Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Διέσχιζα εποχούμενος την Λ. Βουλιαγμένης με το νου μου σκοτισμένο από τον βομβαρδισμό των ειδήσεων σχετικά με τα πολιτικά τεκταινόμενα και κατέβαλα προσπάθειες προκειμένου να κατανοήσω τους λόγους που οδήγησαν τους επικεφαλής των κομμάτων εις την απόφαση επαναληπτικής διενέργειας εκλογών. Στο ύψος της Ηλία Ηλιού, υπέθεσα, ότι αυτοί οι λόγοι οφείλονται σε συστημικές διαφορές που προκύπτουν από την ιδεολογική απόχρωση του κάθε κόμματος και από την πολιτική που υπόσχεται να εφαρμόσει. Στο ύψος της Ταίναρου όμως σκέφτηκα, ότι για να αποφασίσει κανείς για το αν θα είναι δεξιός ή αριστερός και κατά πόσον, και κατά συνέπεια για το ποια πολιτική λύση θα υποστηρίξει, πρέπει πρώτα από όλα να είναι σοβαρός. Φτάνοντας στον προορισμό μου και κρούοντας των κώδωνα της εξώθυρας του οίκου, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν είμαι σοβαρός. Και αυτό, όχι μόνον επειδή βρισκόμουν εκεί προκειμένου να θρέψω την ματαιοδοξία μου με φευγαλέα ηδονή, αλλά κυρίως επειδή αδυνατώ να κατανοήσω τις αγεφύρωτες διαφορές που χωρίζουν τους όρους επαναδιαπραγμάτευση, επανεξέταση, σταδιακή απαγκίστρωση κ.λ.π. Ενδόμυχα βέβαια, με παρηγορούσε το γεγονός ότι αρκετοί από αυτούς τους σοβαρούς κυρίους κατά καιρούς αποκαλύπτονται διεφθαρμένοι, τζογαδόροι, τοκογλύφοι, διεστραμμένοι, βίαιοι με τις συντρόφους τους και τα τέκνα τους και λοιπά συναφή.

Στο μεταξύ, η κομπορρήμων επί της υποδοχής κυρία, μου άνοιξε την πόρτα και με οδήγησε στην αίθουσα αναμονής. Ο χώρος υποδοχής, είναι σχετικά καλαίσθητος, καθαρός και επιμελώς εξοπλισμένος. Πάντως, και κατά την προσωπικήν μου γνώμη, ο ισχνός φωτισμός που επικρατεί σε όλο το οίκημα, αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για την ανάδειξη της κομψότητας του.
Μετά από λίγα λεπτά, ενεφανίσθει αλλοδαπή νεαρά γυνή, φέρουσα το καλλιτεχνικό (sic) όνομα, Ιωσηφίνα. Πρόκειται περί γυνής περίπου 25 ετών, με πλούσια και μακριά ξανθοκάστανη κόμη, ευειδές -παρά το ιδιόμορφο του- πρόσωπο, στο οποίο προσδίδει αξία το καστανοπράσινο χρώμα των οφθαλμών του, και από το οποίο αφαιρεί αξία το ελαφρώς μπλαζέ του ύφος. Το ανάστημά της (άνευ κοθόρνων) είναι περί το 1,66m και η εθνικότης της Ουγγρική. Δεν θα αναλωθώ στο να περιγράψω τον ιδιαιτέρως καλλίγραμμο σωματότυπο της, και τούτο διότι υπάρχουν πλείστες αναρτημένες φωτογραφίες, που τον απεικονίζουν με πιστότητα. Γοητευμένος από την όμορφη εμφάνιση της, απέδωσα, στην επί της υποδοχής κυρία, αντίτιμο που αντιστοιχεί εις απλό πρόγραμμα, και με οδήγησε εις τα ενδότερα.

