Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (31/08/2011 – 10/09/2011)
Στις 31/08/2011 το απόγευμα, κατέβηκα στο ΠΑΠΕΙ για να δω έναν τραγουδιστή φίλο μου. Με τον τραγουδιστή κάθισα από τις 18:45 μέχρι τις 21:00. Κατόπιν, ανηφόρισα την οδό Σωτηρίου Διός, για να βρω ένα απομονωμένο μέρος, ώστε να τηλεφωνήσω στην κυρία Νίκη. Αισθανόμουν έντονα την ανάγκη να ακούσω τη φωνούλα της. Στις 21:11 την πήρα τηλέφωνο. Η συνομιλία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλησπέρα. Ο Δημήτρης είμαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Α εσύ είσαι (αυτό το είπε με υποτιμητικό τόνο);
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι. Γιατί περίμενες τηλέφωνο από κανέναν άλλο;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Από πολύ κόσμο.
ΤΑΚΜΑΝ: Από πολύ κόσμο; Δηλαδή αυτή τη στιγμή προσπαθούν να σε πάρουν τηλέφωνο καμιά δεκαριά άτομα ταυτόχρονα και εγώ ήμουν αυτός, που κατάφερε και έπιασε γραμμή;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι, ναι. Εσύ πού είσαι τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Στον Πειραιά. Έτσι σε πήρα. Ήθελα να σε ακούσω λίγο. Σε αγαπάω και θέλω να τα λέμε πού και πού.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Πάντως πολύ χάρηκα το Σάββατο, που κατάφερα να σε δω έστω και για 10 λεπτά κάτω από τόσο αντίξοες συνθήκες. Πραγματικά συγνώμη, που κάθισα τόσο λίγο. Ελπίζω να το χάρηκες και εσύ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα ξαναϊδωθούμε πάλι. Άντε γεια.
ΤΑΚΜΑΝ: Α δεν το κόβω πριν από τις 7 Σεπτεμβρίου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (το έκλεισε).

Μετά από αυτή την τηλεφωνική συνομιλία, αισθάνθηκα απίστευτη στενοχώρια. Η συμπεριφορά της μου έδειξε ότι είμαι το τελευταίο άτομο, που θέλει να δει και να ακούσει. Έτσι λοιπόν, το βράδυ της 31ης Αυγούστου έπεσα στο κρεβάτι δακρυσμένος και απογοητευμένος.
Στις 01/09/2011 (ώρα 10:57 πμ) βγήκα από το σπίτι μου για να βγάλω μηνιαία κάρτα για το Σεπτέμβρη. Βγαίνοντας από την πολυκατοικία, είδα λίγα μέτρα πιο πέρα την κυρία Νίκη να κατηφορίζει. Για 100 – 200 μέτρα την ακολούθησα χωρίς να με πάρει χαμπάρι (δεν ήθελα να της μιλήσω και να με δει η μαμά μου από τη βεράντα). Όταν πήγα σε απόσταση ασφαλείας από το σπίτι, της μίλησα. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι κάνεις Δημητράκη μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Στενοχωρήθηκα έτσι, όπως μου μίλησες χθες στο τηλέφωνο. Αισθάνθηκα ότι είμαι το τελευταίο άτομο, που θες να δεις και να ακούσεις. Εγώ δεν αισθάνομαι έτσι για σένα. Σε αγαπάω και θέλω να βρισκόμαστε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εγώ ποτέ δεν σκέφτηκα τέτοια πράγματα. Εσύ τα βάνεις με το μυαλό σου. Απλά χθες την ώρα, που με πήρες, μου χτυπούσαν τα κουδούνια και δεν μπορούσα να σου μιλήσω.
ΤΑΚΜΑΝ: Κατάλαβα. Σε παρακαλώ συγχώρεσε με για αυτό, που είπα. Θέλω όμως, αν κάποια φορά σε πάρω τηλέφωνο και δεν μπορείς να μιλήσεις, να μου το πεις κατευθείαν.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει Δημήτρη μου. Τώρα πάω στα ΚΑΠΗ. Έλα να σε κεράσω καφέ. Εγώ εκεί μέσα είμαι αρχηγός.
