Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Στις 21/03/2012 στις 10:06 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα, την γνωστή μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα και τις φωτογραφίες από το Isle of Wight. Στις 10:09 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, περιγράφεται ακολούθως:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ, λέγεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ναι αγάπη μου. Τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Σε πήρα για να επιβεβαιώσω ότι είσαι εκεί, για να έρθω να σε δω και φυσικά για να εκτονωθώ. Ο λόγος, που σε ρωτάω, είναι γιατί έχουμε ανάδρομο ερμή και δημιουργούνται εύκολα παρεξηγήσεις.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εδώ είμαι αγάπη μου. Ήρθες χθες από εδώ;
ΤΑΚΜΑΝ: Αρχικά σκεφτόμουν να έρθω Τρίτη για τους δικούς μου λόγους (ο πατέρας μου είχε δουλειά και θα μπορούσα να επισκεφτώ άφοβα την αγελάδα). Τελικά όμως, θα έρθω σήμερα. Σε κανένα μισάωρο θα είμαι εκεί.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Έλα αγάπη μου. Σε περιμένω.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε από κοντά και σε παρακαλώ πολύ μη με στενοχωρήσεις.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εντάξει αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Τα λέμε.

Στις 10:12 κοντοστάθηκα έξω από το μαγαζί της αγελάδας. Δυστυχώς η Ματίνα καθόταν με εκείνη τη φλύαρη φίλη της (πολύ ξεσαλωμένες αυτές οι Αθηναίες, η ενασχόληση με την κατσαρόλα δεν βλάπτει). Επειδή η επιθυμία μου να δω τη Σταυρούλα, να την αγκαλιάσω, να της κάνω αλλεπάλληλα μητροπολιτικά sandwich και να απολαύσω τη στοργή της άγγιζε τα όρια της παράνοιας, δεν είχα την υπομονή να στηθώ έξω από το μαγαζί της 2-Hut, έως ότου φύγει αυτή η ακαμάτρα η φίλη της. Επιπλέον αισθανόμουν ανήσυχος. Αυτή η ψυχρή συμπεριφορά της Σταυρούλας τη Δευτέρα στο τηλέφωνο με είχε προβληματίσει. Διαρκώς αναρωτιώμουν «Θα καταφέρω να δω τη Σταυρούλα», «Θα μου φερθεί καλά», «Με αγαπάει σαν άνθρωπο ή με βλέπει μόνο σαν 50ευρω» ή «Με αγάπησε ποτέ της ή υποκρινόταν και τώρα έδειξε τον πραγματικό της εαυτό, επειδή έχω φύγει μετανάστης και ως εκ τούτου δεν μπορώ να είμαι τακτικός πελάτης». Έτσι λοιπόν, με αυτές τις σκέψεις πήρα το δρόμο για την περιοχή της Βριλησσού. Φυσικά δεν είχα διάθεση για στουντιότσαρκα. Είχα στοχεύσει κατευθείαν το στούντιο της Βριλησσού 36.
Στις 10:31 έφτασα έξω από το συγκεκριμένο στούντιο. Μόλις χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε η Σταυρούλα. Μετά από έναν σύντομο εγκάρδιο χαιρετισμό, μου έδειξε την Ντέζι. Η Ντέζι είναι 22 ετών από την Τσεχία, ψιλή και ξανθιά. Δυστυχώς δεν φορούσε γρι-γρι. Ωστόσο, αγαπάω τόσο πολύ τη Σταυρούλα, που και γαϊδούρι να μου παρουσίαζε, θα της έσκαγα το 50άρικο και θα περνούσα στο δωμάτιο. Έτσι λοιπόν, η Σταυρούλα με οδήγησε στο δωμάτιο της ηδονής, της έσκασα το 50άρικο και συμφωνήσαμε μετά το sex, να τα πούμε με την ησυχία μας στο σαλόνι. Κατόπιν η Σταυρούλα έκλεισε την πόρτα του δωματίου.
Μόλις έκλεισε η πόρτα, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έβγαλα από την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα και τις φωτογραφίες από United Kingdom. Κατόπιν ξάπλωσα ανασκελα στο κρεβάτι, κρατώντας τα γνωστά πολυδιαθλαστικά τρικ-τρικ και σιγοψυθυρίζοντας «Αχ Παναγίτσα μου. Ελπίζω μετά να μπορέσω να δω τη Σταυρουλίτσα μου. Την αγαπάω τόσο πολύ. Συγχώρεσέ με σε παρακαλώ για τις άσχημες σκέψεις, που έκανα. Σε ευχαριστώ για όλα». Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι οι παραπάνω σκέψεις, είχαν ως αποτέλεσμα την έλλειψη διέγερσης.
