Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (28/07/2011 – 19/08/2011)
Στις 28/07/2011 (ώρα 13:00) επέστρεψα σπίτι από τη στουντιότσαρκα στη Βριλησσού. Στις 13:20 έκανα ντους και στις 13:50 έφαγα γεμιστά για μεσημεριανό. Στις 14:10 πήρα τηλέφωνο πρώτα τη μαμά μου και ύστερα τον πατέρα μου, για να μπορέσω μετά να απολαύσω τη γλυκύτατη γειτόνισσα (την κυρία Νίκη) με την ησυχία μου. Στις 14:25, στις 14:50, στις 15:05, στις 15:25 και στις 19:00 της χτύπησα το κουδούνι, αλλά δεν κατάφερα να τη βρω σπίτι. Έτσι λοιπόν, στις 19:10 της πέταξα κάτω από την πόρτα τις φωτογραφίες, που την τράβηξα με τη μηχανή του Τηλεκόλλα. Κατόπιν, πήγα βόλτα στο σπίτι του Γιοντώ και στις 23:30 επέστρεψα σπίτι. Αφού γδύθηκα, ξάπλωσα ανάσκελα στον καναπέ και για μισή ώρα περίπου κοίταζα το νταβάνι και έκλαιγα απαρηγόρητος. Αυτό, γιατί την επόμενη μέρα θα επέστρεφε ο πατέρας μου από το χωριό και έτσι δεν θα μπορούσα να απολαύσω τη συντροφιά και τα χάδια της κυρίας Νίκης.
Τη νύχτα της 28ης Ιουλίου το δάκρυ, η ταχυπαλμία και η στύση εναλλάσσονταν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, όπως η παλίρροια και η άμπωτης κάτω από τη γέφυρα της Χαλκίδας. Στις 29/07/2011 στις 09:15 πμ σηκώθηκα από το κρεβάτι (αν με είχε πάρει ύπνος για μια ώρα ήταν ζήτημα) και πήρα τηλέφωνο τον πατέρα μου για να τον ρωτήσω, τι ώρα θα έφτανε Αθήνα. Εκείνος μου είπε ότι γύρω στις 13:30 με 14:00 θα έφτανε. Έτσι λοιπόν, ήπια τον καφέ στα βιαστικά, χάζεψα λίγο στο Internet και στις 10:30 πμ χτύπησα εκ νέου στην κυρία Νίκη. Ευτυχώς αυτή τη φορά την πέτυχα σπίτι (ο λόγος, που δεν την πέτυχα στο σπίτι την προηγούμενη μέρα, ήταν επίσκεψη σε γιατρό για το πόδι της). Στην αρχή καθίσαμε στο σαλόνι ο ένας απέναντι από τον άλλον. Με κέρασε γλυκό του κουταλιού καρπούζι, λουκουμάκια και πορτοκαλάδα. Αυτή τη φορά καθίσαμε αρκετή ώρα μαζί και συζητήσαμε πολλά πράγματα (θρησκεία, απεργία των ταξιτζήδων, τα νέα μου και για το διαζύγιό της με τον δεύτερο άντρα της). Στις 12:00 μμ αλλάξαμε στέκι και καθίσαμε δίπλα-δίπλα στην κρεβατοκάμαρά της. Εκεί την αγκάλιαζα τακτικά, της χούφτωνα τα χεράκια και την κοιτούσα με στοργή και αγάπη. Η επίσκεψη διήρκησε μέχρι τις 12:52 μμ (επειδή την πονούσε το πόδι της, δεν πήγε εκείνη τη μέρα στα ΚΑΠΗ – είχα τύχη βουνό).
Το Σάββατο 30 και η Κυριακή 31 Ιουλίου ήταν νεκρές ερωτικά μέρες. Τις νύχτες σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και έκλαιγα με μαύρο δάκρυ. Παράλληλα έκανα την προσευχή μου στην Παναγία, να μου δώσει σύντομα την ευκαιρία να την ξαναεπισκεφτώ.
