Λεπτομέρειες αξιολόγησης

ΠΡΟΣΟΧΗ : Επειδή το κείμενο που ακολουθεί είναι γραμμένο εν είδη διηγήματος επιστημονικής φαντασίας, και ούτως τυγχάνει μακροσκελές, παρακαλώ τους μη έχοντες υπομονή και φιλολόγια διάθεση να να μην προχωρήσουν στην ανάγνωσή του, διότι θα το βρουν σίγουρα κουραστικό. Ευχαριστώ.



Αστρική ώρα 56 : 41΄: 36΄΄ της 456ης Κανώπειου ημέρας.
Η πορεία του αστρόπλοιου είχε σταθεροποιηθεί και η πλεύση ήταν πλέον ομαλή. Η σφοδρότατη αστρική καταιγίδα, είχε μόλις κοπάσει.
Ο γηραιός κυβερνήτης στεκόταν μπροστά στον προβολέα ολογραμμάτων ενατενίζοντας τους τρισδιάστατους γαλαξιακούς χάρτες, προσπαθώντας να χαράξει νέα πορεία, και να υπολογίσει μαζί με το ρομπότ ναυτίλο το πότε θα έφθανε στον προορισμό του. Η αστρική καταιγίδα τον είχε εκτρέψει κατά πολύ από την πορεία του.
Ο γέρο Σίμωνας ήταν τόσο βυθισμένος στις σκέψεις του, που δεν άκουσε με την πρώτη τον ναύκληρο που τον καλούσε στην ενδοεπικοινωνία. Ο ναύκληρος προσπάθησε ξανά, φωνάζοντας αυτήν την φορά: “Εεεε! Καπετάν Σίμο!”. Ο γέρο κυβερνήτης απάντησε ενοχλημένος: “Μην φωνάζεις και λέγε!”. Ο ναύκληρος συνέχισε: “Καπετάν Σίμο; Θα έχουμε χρόνο για να αγγιστρωθούμε στον Φ 104; ”. Ο γέροντας ακόμα πιο ενοχλημένος, του αποκρίθηκε: “Εδώ το σύμπαν φλέγεται και εσείς έχετε της ψωλής σας τον χαβά! Άστα αυτά και δώσε μου αναφορά σχετικά με την διενέργεια ελέγχου στην άτρακτο”.
-Όλα καλά. Σχεδόν ανέπαφη. Μια μικρή φθορά στην αριστερή πρυμναία θερμική ασπίδα επισκευάζεται από το ΤΖ 2 . Σε κάνα σαραντάλεπτο θα έχει τελειώσει.
-Και με τον φόρτο;
-Σώος και ασφαλής στο 96%. Αλλά δεν μου απάντησες! Τελικά θα αγγιστρωθούμε στον Φ 104;
Ο γέρο κυβερνήτης θέλοντας να κλείσει γρήγορα την κουβέντα για να επιστρέψει στους υπολογισμούς του, του απάντησε κοφτά : “Θα δούμε”. Ο ναύκληρος ξαναπροσπάθησε επιμένοντας: “Μα μας το είχες υποσχεθεί και το περιμέν...”. Ο γέρος διακόπτοντας τον απότομα, γρύλισε νευριασμένα: “Είπα θα δούμε! Τράβα τώρα στην δουλειά σου και μόλις τελειώσει το ΤΖ 2 την επισκευή, να μου αναφέρεις”. Ο ναύκληρος αντιλαμβανόμενος ότι αν επέμενε κι άλλο πιθανότατα θα επιτύγχανε το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που προσδοκούσε, απάντησε συγκαταβατικά: “Στις διαταγές σας, κυβερνήτα”.
Ο γέροντας επέστρεψε στους λογισμούς του. Ήξερε πως έπρεπε να φτάσει και να αποβιβάσει όλο το φορτίο του, το αργότερο μέχρι την 22η αστρική ώρα, της 27ης Ηλιακής ημέρας, στον μικρό του γαλάζιο πλανήτη, την Γη, που απείχε 309 έτη φωτός από το σημείο που βρισκόταν τώρα. Επειδή ήταν πολύ συντηρητικός και προβλεπτικός ως κυβερνήτης, και δεν του άρεσε να αρμενίζει σε ζώνες αστεροειδών προκειμένου να “κόψει” δρόμο, αλλά ούτε και να χρησιμοποιεί τους κινητήρες χωροστρέβλωσης στο 120%, προσπαθούσε να λογαριάσει όλες τις αντιξοότητες και τα ενδεχόμενα που θα τον ανάγκαζαν να καθυστερήσει. Αφού τα λογάριασε και τα ξαναλογάριασε, και αφού έπλευσε την απόσταση 5-6 ετών φωτός προκειμένου να βεβαιωθεί για την εύρυθμη λειτουργία σκάφους και πληρώματος, γύρισε στον δεύτερο και του είπε: “Βάλε πλώρη για τον Φ104. Νομίζω ότι μπορούμε να τον επισκεφθούμε για μερικές ώρες, χωρίς να ξεφύγουμε από την προθεσμία”.

