Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Α) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 19/07/2012 στις 18:56 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας τη γνωστή μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα και την αφροδισιακή τσάντα των Χρυσών Μαλλιών. Στις 19:00 πήγα στην Πολωνή ψιλικατζού, για να πάρω ένα πακέτο χαρτομάντηλα (και φυσικά, για να της κάνω τουπ-τουπ στα πολυδιαθλαστικά της βραχιόλια). Δυστυχώς όμως, αυτή τη φορά κατά εξαίρεση δεν είχε ούτε ένα. Κατόπιν, πήγα στη χοντρή ψιλικατζού (Πύθωνος και Δάφνιδος γωνία), για να αγοράσω μια Cosmo-κάρτα των 20 ευρώ. Δυστυχώς όμως, ήταν με την κόρη της και έτσι δεν τόλμησα να κάνω τη γνωστή κίνηση για sandwich. Μετά αγόρασα 3 πακέτα πουτανομάντηλα από τα ΑΒ και 3 εισιτήρια των 1.40 ευρώ από το περίπτερο.
Στις 19:22 πήρα το 622 από την Πλατεία Κυψέλης και κατέβηκα στην πλατεία Κάνιγγος. Μόλις αποβιβάστηκα από το λεωφορείο, πήρα τηλέφωνο τον Τρ και τον Wapei. Κατόπιν, κατευθύνθηκα προς την Πειραιώς. Οι συγκοινωνίες ήταν απίστευτα αραιές και έτσι αποφάσισα να κατηφορίσω πεζός. Στις 20:06 κοντά στη στάση «Θερμοπυλών», εντόπισα μια ανάπηρη α-καπέλο ζητιάνα με τρικ-τρικ. Αμέσως, έβγαλα με τρεμάμενο χέρι από την τσέπη μου 0.60 ευρώ και της τα έσκασα. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η ακόλουθη:

ΖΗΤΙΑΝΑ: Τούρκος;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι καλέ, Έλληνας είμαι.
ΖΗΤΙΑΝΑ: Σε ευχαριστώ πολύ (σε αυτό το σημείο η ζητιάνα μου έκανε ηγεμονικό sandwich με το ριγκάκι της).
ΤΑΚΜΑΝ: Και εγώ σε ευχαριστώ για την αγάπη σου (εκείνη τη στιγμή κόντευε να μου σχιστεί το τζην από την έντονη στύση).
ΖΗΤΙΑΝΑ: Να σαι καλά. Η Παναγιά μαζί σου (σε αυτό το σημείο η ζητιάνα μου έκανε και δεύτερο ηγεμονικό sandwich).
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε.

Μετά από αυτό το περιστατικό, η ερωτική μου επιθυμία αυξήθηκε επικίνδυνα.

1ος σταθμός: Πειραιώς 121. Η υπηρεσία φορούσε ένα χρυσό βραχιόλι, αλλά δε με καύλωσε το attitude. Η εργαζόμενη κοπέλα μου ήταν αδιάφορη.
2ος σταθμός: Πειραιώς 193. Η υπηρεσία φορούσε 1-2 χρυσά τρικ-τρικ, αλλά το υπόλοιπο πακέτο ήταν ντεκαβλέ (νέα στην ηλικία, πιθανόν Αλβανικής καταγωγής, φορούσε παντελόνι). Η μια από τις δυο εργαζόμενες κοπέλες ήταν λατέρνα, αλλά σκοπός της παραπάνω στουντιότσαρκας ήταν να δοκιμάσω την αφροδισιακή τσάντα σε μια α-καπέλο υπηρεσία (και να περιμένω τα αποτελέσματα).
3ος σταθμός: Πειραιώς 198. Η υπηρεσία φορούσε μια πολυφλεκτική φούστα (α ρε Lion King, πολύ σε πάω ρε φιλαράκι) και 2 πολυδιαθλατικά βραχιόλια. Αρχικά νόμιζα ούτε φορούσε και rings, αλλά μετά από ένα λεπτό διαπίστωσα ότι ήταν οπτασία. Μόλις το διαπίστωσα, αποχώρησα την τελευταία στιγμή με τη δικαιολογία «Πάω να κάνω ένα τηλεφώνημα και έρχομαι».