Ευτυχώς, που ο πατέρας μου δεν μένει στο ίδιο σπίτι με εμένα και τη μαμά μου. Έτσι λοιπόν, στις 01/08/2011 βρήκα εκ νέου την ευκαιρία να επισκεφτώ τη συμπαθέστατη γειτόνισσα. Στις 14:35 της χτύπησα το κουδούνι. Αυτή μου άνοιξε και κάθισα στο διαμέρισμά της μέχρι τις 16:29 (κάθε απόγευμα στις 16:30 πάει για καφέ στα ΚΑΠΗ και επιστρέφει στις 18:00). Με κέρασε παγωτό καϊμάκι και πορτοκαλάδα. Στην αρχή καθίσαμε δίπλα-δίπλα στη βεράντα (όπου έπεσε το χούφτωμα) και μετά αυτή ξάπλωσε στο κρεβάτι, γιατί την πονούσε το πόδι της. Εκτός από τα κλασσικά θέματα συζήτησης, αυτή τη φορά μου διηγήθηκε ιστορίες από τη Σουηδία (έχει δουλέψει στη Σουηδία 10 χρόνια).
Στις 02/08/2011 (ώρα 14:30) χτύπησα ξανά το κουδούνι της κυρίας Νίκης (αρχικά είχα συμφωνήσει με τον πατέρα μου ότι στις 1 Αυγούστου θα πηγαίναμε για διακοπές στο εξοχικό στην Εύβοια. Ωστόσο, κάθε μέρα έβρισκα ηλίθια προσχήματα για να πάω πίσω τις διακοπές, γιατί ποτέ στη ζωή μου δεν είχα αισθανθεί τόσο ερωτευμένος). Αυτή μου άνοιξε και η επίσκεψη διήρκησε μέχρι τις 15:45. Με κέρασε, όπως και την προηγούμενη μέρα, παγωτό καϊμάκι και χυμό πορτοκάλι. Αυτή η επίσκεψη ήταν από τις πιο πικάντικες. Στην αρχή καθίσαμε δίπλα-δίπλα στην κρεβατοκάμαρα. Αυτή μου έδειχνε διάφορες οικογενειακές φωτογραφίες και εγώ της έδειξα κάτι συμπληρωματικές φωτογραφίες από την EXPO 2010. Οι αγκαλίτσες και το χούφτωμα στα ριγκάκια της, έσπασαν ρεκόρ. Κατόπιν, καθίσαμε για παρέα στην βεράντα. Αυτή μου διηγούνταν αναμνήσεις από τα νεανικά της χρόνια (πριν φύγει για Σουηδία, ζούσε στην Καρδίτσα) και εγώ της περιέγραφα τα χλιδάτα αεροπλάνα της Emirates (στην πρώτη θέση μπορείς να κοιμηθείς κανονικά σε κρεβάτι), καθώς και αστείες εμπειρίες από το ταξίδι μου στη Shanghai. Εκτός από αυτά της έλεγα, ότι στην Αγγλία θα την σκέφτομαι και θα της τηλεφωνώ 1 φορά την εβδομάδα, για να λέμε τα νέα μας.
Στις 03/08/2011 επισκέφτηκα την κυρία Νίκη από τις 15:15 μέχρι τις 16:27. Η εν λόγω επίσκεψη δεν ήταν πολύ πικάντικη, γιατί αυτή ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της, εξαιτίας του ποδιού της. Με κέρασε μόνο πορτοκαλάδα, γιατί το παγωτό είχε σωθεί. Ένα από τα θέματα συζήτησης ήταν το «Πώς βρέθηκε από την Ελλάδα στη Σουηδία για δουλειά, χωρίς να έχει στο πρόγραμμα τη μετανάστευση». Πριν φύγω, μου έδωσε το σταθερό της τηλέφωνο και χαιρετηθήκαμε με αγκαλίτσα και φιλί στο στόμα (στις 04/08/2011 θα έφευγα για διακοπές με τον πατέρα μου). Το βράδυ της ίδιας μέρας έπεσα για ύπνο κλαίγοντας από τη στενοχώρια μου (αυτή τη γυναίκα την αγαπάω, θα ήθελα να βρίσκομαι μαζί της 24 ώρες το 24ωρο, αισθάνομαι μοναξιά).
