Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Πρώτη κριτική ... και (όσο να ναι) έχω μια δυσκολία ... τι να γράψεις; ... πως να το γράψεις; και για να μεταφέρω την δική μου εμπειρία και να μην δημιουργήσω εσφαλμένες εντυπώσεις και να μην παρεξηγηθώ ... Θα το κάνω όμως, μιας και με αυτές τις κριτικές των συναθλητών έβγαζα και εγώ τα δικά μου συμπεράσματα, και η βοήθεια κάποιων ήταν τεράστια (λόγω του ότι καταλαβα με ποιούς τέριαζα και καταλάβαινα απόλυτα τι έλεγαν ... όπως του jo, al, game, midas κλπ κλπ) ... Πάμε λοιπόν ...

Πρωινή εξόρμηση στην βροχερή και ιδιαίτερα ήσυχη περιοχή ... στοχευμένα στο εν λόγω ίδρυμα ... πάντα για την γνωστή αγγαλιά της Ζωής.
Από την στιγμή που ¨"κύλησε" η Κυρία του ιδρύματος ... "κύλησα" κι εγώ μαζί της (εξ ου και ο τίτλος). Με τα πρώτα σχόλια που είχα διαβάσει εδώ κατάλαβα ότι η Ζωή είναι αυτό που έψαχνα στο "άθλημα". Οπότε είναι η 5 ή 6 επίσκεψη (δεν θυμάμαι ακριβώς) ... και κάθε φορά είναι και καλύτερη.
Άδειος ο χώρος, θερμό καλοσώρισμα από την κυρία υποδοχής και απευθείας στο μεγάλο δωμάτιο στο βάθος ... με πολύ ζέστη "... σας φέρνω πετσετούλα" η κυρία της υποδοχής ... και ακούγεται η φωνή της Ζωής ... "πετσετούλα;;; ... πετσετάρα για τον γίγαντά μου ..." ...
Μετά από λίγη ώρα και το σχετικό μπανάκι ... να σου και το μωρό με υπέροχη ... ελάχιστη αμφίεση ... "... ησυχία σήμερα ... θα μου πάρεις την σημερινή παρθενιά μου" ...
... Τα υπόλοιπα επιτρέψτε μου να μην μπορώ να τα αναλύσω ... τα θεωρώ ιδιαίτερα προσωπικά ... αν και έχουν αναφερθεί με μεγάλη λεπτομέρεια από συναθλητές, απλά θα κάνω κάποιες "επισημάνσεις".
1. Στα του αγώνα η Ζωή απλά "δεν υπάρχει !!!", σε όλα άψογη ... και τότε καταλαβαίνεις γιατί τα πιπίνια μπορεί να είναι όμορφα και μικροκαμωμένα και με ωραία κατά ομολογία κορμιά ... αλλά οι milfάρες προσφέρουν μέγιστες απολαύσεις.
2. Δεν δημιουργείται καμία μα καμία αρνητική αίσθηση σε κανένα σημείο ... μιας και η Αν.. sorry η Ζωίτσα το νοιώθει ... το έχει βρε αδερφέ.
3. Κυρία της υποδοχής, όσο και αν προσπαθείτε να ενημερώσετε για τον χρόνο, δεν θα καταφέρετε τίποτα ... μα τίποτα. Γιατί η Ζωή ούτε δευτερόλεπτο δεν δείχνει να πτοείται από τις επισημάνσεις (φώτα, μουσική, δυνατή ομιλία ... τα πάντα όλα λέμε μετά από ένα σημείο). Βέβαια στο τέλος εγώ άρχισα να αγχόνομαι μιας και η συνεύρεση είχε ξεπεράσει αρκετά την μια (ναι καλά διαβάσατε) ΜΙΑ ώρα και πλέον υπήρχαν και συναγωνιστές στο σαλόνι υποδοχής.
4. Το τέλος με βρήκε ξαπλωμένο με ένα υπέροχο - τεράστιο χαμόγελο να κοιτώ τον εαυτό μου στον καθρέφτη στο ταβάνι ... υπέροχη αίσθηση.
5. Δεν αναφέρω ιδιαίτερες στιγμές μιας και φαντάζομαι ότι δεν γίνονται όλα και με όλους. Όπως για παράδειγμα τα φιλιά ή με τον χρόνο που ανέφερα ανωτέρω. Φαντάζομαι ότι έχουν να κάνουν με την στιγμή, με τα άτομα ... με διάφορα πράγματα, οπότε δεν αναφέρω κάτι ως στάνταρ, αλλά το σίγουρο ότι δύσκολα κάποιος θα φύγει ανικανοποίητος.
6. Αγαπητέ midastouch ... θέλω να σας αναφέρω ότι έχουμε την ίδια "αδυναμία" ... και χάρηκα που κάποια στιγμή σε προηγούμενη συνεύρεση σας πέτυχα εντός του ιδρύματος.
7. Αγαπητέ gameover ... σας καταλαβαίνω απόλυτα ... και μια παρότρυνση ... κύριε jo κάντε την υπέρβαση ... δεν θα χάσετε !!!
8. Θα συνεχίσω να πηγαίνω, αυτό είναι το μόνο σίγουρο ... κάθε φορά αν και λέω ότι δεν γίνεται καλύτερα ... και όμως γίνεται!!!
9. Απλά να αναφέρω ότι περνάω στο δωμάτιο πάντα με το πρόγραμμα των 50 €. Πιστεύω ότι δεν γίνεται να μην τα γευτείς όλα μα την Ζωή.

ΥΓ: Φεύγοντας η βροχή είχε σταματήσει ... όλα είχαν γίνει ποιό όμορφα ... και "πιάνω" τον εαυτό μου να χαζεύει για αρκετή ώρα ένα ροζ πουντάκι ... που το ανέφερε και συναγωνιστής επί της Αν. Γεωργίου παραθέτοντας και φωτογραφία

Ζωή σε Ευχαριστώ !!! και ελπίζω να καταλάβετε το πνεύμα των γραφομένων μου και να φανούν έστω και στο ελάχιστο χρήσιμα.