Ο Φ104 ήταν ένας πολύ παλιός διαστημικός σταθμός, που κάποιος μεταλλαγμένος τον ανακαίνισε, δημιουργώντας έναν πολυδύναμο οίκο ανοχής για όλα τα γούστα. Μέσα σε ένα περιβάλλον που κυριαρχούσε το κόκκινο χρώμα, η κιτς διακόσμηση και η μυρωδιά από τσιγάρο ιδρώτα και πατσουλί, περιφέρονταν στο ημίφως “ιέρειες του έρωτα” από κάθε γωνιά του γνωστού σύμπαντος. Δεσπόζουσες εξουσιάστριες από τον πλανήτη των Αμαζόνων, ευμαστοειδή θηλυκά από τον πλανήτη Βύζατρον, που το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι οι τεράστιοι μαστοί και η μεγάλη περιφέρεια, ιχθυόμορφες “καλλονές” από τον Συναγρίδιους, που το χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι το τεράστιο στόμα με τα παραφουσκωμένα χείλη, αγαλματοειδείς “κορμάρες” από τον Μπετοναρμέτη, που ζυγίζουν όσο ένα νταμάρι γήινες πέτρες, και φυσικά μεταλλαγμένους από τον Τρανσέξουλους. Θηλυκά δηλαδή, που γεννήθηκαν αρσενικά και στην πορεία άλλαξαν φύλο.

Το πλήρωμα ξεχύθηκε με μανία και σύντομα κατέλαβε σχεδόν όλους τους χώρους του διαστημικού σταθμού, που ήταν πλέον ασφυκτικά γεμάτος. Επισκέπτες από κάθε μεριά του σύμπαντος κατέκλυζαν την αίθουσα αναψυχής. Πλάσματα περίεργα που κάτω από το αχνό φως και ανάμεσα στην αιθαλομίχλη που σχηματιζόταν από την καύση καπνού και διαφόρων αρωματικών ξύλων, φάνταζαν ακόμα πιο αλλόκοτα. Ανάμεσα στους επισκέπτες ο γέρος διέκρινε και έναν καλικάντζαρο, που συνεχώς έπινε ποτά και μαγάριζε τα διάφορα κεράσματα που βρίσκονταν στον πάγκο του κάπελα. “Περίεργα πλάσματα οι καλικάντζαροι”, σκέφθηκε. “Νομίζουν ότι κανείς δεν μπορεί να τους δει παρά μόνο οι όμοιοί τους”. Ο γέρο Σίμωνας καθόταν αναπαυτικά σε μια γωνιά, και παρακολουθώντας τις προσπάθειες που έκαναν οι “ιέρειες” προκειμένου να παρασύρουν τους διάφορους επισκέπτες στα δωμάτια, προσπαθούσε να επιλέξει τον στόχο του. Τελικά, και όπως πάντα άλλωστε, διάλεξε την πιο γήινη παρουσία. Την Νατάσα. Απέδωσε λοιπόν στην επιστάτη το αντίτιμο που αντιστοιχεί στο απλό πρόγραμμα, και εκείνη τον οδήγησε σε μια από τις κρεβατοκάμαρες.

Η κρεβατοκάμαρη ήταν καθαρή, πλήρως εξοπλισμένη και διακοσμημένη με διάφορα αντικείμενα. Καίτοι όμως τόσο φροντισμένη και πολυτελής, κατά ένα περίεργο τρόπο δεν έπαυε να αποπνέει το κίτς που αποπνέουν οι κρεβατοκάμαρες των φτηνών οίκων ανοχής. Ο γέρο κυβερνήτης αφού έλαβε το λουτρό του με ησυχία, κάθισε στην άκρη της κλίνης και περίμενε.

Η Νατάσα δεν άργησε πολύ να φανεί. Άνοιξε την πόρτα με μια απότομη κίνηση, και αφού στάθηκε ευθυτενής μπροστά του, τον καλησπέρισε.

-”Μπορώ να έχω την χαρά της έκδυσης;” Ρώτησε ο γέρος.

