Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Α) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 21/07/2012 ώρα 10:56 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα, τη γνωστή μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα (επιπλέον είχα μαζί μου και τη μηχανή του Τηλεκόλλα). Ο προορισμός ήταν το στούντιο της οδού Βριλησσού 36. Στις 11:04 εντόπισα τη γνωστή 97άχρονη ζητιάνα να κάθεται στα σκαλοπάτια του κρεοπωλείου στην Πλατεία Κυψέλης και να ζητάει ελεημοσύνη από τους περαστικούς. Αυτή τη φορά δεν είχα καθόλου κέρματα πάνω μου. Παρόλα αυτά, με παρακάλεσε να καθίσω δίπλα της για λίγη παρέα. Έτσι λοιπόν, κάθισα δίπλα της μέχρι τις 11:13 και απόλαυσα ελεύθερα πιασίματα και μάλιστα δωρεάν. Τα σταμπ, τα ηγεμονικά sandwich και τα παιχνίδια εξουσίας ήταν όλα μέσα στο πρόγραμμα. Για επικοινωνία, μη με ρωτάτε. Μηδέν. Κάθε φορά τις ίδιες παπαριές μου λέει, αλλά χέστηκα. Σαντουιτσάκια και άγιος ο θεός. Αξίζει να αναφερθεί ότι η κουβεντούλα συνοδεύτηκε και από χούφτωμα στα μπούτια της.
Όταν η ζητιάνα βαρέθηκε τα χάδια, της έσκασα ένα διευθυντικό sandwich και κατηφόρισα την οδό Κυψέλης γελώντας σαν κορνούτος (ρε Γιοντέ σε παρακαλώ, χτύπα με λίγο στην πλάτη να συνέλθω). Κατόπιν, διέσχισα την οδό Ζακύνθου. Στις 11:27 έφτασα στη στάση «Ευελπίδων» και περίμενα το 224. Η αναμονή διήρκησε 18 λεπτά, αλλά ήταν εντελώς ξενέρωτη (ούτε μια α-καπέλο). Στις 11:53 έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού και έκλεισα το κινητό μου. Ήμουν αγχωμένος σε σχέση με τη Σταυρούλα (είχα το φόβο μήπως μου φερθεί απότομα και με στενοχωρήσει). Ώρες-ώρες αισθανόμουν ότι έπρεπε να κουβαλήσω μαζί μου μάσκες οξυγόνου, όπως αυτές που διαθέτουν τα αεροπλάνα σε περίπτωση αποσυμπίεσης (α ρε Πινόκιο, όταν έρθω στη Μυτιλήνη, θα πέσει πολύ γέλιο).
Φυσικά, μόλις κατέβηκα από το λεωφορείο, πήγα κατευθείαν στον προορισμό μου. Μόλις χτύπησα το κουδούνι στο στούντιο της οδού Βριλησσού 36, μου άνοιξε η Σταυρούλα και μετά από ένα σύντομο σαντουιτσάκι, με οδήγησε κατευθείαν στο δωμάτιο του έρωτα. Αφού με ρώτησε «Τι κάνεις», μου είπε «Η Εσμεράλντα είναι, την ξέρεις» και άπλωσε το χέρι για να τσεπώσει το 50άρικο (εδώ έχω παράπονο - δε με ρώτησε αν θέλω κανένα ποτήρι νερό - 37 βαθμούς είχε έξω - τέλος πάντων δεν την παρεξηγώ, έχει προοδευμένη σελήνη στον Ταύρο και αισθάνεται οικονομική ανασφάλεια). Εγώ της έσκασα το 50άρικο και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για μετά το πουτανογαμήσι.

