Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Το οίκημα είναι κομματάκι δύσκολο να εντοπιστεί.
Εχει δύο εισόδους. Μία πλάγια, δεξιά όπως το βλέπει κάποιος, ( υπάρχει φωτεινή ένδειξη ''ΕΙΣΟΔΟΣ'' ψηλά στη γωνία του κτιρίου ) όπου ακολουθώντας έναν υπαίθριο διάδρομο στρίβει αριστερά, μετά από κάτι σιδερένιες κατασκευές και στο βάθος πάλι αριστερά υπάρχει μία ανοιχτή λευκή πόρτα.
Μία κεντρική που είναι επί της Πειραιώς, αλλά ο ενδιαφερόμενος πρέπει να προσεγγίσει για να καταλάβει ότι πρόκειται για την είσοδο του μαγαζιού. Δεν υπάρχει αριθμός.
Οι δύο θύρες οδηγούν σε μία σκάλα όπου λίγο πριν το τέλος, όπως έγραψα και στην ενημέρωση, υπάρχουν δύο πόρτες με κάγκελα, η μία πίσω από την άλλη σε μία απόσταση πέντε σκαλοπατιών μεταξύ τους, οι οποίες ανοίγουν από μέσα.
Ο ήχος που παράγεται όταν ανοίγουν, ενισχυόμενος από τον αντίλαλο του κλιμακοστασίου θυμίζει έντονα σκηνές ταινιών με φυλακές.
Τελικά κατάφερα να φθασω έως την εξώπορτα και να χτυπήσω το κουδούνι.
Μου άνοιξε η σχετικά νέα, μάλλον Ελληνίδα, υπηρεσία...
-Χαίρεστε !
-Καλώς τον...
-Πολλές πόρτες έχετε...
-Είδατε; Ναι, πραγματικά!
-Καλά κάνετε!
-Βέβαια!
Από τα ηχεία ακουγόταν το ''Να λοιπόν γιατι σε αγάπησα'' από τον Γιάννη Πάριο, στίχοι του Πυθαγόρα ( ν'αναφέρεται και ο στιχουργός. Το μόνιμο παράπονο του Λευτέρη Παπαδόπουλου...)
Ο χώρος είναι μεγάλος, σκοτεινός αλλά μεγάλος...
Υπάρχει προθάλαμος που οδηγεί στο ευρύχωρο σαλόνι και τρία ( ή τέσσερα; ) δωμάτια από τα οποία το πίσω αριστερά είναι και το μεγαλύτερο.
Δεν υπήρχε άλλος πελάτης.
Η κυρία προθυμοποιήθηκε να με περιηγήσει στα δωμάτια, τα οποία έχουν φυσικά διπλό κρεβάτι με εμπριμέ σεντόνια και δύο μαξιλάρια, πολυθρόνα, κλιματιστικό, επιτοίχιο καθρέφτη, παράθυρα με παντζούρια, κάποια εκ των οποίων δεν είναι ερμητικά κλειστά ( αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα ), νιπτήρα με καθρέφτη και κρεμοσάπουνο, ντουζιέρα ''με ζεστό νερό!'' όπως τόνισε η υπηρεσία, σφραγισμένες παντοφλες, καθώς και πετσέτα προσώπου/χεριών και αυτή σφραγισμένη.
Αφού είχα εκτιμήσει την Αντζυ και την είχα εγκρίνει, αποφάσισα να την τιμήσω.
-Καμία καλύτερη τιμή δε γίνεται;
-Εεε...Να ρωτήσω την κοπέλα...
-Ρωτήστε την και εάν είναι θα περάσω με απλό.
Μετά από λίγο...
-Σαράντα. Κάτι καλύτερο δεν μπορώ να κάνω...
και μόνο που πήγε να δικαιολογηθεί δείχνει ότι ίσως θα έκοβε κάτι ακόμα...
-Εντάξει, θα περάσω.
Διάλεξα το δωμάτιο που είναι στο βάθος δεξιά.
Η μουσική ακούγεται αρκετά έντονα μέσα και της είπα να τη χαμηλώσει λίγο.
Πολύ φιλική, συμφωνούσε σε όλα.
