Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Μετά από καιρό στη Πάτρα και μετά από ακόμα περισσότερο καιρό στο ποτάμι.

Περίμενα παρέα με την κοινωνική και ελληνόφωνη τσατσά, για λίγη ώρα, βγήκε ο προηγούμενος εκδρομέας, και πέρασα στα ενδότερα με τη Μπάρμπι.

Η Μπάρμπι είναι σχετικά κοντούλα με λίγο χαλαρό σώμα αλλά όμορφο πρόσωπο και ανατομία που φαίνεται στις φοτο. Μοναδική παρατήρηση το φοβερό φυσικό βυζί που μπήκε στο στόχαστρο μόλις κι αυτή μπήκε στο δωμάτιο.

Μπήκε λοιπόν στο δωμάτιο φουριόζα και φουριόζα ήθελε να φύγει, αλλά με την απαράδεκτη συμπεριφορά της μόνο να τελειώσω σύντομα δε με βοήθησε. Ειλικρινά, το να μην θέλει κάποιος να τον αγγίζουν με κρύα χέρια είναι αποδεκτό (τόσο γενικά όσο το λέω..). Το να φας όμως κανά 20λεπτο minimum στο αμάξι, να πληρώσεις, αλλά αμέσως μετά η "επαγγελματίας" Μπάρμπι να σου τραβάει το χέρι για να μην της πιάσεις το βυζί παραπάει. Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι βυζί έπιασα τελικά.. όταν εξάντλησα το 7λεπτο περίπου και η ίδια μου είπε στραβωμένη "Σε 1 λεπτό έφυγα" !

Εντυπώσεις που κράτησα λοιπόν είναι
το ότι έκατσε στα πόδια (μάλλον για να με ακινητοποιήσει ;;;) περιμένοντας να μου σηκωθεί χωρίς να με χαιδεύει/αγγίζει αλλά και χωρίς να αφήνει κι εμένα να αγγίζω πουθενά,
η βιαστικά στραβοφορεμένη καπότα με την επακόλουθη ατσούμπαλη αίσθηση,
η υπό του μηδενός πίπα της,
η κακότροπη συμπεριφορά και η μυρωδιά φραπέ στα χνώτα(ίσως η μυρωδιά του ακάποτου).

Εν τέλει, μετά από χρόνια και Πάτρα και Αθήνα κλπ κλπ, ήταν στη Γλαύκου κάποιες φορές καλές, αλλά μαζικά περισσότερες ήταν οι φόλες, κι αυτή ήταν από τις χτυπητές φόλες.