Μετά από 5λεπτά ήρθε και η Ντέζι και αφού είπαμε τις κλασσικές μαλακίες (γειά σου μωρό μου, τι κάνεις, κτλ), ξεκίνησε η σεξουαλική ιεροτελεστία, η οποία εξελίχθηκε στις κάτωθι φάσεις:
1η φάση: «Τα κλασσικά». Μη σας τα πολυλογώ. Μου φόρεσε το προφυλακτικό και της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα.
2η φάση: «Κλασσική πίπα» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2-3 λεπτά). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, εγώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελλα και η Ντέζυ μου έπαιρνε την κλασσική πίπα. Η εκτιμώμενη ταχύτητα της πίπας ήταν 0.83 klap-klap/sec. Με το δεξί της χέρι κρατούσε τον πούτσο μου. Του Γύπα τα εννιάμερα κοσμούσαν προσωρινά το αριστερό της χέρι, το οποίο έσφιγγα με μανία. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής φαντασιωνόμουν ότι η Ντέζυ είναι μια Αγγλίδα α-καπέλο με ντριν-ντριν, η οποία πάσχει από Πάρκινσον και δυσκολεύεται να κατέβει στη στάση του London Underground Acton Town, με αποτέλεσμα να ζητάει βοήθεια από έναν Νιγηριανό με σκουλαρίκια και μεγάλη πούτσα. Δυστυχώς όμως, η ψυχική μου κατάσταση δεν ήταν αρωγός, με αποτέλεσμα τη δεδομένη χρονική στιγμή η διέγερση του πέους να έμοιαζε με άπιαστο όνειρο.
3η φάση: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1 λεπτό). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής άρχισα να τρίβω τον πούτσο μου στο σεντόνι με πάθος. Ταυτόχρονα κρατούσα το αριστερό χέρι της Ντέζης και έκανα γυαλόχαρτο του Γύπα τα εννιάμερα. Φέρνοντας και πάλι στο μυαλό μου την α-καπέλο με το Πάρκινσον, που είδα στο London Underground στις 18/03/2012, η εκσπερμάτωση δεν άργησε να έρθει. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η Ντέζυ με κατάλαβε αμέσως, όταν έχυσα, από τη διαστολή της κόρης των ματιών μου.
4η φάση: «Αποχαιρετισμός». Μετά την εκσπερμάτωση, αφαίρεσα αμέσως το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό από την επίμαχη περιοχή και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν καθάρισα την περιοχή των όρχεων και του πέους με τα γνωστά στην πιάτσα πουτανομάντηλα. Μετά η Ντέζυ ντύθηκε, με χαιρέτησε και επέστρεψε στην κουζίνα για να ανακτήσει τις δυνάμεις της για τον επόμενο πελάτη. Αφού η Ντέζυ έκλεισε την πόρτα, έπλυνα τα χέρια μου με κρεμοσάπουνο, βόλεψα τα πράγματά μου και αποχώρησα από το κόκκινο δωμάτιο. Στο τέλος κάθισα στο σαλόνι με τη Σταυρουλίτσα για 10 λεπτά, όπου της είπα τα νέα της Αγγλίας και της έδειξα τις φωτογραφίες από το Isle of Wight. Φυσικά η συζήτηση συνοδεύτηκε και από τρυφερές αγκαλίτσες, μητροπολιτικά sandwich και γλυκόλογα. Δυστυχώς όμως, τίποτα δεν θύμιζε τα μεγαλεία του χειμώνα, που καθόμασταν παρέα στην κουζίνα για 35-40 λεπτά, μου καθάριζε τα γυαλάκιακαι της χούφτωνα τα μπούτια όση ώρα ήθελα. Επιπλέον, όταν την προσκάλεσα να έρθει στο Southampton, μου είπε «Εμένα να με σκεφτείς, μόνο αν γίνεις πάρα πολύ πλούσιος», γεγονός που με διέλυσε ψυχολογικά. Τέλος χαιρέτησα τη Σταυρούλα με ένα παχύ διευθυντικό sandwich και εξήλθα από το κτίριο.

ΥΓΣ: Η Σταυρούλα την Τρίτη 20 Μαρτίου 2012 ήταν στα κρατητήρια και για αυτό την επόμενη μέρα ήταν πιο ψυχρή από το μέσο όρο. Το Σάββατο 24 Μαρτίου, η σχέση μας αναστήθηκε και έγινε ακόμα πιο δυνατή. Εύχομαι η Παναγίτσα να είναι για πάντα δίπλα της και η ζωή της από εδώ και πέρα να μην έχει άλλες στενοχώριες και ταλαιπωρίες. ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΩ!