Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Η συναντηση μου με την Αλισα, ηταν προδιαγεγραμμένη απο καιρι, λογω τω κολακευτικων σχολιων που γράφτηκαν γι αυτην απο καλους ρεπορτερ!
Αν αυτη καθηστερησε, οφείλεται στο οτι η παρουσία της, ειναι μαλλον ακριβως το αντίθετο απ αυτο που εγω θα θεωρουσα σαν προτυπο γυναικας. Ψιλη, πανω απο 1.80, μαυρα μακρια μαλλιά, πολύ στιβαρο κορμι που χωρις να ειναι αδυνατη - καθε αλλο- δεν εχει ουτε γραμμαριο λιπους.
Σιγουρα ενας προπονητης μπασκετ η βόλεϊ, θα την απηγαγε για προπονηση.

Οταν μπηκε μεσα, εκλεισε πισω της την πορτα, και με κοιταξε με βλέμμα δηθεν λαγνο...ασυναίσθητα αναζητησα γυρω μου την εξοδο κινδυνου μια που η πορτα πισω της...δεν φαινόταν
Επισης σα να προσεξα οταν εφευγε, οτι...εσκυψε λιγο για να περασει την πορτα!!!

Οταν κατεβηκε απ τα ψηλοτακουνα τα πραγματα ηρθαν λιγακι στα ισα τους! Αν και παλι με εριχνε....
Παμε για το κρεβάτι λοιπον μπας και της δειξω και γω το μποι μου...
Έβαλε κατευθείαν προφυλακτικο σε εντελως λιποθυμο πεος -που να τολμησω να φερω αντίρρηση - Με λιγες έντεχνες ρουφηξιες ομως καταφερε να το φερει σε αξιοπρεπή θεση....

Τοτε αποφάσισα να παρω την κατάσταση στα χερια μου...Την ξαπλωσα ανασκελα και κλειδωσα το χερι μου αναμεσα στα ποδια της. Το βλέμμα της πηραν αμεσως μια έκφραση εκπληξης. Ανοιξα τα ποδια της και βουτηξα στο βαζο με το μελι. Στην πρωτη επαφη με την κλειτορίδα της, σαν να τη χτυπησε ηλεκτρικο ρευμα!!! Επιασε το κεφαλι μου και το έσφιγγε πανω της...σε λιγο τραβηχτηκε αποτομα, πηρε λιγες ανασες για δευτερολεπτα...και μου ξαναορμηξε!!! Μ εσφιγγε με τα ποδια της κι οι φωνες της ακουγονταν στον δρομο!! Σε λιγο παλι απομακρυνθηκε, σκουπισε τα υγρα της...και ξανα πανω μου!!!
Πολλαπλούς οργασμους με επαγγελματία, μονο μια φορα μου ξαναετυχε, συμπτωματικα με την κοπέλα που μολις ειχε αντικαταστησει, την Αντζελα, με την οποια, δεν μου το βγαζετε απ το μυαλο, οτι μοιάζουν πολύ. Ακομα και φυσιογνωμικα...

Με την τροπη που ειχε παρει η συναντηση, δεν μπορουσα να κοψω ρυθμο για πιπα. Σε καποια φαση ενω ηταν μπρουμητα, τη σηκωσα λίγο και την καρφωσα απροειδοποίητα. Η κραυγη της ακομα μου τρυπαει τ αυτια! Συνεχίσαμε για πολλη ωρα ετσι, μεχρι που στο τελος, ενω ήμασταν καθετα στο κρεβατι μ αυτην επικίνδυνα στην ακρη, παρεδωσε τα οπλα, ξαπλωσε στηρίζοντας τα χερια της στο πατωμα....

Τα θυμαμαι και...δεν μ αναγνωριζω!!! Συνηθως ειμαι πολύ πιο χαλαρων ρυθμών.
Αυτο το Ουκρανικο αλογο όμως, δεν μπορεις να το χειριστείς αλλιώς!
Τα κοπλιμεντα περι λιονταριου που ακουσα μετα, φυσικα είναι φασόν, και θα τα επιβεβαιωσουν κι αλλοι στο μέλλον.