Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τη Νικόλ την έχω ξαναδοκιμάσει καναδυό φορές ακόμα. Μια και είχα πάρει απλά προγράμματα τις άλλες, είπα να πάρω κάτι πιο ενισχυμένο. Για τα εμφανισιακά, νομίζω δε χρειάζεται να πούμε και πολλά. Η τύπισσα είναι μούνος τριφασικός χωρίς γείωση. Α, έχει βάψει και το μαλλί ξανθό πλέον. Της πάει. Έτοιμη για τσοντίδι αμερικάνικο. Βυζόνια, κωλάρα, ποδάρες..
Και πάμε στο ψητό.. Είχα πάει έτοιμος να ζητήσω τα φουλ έξτρα, αλλά οταν η ευγενέστατη κυρία με πληροφόρησε οτι το μαλλί έχει πάει 130 για όλα, έκανα λίγο πίσω μια και από το 100 στα 130, ε δίνω +20 και παίρνω Ευούλα για ολόκληρη ώρα.
Επί του ψητού τώρα : Μπαίνει μέσα και της λέω "κοίτα να δεις, επειδή είμαι κουρασμένος, θέλω μαλακά μαλακά, όχιβιασύνες και βιαιοπραγίες λες και έχουμε βάλει τσόντα να παίζει σε τριπλή ταχύτητα". Οκ, μου λέει "γιατί βιάζομαι εγώ άλλες φορές;" (η αλήθεια είναι πως όχι, ούτε τις άλλες φορές μου χε βιαστεί).
Εγώ από την πολλή κούραση φοβόμουν μη δεν αποδώσει το μηχάνημα ούτε σε ρελαντί. Με έκανε τούρμπο ιντερκούλερ. Έπαιζε με τους δονητές, μου γλειφε τα δάχτυλα και τα βαζε μέσα, μου βαλε το κωλί σχεδόν στη μούρη να την παίζω με το δονητή, έγλειφε παπαροντσίνι. Μετά από κανα 5 λεπτο προκαταρκτικά (αν τα συνέχιζε θα χαμε κακά ξεμπερδέματα) φοράει σκουφί και αρχίζει πίπα επιπέδου "γκόμενα που γνώρισα πριν λίγο και θέλει να κάνει εντύπωση". Αργά στην αρχή, άνευ χειροκίνησης, πιο γρήγορα, πιο αργά κλπ. Μου τουμπάρει τ'ανάσκελα να παίξουμε και καμια ισπανική μελωδία, συνεχίζει εκεί πέρα. Αρχίζω και αισθάνομαι ότι πρέπει να συγκρατηθώ μην πάει η 80ρου χαμένη. (Οπότε άρχισα να σκέφτομαι κάτι άσχετα μη γίνουμε ρεζίλι). Αφού έδωσε ρέστα και κει πέρα, με σβερκώνει με το πόδι και με οδηγεί εντός-στο βάθος κήπος. Ε τι να κάνω και εγώ; όχι να πω; ναι είπα. Καλά, για να τελειώνουμε οι στάσεις που αλλάχτηκαν ήταν : δεξί πόδι σβέρκο-αριστερο ξάπλα, κωλί πλαγιομετωπικά. Εις τα 4, ανάποδη αμαζόνα, και τ'ανάσκελο με το πόδι τση να με χωρίζει στη μέση.
Το μόνο αρνητικό αν θέλω να γίνω ψείρας ήταν ότι βάζει χεράκι στην είσοδο, αλλά εμένα δε με εμπόδισε ούτε με χάλασε.
Τα πολλά θετικά είναι ότι η Νικόλ -τουλάχιστον όσο έχω πάει- δείχνει ότι τιμάει το μαρουλάκι σου. Και μετά το τέλος μια ψιλοκουβεντούλα αν σου άρεσε, κλπ κλπ και για μένα προπάντων, ποτέ μη και μα και μου και ποτέ "ψεύτικες" φωνές. (Ώπα άραξε, δεν είπα ότι δεν το παίζει, είπα ότι το παίζει καλά και χωρίς υπερβολές).

Εύγε της, θα ξαναπάω.