Λεπτομέρειες αξιολόγησης

ΤΟ ΡΟΜΙΝΑΚΙ



Σε ποίημα θα σας διηγηθώ, γι’ αυτήν την κορασίδα,

με λεπτομέρεια θα σας πω, πως ένοιωσα, τι είδα,



Ως μπουρδελιάρης πιο μικρός, μες στη Φυλής γυρνούσα,

την κάθε κότα γάμαγα, τα μπάζα όλα πηδούσα,



Ανέμελες οι εποχές χωρίς τις απαιτήσεις,

τώρα «μονάχα citytours» γαμώ αν με ρωτήσεις,



Μα για το άθλημα αυτό, παχύ το πορτοφόλι,

τώρα τα πράγματα άλλαξαν, και σφίξανε οι κώλοι,



Γραμμή λοιπόν για Βριλησσού, 55 πάω,

εκεί με 50άρικο πάντα καλοπερνάω,



Είναι τα πάντα σκοτεινά, και περασμένη η ώρα,

συννεφιασμένος ουρανός, λες να ξεσπάσει μπόρα;



Μα οι καύλες είναι αφόρητες, και που να ηρεμήσω,

πρέπει οπωσδήποτε παιδιά μουνάκι να γαμήσω,



Το Ρομινάκι, διάβασα, έχει απόψε βάρδια,

σου κάνει πήδημα τρελό, μέχρι να κάψεις λάδια,



Το κάρο μου επάρκαρα, δεξιά στην κατηφόρα,

το μάτι μου εγυάλιζε, και είχα πάρει φόρα,



Στον όροφο ανέβηκα, σαφώς με δυσκολία,

μου είχε φτάσει το καυλί στη άνω την κοιλία,



Και το κουδούνι χτύπησα με προσμονή μεγάλη,

οξύς ο πονοκέφαλος στο κάτω μου κεφάλι,



Ο τσάτσος πάντα ευγενής, χαμόγελο στα χείλη,

λες μετά τόσες βίζιτες να γίνουμε και φίλοι;



Εκάθομαι στον καναπέ, χαζεύω λίγη τσόντα,

“Νεράκι θέλει το παιδί; μήπως ένα τζοκόντα; “



“Όχι πολύ ευχαριστώ, απ’ όλα είμαι πλήρης”,

για ένα γαμήσι δυνατό διψάω ο κακομοίρης!!



“Ορίστε το κορίτσι μας, η νεαρά Ρομίνα”

θεέ μου τι μάτια είναι αυτά σαν κούκλα σε βιτρίνα,



Το χρώμα τους ολίγον μπλέ, με πράσινο μπλεγμένο,

σε κάνουν ατμομηχανή, σαν intercity τρένο!



Μαλλί κατάμαυρο μακρύ, αλόγατου η χαίτη,

για σε μανουλομάνουλο, θα ‘ρχομαι κάθε Πέμπτη,



Κορμί λαμπάδα, άψογο, χωρίς καμιά ρυτίδα,

κοπήκανε τα πόδια μου ευθύς μόλις την είδα,



Στα διάφανα τακούνια της, γλυκά ακροβατούσε,

το πρόσωπό της όμορφο, στα μάτια με κοιτούσε,



Μα το καλύτερο αυτής, όπλο τρανό, μεγάλο,

είναι τα δύο της τα βυζιά, το λέω δίχως άλλο,



Μεγάλα είναι, πεταχτά, τεσσάρα η ετικέτα,

βρε πέσαν τα σαγόνια μου κάτω εις την μοκέτα!



“Το πρόγραμμα μας το απλό, ευρώ έχει 50”

“Και φτάνει με τα διάφορα, κοντά στα 90”



“Θα πάρω φίλε το απλό”, τον οβολό προσφέρω,

“60 μου ‘δωσες καλέ, τα ρέστα να σου φέρω”



Μες στο δωμάτιο προχωρώ, του απαντώ με τρέλα,

“πάω εγώ τώρα να γδυθώ, τα φέρνει η κοπέλα!”