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν μπορώ να έρθω. Τώρα θα πάω να βγάλω μηνιαία κάρτα και μετά θα επισκεφτώ έναν γιατρό, φίλο του πατέρα μου, για να συνεννοηθεί με τα Αγγλικά πανεπιστήμια. Αυτός είναι Άραβας και παίζει στα δάχτυλα τα Αγγλικά. Αν πάω να συνεννοηθώ εγώ, θα τα θαλασσώσω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα που σου λέω. Τη μάνα σου φοβάσαι; Γιατί τι θα σου πει;
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ συγχώρεσε με, αλλά δεν μπορώ. Θα σε συνοδεύσω μέχρι το ΚΑΠΗ για να δω, πού βρίσκεται.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Στα ΚΑΠΗ έρχεται και η Τασούλα. Την ξέρεις την Τασούλα; Αυτή, που μένει δίπλα σου.
ΤΑΚΜΑΝ: Την ξέρω, αλλά θα προτιμούσα να μην την ξέρω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τότε καλύτερα να μην έρθεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Μην ανησυχείς. Την άλλη εβδομάδα θα βρω κάποια μέρα και θα έρθω να καθίσουμε σπίτι σου με την ησυχία μας. Αισθάνομαι πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη να τα πούμε. Τον Αύγουστο πέρασα αρκετές δυσκολίες. Σου εύχομαι καλό μήνα, καλό φθινόπωρο και να είσαι ευτυχισμένη. Τις στενοχώριες, που πέρασα τον Αύγουστο, δεν θέλω να τις περάσεις ποτέ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ευχαριστώ πολύ Δημητράκη μου. Σου εύχομαι και σε εσένα ότι καλύτερο και να μη στενοχωριέσαι.
ΤΑΚΜΑΝ: Όταν θα έρθω, θα φέρω και το Laptop για να σου δείξω κάτι βιντεάκια, που τραγουδάω (τα έχω βγάλει με τον Γύπα). Έχουν πολύ πλάκα. Στις 10 Ιουνίου τραγούδησα στην Ακρόπολη και όλοι οι ξένοι τουρίστες με κοιτούσαν περίεργα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Χαίρομαι να περνάς καλά. Λοιπόν εδώ είναι τα ΚΑΠΗ. Δίπλα στο κτίριο της αστυνομίας.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα ξαναπούμε. Αν έχω νέο από Αγγλία, θα σε πάρω αμέσως τηλέφωνο.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Στο καλό. Θα τα πούμε.

Μετά από αυτή την τυχαία συνάντηση με την κυρία Νίκη, αισθάνθηκα αγαλλίαση στην ψυχούλα μου, γιατί κατάλαβα ότι αυτή η γυναίκα με αγαπάει και ότι δεν σκέφτεται ποτέ κακά πράγματα. Το βράδυ της 1ης Σεπτεμβρίου έκανα μια δακρύβρεχτη προσευχή για την κυρία Νίκη, γιατί αισθάνθηκα άσχημα, που σκέφτηκα έτσι για εκείνη.
Στις 02/09/2011 (ώρα 13:08) ενημερώθηκα ότι έγινα δεκτός (υπό όρους) για διδακτορικό στο πανεπιστήμιο του Southampton (αντικείμενο: Κοινωνική στατιστική και δημογραφία). Το απόγευμα της ίδιας μέρας βγήκα στα Costa Café στου Ζωγράφου με τη Δανάη και τον Κωστή για να το γιορτάσουμε. Στις 20:20 πήρα το λεωφορείο 608 (ΑΝΩ ΓΑΛΑΤΣΙ – ΑΚΑΔΗΜΙΑ – ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΖΩΓΡΑΦΟΥ) για να επιστρέψω. Στις 20:42 κατέβηκα στη στάση «Πανεπιστήμιο» και στις 20:52 κοντοστάθηκα έξω από το ναό της Ζωοδόχου Πηγής για να πάρω τηλέφωνο την κυρία Νίκη για να την ενημερώσω για το ευχάριστο γεγονός. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Σε πήρα, γιατί έχω ένα πολύ ευχάριστο νέο.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μπράβο Δημητράκη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ πολύ, μπορώ να σου μιλήσω;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ακούω Δημητράκη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινα δεκτός για διδακτορικό στο πανεπιστήμιο του Southampton. Την Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου περιμένω απάντηση από το πανεπιστήμιο του Lancaster. Δεν ξέρω, πού θα πάω ακόμα. Το σίγουρο είναι ότι εγκαταλείπω την Ελλάδα και φεύγω μετανάστης.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι με αυτά, που ακούω. Συγχαρητήρια και σου εύχομαι καλή σταδιοδρομία.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε ευχαριστώ πολύ. Η σημερινή μέρα για μένα είναι σαν να πέτυχα στις πανελλήνιες.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τώρα πού είσαι;
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι κοντά στο Rex και επιστρέφω σπίτι. Θα φέρει ο πατέρας μου γλυκά για να το γιορτάσουμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα βγείτε έξω;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι. Σπίτι θα το γιορτάσουμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα φέρεις και τους φίλους σου;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι. Θα το γιορτάσουμε οικογενειακά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ωραία.
ΤΑΚΜΑΝ: Κάποια μέρα την άλλη εβδομάδα θα έρθω σπίτι σου, να το γιορτάσουμε και παρέα. Υπολογίζω Αθήνα να είμαι μέχρι τις 26 Σεπτεμβρίου, οπότε έχω όλο το χρόνο να σε δω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα όποτε θες, αρκεί να είμαι και εγώ σπίτι, γιατί πάω και στη λέσχη.
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά πάντως σε ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου για όλα (για την παρέα σου, για την αγάπη σου, για τη συμπαράστασή σου, για τη φιλοξενία σου).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα βρε Δημήτρη, τίποτα δεν έκανα.
ΤΑΚΜΑΝ: Κάνεις λάθος. Η συμβολή σου όλο τον προηγούμενο μήνα ήταν για μένα πολύ σημαντική. Η Παναγία να σε έχει καλά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ευχαριστώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Οπότε θα τα πούμε. Θα σε ξαναπάρω την άλλη εβδομάδα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα τα πούμε. Έλα γεια.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.

Στις 04/09/2011 το βράδυ η μαμά μου κανόνισε ραντεβού με τις φίλες της στο κέντρο στις 06/09/2011 (ώρα 12:00 μμ). Το γεγονός αυτό μου δημιούργησε χαρά, γιατί έτσι είχα και άλλη ευκαιρία να απολαύσω την συντροφίτσα και τα χαδάκια της κυρίας Νίκης.
Στις 05/09/2011 από τις 20:30 και μετά είχα φοβερή ταχυπαλμία, γιατί είχα την αγωνία, αν θα κατάφερνα να δω την κυρία Νίκη μέσα στο επίμαχο διάστημα. Το βράδυ της ίδιας μέρας προσευχήθηκα κλαίγοντας στην Παναγίτσα για το θέμα αυτό. Αισθανόμουν πολύ μεγάλη ανάγκη να τη δω.
Στις 06/09/2011 (ώρα 11:30 πμ) έφυγε η μαμά μου από το σπίτι, για να βγει με τις φίλες της. Στις 11:32 πμ με έπιασε κόψιμο από τη συναισθηματική ένταση. Στις 11:40 πμ βγήκα από την τουαλέτα. Κατόπιν, ντύθηκα και κατευθύνθηκα προς το μαγαζί της 2-Hut. Στις 11:54 πμ κοντοστάθηκα έξω από το μαγαζί. Προς απογοήτευσή μου, αντίκρισα έναν αράπη να κάθεται δίπλα στη 2-Hut και να μιλάνε. Κατόπιν, πήγα με τα πόδια μια βόλτα στην Αγίας Ζώνης. Για συμπαράσταση πήρα τηλέφωνο τη Δανάη και τον Βρασίδα. Στις 12:20 μμ επέστρεψα «στον τόπο του εγκλήματος». Δυστυχώς η κατάσταση επιδεινώθηκε. Η 2-Hut ήταν παρέα με τη Σούλα και άλλες δυο φίλες της. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να τα παρατήσω με τη 2-Hut και να επιστρέψω σπίτι.
Στις 12:25 μμ επέστρεψα σπίτι και αμέσως τηλεφώνησα στην κυρία Νίκη. Φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο, η κυρία Νίκη ήταν εκτός σπιτιού. Την ξαναπήρα στις 13:45, στις 14:00 και στις 14:08, αλλά «τζίφος». Στις 14:09 άκουσα κάτι κλειδιά από τον κάτω όροφο και υπέθεσα ότι η κυρία Νίκη επέστρεψε από τα ΚΑΠΗ. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να της τηλεφωνήσω. Στις 14:10 έκανα λαχανιασμένος τον σταυρό μου, μέτρησα από το 60 μέχρι το 1 και την πήρα τηλέφωνο. Η τηλεφωνική συνομιλία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Μπορώ να έρθω κάτω να τα πούμε;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ Δημητράκη μου. Μόλις τώρα μπήκα σπίτι και θα ξαναβγώ αμέσως, γιατί συνέβη κάτι έκτακτο.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ πολύ. Έστω και για 10 λεπτά να σε δω. Σε λίγο θα φύγω μετανάστης. Σε αγαπάω και αισθάνομαι την ανάγκη να σε δω. Σήμερα, που η μαμά μου βγήκε με τις φίλες της, μπορώ έρθω. Είναι περιορισμένες οι ευκαιρίες.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ τώρα.
ΤΑΚΜΑΝ: Τι ώρα θα γυρίσεις;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Νομίζω μέχρι τις 15:00 θα έχω έρθει.
ΤΑΚΜΑΝ: Να έρθω κατά τις 15:00 δηλαδή;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα κατά τις 15:00.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Θα τα πούμε τότε. Συγχώρεσε με, αν σε έφερα σε δύσκολη θέση.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Κανένα πρόβλημα Δημητράκη μου, θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε.

Έτσι λοιπόν, έβαλα το εγερτήριο του κινητού στις 15:05. Είναι γεγονός ότι από τις 14:10 μέχρι τις 15:00 είχα ξαπλώσει ανάσκελα στον καναπέ και έκλαιγα. Σκεφτόμουν ότι, αν η κυρία Νίκη επέστρεφε 15:30 αντί για 15:00, θα έχανα για δεύτερη φορά την ευκαιρία να απολαύσω τη στοργή της.
Στις 15:05 φόρεσα τις παντόφλες μου, πήρα τα κλειδιά μου, κατέβηκα και της χτύπησα κατευθείαν την πόρτα. Η κυρία Νίκη, επειδή με περίμενε, μου άνοιξε κατευθείαν (χωρίς να ρωτήσει, ποιος είναι). Αυτή τη φορά, καθίσαμε ο ένας απέναντι από τον άλλον στο δεύτερο σαλόνι της, γιατί η κρεβατοκάμαρά της είχε ζέστη. Με κέρασε παγωτό χωνάκι και χυμό βατόμουρο. Συζητήσαμε για το εγκεφαλικό του αδερφού της (τον επισκέφτηκε το πρωί στη Νίκαια), για τα νέα μου σε σχέση με την Αγγλία και για την κατάθλιψη, που αισθανόμουν. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι και η κυρία Νίκη δεν αισθανόταν πολύ καλά ψυχολογικά τις τελευταίες μέρες. Η επίσκεψη διήρκησε μέχρι τις 15:37 (εκείνη την ώρα με πήρε τηλέφωνο η μαμά μου και μου είπε ότι ήταν στο ταξί). Πριν φύγω από το διαμέρισμά της, την αγκάλιασα και τη φίλησα σταυρωτά.
Το βράδυ της ίδιας μέρας ευχαρίστησα την Παναγίτσα, που κατάφερα και είδα την κυρία Νίκη, κλαίγοντας από την συγκίνηση. Επιπλέον, παρακάλεσα την Παναγίτσα να γίνει καλά ο αδερφός της, γιατί την κυρία Νίκη την αγαπάω με όλη μου την καρδούλα και δεν θέλω να στενοχωριέται (ανεξάρτητα, που εγώ υποφέρω).