Στις 04/08/2011 (ώρα 10:30 πμ) πήγα στο μαγαζί της 2-Hut για χούφτωμα και για συντροφιά. Η επίσκεψη διήρκησε μέχρι τις 11:40 πμ. Η παρέα συνοδεύτηκε από συνεχή αγγίγματα στη φούστα της, από σταμπ στα ριγκάκια της και από στοργικές αγκαλίτσες με πονεμένο βλέμμα. Εκτός από την επικαιρότητα και τα επαγγελματικά μου νέα (συνολικά είχα κάνει αιτήσεις για διδακτορικό σε 7 πανεπιστήμια στην Αγγλία), της εμπιστεύτηκα την κατάθλιψη των τελευταίων ημερών, η οποία συνοδευόταν από προσευχές στην Παναγίτσα. Ευτυχώς η 2-Hut είναι «άγια γυναίκα» και μου συμπαραστάθηκε όσο μπορούσε. Στις 11:40 πμ αγόρασα ένα μπουκάλι νερό και χαιρέτησα την 2-Hut με ένα ιδιαίτερο θερμό και συναισθηματικό διευθυντικό sandwich.
Στις 15:15 πήρα τηλέφωνο τη γειτόνισσα, γιατί είχα μια τελευταία ευκαιρία να καθίσω μαζί της μέχρι τις 16:00, καθώς ο πατέρας μου θα με έπαιρνε για να φύγουμε στις 20:00. Η στιχομυθία, που ακολούθησε στο τηλέφωνο, ήταν η ακόλουθη:

ΝΙΚΗ: Εμπρός, ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλησπέρα, ο Δημήτρης είμαι.
ΝΙΚΗ: Γεια σου Δημητράκη μου. Τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά. Σε πήρα για να σου πω ότι σήμερα έχω μια τελευταία ευκαιρία να σε δω. Με τον πατέρα μου θα φύγω στις 20:00. Να έρθω να καθίσουμε μέχρι τις 16:00;
ΝΙΚΗ: Σε παρακαλώ να μην έρθεις σήμερα. Το πρωί είχα 10 πίεση. Κόντεψα να πεθάνω. Τώρα με πονάει το πόδι μου και είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Έλα αύριο, αν θες.
ΤΑΚΜΑΝ: Μα αύριο δεν θα είμαι εδώ.
ΝΙΚΗ: Που θα πας;
ΤΑΚΜΑΝ: Στο εξοχικό μου στην Εύβοια. Θα επιστρέψω το αργότερο 19 Αυγούστου.
ΝΙΚΗ: Καλό ταξιδιούτσικο να έχεις. Να περάσεις καλά εκεί που πας.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ λέω να έρθω, να καθίσω για συμπαράσταση. Το ξέρεις ότι σε αγαπάω.
ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ αγόρι μου. Συγνώμη. Στις 18:00 θα έρθει ο γιατρός.
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά σου εύχομαι ολόψυχα να συνέρθεις και να γίνεις καλά.
ΝΙΚΗ: Σε ευχαριστώ. Άντε θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Θα τα πούμε. Με συγχωρείς πολύ για την ενόχληση.

Κλείνοντας το τηλέφωνο, συνέχισα το πλύσιμο των πιάτων (είχα αρχίσει από τις 14:40). Τα δάκρυα, που επακολούθησαν, ήταν ικανά να ξεπλύνουν τα τελευταία μαχαιροπίρουνα. Στις 15:35, που τέλειωσα τη λάτζα, γονάτισα μπροστά από την εικόνα της παναγίας. Η στενοχώρια ήταν τόσο έντονη, που έπαθα 5λεπτη κράμπα. Στις 15:55 έπεσα για μεσημεριανό ύπνο δακρυσμένος.
Από τις 04/08/2011 το βράδυ μέχρι τις 09/08/2011 έμεινα με τους γονείς μου στο εξοχικό στην Εύβοια. Φυσικά αυτές οι μέρες ήταν ερωτικά νεκρές, ενώ η κατάθλιψη με είχε πιάσει μέχρι το κόκαλο. Επειδή όμως είμαι καλός ηθοποιός, φρόντισα ώστε οι γονείς μου να μην καταλάβουν τίποτα.
Στις 09/08/2011 το απόγευμα, με άφησαν οι γονείς μου στην Ιστιαία και εν συνεχεία επέστρεψαν Αθήνα. Στις 10/08/2011 (ώρα 11:47 πμ) πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, για να δω αν είναι καλά και για να της δείξω ότι την αγαπάω και τη νοιάζομαι (ευτυχώς ήταν καλά). Στις 11/08/2011 το e-mail μου εκλάπη από hackers και στις 12/08/2011 το πρωί τσακώθηκα με τη γιαγιά μου εξαιτίας ιδεολογικών διαφορών (δεν πιστεύει στα ζώδια και στη βασκανία, όπως πιστεύω εγώ).
Έτσι λοιπόν, την Παρασκευή το απόγευμα επέστρεψα Αθήνα με τα ΚΤΕΛ (ΙΣΤΙΑΙΑ-ΑΘΗΝΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 12/08/2011, ΩΡΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ: 17:00, ΘΕΣΗ: 29, ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: 16.00 €, ΕΙΔΟΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: ΟΛΟΚΛΗΡΟ, ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΙΒΑΤΩΝ: 01). Στο λεωφορείο καθόμουν μόνος μου. Στο ferryboat από Αιδηψό για Αρκίτσα (ώρα 18:14) προσέγγισα μια 65χρονη γριά, η οποία καθόταν μόνη της και έτρωγε μπισκότα. Η γριά αυτή είχε γκρίζα μαλλιά, φορούσε άσπρη μπλούζα, μπλε φούστα, πρόχειρα παπούτσια και φυσικά ένα σέξι χρυσό ριγκάκι. Επειδή στο λεωφορείο καθόταν μόνη της, κάθισα δίπλα της από την Αρκίτσα μέχρι την Αθήνα. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής συζητήσαμε για τις σπουδές μου, για τη διεθνή οικονομική κρίση, για τα ταξίδια μου, για τη σχέση μου με το θεό και για τη βασκανία. Φυσικά, η συζήτηση διανθίστηκε από μπόλικα τρυφερά αγγίγματα στη φούστα και στο ριγκάκι της. Αν και εμφανισιακά δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με σφαίρες με την κυρία Νίκη, η σύντομη αυτή γνωριμία μου ανανέωσε την ερωτική επιθυμία και αποτέλεσε μια τονωτική ένεση στην εν γένει κακή ψυχολογία μου.
Στις 13/08/2011 δημιούργησα ένα καινούργιο e-mail και ενημέρωσα όλα τα πανεπιστήμια στην Αγγλία για την αλλαγή αυτή. Στις 14/08/2011 πήγαμε οικογενειακώς στο εξοχικό μας στην Εύβοια και επιστρέψαμε Αθήνα το βράδυ του Δεκαπενταύγουστου. Στις 16 Αυγούστου αποφάσισα να διοργανώσω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα στην περιοχή του Βοτανικού το απόγευμα της 19ης Αυγούστου, με σκοπό να γνωρίσω καμία καινούργια τσατσά και για να βρω μια ευκαιρία να τηλεφωνήσω στην κυρία Νίκη (ήθελα να ακούσω λίγο τη φωνή της).

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 18:50 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως κάθε φορά, την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Η διαδρομή, που ακολούθησα, ήταν η εξής:
Κωνσταντινουπόλεως 61 (κλειστό) – Χαλκιδικής 83 (κλειστό) – Κασσάνδρας 3 πάνω – Κασσάνδρας 6 (η τσατσά φορούσε σέξι χρυσά κοσμήματα) – Κασσάνδρας 4Α – Κασσάνδρας 4Β – Κασσάνδρας 4Γ (η τσατσά φορούσε χρυσά ριγκάκια, αλλά εμφανισιακά δεν ήταν κάτι το φοβερό) – Κωνσταντινουπόλεως 80 – Κωνσταντινουπόλεως 92Α – Κωνσταντινουπόλεως 92 – Κωνσταντινουπόλεως 94 – Ιεροφάντων 9 (η τσατσά φορούσε σέξι χρυσά βραχιόλια και φούστα) – Στούντιο Blue - Μεγάλου Αλεξάνδρου 133 – Ιερά οδός 66 – Σπύρου Πάτση 50 – Σπύρου Πάτση 40 – Σπύρου Πάτση 27. Σε όσα στούντιο δεν έχω γράψει κάποιο σχόλιο, σημαίνει ότι η τσατσά εμφανισιακά δεν άξιζε φράγκο (χέστηκα για τις πουτάνες).
Στο στούντιο Fantasy (Ιεροφάντων 9) μόλις είδα την υπηρεσία, αισθάνθηκα την καρδιά μου να χτυπάει από έρωτα. Μόλις η τσατσά έκανε promotion στις πουτάνες (εργάζονταν 2 σε εκείνη τη βάρδια), ακολούθησε η κάτωθι στιχομυθία:

ΤΣΑΤΣΑ: Και οι δυο κοπέλες είναι πολύ καλές στο δωμάτιο. Θα περάσεις με κάποια από αυτές;
ΤΑΚΜΑΝ: Βασικά θα κοιτάξω και τα άλλα κοντινά στούντιο και μετά θα αποφασίσω. Ήθελα όμως να ρωτήσω κάτι:
ΤΣΑΤΣΑ: Παρακαλώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Εκτός από την κοπέλα, μου αρέσεις και εσύ. Αν μου κάνεις μια χάρη, θα περάσω στο δωμάτιο και θα γίνω τακτικός πελάτης.
ΤΣΑΤΣΑ: Τι θες; Θέλεις να σε προσέξει περισσότερο η κοπέλα;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι. Θέλω μετά το σεξ να καθίσουμε παρέα δίπλα-δίπλα για κανένα δεκάλεπτο να τα πούμε. Έρχομαι στο στούντιο εξαιτίας ερωτικής απογοήτευσης. Αισθάνομαι την ανάγκη να σου κρατήσω λίγο τα χεράκια.
ΤΣΑΤΣΑ: Καταρχήν να σου πω τα προγράμματα. 50 € το απλό, κτλ.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει το απλό θα πάρω. Μετά όμως θα καθίσουμε παρέα;
ΤΣΑΤΣΑ: Αν θες να κάτσεις παραπάνω με την κοπέλα, θα πρέπει να πληρώσεις παραπάνω. Για μια ώρα είναι 200 €.
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι δεν εννοώ αυτό. Λέω, αφού τελειώσω το σεξ, να καθίσω παρέα μαζί σου για 10 λεπτά.
ΤΣΑΤΣΑ: Αυτό δεν γίνεται. Έχω δουλειά.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Φεύγω τότε.
ΤΣΑΤΣΑ: Στο καλό.

