Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Ήταν μια περίεργη μέρα με φθινοπωρινή διάθεση αφού ο καιρός ήταν άστατος και βροχερός από νωρίς σχετικά. Εκμεταλλευόμενος την δροσιά του σκηνικού έσπευσα για καταδρομική στα σπιτάκια της περιοχής του Μύλου όπου ομολογουμένως υπήρχε αρκετή κίνηση.
Ο τελικός σταθμός του σύντομου οδοιπορικού μου έμελλε να είναι το σπιτάκι επί της Αν. Γεωργίου 50 με σταθμάρχισα την Τάρα από το νεοσύστατο σχετικά (1993) κράτος της Σλοβακίας.
(Να υπενθυμίσω εδώ ότι η Σλοβακία ήτω η μοναδική χώρα της Ευρωζώνης όπου το κοινοβούλιο της καταψήφισε την οικονομική βοήθειά προς την Ελλάδα. ΑΙΣΧΟΣ ! ! !)

Έπειτα από ολιγόλεπτη αναμονή και σοβαρή συζήτηση επί του τραπεζικού κλάδου με την συμπαθέστατη «Μαντάμ», κυρίως για το κόλπο των τραπεζών με την κεφαλαιοποίηση των τόκων μέσω της αναχρηματοδότησης υφιστάμενων δανείων σαλονάρει η Τάρα, την οποία δεν παρατήρησα και πολύ καλά λόγω της απόστασης, το χαμηλό του φωτισμού, της μυωπίας μου και κατά βάση της σοβαρής κουβέντας με την τσατσά.
Η πρώτη εντύπωση ήταν η εξής : Μεσογειακή μελαχρινή κοπέλα με έντονες καμπύλες και φοβερό κώλο που τον βοηθούσε να αναδειχθεί η στενή της μεσούλα. Πολύ θηλυκό περπάτημα και γεμάτο υποσχέσεις βλέμμα. Να συμπληρώσω πως με ενθουσίασε και το τατουάζ που είχε η κορασίδα στο οποίο κάτι με τραβούσε να εξερευνήσω.

Με βαριά καρδιά, καθώς ήταν από τις λίγες φόρες που πήρα την απόφαση να περάσω χωρίς να έχω τελειώσει την μπουρδελότσαρκά μου και κυρίως χωρίς να έχω πρώτα ενημέρωση για τη κοπέλα από το φανταστικό φόρουμ www.bοurdela.com. Προεξοφλώ λοιπόν το παράβολο των 30 ευρώ και οδεύω εις την 3 κλίνη δεξιά με τα 2 ενωμένα διπλά κρεβάτια τα οποία ήταν άκρως ενοχλητικά με το gap στη μέση.
Έπειτα από πολύ λίγο, καθότι ήμουν και ο μοναδικός πελάτης εκείνη τη στιγμή, έρχεται και η Τάρα με κάπως παγωμένο χαμόγελο. Από πρόσωπο σε καμία περίπτωση δεν την λες άσχημη άλλα δεν είχε κάτι ιδιαίτερο να σου τραβήξει την προσοχή. «Γεια σου αγάπη» αποκρίνομαι εγώ γεμάτος όρεξη θέλοντας να σπάσω τον πάγο, αλλά καμία απόκριση. Το κορίτσι δεν μιλάει γρι ελληνικά. Πάμε ξανά στο αγγλικό και πάλι τίποτα. Αυτό ήταν λέω την πατήσαμε . Καλώς ή κακώς επειδή είμαι καλός στο επικοινωνιακό παιχνίδι αυτό ήταν σαν έφαγα γκολ από τα αποδυτήρια. Μέχρι να ξεντυθώ το κορίτσι ξαπλώνει κάπως άτσαλα στο κρεβάτι και με περισσή αμηχανία προσπαθεί να κάνει κάτι σαν προκαταρκτικά χαιδεύοντας με στα επίμαχα σημεία και στο σώμα. Καθ’ όλη τη διάρκεια είχε μια παγωμάρα και μια απόμακρη γενικά στάση. Χαδάκια επέτρεπε στο γατάκι της αλλά μέχρι εκεί. Άντε πάμε στη πίπα λέω. Ξαπλωτός εγώ ξεκινάει μια αδιάφορη πραγματικά πίπα, το λίγο δόντι ήταν το τελευταίο που με ενόχλησε. Ξεκινάμε για το κυρίως μενού, όπου αφού λίπανε και τους 2 μας, κάθεται από πάνω όπου η αλήθεια είναι ότι κουνήθηκε εξαιρετικά φτάνοντας με στο 100% της στύσης. Η προσπάθεια μου να μετακινήσω το βάρος του σώματός της προς τα εμένα ώστε να πάρω την πρωτοβουλία των κινήσεων απέβη άκαρπος. Αλλαγή στάσης με αυτήν στα 4 όπου φάνηκε και το μεγαλείο της κωλάρας της. Πραγματικά φοβερό στήσιμο με εμένα να γραπώνομαι από τα αφράτα κωλομέρια της και να σφυροκοπάω ασύστολα υπό τον ήχο των σπλάτς σπλουτς των σκαμπιλιών που δεχόταν αδιαμαρτύρητα. Μετά βίας κρατήθηκα και την γύρισα ανάσκελα. Ξανά μανά γρασάρισμα και των 2, γεγονός που φανέρωνε ότι η κοπέλα δεν ευχαριστήθηκε ούτε στιγμή την όλη φάση. Πριν ξαναμπώ έκανα μια περιήγηση στο σώμα της, μπας και την καβλώσω λίγο, φιλώντας την στο σώμα και στα πόδια και καθώς πλησίασα προς το μουνάκι της, στο οποίο δε είχα καμιά διάθεση να κάνω οτιδήποτε έκανε σαν την χτύπησε ρεύμα. Πόλυ άγχος ρε παιδί μου μη τυχόν και κάνει κάτι εκτός προγράμματος. Στο ιεραποστολικό πάλι εξαιρετικό στήσιμο όπου σηκώνοντας τα πόδια ψηλά είχα εξαιρετική διείσδυση η οποία με βοήθησε και να τελειώσω έπειτα από λίγο.

Η κοπέλα δεν είναι σίγουρα άπειρη, στο κυρίως μενού το έχει αρκετά, είναι προικισμένη (βλ. ψηλή κοπέλα, κωλάρα, μικρό κάπως αλλά καβλωτικό βυζάκι), έχει φιλότιμο απλώς θέλει λίγο παραπάνω κέφι σε αυτό που κάνει, λίγο παραπάνω «φλόγα». Ίσως το βρει με τον καιρό μέχρι τότε εγώ όμως θα κάνω υπομονή. Πολύ πιθανόν βέβαια να έφταιγε η μέρα ή να έφταιγα κι εγώ (που δεν το νομίζω).
Εν κατακλείδι για να τεκμηριώσω και τον τίτλο της κριτικής ούτε ζέστη, ούτε κρύο όπως και να το δεις. Πρόκειται για επιλογή με αρκετό ρίσκο απόδοσης και να το έχει καλά στο μυαλό του κάθε επίδοξος συναγωνιστής