Στις 07/09/2011 εξαιτίας της ασυνέπειας του πανεπιστημίου του Lancaster (μου είχε υποσχεθεί από τις 18 Αυγούστου ότι θα απαντούσε και ακόμα τίποτα), αποφάσισα τελικά να σπουδάσω στο Southampton. Για αυτό το λόγω, συνεννοήθηκα με το Southampton Language College (με e-mail) για να κάνω μαθήματα για το IELTS. Κατόπιν online test, συνεννοηθήκαμε να κάνω μαθήματα από τις 26 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 2 Δεκεμβρίου και στις 10 Δεκεμβρίου να δώσω εξετάσεις.
Στις 08/09/2011 το μεσημέρι έκλεισα ένα εισιτήριο με επιστροφή για London Gatwick για μένα (18-09-2011, 15:05, ATH-LGW, EASY JET, 12-12-2011, 09:00, LGW-ATH, EASY JET) και δυο εισιτήρια με επιστροφή για τους γονείς μου (18-09-2011, 15:05, ATH-LGW, EASY JET, 24-09-2011, 15:35, LGW-ATH, EASY JET). Το απόγευμα της ίδιας μέρας, πήγα στο σπίτι του Πινόκιο στην Καλογρέζα για επίσκεψη. Κάθισα με τον Πινόκιο από τις 19:00 μέχρι τις 21:25. Στις 21:42 κατηφορίζοντας με τα πόδια προς τα Πευκάκια, κοντοστάθηκα έξω από μια εκκλησία. Αφού έκανα τον σταυρό μου να μην ξυπνήσω την κυρία Νίκη, την πήρα τηλέφωνο. Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Πραγματικά συγχώρεσε με, αν σε ξύπνησα, αλλά έχω ένα σημαντικό νέο.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν κοιμάμαι Δημητράκη μου, απλά είμαι ξαπλωμένη.
ΤΑΚΜΑΝ: Έβγαλα εισιτήριο. Θα φύγω για Λονδίνο την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου στις 15:05 με την Easy Jet και θα επιστρέψω την Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου. Θα κάνω 10 εβδομάδες μαθήματα στο Southampton Language College και στις 10 Δεκεμβρίου θα δώσω εξετάσεις.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ευχαριστώ πολύ, που με πήρες και μου το είπες. Θα έρθουν και οι γονείς σου μαζί;
ΤΑΚΜΑΝ: Θα έρθουν για να με εγκαταστήσουν, αλλά το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου θα επιστρέψουν Αθήνα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλή σταδιοδρομία σου εύχομαι. Αν μπορείς, πέρνα να σε ξαναδώ, πριν φύγεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Τη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου έχω μεγάλη πιθανότητα να σε ξαναδώ, γιατί οι γονείς μου μάλλον θα πάνε στην Εύβοια. Πραγματικά θέλω και εγώ πάρα πολύ να σε δω, γιατί σε αγαπάω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ σε αγαπάω Δημητράκη μου. Εγγονάκι μου σε έχω.
ΤΑΚΜΑΝ: Ήθελα να σου πω ότι την Τρίτη το βράδυ προσευχήθηκα για τον αδελφό σου. Πραγματικά εύχομαι ολόψυχα να γίνει καλά. Να κάνεις και εσύ την προσευχή σου και να μην χάνεις την αισιοδοξία σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ευχαριστώ πολύ.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ συγχώρεσε με, αν κάποιες φορές είμαι πολύ δοτικός. Από αγάπη τα κάνω όλα. Εγώ σου συμπεριφέρομαι ακριβώς, όπως αισθάνομαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μη στενοχωριέσαι Δημητράκη μου. Πού είσαι τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλογρέζα. Επιστρέφω από βόλτα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ωραία.
ΤΑΚΜΑΝ: Οπότε θα τα πούμε. Θα σε πάρω τη Δευτέρα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έγινε. Τα λέμε.

Στις 09/09/2011 το πρωί κανόνισα με τον Πινόκιο, να πάμε παρέα το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου το απόγευμα μια εορταστική στουντιότσαρκα (αισθανόμουν την ανάγκη να εκτονωθώ, γιατί στην Αγγλία δεν θα είχα τέτοιες ευκαιρίες).

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 10/09/2011 (ώρα 17:30) ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα, την μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Στις 18:00 βρέθηκα με τον Πινόκιο στο σταθμό «ΑΤΤΙΚΗ» στο ρεύμα προς Πειραιά, για να πάμε στουντιότσαρκα στα ιδρύματα της περιοχής.