Στις 21:00, αφού θέρισα όλα τα στούντιο της περιοχής, πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη για να την ενημερώσω ότι την άλλη εβδομάδα θα την επισκεφτώ (όταν η μαμά μου βγει με τις φίλες της). Επιπλέον, μου είπε τηλεφωνικώς τα χρόνια πολλά, γιατί στις 20 Αυγούστου είχα γενέθλια.
Συγκρίνοντας τα υπόλοιπα στούντιο, αποφάσισα να τιμήσω το στούντιο της οδού Κασσάνδρας 6, γιατί η τσατσά φορούσε πολυκαυλωτικά χρυσά κοσμήματα και γιατί η μια από τις δυο πουτάνες φορούσε τρικ-τρικ. Στις 21:05 χτύπησα το κουδούνι στο συγκεκριμένο ίδρυμα. Δυστυχώς όμως, η τσατσά ήταν μόνη της (η εργαζόμενη κοπέλα έφυγε πρόωρα).
Κατόπιν χτύπησα το κουδούνι στο στούντιο της οδού Κασσάνδρας 4Γ. Και σε αυτή την περίπτωση δεν στάθηκα τυχερός, γιατί η τσατσά της προηγούμενης βάρδιας είχε αποχωρήσει και στη θέση της εργαζόταν μια, που δεν ικανοποιούσε τα δικά μου στάνταρ.
Ύστερα εντελώς τυχαία, χτύπησα το κουδούνι στο στούντιο της οδού Κασσάνδρας 4Α. Σε αυτή την περίπτωση στάθηκα τυχερός, καθώς η καινούργια τσατσά φορούσε μαύρη φούστα και μπόλικα χρυσά κοσμήματα. Μόλις είδα την μια από τις δυο εργαζόμενες κοπέλες (την Αντριάννα, που φορούσε τρικ-τρικ), αποφάσισα να σκάσω το 50ρικο στην τσατσά και να περάσω στο δωμάτιο του έρωτα.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Μόλις έσκασα το 50ρικο στην τσατσά, έγινε μεταξύ μας ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Αν μου κάνεις μια χάρη, θα γίνω τακτικός πελάτης εδώ.
ΤΣΑΤΣΑ: Ακούω.
ΤΑΚΜΑΝ: Γύρισα συνολικά καμιά 20αριά στούντιο. Το συγκεκριμένο στούντιο τα κατατρόπωσε όλα. Ο λόγος είναι ότι μου αρέσεις εσύ. Εδώ έρχομαι εξαιτίας ερωτικής απογοήτευσης. Θα ήθελα μετά το σεξ, να καθίσουμε παρέα στο σαλόνι ή στην κουζίνα για κανένα 10λεπτο, να συζητήσουμε και να σου κρατάω τα χεράκια.
ΤΣΑΤΣΑ: Εντάξει θα καθίσουμε όσο θες.
ΤΑΚΜΑΝ: Σίγουρα;
ΤΣΑΤΣΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε αγαπάω.
ΤΣΑΤΣΑ: Και εγώ.

Φυσικά ο διάλογος αυτός, διανθίστηκε με χούφτωμα στα χρυσά βραχιόλια της τσατσάς και με ένα βλέμμα γεμάτο αγάπη. Αφού η τσατσά έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, έβγαλα από τη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα και έριξα ένα κατούρημα στο μπάνιο.
Μόλις τέλειωσα το κατούρημα, μπήκε η Αντριάννα στο δωμάτιο. Η Αντριάννα είναι 24 ετών από τη Ρουμανία, ξανθιά, σχετικά ψηλή και φοράει ένα πολυκαυλωτικό ριγκάκι και δυο βραχιόλια του κώλου (νεανικά, όχι σαν αυτά, που μου αρέσουν).
Η εμπειρία στο δωμάτιο είχε τις ακόλουθες φάσεις:
1η φάση: Προκαταρκτικά (μου φόρεσε το προφυλακτικό και της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα).
