Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Άς φιλοσοφήσωμεν όλίγον....

H Τεκίλα παρέα με τίς Μεξικάνικες μπύρες έρρεαν άφθονες.
Εγώ, καθισμένος στήν γνωστή γωνιά μου, πλάϊ στην είσοδο του ένα, την χάζευα. Μπαινόβγαινε και άστειευόταν, χόρευε, γέλαγε, με έκανε να την θέλω άκόμη πιό πολύ. Κάποιος είχε φέρει κάποια cd με κλασικές ροκ μπαλάντες.
(τό κομμούνι)μπά δέν νομίζω , άλλά
Θυμήθηκα τον πρώτο μου έρωτα..... (Ρένα τήν λέγανε)
Ήταν ένας Άγγελος...............................

Στην θέση της σήμερα ήταν εκείνη.
Καλύτερη άπό τότε . Μόλις ακούστηκαν οί « Νύχτες σε λευκό σατέν » σηκώθηκα καί την κοίταξα. Το βλέμμα μας έμεινε γιά άλλη μιά αιώνια στιγμή έκεί.
Ήταν τόσο έντονο πού θαρρώ πως άν γυρίσω μετά από χρόνια θα το βρω έκεί ... να με περιμένει καί να με ταξιδέψει .
Έστρεψα άριστερά καί μπήκα στο δωμάτιο. Ο καθρέφτης ήταν στην θέση του, προβολέας και μάρτυρας. Δεν τής είχα μιλήσει, σε κανέναν δεν μίλησα.

Θα έρχόταν έκείνη????

Δεν μπορεί να μήν το κατάλαβε πως ήθελα έκείνη... έκείνη ... έκείνη.

Ιέρεια γιά την λύτρωση μου... Ένα Μυστήριο άκόμη άνοιγε τήν αύλαία του ...
Ξάπλωσα καί τν όνειρευόμουν ...Η φωνή της με συνέφερε καί ή γνώριμη , οίκεία πιά εύωδιά του σπήηλαίου που κατέθεσαν το είναι τους τόσοι και τόσοι , συντάραξε το στομάχι μου .
« - Γλείψτο , άλήτη μου. Αυτό δέν θές ??» .
« - Επιτέλους », σκέφτηκα .
Αρχίζει ή λύτρωση !!!!!
Ξεκίνησα να την πιπιλάω σαν μωρό που βύζαινε. Αχόρταγα ρούφαγα χυμούς και κλειτορίδα, χείλη... ότι μου προσέφερε, άπλόχερα και γενναιόδωρα, αιώνιος δούλος της σαγήνης της.
Συνέχισα κοιτάζοντας την συνέχεια. Μισόκλεισε τα μάτια της, λίμνες άβυθες , άφήνοντας με στήν μφιβολία .
« Κοίτα με, σε ικετεύω » , ψέλισσα , ένώ τα ύγρά της μούσκευαν τα χείλη μου.
Αν μετρούσα τα βολτ των κεραυνών που με κάρφωσαν θα ήθελα νέο μετρικό .

« -Γλείφε με», πρόσταξε, με λιγωμένη φωνή.
Συνέχισα την δουλειά μου, δούλος του πόθου και του πάθους. Δεν θα αργήσει η Λύτρωση, άναθάρρησα.

Γνώριμος ο πρώτος σπασμός , ο δεύτερος , ο τρίτος , το μουγκρητό ύπόκωφο ...
« -Απίστευτος » !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Το παράσημο του ένός και μόνο έπιθέτου , θρονιάστηκε περήφανο, με κατέκτησε καί έγινε άσπίδα μου.

« Σειρά μου ,τώρα » , ψίθυρος σαν κραυγή, βγήκε από τα χείλη της !

Ναι . Τώρα , καρδιά μου, μοναδική , δική μου καρδιά .
Κάνε με ότι θες . Με πήρε στο στόμα της και με ταξίδεψε στο όνειρο .
Οι πρωταγωνιστές ίδιοι , το όνειρο ίδιο , τα πάντα άλλιώτικα , τα χρώματα ίδια , ο χώρος , ο καθρέφτης , τα πάντα αλλιώς .
Το μικρό άτελείωτο ταξίδι της γλώσσας της άπό την σχισμή της βαλάνου που με άνείπωτη μαεστρία τοποθετούσε την γλώσσα της , στρέφοντας την μέ μαγικό τρόπο κατά ένενήντα μοίρες , πότε λόγχη και πότε άσπίδα κάνοντας την , τυλιγόταν γύρω από την σάρκινη αποτύπωση του πάθους μου , άποτυπώματα αιώνιας ήδονής που φυλασσόταν μέσα μου .
Με μιά κίνηση που θα ζήλευαν χορεύτριες όλων των γήϊνων χορών έφερε την , ύγρή άκόμη σχισμή της στό στόμα μου, διατάζοντας και ίκετεύοντας ...
« Μαζί...πάμε μαζί ... » !
...μαζί σου και στην αίωνιότητα , Αγάπη μου ...
Ένα άκόμη άλισβερίσι άμφίπλευρης ήδονής ξεκίναγε ...

Γιά πόσο ακόμη ????

Ποτέ δεν θέλω να λυτρωθώ , άν και κείνη την στιγμή το θέλω σαν τρελός .
Δεν κατάλαβα πότε και πως, κάτι μπήκε άσνάμεσα μας , και μετά ... άνοιξε τις Πύλες γιά νά περάσω στόν χώρο τής Μυσταγωγίας.
Ήρεμα , άπαλά , τρυφερά , γλυκά , σκαρφάλωσα πάνω της και άρχισα να παλινδρομώ σε δρόμους όλοκαίνουριους καί πασίγνωστους .
Έμεινα εκεί γιά λίγο , κοιτώντας την αχόρταγα .
Έγειρα στο πλάϊ . Μου γύρισε την πλάτη ...............
« Μέσα μου, γρήγορα ... τεμπελάκο » .
Οι καμπύλες της στήν στάση αύτή , λόφοι . Ξανάρχισα να λικνίζομαι .
Ένοιωσα να κουράζομαι . Ξάπλωσα ανάσκελα . Ανέβηκε πάνω μου, Αμαζόνα έτοιμη να ξιφουλκήσει Ρομφαίες.
... και τό έκανε ...
« Το δαχτυλάκι σου στό μουνάκι μου... ΤΩΡΑ ! »>>>>
Μούδιασα .
Γέμισα τις σχισμές της, σφραγίζοντας το στόμα της με τα χείλη μου !
Η Λύτρωση που μανιασμένα άποζητώ καί άπεύχομαι θα έρχόταν .
Με συνεπήραν οί σπασμοί , όταν τό σπέρμα μου άρχιζε κατά κύματα να γεμίζει τήν παρεμβολή άνάμεσα σέ έκείνη καί τόν θεικό της κώλο !!!!!!!!!!!

Οι τίτλοι τέλους προβάλονταν στόν καθρέφτη , καθώς όλα άρχιζαν νά έπιστρέφουν σε φυσικούς χρόνους , φυσικές διαστάσεις , φυσικά τέλεια .
Άλλη μιά φορά πέρασα τόν Ρουβικωνα και βρέθηκα στην ίδια όχθη .
Εκείνη θά έφευγε , έγώ εδώ , γιά πάντα έδώ , παντοτινά δικός της ...!!!!!!!!!!!!


Κέλλυ , μοναδικά δικός σου ! Μόνον !!!!!!!!!!!!

20 μέ τόνο .... ΣΕ ΟΟΟΟΟΛΑ !!!!! Τιμή .... τό ξεχνάω μονίμως !!!!!!!