
Στις 06/09/2011 (ώρα 11:30 πμ) έφυγε η μαμά μου από το σπίτι, για να βγει με τις φίλες της. Στις 11:32 πμ με έπιασε κόψιμο από τη συναισθηματική ένταση. Στις 11:40 πμ βγήκα από την τουαλέτα. Κατόπιν, ντύθηκα και κατευθύνθηκα προς το μαγαζί της 2-Hut. Στις 11:54 πμ κοντοστάθηκα έξω από το μαγαζί. Προς απογοήτευσή μου, αντίκρισα έναν αράπη να κάθεται δίπλα στη 2-Hut και να μιλάνε. Κατόπιν, πήγα με τα πόδια μια βόλτα στην Αγίας Ζώνης. Για συμπαράσταση πήρα τηλέφωνο τη Δανάη και τον Βρασίδα. Στις 12:20 μμ επέστρεψα «στον τόπο του εγκλήματος». Δυστυχώς η κατάσταση επιδεινώθηκε. Η 2-Hut ήταν παρέα με τη Σούλα και άλλες δυο φίλες της. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να τα παρατήσω με τη 2-Hut και να επιστρέψω σπίτι.
Στις 12:25 μμ επέστρεψα σπίτι και αμέσως τηλεφώνησα στην κυρία Νίκη. Φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο, η κυρία Νίκη ήταν εκτός σπιτιού. Την ξαναπήρα στις 13:45, στις 14:00 και στις 14:08, αλλά «τζίφος». Στις 14:09 άκουσα κάτι κλειδιά από τον κάτω όροφο και υπέθεσα ότι η κυρία Νίκη επέστρεψε από τα ΚΑΠΗ. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να της τηλεφωνήσω. Στις 14:10 έκανα λαχανιασμένος τον σταυρό μου, μέτρησα από το 60 μέχρι το 1 και την πήρα τηλέφωνο. Η τηλεφωνική συνομιλία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Μπορώ να έρθω κάτω να τα πούμε;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ Δημητράκη μου. Μόλις τώρα μπήκα σπίτι και θα ξαναβγώ αμέσως, γιατί συνέβη κάτι έκτακτο.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ πολύ. Έστω και για 10 λεπτά να σε δω. Σε λίγο θα φύγω μετανάστης. Σε αγαπάω και αισθάνομαι την ανάγκη να σε δω. Σήμερα, που η μαμά μου βγήκε με τις φίλες της, μπορώ έρθω. Είναι περιορισμένες οι ευκαιρίες.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ τώρα.
ΤΑΚΜΑΝ: Τι ώρα θα γυρίσεις;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Νομίζω μέχρι τις 15:00 θα έχω έρθει.
ΤΑΚΜΑΝ: Να έρθω κατά τις 15:00 δηλαδή;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα κατά τις 15:00.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Θα τα πούμε τότε. Συγχώρεσε με, αν σε έφερα σε δύσκολη θέση.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Κανένα πρόβλημα Δημητράκη μου, θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε.