Β) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Μόλις η Σταυρούλα έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα και βόλεψα τα πράγματά μου. Η αναμονή δεν διήρκησε ούτε 3 δευτερόλεπτα (προφανώς ή το δωμάτιο αυτό είχε CCTV ή η Εσμεράλντα έχει ανεπτυγμένη την 6η αίσθηση – ρε Τρ δεν μπορώ, βοήθησέ με να φτύσω την τσίχλα, γελάω σαν ηλίθιος).
Μόλις μπήκε η Εσμεράλντα δυναμικά στο δωμάτιο (και αφού είπαμε τις κλασσικές μαλακίες), ξεκίνησε η ερωτική ιεροτελεστία, η οποία εξελίχθηκε στις ακόλουθες φάσεις:
1η φάση: «Τα κλασσικά». Μου φόρεσε το προφυλακτικό. Δε χρειάστηκε να της φορέσω του Γύπα τα εννιάμερα, γιατί η Σταυρούλα δάνεισε στην Εσμεράλντα τα τρικ-τρικ της (τα οποία είναι πολυδιαθλαστικά).
2η φάση: «Η μέθοδος του Βουλκανιζατέρ στο δρόμο προς Ραφήνα» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2 λεπτά). Μπερδευτήκατε; Είναι η πασίγνωστη μέθοδος του άτεχνου φραπέ. Απλά η Εσμεράλντα, καθώς μου τον έπαιζε, έκανε σαν Βουλκανιζατέρ που φουσκώνει λάστιχα και θυμήθηκα ένα παλιό επεισόδιο των Αμάν (ο Αντώνης Κανάκης παρομοίαζε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή με Βουλκανιζατέρ). Πέρα από την πλάκα, κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής φαντασιωνόμουν τη Σταυρούλα στο ρόλο της Ελισάβετ και τον εαυτό μου στο ρόλο του ολυμπιονίκη από το Μπαγκλαντές. Φυσικά τα γρι-γρι της Σταυρούλας τα έκανα γυαλόχαρτο από το τρίψιμο (Παχατουρίδης - Καρνείσον: Πάρε παιδί μου αυτό το γυαλόχαρτο να καθαρίσεις το θρανίο). Ωστόσο, η καθημερινή εκσπερμάτωση στο κρεβάτι μου, καθυστερούσε την ολοκλήρωση της ερωτικής πράξης.
3η φάση: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 25 δευτερόλεπτα). Επειδή βιαζόμουν να δω τη Σταυρούλα, να τα πούμε και να της θωπεύσω τα ντριν-ντριν (α ρε Lion King, πολύ μου άρεσε εκείνο το Fish & Chips), αποφάσισα να χρησιμοποιήσω την ταχεία μέθοδο της μπρούμυτης εκσπερμάτωσης. Έτσι λοιπόν, κατόπιν συμφωνίας, ξάπλωσα μπρούμυτα και άρχισα να τρίβω τον πούτσο μου με πάθος στο σεντόνι. Η κάθετη αντίδραση του δαπέδου σε συνδυασμό με τα πολυκαυλωτικά τρικ-τρικ της Σταυρούλας στα χέρια της Εσμεράλντας έδρασαν ακαριαία. Πολύ σύντομα, το προφυλακτικό γέμισε με τρισεκατομμύρια σπερματοζωάρια, τα οποία θα επιθυμούσαν διακαώς να γονιμοποιήσουν το ωάριο της Σταυρούλας, αλλά δυστυχώς δεν τους κάθεται (πλάκα κάνω, είναι σήμερα η σελήνη στον τοξότη και θέλω λίγο να σας κάνω να γελάσετε).
4η φάση: «Αποχαιρετισμός». Μετά την εκσπερμάτωση, αφαίρεσα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν, έβγαλα ένα πουτανομάντηλο από την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα και καθάρισα την επίμαχη περιοχή (για να ελαχιστοποιήσω την πιθανότητα να κολλήσω μουνόψειρα). Η Εσμεράλντα ντύθηκε, με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Εγώ με τη σειρά μου ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου, χτενίστηκα, έπλυνα τα χέρια μου με κρεμοσάπουνο και εξήλθα από το κόκκινο δωμάτιο.

Γ) ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ
Βγαίνοντας από το δωμάτιο, τράκαρα τη Σταυρούλα και πήγαμε παρέα στο σαλονάκι για κουβεντούλα και χούφτωμα. Καθίσαμε συνολικά 28 λεπτά. Της έδειξα τις φωτογραφίες από το Witham και συζητήσαμε τα νέα μου από την Αγγλία και διάφορα άλλα θέματα. Φυσικά κατά τη διάρκεια της συζήτησης, τα ριγκάκια της Σταυρούλας τα έκανα στην κυριολλεξία γυαλόχαρτο από το τρίψιμο. Τα μητροπολητικά sandwich δεν έλλειψαν από το ρεπερτόριο. Στο τέλος τη χαιρέτησα με ένα διευθυντικό sandwich κάνοντας τουπ-τουπ στα βραχιόλια της και εξήλθα από το κτίριο (ώρα: 12:38).

Δ) ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ
Αχ Παναγίτσα μου. Την αγαπάω τη Σταυρούλα. Δυστυχώς όμως, η αγάπη και ο πόνος είναι αλληλένδετα. Τη σκέφτομαι και στενοχωριέμαι. Όπως έλεγε ο Νίκος Μουρατίδης, «όταν ερωτεύομαι, σέρνομαι στα πατώματα». Χρειάζομαι ψυχίατρο.