Γνωστό το κόλπο μου αυτό, όταν τα φέρνει πίσω,

τα δίνω πάντα πουρμπουάρ, μπας και ξαναγαμήσω!



Στην κλίνη ευθύς την στρογγυλή, αράζω το κορμί μου,

Ο χαμηλός ο φωτισμός φτιάχνει τη διάθεσή μου,



Την τηλεόραση κοιτώ, παλιές πορνοταινίες,

μα που είναι το τηλεκοντρόλ, χάνω τις Αϋπνίες!!



Ξάφνου στα ώτα μου ηχεί αιθέρια μελωδία,

“Κλακ κλακ” απ΄ τα τακούνια της, τι θεία ψαλμωδία!



Η πόρτα ανοίγει και αιφνής χαμόγελο μου σκάει,

κάθε σκοτούρα και νταλκάς έχει πετάξει, πάει,



Σαν να μου ‘να σε όνειρο, της θερινής της νύχτας,

η κούραση μου έφυγε και κάθε ίχνος νύστας,



Γι’ αρχή αυτά τα τυπικά, “Μωρό μου κάνει κρύο;”

Καλά είμαι εγώ, δεν θα σαι εσύ σαν βγάλω το εργαλείο,



“το κλίμα θες να κλείσουμε μήπως σ΄ επηρεάζει;”

και σε igloo να σε γαμώ εμέ δεν με πειράζει,



Σκεφτόμουνα και κοίταζα τις ζουμερές βυζάρες,

κορμάρα αψεγάδιαστη, χωρίς καθόλου ζάρες,



Κοντά μου αμέσως έρχεται, μυρίζω τ’ άρωμά της,

το πρόσωπο της έλαμπε, χαϊδεύω τα μαλλιά της,



Πάλι το πάω για GFE, σκεφτόμουν, τι βλακεία,

αν ήταν άλλος θα όρμαγε σαν λέοντας στη λεία,



Να ‘ναι καλά αυτή η φωνή, που πάντα με ξυπνάει,

και το εξηνταράκι μου χαμένο δεν θα πάει,



“Ξύπνα ρε βλάκα, άχρηστε, του έρωτα ζητιάνε”

“χούφτωσε τα μαστάρια της, την κίνηση σου κάνε!!”,



Το βέλος του έρωτα μεμιάς τραβώ απ΄ την καρδιά μου,

ευθύς ανασυντάσσομαι, πίσω στο πρόγραμμά μου,



Την βυζοθήκη της τραβώ για τ’ αποκαλυπτήρια,

σεις χάνετε το θέαμα; θερμά συλλυπητήρια!



Πραγματικά υπέροχα με καυλωμένες ρόγες,

σκληρές, στο χρώμα καφετί, ινδιάνικες πιρόγες!



Μεγάλα ολοστρόγγυλα σαν να ‘βαλες διαβήτη,

για πάντα θε να μείνω εδώ, να μην γυρίσω σπίτι,



Το στόμα μου επίθεση στα σούπερ της μπαλκόνια,

φουσκώσανε οι όρχεις μου, γίνανε σαν μπαλόνια,



Και το καυλί μου επάλλοταν, στου στήθους μου τους κτύπους,

αν ήταν αυτοκίνητο, θα ‘χε 200 ίππους!!



Αντίσκηνο σχημάτιζε, στο KOUROS σώβρακό μου,

πίσω σε χρόνια παιδικά πηγαίνει το μυαλό μου,



Ευθύς το αντιλήφθηκε, παίρνει πρωτοβουλία,

λέτε να έχει του Ασκητή, διαβάσει τα βιβλία;



Τον πούτσο απ΄ τη φυλακή μ’ εγγύηση τον βγάζει,

στα όμορφα τα χέρια της τον παίζει, τον μαλάζει,



Στου στόματος την θαλπωρή τον βάζει με τη μία,

και το τσιμπούκι άξιο, ίσως αξίζει μνεία,



Στα μάτια με εκοίταζε και ρούφαγε με πάθος,

λέτε να καψουρεύτηκα και πάλι κατά βάθος;



Καθώς αυτή με έγλυφε, κοιτάζω στον καθρέφτη

μου ανεβαίνει η πίεση, λές και μου βάλαν νέφτι!