Η ώρα είχε πάει 21:12. Έκανα ένα τηλεφώνημα στην κυρία Νίκη, αλλά δεν την πέτυχα σπίτι (αντί να ασχοληθεί και λίγο με την κουτάλα, κάθεται και γυρνάει νυχτιάτικα). Κατόπιν, πήρα τη Δανάη και κανονίσαμε να βρεθούμε στις 1 Αυγούστου. Ώρα 21:17. Ήθελα να τηλεφωνήσω στη Σταυρούλα, αλλά έπρεπε να περιμένω μέχρι τις 21:25 (ώστε να έχει επιστρέψει σπίτι της). Κάθισα σε ένα πεζουλάκι και κοίταξα τον ουρανό με θλιμμένο βλέμμα. Η καρδιά μου κόντευε να σπάσει. Ήθελα να της μιλήσω, αλλά φοβόμουν μήπως είχε ψυχρανθεί μαζί μου. Στις 21:22 πήρα τηλέφωνο το Μάκη, για να μοιραστώ τα συναισθήματά μου. Στις 21:25 χτύπησε το ξυπνητήρι και έτσι έκλεισα το Μάκη, για να πάρω τη Σταυρούλα. Απάντηση καμία. Στις 21:27, στις 21:29 και στις 21:32 την ξαναπήρα, αλλά δεν την πέτυχα σπίτι. Αρνητικές σκέψεις έζωσαν το μυαλό μου. «Μήπως της συνέβει κάτι στο δρόμο;», «Μήπως διαισθάνεται ότι την παίρνω εγώ και δεν θέλει να μου μιλήσει;», «Μήπως άλλαξε το σταθερό της, για να με ξεφορτωθεί;», «Μήπως ξαφνικά βαρέθηκε την Αθήνα και μετακόμισε στην επαρχία;» ή «Μήπως έγινε κανένα επεισόδιο με την αστυνομία;» (τώρα, που σας γράφω έχει αποκατασταθεί πλήρως η σχέση μας). Στις 21:33 τηλεφώνησα στο στούντιο της οδού Βριλησσού 36. Η υπηρεσία μου είπε ότι «Η Σταυρούλα σχόλασε πριν από λίγο». Μετά από αυτό κατάλαβα ότι μάλλον θα βγήκε καμία βόλτα με τις φίλες της (πού το βρίσκει το κουράγιο μετά από 10 ώρες δουλειά;).
Μετά το τηλεφώνημα αυτό, πήρα ΤΑΧΙ για Κεραμεικό (αν περίμενα τη συγκοινωνία, θα γέραζα). Στις 21:39 έφτασα στην Ιερά οδό και κατέβηκα. Στις 21:40 ξαναπήρα τη Σταυρούλα στο σπίτι, αλλά τζίφος.

4ος σταθμός: Κασσάνδρας 4Β. Η υπηρεσία ήταν γένους αρσενικού (έλεος ρε παιδιά, δεν είμαι πο8σταρδέλλα).
5ος σταθμός: Κασσάνδρας 6. Η γνωστή αγενής υπηρεσία, που εξαφανίζεται σαν κομμήτης μετά το πουτανογαμήσι. Μη με ρωτάτε για την πουτάνα. Ούτε καν την πρόσεξα.
6ος σταθμός: Κασσάνδρας 3 – πάνω. Η υπηρεσία γνωστή στην πιάτσα. Αν την πετύχαινα με κανένα χρυσό βραχιόλι, μπορεί και να έμενα, γιατί ήταν αρκετά ευγενική μαζί μου. Φόρα κανένα βραχιόλι κυρία μου, με το marketing ασχολείσαι. Η πουτάνα; Για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμάμαι.
7ος σταθμός: Κασσάνδρας 3 – κάτω. Η υπηρεσία απουσίαζε. Επόμενος.

Στις 21:45 ξαναπήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα, αλλά το πείραμα ήταν και πάλι ανεπιτυχές.

8ος σταθμός: Κωνσταντινουπόλεως 61. Μόλις χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε η γνωστή υπηρεσία, η οποία με χαιρέτησε με ένα ενισχυμένο διευθυντικό sandwich. Κατόπιν, με οδήγησε στο κόκκινο δωμάτιο, ενημερώνοντάς με ότι δούλευε η Βαλεντίνα. Με τρεμάμενα χέρια από τη στύση και τη συναισθηματική ένταση, της έσκασα το 50άρικο και συμφωνήσαμε να καθίσουμε παρέα μετά το πουτανογαμήσι.

