Λεπτομέρειες αξιολόγησης

O καιρός ήταν θαυμάσιος και ό Άντιπλοίαρχος άποφάσισε να κατευθύνει τήν Φρεγάτα στα ήπήνεμα καί φιλόξενα νερά του γνωστού λιμανιού .
Ο μυχός του ροζ δρόμου έγραφε 104 καί ή πυξίδα σαν μόνιμα κολλημένη , χάραζε γλυκές γραμμές στους όρίζοντες του πάθους .
Η άπόφαση δύσκολη .
Ποιά θα ρουφήξει τα πάθος και την άλμύρα του Οδυσσεβάχ ????

Ο έμπειρος δεύτερος με έλυσε άπό το κατάρτι και μου έδειξε το δρόμο γιά το χώρο που θα λυτρωνόμουν.

Οι Σειρήνες δεν άργησαν να με χτυπήσουν δευτερόπριμα .

Μιά ξανθιά αίθέρια ύπαρξη και μιά μελαγχροινή καλλονή .
Αγγελικής μορφής , όνομα και μορφή ,η μία , Κέλλυ με φωτιά στα σκέλη , η άλλη .

Αφέθηκα στα χέρια τους , όσο τα δικά μου μάτια προσπαθούσαν με βία και πανικό να αποτυπώσουν τις στιγμές και να τις στείλουν στην αιωνιότητα , σε όσα , ελάχιστα πιά , κύτταρα μπορούσαν να δουλέψουν .
Οι σφυγμοί στο Κόκκινο , οι ανάσες βαριές , οι φωνές ελάχιστες , η μπουνάτσα χανόταν , η καταιγίδα μάνιαζε καρδιές , κορμιά και άλικα σεντόνια που φάνταζαν παθιασμένες θάλασσες χάνονταν από τον ορίζοντα και τα αντικαθιστούσαν ροζ κλειτορίδες και γλυκές γειτονικές σπηλιές που θα ρούφαγαν , σαν γνωστές από χρόνια , όργανα και οργασμούς .

Έσταζαν μέλι και μπαρούτι πάνω στα χείλη μου , σταγόνες-δάκρυα από μάτια που δεν έβλεπαν, από χείλη που δεν γεύονταν, από αυτιά που δεν άκουγαν, μα όλα χαίρονταν . Ανεβαίνοντας πάνω μου η Άντζελα και ρουφόντας με ως τα βάθη του είναι μου , με άφησε να βάλω την γλώσσα μου στο μουνί της Κέλλυς ...
Κάτι πήγα να ψελλίσω ...

« -Όταν τρώμε δεν μιλάμε» , διέταξε .

Υπάκουσα , άδύναμος να ζητήσω το παραμικρό... η Άντζελα μου ρούφαγε τα πάντα ... έγώ ανάσκελα ... η Κέλλυ ακόμη πάνω μου ... Αλλαγή πλεύσης ...
« -Σάλιωσε καλά το δάχτυλο σου , Καπετάνιε ... το θέλω στο κωλαράκι μου ... ΤΩΡΑ »

Μετά το δάχτυλο σειρά είχε κάτι σαφώς μεγαλύτερο και εμφανέστατα ηδονικότερο .

Έλιωνα ....................

Χανόταν στον κώλο της Κέλλυς όταν οι μυρωδιές του μουνιού της Άντζελας γέμιζαν τα πνευμόνια μου . Δεν ξέρω αν ήθελα να ζήσω γιά κάποιον άλλο λόγο , πάρεξ της έπανάληψης .
Η καρδιά μου έσπαγε , η πυξίδα κόλλαγε , έδειχνε μόνο τα στήθη , λόφους ήδονικούς που εγκλώβιζαν εναλλάξ το είναι μου ...χανόμουν ... το πέλαγο μάνιαζε ... Μαινάδες και γω προσκυνητής ... Ηδονές πρωτόγνωρες ...Δεν υπήρχαν άλλοι σ'ολάκερο το Σύμπαν ... μοιάζαμε Πρωτόπλαστοι , βλέμματα προσηλωμένα στο σπέρμα που θα κάλυπτε ό,τι μπορούσε , όσο μπορούσε , αν μπορούσε .

Αποφάσισα να το παρατείνω !

Πως ????

Άδραξα τα στήθη της Άντζελας μπαίνοντας μέσα της ενώ φιλούσα με πάθος την κλειτορίδα της Κέλλυς .

Με προσγείωσε... « - Αγόρι μου , θα χύσω » ...Κάτι κατάφερα .

Πήρα θάρρος . Μέτραγα τα τινάγματα της ... Ένα , δύο ... στο τρίτο ξάπλωσε με γλυκό βλέμμα ... το βλέμμα του γυναικείου όργασμού που στάζει κουράγιο με γλυκό τριαντάφυλλο στήν άποκαμωμένη καρδιά μου ...

Θα έχυνα και γω ... μέσα στο μυρωδάτο μουνί της Άντζελας ... ή μήπως στο στόμα της Κέλλυς ????

« -Τραβήξου μικρή μου . Αρκετά χάρηκες . Θα χύσει τήν μουνάρα μου » .

Εγώ μικρός καί άνήμπορος να προβάλλω έστω καί τήν παραμικρή άντίσταση , άφησα σπέρμα καί καρδιά να άκολουθήσουν τον δρόμο τους .
Χύθηκαν καί τα δύο ... Αιώνια δούλος τους !

Με άφησαν άποκαμωμένο στα κόκκινα σεντόνια ...........

Ζω γιά τήν στιγμή πού θα το ξανακάνω .

ΚΑΊ ΠΑΛΙ...... θά πώ ότι τό σύστημα είναι φτωχό άπό βαθμολογία.......

Βαθμολογία amjik....... Tά πάντα 10 μέ τόνο !!!!!!

Άμοιβή ???

Λυπάμαι είναι secret !!