Έτσι λοιπόν, έβαλα το εγερτήριο του κινητού στις 15:05. Είναι γεγονός ότι από τις 14:10 μέχρι τις 15:00 είχα ξαπλώσει ανάσκελα στον καναπέ και έκλαιγα. Σκεφτόμουν ότι, αν η κυρία Νίκη επέστρεφε 15:30 αντί για 15:00, θα έχανα για δεύτερη φορά την ευκαιρία να απολαύσω τη στοργή της.
Στις 15:05 φόρεσα τις παντόφλες μου, πήρα τα κλειδιά μου, κατέβηκα και της χτύπησα κατευθείαν την πόρτα. Η κυρία Νίκη, επειδή με περίμενε, μου άνοιξε κατευθείαν (χωρίς να ρωτήσει, ποιος είναι). Αυτή τη φορά, καθίσαμε ο ένας απέναντι από τον άλλον στο δεύτερο σαλόνι της, γιατί η κρεβατοκάμαρά της είχε ζέστη. Με κέρασε παγωτό χωνάκι και χυμό βατόμουρο. Συζητήσαμε για το εγκεφαλικό του αδερφού της (τον επισκέφτηκε το πρωί στη Νίκαια), για τα νέα μου σε σχέση με την Αγγλία και για την κατάθλιψη, που αισθανόμουν. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι και η κυρία Νίκη δεν αισθανόταν πολύ καλά ψυχολογικά τις τελευταίες μέρες. Η επίσκεψη διήρκησε μέχρι τις 15:37 (εκείνη την ώρα με πήρε τηλέφωνο η μαμά μου και μου είπε ότι ήταν στο ταξί). Πριν φύγω από το διαμέρισμά της, την αγκάλιασα και τη φίλησα σταυρωτά.
Το βράδυ της ίδιας μέρας ευχαρίστησα την Παναγίτσα, που κατάφερα και είδα την κυρία Νίκη, κλαίγοντας από την συγκίνηση. Επιπλέον, παρακάλεσα την Παναγίτσα να γίνει καλά ο αδερφός της, γιατί την κυρία Νίκη την αγαπάω με όλη μου την καρδούλα και δεν θέλω να στενοχωριέται (ανεξάρτητα, που εγώ υποφέρω).
Στις 07/09/2011 εξαιτίας της ασυνέπειας του πανεπιστημίου του Lancaster (μου είχε υποσχεθεί από τις 18 Αυγούστου ότι θα απαντούσε και ακόμα τίποτα), αποφάσισα τελικά να σπουδάσω στο Southampton. Για αυτό το λόγω, συνεννοήθηκα με το Southampton Language College (με e-mail) για να κάνω μαθήματα για το IELTS. Κατόπιν online test, συνεννοηθήκαμε να κάνω μαθήματα από τις 26 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 2 Δεκεμβρίου και στις 10 Δεκεμβρίου να δώσω εξετάσεις.
Στις 08/09/2011 το μεσημέρι έκλεισα ένα εισιτήριο με επιστροφή για London Gatwick για μένα (18-09-2011, 15:05, ATH-LGW, EASY JET, 12-12-2011, 09:00, LGW-ATH, EASY JET) και δυο εισιτήρια με επιστροφή για τους γονείς μου (18-09-2011, 15:05, ATH-LGW, EASY JET, 24-09-2011, 15:35, LGW-ATH, EASY JET). Το απόγευμα της ίδιας μέρας, πήγα στο σπίτι του Πινόκιο στην Καλογρέζα για επίσκεψη. Κάθισα με τον Πινόκιο από τις 19:00 μέχρι τις 21:25. Στις 21:42 κατηφορίζοντας με τα πόδια προς τα Πευκάκια, κοντοστάθηκα έξω από μια εκκλησία. Αφού έκανα τον σταυρό μου να μην ξυπνήσω την κυρία Νίκη, την πήρα τηλέφωνο. Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Πραγματικά συγχώρεσε με, αν σε ξύπνησα, αλλά έχω ένα σημαντικό νέο.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν κοιμάμαι Δημητράκη μου, απλά είμαι ξαπλωμένη.
ΤΑΚΜΑΝ: Έβγαλα εισιτήριο. Θα φύγω για Λονδίνο την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου στις 15:05 με την Easy Jet και θα επιστρέψω την Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου. Θα κάνω 10 εβδομάδες μαθήματα στο Southampton Language College και στις 10 Δεκεμβρίου θα δώσω εξετάσεις.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ευχαριστώ πολύ, που με πήρες και μου το είπες. Θα έρθουν και οι γονείς σου μαζί;
ΤΑΚΜΑΝ: Θα έρθουν για να με εγκαταστήσουν, αλλά το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου θα επιστρέψουν Αθήνα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλή σταδιοδρομία σου εύχομαι. Αν μπορείς, πέρνα να σε ξαναδώ, πριν φύγεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Τη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου έχω μεγάλη πιθανότητα να σε ξαναδώ, γιατί οι γονείς μου μάλλον θα πάνε στην Εύβοια. Πραγματικά θέλω και εγώ πάρα πολύ να σε δω, γιατί σε αγαπάω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ σε αγαπάω Δημητράκη μου. Εγγονάκι μου σε έχω.
ΤΑΚΜΑΝ: Ήθελα να σου πω ότι την Τρίτη το βράδυ προσευχήθηκα για τον αδελφό σου. Πραγματικά εύχομαι ολόψυχα να γίνει καλά. Να κάνεις και εσύ την προσευχή σου και να μην χάνεις την αισιοδοξία σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ευχαριστώ πολύ.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ συγχώρεσε με, αν κάποιες φορές είμαι πολύ δοτικός. Από αγάπη τα κάνω όλα. Εγώ σου συμπεριφέρομαι ακριβώς, όπως αισθάνομαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μη στενοχωριέσαι Δημητράκη μου. Πού είσαι τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλογρέζα. Επιστρέφω από βόλτα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ωραία.
ΤΑΚΜΑΝ: Οπότε θα τα πούμε. Θα σε πάρω τη Δευτέρα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έγινε. Τα λέμε.

Στις 09/09/2011 το πρωί κανόνισα με τον Πινόκιο, να πάμε παρέα το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου το απόγευμα μια εορταστική στουντιότσαρκα (αισθανόμουν την ανάγκη να εκτονωθώ, γιατί στην Αγγλία δεν θα είχα τέτοιες ευκαιρίες).

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 10/09/2011 (ώρα 17:30) ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα, την μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Στις 18:00 βρέθηκα με τον Πινόκιο στο σταθμό «ΑΤΤΙΚΗ» στο ρεύμα προς Πειραιά, για να πάμε στουντιότσαρκα στα ιδρύματα της περιοχής.
Στις 18:14 χτυπήσαμε το κουδούνι στο στούντιο της οδού Αριστομένους 72. Η τσατσά ήταν αρκετά νέα για τα γούστα μου, φορούσε παντελόνι και ήταν γυμνή από κοσμήματα (έλεος). Η εργαζόμενη κοπέλα τα ίδια σκατά (δεν φορούσε ούτε ένα τρικ-τρικ και ήταν πολύ μωρό στην ηλικία). Στον Πινόκιο άρεσε η κοπέλα και πήρε μαζί της το ελεύθερο στοματικό (τα 50 από τα 70 ευρώ, τα κέρασα εγώ). Όση ώρα έκανε σεξ ο Πινόκιο, εγώ καθόμουν στο σαλόνι, σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και αναστέναζα. Στις 18:50 εξήλθα μαζί με τον Πινόκιο από το κτίριο (ο Πινόκιο πέρασε τέλεια).
Από τις 19:00 μέχρι τις 20:00, κάθισα σε ένα εστιατόριο της περιοχής με τον Πινόκιο. Ενώ γευματίζαμε, του εξυμνούσα την αγάπη μου για την κυρία Νίκη και του εξιστορούσα (διανθίζοντας την αφήγηση με multiple choice test) πρόσφατες στουντιοεμπειρίες. Κατόπιν, πήγαμε για ποδαρόδρομο μέχρι την εκκλησία της Αγίας Σοφίας.
Στις 20:17 ο Πινόκιο πήρε τον ΗΣΑΠ για Ηράκλειο και εγώ συνέχισα την στουντιότσαρκα μόνος μου. Στις 20:30 χτύπησα το κουδούνι στο στούντιο της οδού Πιπίνου 118. Εδώ το θέαμα ήταν εντελώς αδιάφορο (και από πλευράς υπηρεσίας και από πλευράς πουτάνας).
Επόμενος σταθμός: Αχαρνών 106. Ο λόγος επίσκεψης ήταν το καλό παρελθόν του εν λόγω οικήματος. Αυτή τη φορά όμως, η κατάσταση ήταν απογοητευτική. Ούτε η υπηρεσία ούτε η εργαζόμενη κοπέλα φορούσαν τρικ-τρικ. Έτσι λοιπόν, σαν νοήμων άνθρωπος, έστριψα αλά Γαλλικά.
Επόμενος σταθμός: Φυλής 104. Εδώ η υπηρεσία φορούσε ένα χρυσό ριγκάκι και παντελόνι. Η μια από τις τρεις εργαζόμενες κοπέλες (η Ελένη από την Αίγυπτο) φορούσε επίσης ένα χρυσό ριγκάκι. Αν και δεν με ξετρέλανε το θέαμα (έχω δει και ωραιότερες υπηρεσίες και πολύ ωραιότερες πουτάνες), αποφάσισα να σκάσω το 50ρικο στην υπηρεσία και να τιμήσω την Ελένη.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Έτσι λοιπόν, έσκασα το 50ρικο στην υπηρεσία. Αν και το ριγκάκι της ήταν σχετικά πολυκαυλωτικό, δεν της έκανα τριψ, γιατί εκείνη τη στιγμή σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και ήμουν συγκινησιακά φορτισμένος. Κατόπιν, η υπηρεσία έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Μετά από αυτό, γδύθηκα, έβγαλα από την μπουρδελότσαντα του Γύπα τα εννιάμερα και περίμενα την Ελένη ξαπλωμένος ανάσκελα.
Η Ελένη είναι μελαχρινή, από την Αίγυπτο, αρκετά λεπτή (χωρίς πιασίματα) και φοράει ένα πολυκαυλωτικό χρυσό ριγκάκι. Για να είμαι ειλικρινής ηλικία δεν ρώτησα, αλλά την κόβω γύρω στα 25. Η αναμονή διήρκησε γύρω στα 10 λεπτά. Μόλις ήρθε, χαιρετηθήκαμε και η σεξουαλική πράξη εκτυλίχτηκε στις ακόλουθες φάσεις:
1η φάση: «Τα κλασικά». Της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2η φάση: Κλασσική πίπα (εκτιμώμενη διάρκεια: 3 λεπτά). Στη φάση αυτή, εγώ καθόμουν ανάσκελα και η Ελένη μου έπαιρνε την κλασσική πίπα (με καπότα). Εννοείται φυσικά ότι το χέρι, που ήταν ελεύθερο (δηλαδή το χέρι, που δεν κρατούσε το πέος), το κρατούσα με μανία.
3η φάση: Το σεξ του πασά (εκτιμώμενη διάρκεια: 4 λεπτά). Στη φάση αυτή, εγώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και η Ελένη καθόταν καβάλα από πάνω μου. Για να μεγιστοποιήσω την απόδοσή μου κατά τη διάρκεια του σεξ, της κρατούσα και τα δυο τα χεράκια. Η στιγμιαία φαντασίωση, ήταν ότι ήμουν Ιρακινός και ότι κάπνιζα τη διεθνή πίπα με την κυρία Νίκη, βοηθώντας την να αποβιβαστεί από το τρόλεϊ 21. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, ξεστόμιζα εκφράσεις, όπως «Dalaman», «Iraq», «Pakistan», «Ahmadabad», «Katmandu», «Lahore», «Dhaka», «Bangladesh», «Nigeria», «Lagos», «Antis Ababa», «Shanghai». Η απάντηση, που έλαβα, ήταν «Αίγυπτος». Κάποια στιγμή, ήρθε ένας πελάτης και ζητούσε την Ελένη. Το γεγονός αυτό αυτομάτως με ξενέρωσε. Για αυτό το λόγω, πρότεινα στην Ελένη την σίγουρη λύση: την μπρούμυτη εκσπερμάτωση.
4η φάση: Μπρούμυτη εκσπερμάτωση (εκτιμώμενη διάρκεια: 30 sec). Μετά την άφιξη του απαιτητικού πελάτη (ρωτούσε την τσατσά, σε πόση ώρα θα τελειώσει), συμφώνησα με την Ελένη να τρίψω το πέος μου στο σεντόνι και να μου κρατάει τα χεράκια. Έτσι λοιπόν, εφαρμόζοντας την «ταχεία» αυτή μέθοδο, το αποτέλεσμα (εκσπερμάτωση) επήλθε σε χρόνο dt.
Μετά την ολοκλήρωση, πέταξα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό στον σκουπιδοτενεκέ και έπλυνα τα χέρια μου στο νιπτήρα. Τέλος, χαιρετήθηκα με την Ελένη. Αφού η Ελένη έκλεισε την πόρτα του δωματίου, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου, χαιρέτησα την τσατσά (τυπικά) και εξήλθα από το κτίριο.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

