Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (12/12/2011 – 13/12/2011)
Στις 12/12/2011 έφτασα σπίτι με τις βαλίτσες στις 17:00 (γιατί πρώτα πήγα με τον πατέρα μου για φαγητό). Στις 17:20 έπεσα για μεσημεριανό ύπνο. Μόλις έπεσα, άρχισα να κλαίω με λυγμούς από τη συγκίνησή μου, που ξαναείδα την Αθήνα (αύριο το πρωί θα πάω να προσευχηθώ στη Ζωοδόχου Πηγής – δε θέλω να ξαναφύγω για Αγγλία). Κατά τη διάρκεια της μεσημεριανής μου σιέστας, παρακάλεσα την Παναγίτσα να μου δώσει σύντομα την ευκαιρία να δω την κυρία Νίκη.
Στις 13/12/2011 στις 10:45 επισκέφτηκα το παλιό μου σχολείο, γιατί εκεί δουλεύει μια α-καπέλο γραμματέας (με την οποία επικοινωνούσα δυο φορές τη βδομάδα, όταν ήμουν στο Southampton). Εκείνη τη μέρα έτυχε το σχολείο να έχει εκδρομή. Κάθισα μαζί της μέχρι τις 13:45. Κατά καιρούς τα stamp στα ριγκάκια της, τα χαδάκια και το πονεμένο βλέμμα, που επιζητεί επειγόντως αγάπη και στοργή, έπεφταν σύννεφο. Εννοείται φυσικά ότι στο τέλος τη χαιρέτησα με ένα special διευθυντικό sandwich.
Στις 14:06 πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη από το κινητό μου, για να την ειδοποιήσω ότι επέστρεψα Αθήνα. Η στιχομυθία, που έγινε, ήταν η ακόλουθη:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: The next station is Warren Street. The doors will open on the right-hand side. You can change here for the Northern Line. This is a Victoria Line train to Brixton.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Στις 14:08 την ξαναπήρα τηλέφωνο για να της ζητήσω συγνώμη για την πλάκα. Στην αρχή δεν το σήκωνε καθόλου. Εκείνη τη στιγμή ήμουν έτοιμος να βάλω τα κλάματα δημόσια και να σωριαστώ στο έδαφος. Χάρη στην λιονταρίσια επιμονή μου, μετά από ένα λεπτό σήκωσε το τηλέφωνο. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Και πριν εγώ ήμουν. Γιατί μου έκλεισες το τηλέφωνο;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Α εσύ ήσουν; Νόμιζα ότι με έπαιρναν παιδιά για να μου κάνουν πλάκα.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ ήμουν. Απλά έκανα το London Underground για να γελάσεις. Τέλος πάντων. Σε πήρα για να σε ενημερώσω ότι είμαι Αθήνα τώρα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλωσόρισες. Πότε ήρθες;
ΤΑΚΜΑΝ: Χθες στις 14:40 έφτασα στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τώρα πού είσαι;
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι κάπου έξω. Δεν είμαι σπίτι. Το Σάββατο έδωσα εξετάσεις. Στις 9 Ιανουαρίου θα μάθω τα αποτελέσματα και γύρω στις 23 θα επιστρέψω (Παναγίτσα μου, σε παρακαλώ πάρα πολύ, βοήθησέ με να βρω κάποιο διδακτορικό στη Βιοστατιστική στο ΠΑΠΕΙ, δε θέλω να ξαναφύγω).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Α θα ξαναφύγεις πάλι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ε τι να κάνω; Ελπίζω πραγματικά να καταφέρουμε να βρεθούμε μέσα στο διάστημα αυτό. Το αισθάνομαι πολύ μεγάλη ανάγκη, γιατί σε αγαπάω. Είναι αμαρτία να μη βρεθούμε. Τόσα τηλέφωνα σε έχω πάρει.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Στο ίδιο σπίτι είμαστε ρε Δημητράκη. Είναι δυνατό να μη βρεθούμε;
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά σε ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά για τη συμπαράσταση και για την αγάπη που μου έδειξες, ενώ ήμουν στην Αγγλία.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα καλέ δεν έκανα και τίποτα.