Της έδωσα τα δύο εικοσάρικα και μολονότι το κτίριο του σώματος της δίωξης οικονομικού εγκλήματος βρίσκεται μόλις επτά νούμερα παραδίπλα ( Πειραιώς 207 ) απόδειξη δεν πήρα.
Χα, χα, χα...φανταστείτε πόσο πολύ τους υπολογίζουν...
Μου είπε ότι το μαγαζί είναι 2-3 μηνών, αλλά ο Stam_90 το είχε επισκεφτεί πέρυσι τον Απρίλιο...
Bizzare...
Τέλος πάντων, τακτοποίησα τα πράματά μου στην πολυθρόνα, διότι δεν υπάρχει καλόγερος και μπήκα για ντουζ. Διατίθεται αφροντούζ μάρκας SETTE elements. Καλό...
Την ώρα που σκουπιζόμουν μπήκε και η Αντζυ, η ώρα ήταν 12:58 μ.μ, κρατώντας ένα γνήσιο προφυλακτικό LONDON ROT που έληγε Οκτώβριο του 2012...Οχι και τόσο καινούριο...
Αστειεύομαι.
Πρόκειται για μία μαζεμένη σε γενικές γραμμές κοπέλα από την Τσεχία, όπως είπε, μελαχρινή με μακριά μαλλιά, όμορφο πρόσωπο, φυσικό μεσαίο στήθος, προς το 1,70, λυγερόκορμη, ωραίος ποπός με ταττού χαμηλά στη μέση, καλά Ελληνικά όμως με βαριά προφορά.
Αφησα την πετσέτα και την αγκάλιασα φιλώντας την στο λαιμό και θωπεύοντας τους γλουτούς της.
Μύριζε όμορφα. Μάλιστα μου είπε ότι ήμουν ο πρώτος και μόλις είχε κάνει μπάνιο.
Ο πρώτος; Είχαν περάσει τρεις ώρες για να μπει πελάτης! Που οι παλιές εποχές...
Από τα ηχεία άκουγα Ελληνική ράπ. Σε χαμηλή ένταση είναι η αλήθεια...
Εντωμεταξύ το πέος μου ήταν σε πλήρη στύση ( Το στυσιόμετρο, σύμφωνα με τον jo145, έδειχνε 100% ) και το έτριβα πανω στο εφηβαίο της.
Μείναμε σε αυτή τη θέση για λίγο. Η ανταπόκρισή της ήταν σε γενικές γραμμές καλή, με είχε αγκαλιάσει και με ψιλοφίλαγε και αυτή. Οπότε κάποια στιγμή την ξάπλωσα στο κρεβάτι και άρχισα να τη φιλάω στο στήθος το οποίο είναι φυσικό, πολύ καλής υφής και γεύσης...,οι ρώγες της ερεθίζονται και αυτό δείχνει ότι νιώθει, ενώ αντέχει και σε λίγο πιο βίαιο θηλασμό.
Ενα άλλο που παρατήρησα ήταν ότι την ώρα που ρουφούσα το στήθος της, εκείνη μ' έβλεπε και είχε μισάνοιχτο το στόμα της. Δεν ξέρω, αλλά μου φάνηκε πολύ ερεθιστική η εικόνα.
Φιλιά στο στόμα δε δέχεται γενικά, αλλά σε προτροπή μου ν' αρχίσει να με φιλάει στο λαιμό, στους λοβούς των αυτιών, στα μάγουλα, μου είπε, ίσως και λίγο προκλητικά, ότι με το πρόγραμμα που πήρα δε θα έχει πολλά φιλιά και χάδια.
Αυτό δεν μου άρεσε φυσικά αλλά δεν είπα τίποτα. Πάντα προσπαθώ να προσαρμόζομαι στις καταστάσεις όσο μπορώ. Πιστεύω ότι εάν της έλεγα κάτι εκείνη τη στιγμή το μόνο που θα κατάφερνα θα ήταν να χάσω την πολύ ωραία στύση μου. Οπότε καθυπέβαλα τον εαυτό μου ότι δεν τρέχει κάτι και συνέχισα.
Οπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων πολύ καλά έκανα, διότι δεν πέρασαν δυο-τρία λεπτά και από μόνη της άρχισε να με φιλάει παντού, εκτός από το στόμα φυσικά ( κλάψ-λύγμ...)
Αυτή της η μεταστροφή με χαροποίησε ιδιαίτερα και αφέθηκα...
Ομως, ''δεν έβγαζε πολύ υγρασία'' και εμένα αυτό με χαλάει κάπως, αλλά παράλληλα έχω μάθει να εκτιμώ αυτό που μου προσφέρουν και να μην απαιτώ περισσότερα...
Τη γλώσσα της τη χρησιμοποιούσε καλά, έγλειφε τις θηλές μου, το στήθος, στο λαιμό με δάγκωνε ελαφρά..., οι λοβοί δεν έμεναν παραπονεμένοι.
Εγώ τη χούφτωνα και τη δακτυλοσκοπούσα μπρος - πίσω, αφού με βόλευε η στάση που είχε πάρει το σώμα της.
Μιάς και ήμουν ''φτιαγμένος'' της πρότεινα να μου φορέσει προφυλακτικό.
Το αφαίρεσε από το περίβλημά του με μεγάλη ευλάβεια. Ηταν ερυθρού χρώματος με γεύση φράουλας όπως με πληροφόρησε γελώντας...
Η τοποθέτηση έγινε με το χέρι και άρχισε ένα καλό στοματικό με ελάχιστο δόντι, που ύστερα από λίγο έπαψα να το νιώθω, χωρίς φτυσίματα και deep throat αλλά αρκετά καυλωτικό, μιάς και περιελάμβανε καραμπαλίκινγκ ( και όχι καλαμπαλίκινγκ... )
Οταν έκρινα ότι ήταν αρκετά υγρό ( το ''ντυμένο''πέος ) την ανέβασα από πάνω και αρχίσαμε την επαφή. Τα βογγητά της ήταν αληθοφανή και ενώ εμένα συνήθως με εκνευρίζουν και ζητάω να τα ελαττώσουν δεν είπα τίποτα γιατί έδεναν με το όλο σκηνικό.
Στη στάση αυτή μου αρέσει να ξαπλώνω τη γυναίκα στο στήθος μου και ενώ με φιλάει, όπου έχει ευχαρίστηση τέλος πάντων...,να την κρατάω από τους γοφούς και να παλινδρομώ κρατώντας την όσο γίνεται πιο ακίνητη. Αυτή η αίσθηση ελέγχου, είναι για μένα λίαν αφροδισιακή...
Εάν έμενα σε αυτήν τη στάση καταλάβαινα ότι μπορούσα να τελειώσω εκείνη τη στιγμή.
Αλλά όχι! Δεν θα έβγαζε το ψωμί της τόσο εύκολα...
-Σε θέλω στα τέσσερα! Της είπα, ενώ διαπίστωσα ότι ήμουν ιδρωμένος...
Πήρε μία στάση με πολύ καλό ''σπάσιμο'' της μέσης, ενώ έβαλε το κεφάλι της με τέτοιον τρόπο πάνω στο στρώμα ( τα ελατήρια κάτω από το οποίο δεν έτριζαν...) που με κοίταζε και με τα δύο μάτια!
Για λίγο πέρασε από το μυαλό μου η σκηνή στον ''Εξορκιστή'', όπου η Λίντα Μπλερ κάνει μιά πλήρη περιστροφή του κεφαλιού της...
Το ''πίσω σύστημα'' ( Τι έκφραση και αυτή!...) διαγραφόταν υπέροχα και οι ανατομικές λεπτομέρειες του αιδοίου της με προδιέθεταν να το εξερευνήσω με το... πιπάκι μου που συνέχιζε να έχει στύση 100% ( ή λίγο λιγότερο; Ε! Δε θα τα χαλάσουμε τώρα στα ποσοστά!... )
Η είσοδος έγινε εύκολα και κρατώντας την γερά από τη μέση και όχι από τους γοφούς, πέτυχα έναν πολύ καλό ρυθμό με σκοπό να εκσπερματώσω.