2η φάση: Κλασσική πίπα. Εγώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και η Αντριάννα μου έπαιρνε την κλασσική πίπα, κατά τη διάρκεια της οποίας της κρατούσα το χέρι με τα περισσότερα κοσμήματα. Φυσικά, ενώ η Αντριάννα με πίπωνε, φαντασιωνόμουν ότι ήμουν στο κρεβάτι με την κυρία Νίκη και ξεστόμιζα εκφράσεις, όπως «Αχ κυρία Νίκη. Σε αγαπάω καρδούλα μου γλυκιά. Θα είμαι πάντα κοντά σου. Δεν θα σε εγκαταλείψω ποτέ. Κάτσε δίπλα μου. Αν δεν αισθάνεσαι καλά, εγώ είμαι εδώ» (φυσικά στην αρχή, της διηγήθηκα την ιστορία, για να μπει στο πνεύμα).
3η φάση: Άτεχνος φραπές. Μετά από 2-3 λεπτά πίπας, αποφάσισε να μου την παίξει με την γνωστή σε όλους τους απανταχού μπουρδελιάρηδες τεχνική του άτεχνου φραπέ. Να υποθέσω ότι βιαζόταν; Δεν ξέρω. Πάντως μετά από 1-2 λεπτά ολοκλήρωσα στο προφυλακτικό (τη στιγμή της ολοκλήρωσης σκεφτόμουν την υπηρεσία με τα χρυσά βραχιόλια).
Μετά την εκσπερμάτωση, αφαίρεσα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό από την περιοχή και το πέταξα στα σκουπίδια. Ύστερα, έβγαλα το πακέτο Wet Hankies από την μπουρδελότσαντα και απολύμανα το επίμαχο σημείο. Η Αντριάννα ντύθηκε, με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Κατόπιν, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και εξήλθα και εγώ με τη σειρά μου από το «κόκκινο δωμάτιο».
Μόλις βγήκα, ρώτησα την Αντριάννα «που είναι η τσατσά». Δυστυχώς, η τσατσά είχε πάει για φαγητό εκείνη την ώρα και η ώρα επιστροφής ήταν άγνωστη. Έτσι λοιπόν, χαιρέτησα την Αντριάννα για άλλη μια φορά και βγήκα από το στούντιο όχι και πολύ ευχαριστημένος από τη συμπεριφορά της τσατσάς.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

Εμφάνιση κοπέλας: 8.0.
Δε λέω, φορούσε τρικ-τρικ, αλλά δεν τρελάθηκα. Αν δεν θαμπωνόμουν από τα βραχιόλια της τσατσάς, δεν ξέρω αν θα την επέλεγα.

Συμμετοχή / διάθεση / υπηρεσίες κοπέλας: 8.0.
Αρκετά καλή προσπάθεια. Δεν μπορώ όμως, να τη συγκρίνω με τις κοπέλες στη Βριλησσού 36.

Χώρος / καθαριότητα χώρου: 10.0.
Μπανιέρα είχε, καθαρά σεντόνια, μπράβο.

Συμπεριφορά τσατσάς / τσάτσου: 8.0.
Δεν ήταν σωστή η συμπεριφορά της τσατσάς, που πήγε για φαγητό χωρίς να με περιμένει να τελειώσω. Ωστόσο, εξαιτίας της εμφάνισής της λέω για μια φορά να κάνω τα στραβά μάτια. Δεν θα το συγχωρέσω όμως, για δεύτερη φορά. Ότι υπόσχεται, πρέπει να το τηρεί.

Πρόσβαση / Parking: 10.0.
Από τη στάση του μετρό «Κεραμεικός», είναι 7-8 λεπτά με τα πόδια. Χρειάζεται και λίγο περπάτημα, για να χάσουμε τα περιττά κιλά των διακοπών. Όλα ΟΚ.

Σχέση απόδοσης / τιμής: 8.0.
Νομίζω ότι προκύπτει από το σύνολο της κριτικής.