Εμφάνιση κοπέλας: 8.0.
OK φορούσε ένα πολυκαυλωτικό χρυσό ριγκάκι, αλλά τίποτα παραπάνω. Νέα στην ηλικία, χωρίς πιασίματα, μην τα θέλουμε όλα δικά μας.

Συμμετοχή / διάθεση / υπηρεσίες κοπέλας: 8.0.
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο παράπονο. Το γεγονός όμως, ότι πήγα σε ώρα και σε μέρα αιχμής, δεν μου επέτρεψε να το ευχαριστηθώ όσο ήθελα.

Χώρος / καθαριότητα χώρου: 10.0.
Όλα στην εντέλεια. Και μπάνιο έχει και νιπτήρα έχει. Μπράβο.

Συμπεριφορά τσατσάς / τσάτσου: 8.0.
OK η τσατσά ήταν ευγενική. Στο τέλος μου πρόσφερε και ένα ποτήρι νερό. Αλλά ποια τσατσά μπορεί να συγκριθεί στην εμφάνιση και στη συμπεριφορά με την κυρία Σταυρούλα; Για πείτε μου, ποια;

Πρόσβαση / Parking: 10.0.
Δεν απέχει και πολύ από τη στάση «Βικτόρια» του ΗΣΑΠ. Εξάλλου λίγο περπάτημα και λίγη γυμναστική δεν κάνουν ποτέ κακό.

Σχέση απόδοσης / τιμής: 8.0.
Νομίζω ότι αυτό προκύπτει από το σύνολο της κριτικής.

Γεια σας. Παρακαλώ αν κάποιοι επιθυμούν να αντλήσουν πληροφορίες από την κριτική που ακολουθεί είναι μάταιος κόπος, ας απομακρυνθούν ησύχως, δεν υπάρχει λόγος να ταλαιπώρησθε.

Λοιπόν, είναι βράδυ του Σαββάτου 24 του Σεπτέμβρη… Νιώθω ένα ψυχολογικό κενό να με κατακλύζει, πρέπει να το παλέψω, πως; Ναι, μου έρχεται η ιδέα, ξέρω πως, θα διευρύνω τους πολιτιστικούς ορίζοντες μου μαθαίνοντας εξωτικούς χορούς. Αναζητώ μέσω internet σχολές που να ασχολούνται με το αντικείμενο και τη προσοχή μου την αποσπά το studio Oriental, παίρνω τηλέφωνο- είναι Σάββατο βράδυ- και είμαι τυχερός, είναι ανοιχτά.
Καβαλάω το σιδερένιο μου άτι και σαν τον άνεμο πάω πάω μέχρι που τσούπ είμαι απέξω. Βρίσκω πόρτα κλειστή- περίεργο μα χτυπάω το κουδούνι και μου ανοίγουν. Μπαίνω μέσα, ωραίος χώρος, μου θυμίζει ανατολή που όμως ποτέ δεν έχω δει. Επί της υποδοχής των μαθητών μια ευγενέστατη κυρία, θαρρώ πως την έλεγαν κ. Νικολέτα, με ρωτά αν έχω ξαναέρθει στο χώρο, απαντώ πως τα ξέρω όλα όσα γίνονται εκεί, άλλωστε τι άλλο εκτός από παράδοση μαθημάτων χορού μπορεί να γίνονται σε ένα χώρο με τέτοια ονομασία; Με ξαναρωτά αν ξέρω τις κοπέλες- υποθέτω τις καθηγήτριες εννοεί- απαντώ όχι, πρέπει να τις δω; μου λέει ναι και περίμενε! Εμφανίζεται μια κοπελιά, όμορφη αλλά το περίεργο που είδα ήταν πως ήταν πολύ ελαφρά ντυμένη, τέλος πάντων… Εμφανίζεται μια δεύτερη κοπελιά, πολύ όμορφη με τον ίδιο περίεργο τρόπο ντυμένη, μήπως ντύνονται έτσι για να είναι πιο παραστατικές οι χορευτικές κινήσεις; Δεν ξέρω. Μαρίνα το όνομα της… αλλά κοιτώντας μου ξύπναγε μια άλλη διάθεση- όχι χορού. Φεύγει και έρχεται η τρίτη… εκεί γούρλωσαν τα υπέροχα ματάκια μου, άρχισαν να κάνουν κύκλους και κάτι μέσα μου να καίει. Ένιωσα πως κάτι με τραβάει, κατάλαβα πως ένιωθε ο Οδυσσέας που άκουγε το τραγούδι των σειρήνων. Το όνομα της από την λαχτάρα μου δεν κατάφερα να το συγκρατήσω, κάτι σε κελί, κελάρι, κάτι τέτοιο ήταν. Σκέπτομαι πως μία καθηγήτρια μου αναλογεί, ας είναι αυτή και το λέω στη κυρία υπηρεσία. Με οδηγεί σε ένα δωμάτιο του ισογείου όπου στο χώρο δεσπόζει ένα μεγάλο κρεβάτι, πως θα κάνουμε μάθημα; Ας περιμένω!
Μετά από μια μικρή αναμονή έρχεται ο κορίτσαρος, το θεόσταλτο δώρο, η γυναίκα που ξέχασα το όνομα της. Με κοιτάει και γουρλώνει, λέω πως οφείλεται στην ομορφιά μου, αλλά μου λέει «γεια σας αγόρια μου, χικ, πως είστε; χικ, ίδια είστε, καλέ δίδυμα είστε; χικ». Σκέφτομαι να την ρωτήσω με τι θα ξεκινήσουμε αλλά αυτή μου βγάζει τα ρούχα, προσπαθώ να της πω τι κάνετε κυρία μου αλλά ήταν πλέον αργά… δεν υπήρχε πλέον γυρισμός αλλά ήταν και τόσο ωραίο… Αφού συνέβη ότι συνέβη, η κοπέλα φεύγει και με αφήνει να σκέφτομαι… σκέφτομαι ότι μήπως το μπέρδεμα οφείλεται στο δωμάτιο… βγαίνω έξω, πάλι στη αγαπητή υπηρεσία, ζητάω δωμάτιο στο πάνω όροφο με την ίδια κοπέλα, εκεί δεν ξέρω γιατί με κοίταξε απορημένη που ζήτησα την ίδια κοπέλα αλλά όταν της εξήγησα πως μου αρέσει η ποικιλία πείστηκε και έφυγε –ίσως μέσα της να έλεγε τι άλλο θα ακούσω…. Ανεβαίνω στα πάνω δωμάτια και περιμένω την κοπέλα για να της ζητήσω εξηγήσεις. Μετά από λίγο νάτην… Πριν προλάβω να πω κάτι λέει «τι έχω πάθει σήμερα, όλους ίδιους τους βλέπω;» Και άντε πάλι τα ίδια, χωρίς ρούχα στο κρεβάτι…. Σκέφτομαι ότι τώρα είναι ευκαιρία να ζητήσω εξηγήσεις αλλά πως θα μου απαντήσει αφού το στόμα της είναι απασχολημένο με τον μικρό Osie; Εκεί που προσπαθώ να της πιάσω τη κουβέντα ακούω ένα χρχρχρχρ…. την είχε πάρει ο ύπνος με πιπίλα τον μικρό Οsie…Να την αφήσω; Αν ονειρευτεί πως είναι σε μπυραρία και πίνοντας μπύρες τρώει λουκάνικα; Της φωνάζω «Κυρία, κυρία το πουλί θα το χρειαστείτε άλλο;» Ξυπνάει και ξαναγίνεται...ξαναγίνεται κάτι τόσο πολύ ωραίο που δεν μπορώ να περιγράψω… Σαν τελειώσαμε, σηκώνεται η κοπελιά και φορώντας τα παπούτσια μου φεύγει. Όταν το κατάλαβα, είχε απομακρυνθεί, κοιτάω τα δικά της που άφησε και λέω δεν υπάρχει περίπτωση να ανέβω σε τέτοια παπούτσια, άλλωστε αυτά είναι μαύρα και εγώ φορώ μπεζ κάλτσες. Απ΄ την άλλη σκέφτομαι είμαι τυχερός, φαντάζεσαι να είχε μπερδέψει τα βρακιά; Ντύνομαι, βρίσκω τα παπούτσια και φεύγω, τελικά κατάλαβα πως εγώ δεν είμαι για χορούς.

Αν αφαιρεθεί η πολύύύ σάλτα που πρόσθεσα θα μείνουν οι δύο συνεχόμενες συναντήσεις, οι οποίες ήταν τόσο όμορφες που ακόμα χαμογελάω… Βαθμολογία το 10 που δεν μπορώ να βάλω γιατί το σάιτ συναντά την 1η και τελευταία μου κριτική. Παρακαλώ για την αρνητική σας ψήφο στην κριτική μου (ψηφίζετε για την κριτική, όχι για το μαγαζί).

Ήταν 28 Αυγούστου όταν τελικά αποφάσισα να πάω στο περίφημο
και πολυσυζητημένο στούντιο 104 στη Φυλής. Ήθελα από καιρό να πάω και τελικά εκείνη
τη μέρα το αποφάσισα καθώς έκανα τη συνηθισμένη μπουρδελότσαρκα με τον φίλο μου.
Φτάνοντας λοιπόν εκεί σταματήσαμε για λίγο θέλοντας να παρατείνουμε την αγωνιά.
Κάποιες φορές η αναμονή για κάτι είναι καλή. Μετά από λίγα λεπτά χτυπάμε το κουδούνι
και περνώντας τις δυο πόρτες εισερχόμαστε στο χώρο αναμονής ο οποίος ήταν ζεστός
και φιλικός. Καλησπερίζουμε την τσατσά η οποία ανταποδίδει με ειλικρίνεια και
χαμόγελο.
Στη συνεχεία καθίσαμε στον αναπαυτικό καναπέ και η τσατσά
μας ρώτησε αν έχουμε ξανάπαει εκεί κλπ. Ύστερα φωνάζει τις 3 κοπέλες. Βγαίνει πρώτα
Η , μετά η Μαρίνα και μετά μια κοπέλα που δε θυμάμαι το όμμα της. Εγώ πήγα
με την Μαρίνα επειδή μόλις την είδα μου έκανε κλικ. Ήταν ψηλή με στρογγυλές
βυζάρες και μια κωλάρα για φάγωμα! Άλλωστε είμαι κωλολάγνος!
Μπήκα στο δωμάτιο 1 που βρίσκεται στο ισόγειο. Αποχωρίζομαι
με δυσκολία το κολλαριστό μου πενηντάρικο (είχα πάρει απλό πρόγραμμα) δίνοντας
το στη τσατσά η οποία το πήρε χωρίς δεύτερη σκέψη!
Το δωμάτιο ήταν πεντακάθαρο πιο καθαρό κι από το δικό μου! Τα
σεντόνια είχαν μόλις αλλαχτεί και γενικά όλα ήταν πολύ οργανωμένα. επειδή η Μαρίνα
είχε άλλο πελάτη πριν από μένα αξιοποίησα τον χρόνο μου κάνοντας ένα δροσερό μπανάκι
στην υπερσύγχρονη ντουζιέρα που υπήρχε στην άκρη του δωματίου. μόλις βγήκα αντίκρισα
στη καρεκλά παντόφλες μιας χρήσης σφραγισμένες σε σακούλα και μια πεντακάθαρη πετσέτα.
Όπως πρόσεξα αργότερα οι παντόφλες φωσφορίζανε στο ατμοσφαιρικό φως του δωματίου.
Ύστερα από λίγα λεπτά βαρεμάρας ανοίγει η πόρτα και μπαίνει
η Μαρίνα! Ένα χαμόγελο σχηματίζεται ασυναίσθητα στο φρεσκοξυρισμένο πρόσωπο
μου. Μου ανταποδίδει με χάρη το χαμόγελο, Ύστερα κάθεται στο κρεβάτι και με ρωτάει
ποιο είναι το όνομα μου, από πού είμαι κλπ. μετά αρχίζει το πανηγύρι! Μου έγλυφε
αργά και βασανίστηκα όλο μου το σώμα και τοτε η καύλα μου έφτασε στο ζενίθ! μετά
από λίγο μου φοράει με το στόμα της την καπότα κι αρχίζει τη πίπα. Εγώ απολάμβανα
κι ύστερα άρχισα να την φιλάω και να παίζω
με τις βυζομπαλάρες της τις οποίες είχα βάλει στο στόμα μου και πιπίλιζα μετά περισσής
μανίας! μετά ανεβαίνει πάνω μου με την πλάτη της γυρισμένη σε μένα και χοροπηδούσε
με δύναμη ενώ εγώ πασπάτευα τα τρυφερά της κωλομέρια. Ύστερα πήγαμε στα 4, μετά
καρεκλάτο και τέλος έκατσε μπρούμυτα κι εγώ από πάνω της ώσπου δε άντεξα άλλο
κι έχυσα βγάζοντας μια νότα ηδονής και ικανοποίησης!
Αυτό ήταν! Χαιρετηθήκαμε, φιληθήκαμε. Μου έπιασε λίγο την
κουβέντα μέχρι να ντυθεί και να φύγει. Ήταν μια από τις καλές στιγμές μου και
σ’αυτό βοήθησε κι η Μαρίνα!