Μιλάμε για κωλί τρελό, σφιχτό και τουρλωμένο,

στα δύο θα σε σκίσω εγώ, απόψε βρε καημένο,



Ο πάτος της με κόλασε, ζητούσα το γαμήσι,

τα μάτια μου γουρλώσανε, μου φούντωσε η στύση,



Στα τέσσερα την έστησα, ν’ απολαμβάνω θέα,

έφτασε η πούτσα μου παιδιά μέχρι την Καλλιθέα.



Αρχίζω να την εγαμώ, και τρίζει το κρεβάτι,

που ναι τα φιλαράκια μου να πάρουν λίγο μάτι;



Φωνούλες βγάζει ηδονής, αληθινές; δεν ξέρω,

σας λέω πάντως φίλοι μου καυλώνουνε και γέρο!



Τα στήθια της κουνιόντουσαν, το να χτυπούσε τ’ άλλο,

η θέα τους το πέος μου έκανε πιό μεγάλο,



Της το ‘χωνα με δύναμη, στυγνή ορμή γεμάτος,

παίρνει βραβείο τελικά τούτος εδώ ο πάτος,



Το πήδημα συνέχισε, πολλά λεπτά ακόμα,

και κόντεψε να διαλυθεί το πουπουλένιο στρώμα!



Βρε είχα κάνει ειδική, καλή ετοιμασία,

δύο drambuie on the rocks και μία μαλακία,



«Ρομίνα σήκω όρθια και τα τακούνια φόρα»,

Της λέω καθώς έβλεπα πως πέρναγε η ώρα,



Στη θέα αυτή τα έχασα, γάμπες, κωλοτρυπίδα,

οι θεϊκές ποδάρες της σχημάτιζαν αψίδα,



Ευθύς τον έχωσα ξανά μες στη στενή της τρύπα,

μα στο μυαλό τριγύρναγε μία ακόμα πίπα,



Της λέω μες την καύλα μου να κάτσει σταυροπόδι,

τον πούτσο μου ερούφαγε και χάζευα το πόδι,



Ετούτο πιά ήταν πολύ, και που να το αντέξω,

τα μάτια της τα όμορφα, και τα βυζιά της έξω,



Και ξάφνου αναρίγησα, τ’ αρχίδια μου σφιχτήκαν,

το σπέρμα ένοιωθα κοντά, οι μυς μου τεντωθήκαν,



«Πιό γρήγορα μανάρι μου, παίξε με το καυλί μου»,

«σε χύνω μες στο στόμα σου» αλί και τρις αλί μου!



Το λαστιχένιο το σκουφί γέμισαν τα υγρά μου,

το σώμα μου όλο έτρεμε, δάκρυσα απ’ τη χαρά μου,



Κι’ ενώ εγώ είχα διαλυθεί, και έπεφτα σε λήθη,

εκείνη εσυνέχιζε τον πούτσο να μου γλύφει,



Την χάιδεψα στο μέτωπο, της φίλησα τα χείλη,

ήτανε φαίνεται γραφτό στα αστέρια να με στείλει,



Η φίνα σιλουέτα της χάθηκε στο σκοτάδι,

θεέ μου να μην τέλειωνε πότε τούτο το βράδυ...



MariosTheScorpio AKA HardCorePoet



Υ.Γ.

Και πάλι δεν με άφησαν 9αρι να της βάλω,

Την άρση 5 κριτικών πρέπει να επιβάλλω!!!



Να σταματήσει το βιολί, με τη βαθμολογία,

Αυτή αξίζει 17, όχι 6,3 !!!