Η “ιέρεια” έγνεψε καταφατικά. Ο γέρο Σίμωνας άρχισε να την γδυμνώνει αργά. Ανέκαθεν του άρεσε πολύ αυτή η διαδικασία και την απολάμβανε σχεδόν εξ΄ ίσου με τις υπόλοιπες περιπτύξεις. Όταν την ξεγύμνωσε εντελώς την αγκάλιασε και άρχισε να να την φιλά. Τα χείλη του διέτρεχαν το λαιμό της, τούς ώμους της, τους λοβούς των αυτιών της. Αίφνης την ανασήκωσε και την ξάπλωσε μαλακά στο κρεβάτι. Τα χείλη του διέτρεχαν τώρα της στήθη, τις μεγάλες σκληρές και πεταχτές θηλές της, την κοιλιακή της χώρα, ενώ με τα χέρια του θώπευε το σαρκώδες της αιδοίο, νιώθοντας στα ακροδάκτυλα του τους χυμούς που δειλά είχαν αρχίσει να αναβλύζουν. Σε κάποια στιγμή η Νατάσα τον ανέτρεψε και άρχισε να του ανταποδίδει τις αβρότητες. Ξαπλωμένη όπως ήταν επάνω στο γέρο ένοιωσε την αρσενική φύση του να διογκώνεται. Τότε, ανασηκώθηκε και γονάτισε στο πλάι του. Με το δεξί της χέρι έσφιξε το ερεθισμένο μόριο του, και αφού του πέρασε δια στόματος την προφύλαξη, το φίλησε, και αφού το περιέφερε με παράφορη έκφραση λαγνείας σε ολόκληρο το πρόσωπο της, σούφρωσε τα χείλη της και άρχισε να τρίβει την βάλανο επάνω τους. Αιφνιδιαστικά, εκτόξευσε την γλώσσα της και αφού έγλειψε για αρκετό χρόνο την ουρήθρα και τον τεντωμένο χαλινό, το ανέλαβε στο στόμα και άρχισε να το πιπιλίζει γλυκά, ενώ, με το αριστερό της χέρι θώπευε και πίεζε απαλά τους όρχεις του. Ο γέρος αναφωνούσε κατά διαστήματα από την ηδονή που ένιωθε, ρίχνοντας κλεφτές ματιές σε αυτό που έκανε η Νατάσα στη στύση του και θώπευε τα τροφαντά της οπίσθια της. Η Νατάσα, βλέποντας το γέρο κυβερνήτη να ηδονίζεται, συνέχισε να τον παίρνει όλο και πιο βαθιά στο στόμα της μέχρι που άρχισε να πνίγεται. Ο γέροντας, μόλις μετά βίας κατάφερε να συγκρατηθεί και να της ζητήσει να μπει μέσα της. “Πως με θέλετε ;” Ρώτησε η “ιέρεια” Ο γέροντας της υπέδειξε θέση προς συνουσία με τον τρόπο το σκύλων. Πήγε πίσω της και κρατώντας την με δύναμη από τα ισχία, μπήκε μέσα της και έμεινε ακίνητος. Η Νατάσα έβγαλε έναν πνιχτό ήχο, γύρισε το κεφάλι της ούτως ώστε να τον βλέπει, και δαγκάνωντας τα χείλη της άρχισε να κινεί την λεκάνη της, παλινδρομώντας ρυθμικά την φύση του γέρου εντός του θερμού της κόλπου ψελλίζοντας προστυχιές. Πέντε ως έξι λεπτά θα διήρκησε αυτή η διαδικασία, όταν ο μέχρι στιγμής ακίνητος γέρος άρχισε να κινείται με σφοδρότητα, ωθώντας βίαια το μέχρι διαρρήξεως ερεθισμένο όργανο του στην τρυφερή οπή της κοπέλας. Ένιωθε το τέλος να πλησιάζει. Αίφνης, έμπηξε με μανία όλη την φύση του μέσα της, και βγάζοντας μια κραυγή ηδονής, έμεινε πάλι ακίνητος εκβάλλοντας τους χυμούς του. Έμεινε για αρκετά δευτερόλεπτα σε αυτή την θέση μέχρις ότου οι χτύποι της καρδιάς του να επανέλθουν σε κάποια φυσιολογικά επίπεδα. Έπειτα ράπισε ελαφρά τα οπίσθια της κοπέλας και αποτραβήχτηκε. Η Νατάσα αφού παρέμεινε για ικανό χρόνο ακόμα στην κρεβατοκάμαρη συζητώντας με τον γέρο κυβερνήτη για το ταξίδι του, τον ασπάστηκε και του ευχήθηκε καλά ταξίδια. “Μην χρησιμοποιείς πληθυντικό. Είναι το τελευταίο μου”, αποκρίθηκε ο γέρο Σίμωνας , γνωρίζοντας όμως πολύ καλά στο πίσω μέρος του μυαλού του πως δεν θα είναι.-