Λίγο πριν το τέλος, την έφερα με τη ράχη στο στήθος μου, μαλάζοντας τους μαστούς της και ενώ τη φίλαγα στο λαιμό την άκουγα που μου έλεγε συνεχώς να προσέχω να μην της αφήσω κανένα σημάδι και μέσα σ' αυτόν τον παροξυσμό εκσπερμάτωσα...
Η ώρα ήταν 13:17
Καθαρός χρόνος 19 λεπτά.
Με τις καύλες που είχα και πολύ κράτησα...
Σημασία έχει ότι εκτονώθηκα και αισθάνθηκα καλύτερα. Το αίσθημα της πληρότητας το ένιωσα περισσότερο αργότερα όταν είχα στρέψει το πρόσωπο προς τον απογευματινό ήλιο και με κλειστά μάτια απολάμβανα τη ζεστασιά του. ( βλέπε χθεσινή μου ενημέρωση )
Εκεί, εάν έχεις τη γυναίκα που έκανες έρωτα πριν λίγο ολοκληρώνεις ιδανικά!
Να γιατί ο αγοραίος έρωτας δεν παύει να είναι παρά ένα ημίμετρο...
Η κοπέλα πάντως δεν έφυγε αμέσως, παρά κάθησε και συζυτήσαμε λιγάκι. Εκεί έμαθα ( ξέχασα να το αναφέρω στην ενημέρωση...) ότι δουλεύει( με το ίδιο όνομα ) και Ισμήνης 2 στη Δάφνη, Τριγγέτα 3 στο Νέο Κόσμο, καθώς και Συγγρού 144 στην Καλλιθέα. Ολα αυτά και το Πειραιώς 200, μου είπε ότι ανήκουν στην ίδια αλυσίδα.
Κάνοντας τη σούμα, γι' άλλη μια φορά έμεινα ευχαριστημένος σε γενικές γραμμές από τις υπηρεσίες που έλαβα.
Βέβαια, θα μπορούσε από την αρχή να μου''κάνει το χατήρι'' εκμαιεύοντας αυτό που μου αρέσει.
Με την αρχική της στάση, ριψοκινδύνεψε να τα χαλάσει όλα, χάνοντας έναν πελάτη και αυτό δεν είναι σώφρον τις μέρες που διανύουμε...
Ξεκινώντας από το γεγονός ότι το μαγαζί ήταν άδειο, πιστεύω ότι είχε τρεις τρόπους για να χειριστεί την κατάσταση...
α) Ως ευσυνείδητη επαγγελματίας,που έχει πρωταρχικό σκοπό της την εξυπηρέτηση του πελάτη. Ακόμα και με γεμάτο σαλόνι δε βιάζεται και προσφέρει πάντα καλές υπηρεσίες διότι βλέπει το επάγγελμά της και ως λειτούργημα, άρα προσφοράς προς τον συνάνθρωπο.
β) Ως ασυνείδητη επαγγελματίας, ακόμα και εάν δεν υπάρχει κανένας στο σαλόνι να την περιμένει δε θέλει να προσφέρει τίποτε παραπάνω αλλά εάν είναι δυνατόν και λιγότερα. Δεν ενδιαφέρεται να δημιουργήσει πελατεία. Κάποια εργαζόμενη εδώ ''μέσα'' είχε αναφέρει κάποτε ότι '' ...δε δουλεύουμε για την παρούσα βάρδια, αλλά για τις μελλοντικές...''
γ) Ως πονηρή επαγγελματίας, βλέπει ότι μπορεί να διαθέσει παραπάνω χρόνο για τον πελάτη, διότι δεν πιέζεται χρονικά και το κάνει για να τον κερδίσει στο μέλλον. Αυτή όμως σε συνθήκες δύσκολες πράττει όπως η ασυνείδητη επαγγελματίας.
Η Αντζυ νομίζω ότι το έσωσε έγκαιρα...
Είναι καλή επαγγελματίας. Ομως και στον καλό επαγγελματία υπάρχουν διαβαθμίσεις και νομίζω πως έχει περιθώρια βελτίωσης.
Οπως όλοι μας άλλωστε...