Παιάνες θριάμβου σαλπούν στόν χώρο τούτο
και έγω χάνομαι σε άνταριασμένους και φουρτουνιασμένους ώκεανούς ,
μέ έκρήξεις φωτός σέ πολύχρωμες άκτίνες !!!!!!!!!!!!!!!!!

...... Δέν θά πώ ψέματα , τήν είχα στό μυαλό μου .......
Η παρουσία της άποκλείεται να άφήνει άσυγκίνητο άρσενικό, ( ή και θηλυκό ) πόσο μάλλον έμένα πού πληροί τις έμφανισιακές μου άπαιτήσεις, είναι άπό τά άτομα πού μάς θυμίζουν ότι ύπάρχει όμορφιά.

Παρά την είκόνα σεμνοτυφίας καί τάξης που παρουσίαζε
στήν πρώτη μου έπίσκεψη ,τό πάρτυ τού Κάιζερ ξεκίνησε !!!!!!!

Ό κύβος έρίφθη μετά άπο προσταγή τής άνυπέρβλυτης έλαφίνας........

Είναι ένα κορίτσι , πού άκόμα καί τώρα πού γράφω κομμάτια άπό τό άλαβάστρινο κορμί της έχουνε μπολιάση τό σώμα μου... καί κομμάτια άπό τήν φιδίσια γλωσσίτσα της διεγείρουν άκόμα πιό πολύ τά όρμονικά μου ένδιαιτήματα......

Δέν ξέρω άν ήταν δασκαλεμένη άπό τόν καλό μου φίλο cheyeen άλλά ήταν πολύ ζεστή καί φιλική καί στό σαλόνι άλλά καί μέ τή είσοδό της στό δωμάτιο, όπου κατευθείαν οί φιλοφρονήσεις έκατέρωθεν διεκόπησαν ξαφνικά , καί ένας παθιασμένος έναγκαλισμός έκατέρωθεν γκρέμισε ταμπού καί ντροπές, τά σώματά μας τρελά άπό τήν παραφροσύνη άναζητούσαν σχισμές ύγρής διήσδησης , όπου τά χείλια μου χορεύαν βάλς στό ύγρο μουνάκι , καί τά δικά της καραμέλωναν τό μικρούλι μου ( 6 πόντους ) πουλάκι.....