Στις 18:14 χτυπήσαμε το κουδούνι στο στούντιο της οδού Αριστομένους 72. Η τσατσά ήταν αρκετά νέα για τα γούστα μου, φορούσε παντελόνι και ήταν γυμνή από κοσμήματα (έλεος). Η εργαζόμενη κοπέλα τα ίδια σκατά (δεν φορούσε ούτε ένα τρικ-τρικ και ήταν πολύ μωρό στην ηλικία). Στον Πινόκιο άρεσε η κοπέλα και πήρε μαζί της το ελεύθερο στοματικό (τα 50 από τα 70 ευρώ, τα κέρασα εγώ). Όση ώρα έκανε σεξ ο Πινόκιο, εγώ καθόμουν στο σαλόνι, σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και αναστέναζα. Στις 18:50 εξήλθα μαζί με τον Πινόκιο από το κτίριο (ο Πινόκιο πέρασε τέλεια).
Από τις 19:00 μέχρι τις 20:00, κάθισα σε ένα εστιατόριο της περιοχής με τον Πινόκιο. Ενώ γευματίζαμε, του εξυμνούσα την αγάπη μου για την κυρία Νίκη και του εξιστορούσα (διανθίζοντας την αφήγηση με multiple choice test) πρόσφατες στουντιοεμπειρίες. Κατόπιν, πήγαμε για ποδαρόδρομο μέχρι την εκκλησία της Αγίας Σοφίας.
Στις 20:17 ο Πινόκιο πήρε τον ΗΣΑΠ για Ηράκλειο και εγώ συνέχισα την στουντιότσαρκα μόνος μου. Στις 20:30 χτύπησα το κουδούνι στο στούντιο της οδού Πιπίνου 118. Εδώ το θέαμα ήταν εντελώς αδιάφορο (και από πλευράς υπηρεσίας και από πλευράς πουτάνας).
Επόμενος σταθμός: Αχαρνών 106. Ο λόγος επίσκεψης ήταν το καλό παρελθόν του εν λόγω οικήματος. Αυτή τη φορά όμως, η κατάσταση ήταν απογοητευτική. Ούτε η υπηρεσία ούτε η εργαζόμενη κοπέλα φορούσαν τρικ-τρικ. Έτσι λοιπόν, σαν νοήμων άνθρωπος, έστριψα αλά Γαλλικά.
Επόμενος σταθμός: Φυλής 104. Εδώ η υπηρεσία φορούσε ένα χρυσό ριγκάκι και παντελόνι. Η μια από τις τρεις εργαζόμενες κοπέλες (η Ελένη από την Αίγυπτο) φορούσε επίσης ένα χρυσό ριγκάκι. Αν και δεν με ξετρέλανε το θέαμα (έχω δει και ωραιότερες υπηρεσίες και πολύ ωραιότερες πουτάνες), αποφάσισα να σκάσω το 50ρικο στην υπηρεσία και να τιμήσω την Ελένη.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Έτσι λοιπόν, έσκασα το 50ρικο στην υπηρεσία. Αν και το ριγκάκι της ήταν σχετικά πολυκαυλωτικό, δεν της έκανα τριψ, γιατί εκείνη τη στιγμή σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και ήμουν συγκινησιακά φορτισμένος. Κατόπιν, η υπηρεσία έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Μετά από αυτό, γδύθηκα, έβγαλα από την μπουρδελότσαντα του Γύπα τα εννιάμερα και περίμενα την Ελένη ξαπλωμένος ανάσκελα.
Η Ελένη είναι μελαχρινή, από την Αίγυπτο, αρκετά λεπτή (χωρίς πιασίματα) και φοράει ένα πολυκαυλωτικό χρυσό ριγκάκι. Για να είμαι ειλικρινής ηλικία δεν ρώτησα, αλλά την κόβω γύρω στα 25. Η αναμονή διήρκησε γύρω στα 10 λεπτά. Μόλις ήρθε, χαιρετηθήκαμε και η σεξουαλική πράξη εκτυλίχτηκε στις ακόλουθες φάσεις:
1η φάση: «Τα κλασικά». Της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2η φάση: Κλασσική πίπα (εκτιμώμενη διάρκεια: 3 λεπτά). Στη φάση αυτή, εγώ καθόμουν ανάσκελα και η Ελένη μου έπαιρνε την κλασσική πίπα (με καπότα). Εννοείται φυσικά ότι το χέρι, που ήταν ελεύθερο (δηλαδή το χέρι, που δεν κρατούσε το πέος), το κρατούσα με μανία.