Βρήκα την κάμαρη σχετικά καθαρή, πολύ καλά εξοπλισμένη και με συμπαθή διάκοσμο. Έλαβα το λουτρό μου και κατόπιν ολιγολέπτου αναμονής εισήλθε η Ιωσηφίνα η οποία και προχώρησε σχεδόν αμέσως σε προκαταρκτικές ενέργειες, όπως θωπείες, λειχίες και ασπασμούς, οιονεί αδιάφορους. Ενδεικτικό δε, ότι ο ερεθισμός προήλθε περισσότερο απο την θέαση του γυμνού της σώματος. Ανταποδίδοντας τις αβρότητες βρήκα την στιλπνή επιδερμίδα της πολύ καθαρή και διακριτικώς αρωματισμένη. Το στοματικό της, δεν αποδείχθει κάτι το ιδιαίτερο. Ο κόλπος της όμως, είχε καλή αίσθηση.

Ενόσω ήμουν μέσα της σε ιεραποστολική στάση αναρωτιόμουν για το τι ξέρουμε για την ομορφιά. Γενικά, ξέρουμε την ομορφιά μέσα από την διαδικασία της σύγκρισης. Και αυτό μάλλον σημαίνει ότι αποδίδουμε την ομορφιά σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο μέσα από την παραπάνω διαδικασία. Βλέπω ένα γλυπτό που το θεωρώ όμορφο, και την ομορφιά αυτή την εκτιμώ λόγω της γνώμης μου περί γλυπτικής και συγκρίνοντάς το με άλλα γλυπτά που έχω δει. Κατόπιν αναρωτήθηκα : "Υπάρχει ομορφιά χωρίς αντικείμενο;" Έτσι μου ήρθαν στο μυαλό κάποια σχόλια του Ελύτη. Όταν λοιπόν υπάρχει παρατηρητής που είναι αυτός που ελέγχει, αυτός που δοκιμάζει την εμπειρία, αυτός που σκέφτεται, τότε δεν υπάρχει ομορφιά, γιατί η ομορφιά είναι κάτι το εξωτερικό, κάτι που ο παρατηρητής βλέπει και κρίνει. Όταν όμως δεν υπάρχει παρατηρητής, αν δηλαδή απεκδυθεί κανείς τον ρόλο του ως παρατηρητή -και αυτό είναι κάτι που απαιτεί πολύ αυτοσυγκέντρωση και πολύ διερεύνηση- τότε υπάρχει ομορφιά χωρίς αντικείμενο. Αίφνης η Ιωσηφίνα έλαβε αυτοβούλως θέση προς συνουσία με τον τρόπο των σκύλων. Η θέαση της από αυτή την οπτική γωνία, στάθηκε ικανή να διακόψει την σοβαροφάνεια που με διακατείχε προς στιγμήν, και να μου υπενθυμίσει αυτό που πραγματικά είμαι. Δηλαδή, ένας ματαιόδοξος άνθρωπος, με παντελή έλλειψη σοβαρότητος και που καταπιάνεται με θέματα που δεν μπορεί να κατανοήσει.

Κατά τα άλλα, σε όλη την διάρκεια της συνευρέσεως που εκυμάνθει σε απλώς ικανοποιητικό επίπεδο, ήταν εκδηλωτική -με υποκριτικό (θεατρικό) τρόπο όμως- και παραινετική. Θετικό θεωρώ ότι έδειξε ανοχή σε πλήρεις διεισδύσεις, και αντοχή σε έντονες. Στα θετικά επίσης θα καταλογίσω την απουσία βιασύνης.

Μετά το πέρας των περιπτύξεων, με καληνύκτισε δια ασπασμού και αποχώρησε σχεδόν αμέσως.

Συμπερασματικά λοιπόν. Αν σας αρέσουν τα όμορφα πράγματα, αξίζει τον κόπο (και το αντίτιμο) να δοκιμάσετε. Μην περιμένετε όμως κάτι παραπάνω σε θέματα λειτουργικότητας. Ένα όμορφο βάζο δεν είναι πάντα πιο λειτουργικό από ένα αδιάφορο σε εμφάνιση βάζο.