Ένιωθα ότι ήθελα νά χύσω άλλά προσπαθούσα νά κρατηθώ γιατί δέν ήθελα νά τελειώση αύτή ή έμπειρία ...... έλα γλύψε με , βάλε βαθειά τήν γλώσσα σου .. πόσο μέ καυλώνης μωρό μου , φωνές, κραυγές ένας μαυρος χαμός............ όταν ό τυφώνας ήρθε άπό πάνω μου ή καύλα μου ήταν άπίστευτη καί ένιωθα ότι ή Σάρα μού γαμμάη τό μυαλό καί όχι τό σώμα , ό πούτσος μου σκληρός έψαχνε νά βρή τοίχο νά βάλη τά έκρηκτικά .........

Έχωντας χάση τήν αίσθηση τού χρόνου , μέ ένα παράξενο κούνημα έπήλθε τό μοιραίο..

Σταματώ τήν άφήγηση , έχω καυλώση δέν μπορώ άλλο !!!!

Τά σέβη μου κυρία μου !!!!

Υ.Γ 1 Σάρα top gun τά πάντα όλα !!!!!!!

Υ.Γ 2 Σέ όλα παίρνη 10 !!!!!!

........Μετά άπο ένα όχι καί τόσο καλό άπόγευμα Σαββάτου , άπό τούς έκωφαντικούς ήχους
τού Leo (τρομάρα του) τό θρυλικο καί συνάμα καυτό διδυμο .... Cheyenn - Kομμούνι
άναφώνησαν........
Padron ήρθε ή ώρα νά γνωρίσης τό Μέλλον ....
Μετά άπο είκοσι λεπτά ...... βρέθηκα νά κάθομαι σέ έναν άπό τούς καναπέδες
τού λίκνου τής κόκκινης Άθήνας φυλής 104 !!!!
Η πρώτη διερευνητική γνωριμία μέ τό ζεστό χώρο, έγινε μέ τήν κεραυνοβόλο
ματιά τής πριγκίπισσας Κέλλυς με μοναδικό σκοπό νά μέ πλανέψη σέ άχαλίνωτες φαντασιώσεις καί καυτές πραγματικότητες .
Όλα γίνανε σχεδόν άστραπιαία καί ή τρίλεπτη άναμονή στό δωμάτιο φάνηκε αίώνας,
καί ξάφνου ή όμορφη πλευρά της ζωής έμφανίσθη προτρεποντάσε νά παραδοθείς .......
Το χαμόγελό της καί τά μαύρα της μαλλιά ύπόσχονται το μέλλον ...
Σιγά σιγά, ξεθαρρεύει, γίνεται προκλητική, καί στό μισοσκόταδο πού κυριαρχεί, με τρώει όχι μόνο με τα μάτια της, αλλά και με τη γλώσσα της , και σε δευτερόλεπτα βρίσκομαι σε μία έρωτική παραζάλη μέ κραυγές πάθους έκατέρωθεν, καί νιώθω να βυθίζομαι σέ ένα πέλαγος ψυχικής εύεξίας, πού προκαλείται άπό την έντονη ύγρή πεολειχία ...
Εχω δωθή καί άφεθή παρ΄όλα αύτά βρίσκω ξανά τίς αίσθήσεις μου καί λέω σέ παρακαλώ σέ ίκετεύω σταμάτα γιατί θά τελειώσω , καί ξεκινώ ένα παθιασμένο tracing άπό τήν
κορυφή ώς τά νύχια ...... σέ θέλω μέσα μου φωνάζη ή κλαίουσα Σειρήνα καί χωρίς
νά τό καταλάβω μέ μιά καί μόνη κίνηση βρίσκεται άνωθεν σέ έναν ξέφρενο καλπασμό.....
......... Φωνάζω , φωνάζω δέν άντέχω θά σε χύσω μωρό μου , καί ξάφνου μού λέη
δέν κατάλαβες anjikie καλά στήν κωλάρα μου θά χύσης..... καί βάζη στό χέρι μου κρέμα
καί μου λέη ......... έλα μωρό μου φτιάξε μου τόν κώλο.......... ό παράδεισος καυτός
σάν τήν κόλλαση καί ό πούτσος μου δοξάρι νά ένορχηστρώνη τό θρόισμα τής φωτιάς ..

Η έλληνική γλώσσα παρ'όλο πού είναι πολύ πλούσια, δυστυχώς σέ αυτή τήν περίπτωση, άδυνατεί νά άποτυπώσει τά συναισθήματα πού αποκομίσα άπό αύτόν τόν έπίγειο παράδεισο , πού λέγεται Κέλλυ !!!!!!!!

Υ.Γ 1 Έπειδη είμαι νέο μέλλος τό σύστημα δέν μέ άφήνη να βάλω σέ βαθμό
τά πρέποντα ( δηλαδη 10 ) σέ όλα !!!!

Υ.Γ 2 Τιμή συνεύρεσης 100 εύρώ !!!!