Β) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Μόλις η υπηρεσία έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα και βόλεψα τα πράγματά μου στη γνωστή μπουρδελότσαντα. Κατόπιν, έριξα ένα κατούρημα και έκανα ντους. Μόλις σκουπίστηκα με μια από τις πακεταρισμένες πετσέτες, ξάπλωσα ανάσκελλα για να ξαποστάσω. Μετά από ένα λεπτό, μπήκε στο δωμάτιο η Βαλεντίνα. Αφού είπαμε επί τροχάδην τα νέα μας (εγώ βασικά της είπα τα δικά μου), ξεκίνησε η ερωτική ιεροτελεστία, η οποία εξελίχθηκε στις ακόλουθες φάσεις:

1η φάση: «Τα κλασσικά». Μου φόρεσε το προφυλακτικό. Δεν είχε νόημα να της φορέσω του Γύπα τα εννιάμερα, γιατί ήταν λατέρνα.
2η φάση: «Πολυκαυλωτικός χορός» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2 λεπτά). Σε αυτή τη φάση, χόρεψα βαλς με τη Βαλεντίνα κάνοντας αλλεπάλληλα ηγεμονικά και μητροπολιτικά sandwich στα τρικ-τρικ της. Φυσικά κατά τη διάρκεια του χορού, ο πούτσος μου μπαινόβγαινε ευχάριστα στο αιδοίων της. Εκείνη τη στιγμή φαντασιωνόμουν ότι εγώ ήμουν ένας ολυμπιονίκης από το Μπαγκλαντές, που κατατρόπωσα την Αγγλία στο άθλημα της άρσης βαρών και για αυτό το λόγω η Βασίλισσα της Αγγλίας ήθελε να με τιμήσει προσωπικά. Έτσι λοιπόν, έβγαλε το καπέλο και τα γάντια της και μου επέτρεψε να της φιλάω τα χεράκια για 5 λεπτά, χουφτώνοντας τα πανάκριβα κοσμήματά της. Η φαντασίωση αυτή έπιασε τόπο. Πολύ σύντομα έχυσα στα όρθια μέσα στο μουνί της. Έχω να απολαύσω τέτοιο καλό σεξ τουλάχιστον 1 χρόνο (η μετανάστευση στην Αγγλία μου έχει προκαλέσει κατάθλιψη και έχει ρίξει τις επιδόσεις μου στο κρεβάτι).
3η φάση: «Αποχαιρετισμός». Μόλις επήλθε η εκσπερμάτωση, αφαίρεσα προσεκτικά το προφυλακτικό από τον πούτσο μου και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν, καθάρισα την ευαίσθητη περιοχή με ένα πουτανομάντηλο. Η Βαλεντίνα, ντύθηκε, με χαιρέτησε και αποχώρησε από το δωμάτιο του έρωτα. Εγώ με τη σειρά μου ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και εγκατέλειψα το κόκκινο δωμάτιο.

Γ) ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ
Μόλις βγήκα από το δωμάτιο, τράκαρα την υπηρεσία και πήγαμε παρέα στο σαλόνι για κουβεντούλα και χούφτωμα. Της έδωσα την αφροδισιακή τσάντα και συγκινήθηκε απίστευτα. Ωστόσο, η τσάντα αυτή είναι μεγάλη μούφα (δεν προκάλεσε ακόρεστη όρεξη για σεξ στην υπηρεσία, όπως ισχυρίστηκαν τα Χρυσά Μαλλιά). Καθίσαμε συνολικά 15 λεπτά με το ρολόι. Συζητήσαμε τα νέα μου από την Αγγλία (επαγγελματικά, ερωτικά, καθημερινότητα). Φυσικά η συζήτηση διανθίστηκε από μπόλικα μητροπολιτικά sandwich στα ριγκάκια της. Στις 22:20 χαιρέτησα την υπηρεσία με διευθυντικό sandwich και αποχώρησα από το στούντιο κατευχαριστημένος.

Στις 22:21 πήρα για τελευταία φορά τη Σταυρούλα στο σταθερό, αλλά και πάλι δεν τη βρήκα.