ΤΑΚΜΑΝ: Για όσες φορές σε πήρα σε ακατάλληλες στιγμές, σου ζητάω ταπεινά συγνώμη. Σε παρακαλώ πολύ δεν θέλω να μου κρατάς κακία για τίποτα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εγώ δεν σκέφτομαι τέτοια πράγματα. Είμαι γυναίκα της εκκλησίας. Κάθε Κυριακή πηγαίνω στην εκκλησία και εξομολογούμαι.
ΤΑΚΜΑΝ: Το ξέρω. Για αυτό και εγώ σε αγαπάω. Και τώρα που μου είπες ότι στις 10 το βράδυ κοιμάσαι, δεν πρόκειται να σε ξαναπάρω τέτοια ώρα μέχρι τις 25 Μαρτίου του 2012. Θέλω όμως να σε ρωτήσω κάτι και να μου απαντήσεις με απόλυτη ειλικρίνεια. Αν θες να σε παίρνω τηλέφωνο, τι ώρες μπορώ να σε παίρνω και τι ώρες έχω δικαίωμα να σου χτυπήσω την πόρτα;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δημητράκη, πρέπει να καταλάβεις ότι δεν είμαι μόνη μου. Την προηγούμενη φορά που με πήρες, μόλις κλείσαμε το τηλέφωνο ήρθε η Τασούλα.
ΤΑΚΜΑΝ (με πολύ στενοχωρημένη φωνή): Δηλαδή δεν θες να σε παίρνω;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Κάνεις ότι θέλεις. Απλά όταν δεν θα είμαι μόνη μου, δεν θα σου μιλάω.
ΤΑΚΜΑΝ (σχεδόν κλαίγοντας): Δεν σου άρεσε που σε έπαιρνα από την Αγγλία και τα λέγαμε;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μου άρεσε, γιατί αισθανόμουν ότι μιλούσα με έναν δικό μου άνθρωπο.
ΤΑΚΜΑΝ: Ποιες ώρες μπορώ να σου χτυπάω το κουδούνι;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Όποτε θες. Αν όμως είναι τα παιδιά μου εδώ, δεν θα σου ανοίγω.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει. Θα σε παίρνω τηλέφωνο από πριν για να μη σε φέρνω σε δύσκολη θέση.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλύτερα έτσι.
ΤΑΚΜΑΝ: Και κάτι τελευταίο. Δεν θέλω να με ξανακατηγορήσεις ότι ξοδεύω πολλά ή ότι δεν διαβάζω. Όλοι οι καθηγητές μου ήταν ικανοποιημένοι από την πρόοδό μου. Αυτό σημαίνει ότι διάβαζα όσο έπρεπε. Όσον αφορά το κόστος ζωής, είναι πολύ ψηλότερο σε σχέση με την Ελλάδα. Στην Αγγλία ο μέσος μηνιαίος μισθός είναι 1200 λίρες. Όσον αφορά τα τηλέφωνα, τις περισσότερες φορές σε έπαιρνα από το Skype. Στο Skype η συνδρομή είναι 26 € το μήνα, είτε μιλήσω 20 λεπτά είτε 500 λεπτά μέσα σε ένα μήνα. Οπότε δεν χρεώνομαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Νόμιζα ότι χρεωνόσουν. Και σε λυπόμουν. Έλεγα «Είναι κρίμα να με παίρνει και να χρεώνεται το παιδί».
ΤΑΚΜΑΝ: Όσον αφορά τα ταξίδια, τα μόνα δαπανηρά ταξίδια ήταν αυτά που πήγα στο μοναστήρι. Και τα ταξίδια αυτά έγιναν για ιερό σκοπό. Σε όσους το είπα χάρηκαν.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Να πηγαίνεις στα μοναστήρια, αλλά υπό τον όρο να έχεις τα χρήματα.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει, μην ανησυχείς. Στο τέλος μου περίσσεψαν 11 λίρες και 60 πένες. Όλοι οι Έλληνες του εξωτερικού έχουν την επαφή με τη θρησκεία σαν αποκούμπι. Αν ζεις στο εξωτερικό, έχεις 6πλάσια ανάγκη για επαφή με το θεό, σε σχέση με το να ζεις στη χώρα σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Αυτά τα νέα. Όταν θα μπορέσω να σε δω από κοντά, θα σε πάρω τηλέφωνο. Να σαι καλά. Θα τα πούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εσύ να σαι καλά. Καλά να περάσεις με την οικογένειά σου και καλές γιορτές. Θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε τα λέμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Στις 15:30 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα από τη Βριλησσού 36. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ;
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα, εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Γλυκούλη μου, τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι Αθήνα. Για αυτό σε πήρα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Καλωσόρισες. Πότε ήρθες;
ΤΑΚΜΑΝ: Έφτασα χθες στις 14:40 στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Σε πήρα για να δω, αν θα είσαι αύριο στο 36 ή στο 36Α.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Θα είμαι κανονικά στο 36.
ΤΑΚΜΑΝ: Τέλεια. Θα έρθω αύριο κατά τις 12:00. Πραγματικά έχω πολύ μεγάλη ανάγκη να σε δω. Θέλω να απολαύσω την αγάπη και τη στοργή σου.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ναι αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά σε ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου για όλη την αγάπη που μου έδειξες όλο αυτό το δύσκολο διάστημα. Να σαι καλά. Σε αγαπάω πολύ. Και θα κανονίσουμε να πάμε και για κανένα καφέ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ναι αγάπη μου. Όποτε θες.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε αύριο. Χάρηκα που σε άκουσα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Και εγώ γλυκέ μου. Άντε θα τα πούμε.

Έτσι λοιπόν, μετά από αυτό το τηλεφώνημα, προγραμμάτισα την καθιερωμένη στουντιότσαρκα την Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου το πρωί στο στούντιο της Βριλησσού 36.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 14/12/2011 στις 10:45 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα, την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Αρχικά αγόρασα από το supermarket τρία πακέτα υγρά μαντήλια Wet Hankies. Κατόπιν, έβγαλα εβδομαδιαίο εισιτήριο για όλα τα μέσα (14.00 €). Ύστερα πέρασα από το μαγαζί της 2-Hut για να καθίσουμε δίπλα-δίπλα, να της πω τα νέα μου και να της χουφτώσω τα ριγκάκια της. Δυστυχώς όμως, μετά από 2 λεπτά ήρθε στο μαγαζί ο γνωστός καρκινοπαθής, με αποτέλεσμα να τραπώ σε άτακτη φυγή.
Στις 11:20 έφτασα στην Άνω Κυψέλη με το τρόλεϊ. Κατόπιν, κατευθύνθηκα με τα πόδια προς την οδό Βριλησσού. Σε κάποιο σημείο με πήραν στο κυνήγι κάτι βρωμόσκυλα. Όταν απομακρύνθηκα αρκετά, κάθισα σε ένα παγκάκι για να ξεκουραστώ και να ξαποστάσω. Εκεί που καθόμουν, έκανα το σταυρό μου, κοίταξα τον ουρανό και είπα «Παναγίτσα μου, την αγαπάω πολύ την κυρία Νίκη. Πάρα πολύ την αγαπάω και συγχώρεσε με σε παρακαλώ για όσες κακές σκέψεις έχω κάνει για εκείνη. Να την έχεις καλά».
Στις 11:40 έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού.

1ος σταθμός: Βριλησσού 36Α. Εδώ η υπηρεσία ήταν αρσενική. Γιατί να καθίσω να ασχοληθώ περαιτέρω;
2ος σταθμός: Βριλησσού 36. Μόλις μπήκα στο στούντιο, με υποδέχτηκε με αγκαλίτσα η γνωστή και ευγενέστατη υπηρεσία. Με οδήγησε στην κουζίνα κρατώντας το χέρι μου για να με συστήσει στην εργαζόμενη κοπέλα (όνομα Σόνια). Κάθισα στην αρχή για κανένα 5λεπτο με την υπηρεσία, της κράτησα τρυφερά τα χεράκια (της έκανα sandwich διαρκείας και της έτριβα το ριγκάκι, το οποίο όπως μου είπε η ίδια είναι Κινέζικο), της χούφτωσα τα μπούτια και της είπα κάποια από τα νέα μου στην Αγγλία. Εννοείται φυσικά ότι κατέληξα σε αυτό το στούντιο. Αγαπάω τόσο πολύ την υπηρεσία αυτή, που θα μπορούσα να πάω με οποιαδήποτε κοπέλα, αρκεί να απολάμβανα τη στοργή και τα χάδια της υπηρεσίας.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Ξέχασα πάνω στον ενθουσιασμό μου για τη Σταυρούλα, να περιγράψω τη Σόνια. Με συγχωρείτε. Η Σόνια είναι μια κοπέλα από την Αλβανία. Είναι μελαχρινή, ψιλή και φοράει πολυφλεκτικά τρικ-τρικ. Όταν τη ρώτησα ηλικία, μου είπε «όσο φαίνομαι». Μετά από αυτό το ρομαντικό τετ-α-τετ με την υπηρεσία, πέρασα στο δωμάτιο καταβάλλοντας το γνωστό αντίτιμο (50 €). Μόλις έκλεισε η υπηρεσία την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και φυσικά έβγαλα από την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα. Κατά τη διάρκεια της αναμονής (2 – 3 λεπτά) ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και σιγοψιθύριζα «Αχ κυρία Νίκη».
Μόλις ήρθε η Σόνια (και αφού με ρώτησε «Είσαι καλά μωρό μου;»), ξεκίνησε η σεξουαλική πράξη, η οποία εκτυλίχτηκε στις κάτωθι φάσεις:

1η φάση: «Τα κλασσικά». Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, μου φόρεσε το ειδικό προστατευτικό κάλυμμα για τους γαμιάδες του αγοραίου έρωτα (το προφυλακτικό εννοούσα, για να γελάσετε το έγραψα) και φυσικά της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα.
2η φάση: «Άτεχνος φραπές» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2–3 λεπτά). Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπόρεσα να καταλάβω, γιατί ξεκίνησε με τη μέθοδο αυτή και όχι με την κλασσική πίπα. Η στιχομυθία, που έγινε κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, ήταν η ακόλουθη:

ΤΑΚΜΑΝ: This train terminates to Morden (via Bank). The next station is Hendon Central.
ΣΟΝΙΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Τώρα θα φαντασιωθώ ότι από Αγγλίδα μετατράπηκα ξαφνικά σε Πακιστανό και έκανα stamp στο μετρό του Λονδίνου σε μια Παριζιάνα γριά, η οποία μένει στο Βόρειο Λονδίνο και έπλεκε ζακέτες για τα εγγόνια της. Κουλό ε;
ΣΟΝΙΑ: Πολύ καλό.
ΤΑΚΜΑΝ: Πολύ ωραίο το πλεκτό σας κυρία μου.
ΣΟΝΙΑ: Ναι μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Για τα εγγόνια σας πλέκετε;
ΣΟΝΙΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: I am Pakistani.
ΣΟΝΙΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι Ινδός και πουλάω αγγούρια στη λαϊκή.
ΣΟΝΙΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Φοράω σαρίκι και καπνίζω τη διεθνή πίπα για πάρτι σου.
ΣΟΝΙΑ: Ναι μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Τα ρέστα σας κυρία μου (bic-bic-bic).
ΣΟΝΙΑ: Έτσι μωρό μου.

Αν και η φαντασιώσεις μου ήταν όλες πολύ πικάντικες, η στύση που προκλήθηκε δεν ήταν ανάλογη. Πιθανή αιτία είναι η τρίμηνη κατάθλιψη που πέρασα στην Αγγλία. Για να αισθανθώ εντελώς καλά θα πρέπει, όπως προανέφερα, να βρεθεί κάποιο PhD in Biostatistics in University of Piraeus. Μπορεί στην Ελλάδα να υπάρχει φτώχια, ανεργία, κίνδυνος πτώχευσης, κτλ, αλλά τη βρίσκω. Έχω την αγελάδα, έχω την κυρία Νίκη, έχω τη Σταυρούλα, κάνω στουντιότσαρκες, γράφω κριτικές και γελάω σαν ηλίθιος, κάνω ζητιανότσαρκες, βγάζω αστεία βιντεάκια με την παρέα μου στο YouTube και γενικώς περνάω καλά. Τέλος πάντων, ας μην επεκταθώ γιατί κινδυνεύω να βγω εκτός θέματος και να πάρω βαθμό κάτω από τη βάση.

