Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Συνέχεια από το What a night (2).
Από τη στιγμή που κατέβηκα στο σαλόνι αισθάνομαι για την Αναστασία σαν το σκύλο που κολλάει σε σκύλα που σέρνει! Άλλοτε ριζώνω στην πολυθρόνα και άλλοτε κόβω βόλτες γεμίζοντας κάθε τόσο μόνος μου το ποτήρι. Πελάτες έρχονται, φεύγουν, υποψιάζομαι πως στο μέσα δωμάτιο θα σκέφτονται τι μπορούν να κάνουν για να μου δώσουν το σήμα της αποχώρησης. Κάποια στιγμή έχεται μία παρέα από τρεις φίλους και αφού βλέπουν τις κοπέλες μου ζητούν τη γνώμη. Τη μία κοπέλα δεν την ξέρω καθόλου, θα ήταν άδικο να μιλήσω γι αυτή, για την Αναστασία όμως μπορώ να πω τη αλήθεια και για τους τρόπους της και για τα σωματικά της προσόντα που κρύβονται από το μπικίνι. Ο ένας δείχνει να ξεσηκώνεται ιδιαίτερα από την αναφορά στα μουνόχειλα, τις ρώγες και το πρωκτικό της. Μετά από σύντομη συζήτηση αποφασίζουν να την πάρουν με τη σειρά και οι τρείς, και έτσι γίνεται. Ένας ένας βγαίνουν από τα δωμάτια με τα χαμόγελα μέχρι τα αυτιά! Έχουν τόσο εντυπωσιαστεί που τώρα συζητάνε να ζητήσουν από την Αναστασία να πάρει και τους τρεις μαζί και μάλιστα αισθάνονται αρκετή οικειότητα για να με ρωτήσουν αν ενδιαφέρομαι να πάω τέταρτος. Φυσικά και θα ήθελα να δω πως συμπεριφέρεται αυτό το υπέροχο πλάσμα στην τετρακίνηση. Όμως κάπου αυτή η ιδέα δεν υλοποιείται, δεν κατάλαβα αν το ξανασκέφτηκαν ή αν διαφώνησε με την πρόταση η Αναστασία, πάντως οι φίλοι καληνυχτίζουν και φεύγουν. Νάμαι τώρα μόνος με το αντικείμενο του πόθου μου, η ώρα έχει πάει 3 τα ξημερώματα και έχω αποφασίσει τι θέλω να κάνω...
Λίγο αργότερα, στο ίδιο πάντα δωμάτιο, υποδέχομαι ξανά το βασανάκι μου. Από την πρώτη στιγμή στο κρεβάτι ένα πράγμα γίνεται ξεκάθαρο: δεν μου σηκώνεται... Δίνω στον άχρηστο μία λιγόλεπτη διορία για να υποβάλει τα σέβη του στη βασίλισσα της βραδυάς, αλλά αυτός ξύνει τ' αρχίδια του... Ε, τότε στ' αρχίδια μου και μένα! Αυτός χάνει κάποιες όμορφες επαφές, εγώ έχω και άλλους τρόπους. Και τρώω την Αναστασία λαίμαργα σε όσα μέρη περισσότερα μπορώ, δεν ξέρω για πόση ώρα, ούτε πως δόθηκε τέλος στη μυσταγωγία. Αποφάσισα να αναφερθώ σε αυτή τη συνεύρεση γιατί η ζωή αποτελείται από επιτυχίες και αποτυχίες. Και με κάθε αντικειμενικό κριτήριο εδώ έχω να κάνω με αποτυχία. Κι όμως μου άφησε μεγάλη ικανοποίηση, ένοιωσα μεγαλύτερο δέσιμο με την Αναστασία, μου έσπασε τον τσαμπουκά και μου έβαλε ένα καθρέφτη μπροστά για να κοιταχτώ. Γι αυτό στη σχέση απόδοσης/τμής έχω βάλει 10 και, αν υπήρχε μεγαλύτερος βαθμός πάλι θα τον έβαζα γιατί η εμπειρία ήταν ανεκτίμητη!
Υπάρχει, όμως και η σκοτεινή πλευρά αυτού του περιστατικού: με την συμπεριφορά μου τοποθέτησα τον εαυτό μου στη χειρότερη από τις τρεις κατηγορίες πελατών που πιστεύω ότι κάθε κοπέλα έχει δικαίωμα να διώχνει από το δωμάτιο χωρίς δεύτερη κουβέντα, στους μεθυσμένους (οι άλλες δύο κατηγορίες είναι οι προσβλητικοί και οι άπλυτοι). Δεν ξέρω καλά τι έκανα στο δωμάτιο. Φοβάμαι ότι μπορεί να ήμουν πιο τραχύς απ' όσο επιτρέπω στον εαυτό μου, χωρίς όμως να θυμάμαι κάτι συγκεκριμένο.
Καλή μου Αναστασία, αν έκανα ή είπα κάτι που σε στενοχώρησε, δεν ψάχνω για δικαιολογίες, απλά σου ζητώ συγγνώμη!