3η φάση: Το σεξ του πασά (εκτιμώμενη διάρκεια: 4 λεπτά). Στη φάση αυτή, εγώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και η Ελένη καθόταν καβάλα από πάνω μου. Για να μεγιστοποιήσω την απόδοσή μου κατά τη διάρκεια του σεξ, της κρατούσα και τα δυο τα χεράκια. Η στιγμιαία φαντασίωση, ήταν ότι ήμουν Ιρακινός και ότι κάπνιζα τη διεθνή πίπα με την κυρία Νίκη, βοηθώντας την να αποβιβαστεί από το τρόλεϊ 21. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, ξεστόμιζα εκφράσεις, όπως «Dalaman», «Iraq», «Pakistan», «Ahmadabad», «Katmandu», «Lahore», «Dhaka», «Bangladesh», «Nigeria», «Lagos», «Antis Ababa», «Shanghai». Η απάντηση, που έλαβα, ήταν «Αίγυπτος». Κάποια στιγμή, ήρθε ένας πελάτης και ζητούσε την Ελένη. Το γεγονός αυτό αυτομάτως με ξενέρωσε. Για αυτό το λόγω, πρότεινα στην Ελένη την σίγουρη λύση: την μπρούμυτη εκσπερμάτωση.
4η φάση: Μπρούμυτη εκσπερμάτωση (εκτιμώμενη διάρκεια: 30 sec). Μετά την άφιξη του απαιτητικού πελάτη (ρωτούσε την τσατσά, σε πόση ώρα θα τελειώσει), συμφώνησα με την Ελένη να τρίψω το πέος μου στο σεντόνι και να μου κρατάει τα χεράκια. Έτσι λοιπόν, εφαρμόζοντας την «ταχεία» αυτή μέθοδο, το αποτέλεσμα (εκσπερμάτωση) επήλθε σε χρόνο dt.
Μετά την ολοκλήρωση, πέταξα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό στον σκουπιδοτενεκέ και έπλυνα τα χέρια μου στο νιπτήρα. Τέλος, χαιρετήθηκα με την Ελένη. Αφού η Ελένη έκλεισε την πόρτα του δωματίου, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου, χαιρέτησα την τσατσά (τυπικά) και εξήλθα από το κτίριο.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

Εμφάνιση κοπέλας: 8.0.
OK φορούσε ένα πολυκαυλωτικό χρυσό ριγκάκι, αλλά τίποτα παραπάνω. Νέα στην ηλικία, χωρίς πιασίματα, μην τα θέλουμε όλα δικά μας.

Συμμετοχή / διάθεση / υπηρεσίες κοπέλας: 8.0.
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο παράπονο. Το γεγονός όμως, ότι πήγα σε ώρα και σε μέρα αιχμής, δεν μου επέτρεψε να το ευχαριστηθώ όσο ήθελα.

Χώρος / καθαριότητα χώρου: 10.0.
Όλα στην εντέλεια. Και μπάνιο έχει και νιπτήρα έχει. Μπράβο.

Συμπεριφορά τσατσάς / τσάτσου: 8.0.
OK η τσατσά ήταν ευγενική. Στο τέλος μου πρόσφερε και ένα ποτήρι νερό. Αλλά ποια τσατσά μπορεί να συγκριθεί στην εμφάνιση και στη συμπεριφορά με την κυρία Σταυρούλα; Για πείτε μου, ποια;

Πρόσβαση / Parking: 10.0.
Δεν απέχει και πολύ από τη στάση «Βικτόρια» του ΗΣΑΠ. Εξάλλου λίγο περπάτημα και λίγη γυμναστική δεν κάνουν ποτέ κακό.

Σχέση απόδοσης / τιμής: 8.0.
Νομίζω ότι αυτό προκύπτει από το σύνολο της κριτικής.