3η φάση: «Κλασσική πίπα» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Αφού η προηγούμενη μέθοδος απέτυχε, της πρότεινα να μου πάρει την κλασσική πίπα λέγοντάς της χαρακτηριστικά «Κάπνισέ μου τη διεθνή πίπα. Κουλό ε;». Έτσι και έγινε. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, εγώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και η Σόνια μου τον έπαιρνε στο στόμα. Δε χρειάζεται φυσικά κανείς να πάει σε μάγισσες και χαρτορίχτρες για να μαντέψει ότι κατά τη διάρκεια αυτής, καθώς και της προηγούμενης φάσης, έπιανα τα χέρια της Σόνιας με μανία. Πότε-πότε φώναζα «I am Pakistani, I am Iraqi, I am Indian». Μετά την πίπα, προκλήθηκε στύση, η οποία όμως δεν ήταν ικανή προς διείσδυση.
4η φάση: «Άτεχνος φραπές» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Νομίζετε ότι έκανα τυπογραφικό λάθος; Όχι, καλά διαβάσατε. Από κοινού με τη Σόνια αποφασίσαμε για δεύτερη φορά να δοκιμάσουμε τη μέθοδο του Φραπέ. Ωστόσο, και αυτή τη φορά η συγκεκριμένη τεχνική πρόκλησης στύσης και εκσπερμάτωσης, αποδείχτηκε επιστημονικά ανεπαρκής (πώς τα λέω έτσι).
5η φάση: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1 λεπτό). Μετά από τον παραπάνω μαραθώνιο, πρότεινα στην Σόνια να χύσω με τη γνωστή μέθοδο, η οποία πετυχαίνει με πιθανότητα, που πρακτικά αγγίζει το 100%. Έτσι λοιπόν, ξάπλωσα μπρούμυτα και άρχισα να τρίβω το πέος μου στο σεντόνι. Η Σόνια καθόταν από πάνω μου και της έκανα αλλεπάλληλα stamp και sandwich στα ριγκάκια της. Τη στιγμή της εκσπερμάτωσης φώναξα «Αχ κυρία Νίκη μου».

Κατόπιν, όπως καταλαβαίνετε, πέταξα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό στα σκουπίδια και καθάρισα με υγρά μαντήλια Wet Hankies την ευαίσθητη περιοχή. Ύστερα η Σόνια ντύθηκε, με χαιρέτησε και εξήλθε από το δωμάτιο. Φυσικά μετά και εγώ με τη σειρά μου, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου στην γνωστή μπουρδελότσαντα και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα. Εκεί κάθισα παρέα με τη γλυκύτατη υπηρεσία για να της διηγηθώ λεπτομερώς τις εμπειρίες των πρώτων ημερών στο Southampton. Όταν της διηγήθηκα τα συναισθήματα της 18ης Σεπτεμβρίου, η υπηρεσία κόντεψε να βάλει τα κλάματα και η Σόνια αποσύρθηκε, γιατί δεν άντεχε να ακούει άλλο (η αφήγηση της προκαλούσε τρομερή συγκίνηση). Φυσικά η συζήτηση συνοδεύτηκε από sandwich διαρκείας στα ριγκάκια της υπηρεσίας, από γλυκόλογα και από χούφτωμα στα μπούτια. Χαιρετώντας την υπηρεσία, τη φίλησα στο χέρι και στο μάγουλο. Τέλος εξήλθα από το κτίριο. (συνολικά καθίσαμε παρέα κανένα 20λεπτο).

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Από πλευράς υπηρεσίας; Και το 10 είναι λίγο. Αν βρείτε πιο όμορφη και πιο ευγενική υπηρεσία, ελάτε να με φτύσετε. Από πλευράς κοπέλας; Και εκεί 10 θα βάλω. Μου ικανοποίησε τις φαντασιώσεις, ήταν στοργική μαζί μου και δεν βιαζόταν. Το γεγονός ότι η στύση καθυστέρησε να ενεργοποιηθεί είναι καθαρά δικό μου θέμα. Αλλά την αγαπάω τόσο πολύ αυτή την υπηρεσία, που όλα τα άλλα για μένα είναι απλά οδοντόκρεμες.