Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Στις 16/03/2011 στις 12:00 το μεσημέρι στο ΠΑΠΕΙ έγινε η ορκωμοσία ενός μεταπτυχιακού στο τμήμα Οικονομικής Επιστήμης. Επειδή στις 21/03/2011 στις
10:00 πμ θα γινόταν η ορκωμοσία του μεταπτυχιακού μου, αποφάσισα την Τετάρτη
το πρωί να κατέβω στο πανεπιστήμιο, για να παρακολουθήσω την τελετή της
προηγούμενης ορκωμοσίας και να δω «τι παίζει» (και φυσικά για να κάνω τη βόλτα
μου). Ξεκίνησα από το σπίτι στις 10:15 πμ. Στις 10:20 πμ κοντοστάθηκα έξω από το
μαγαζί της 2-Hut και προσπαθούσα να καταλάβω, αν υπάρχει κανένας ανεπιθύμητος
στο μαγαζί (ήθελα να καθίσουμε δίπλα-δίπλα, να δούμε τις φωτογραφίες της Κύπρου,
να τη χουφτώσω και να της κάνω τα τρελά μου). Πριν προλάβω να μπω μέσα στο
μαγαζί και να κάνω τη συνθηματική παραγγελία, μπήκε μέσα ένας καρκινοπαθής
συγγενής / γνωστός / πλατωνικός εραστής / δεν ξέρω και εγώ τι σκατά είναι, για να
πιούν παρέα τον πρωινό καφέ. Τα πήρα και εγώ στο κρανίο και πήρα το τρόλεϊ για να
κατέβω στο κέντρο και από εκεί να πάω στον Πειραιά.
Στις 12:45 μμ τέλειωσε η τελετή της ορκωμοσίας. Μετά κάθισα με κάτι κολλητούς
από την ΠΑΣΠ και μίλησα και λίγο με την «Ελίνα με το drop – ο σταθμός δεν
λειτουργεί λόγω έργων» (αυτό είναι παρατσούκλι). Στις 14:00 πέρασα από τη
Γραμματεία και έκανα ερωτική εξομολόγηση στην Κική (που είναι ηλικίας 65+
ετών). Συγκεκριμένα, αφού της εκμυστηρεύτηκα τα συναισθήματά μου για εκείνη,
της πρότεινα κάποια μέρα να βγούμε οι δυο μας για φαγητό. Αυτή εκτίμησε πολύ τα
κομπλιμέντα μου και δεν αρνήθηκε την πρότασή μου (αν και μπορεί να έκανε
πλάκα). Η γλυκιά και ευγενική συμπεριφορά της Κικής ήταν ένα βάλσαμο για την
ψυχολογία μου, η οποία είχε πέσει από τις απανωτές χυλόπιτες της 2-Hut. Αξίζει να
σημειωθεί ότι το παραπάνω γεγονός είχε θετική επίδραση στη στύση μου.
Στις 18/03/2011 στις 15:30 είχα κανονίσει ραντεβού με τον Πινόκιο στο σταθμό του
Ηρακλείου για να πάμε παρέα στουντιότσαρκα στην περιοχή του Κεραμεικού. Καθώς
κατέβαινα από το λεωφορείο Α8 στο σταθμό του Περισσού, έκανα bic-bic σε μια
γριά με τρικ-τρικ (τρικ-τρικ = χρυσά κοσμήματα, για όποιον δεν διάβασε την
προηγούμενη κριτική μου). Αυτό το επιδερμικό άγγιγμα στα θεϊκά της χέρια,
εκτόξευσε και άλλο την ερωτική μου διάθεση.
Στις 16:15 έφτασα με τον Πινόκιο στο σταθμό του Κεραμεικού. Για να μην μας
καταλαβαίνουν οι πουτάνες και οι τσατσάδες, είχα συμφωνήσει με τον Πινόκιο να
σχολιάζουμε την εμφάνιση της κάθε πουτάνας και της κάθε υπηρεσίας ξεχωριστά με
τους εξής κωδικούς:
Α) Λαχανοντολμάδες: Εμφάνιση άνω του μετρίου.
Β) Ρεβίθια: Μέτρια εμφάνιση.
Γ) Σόγια: Εμφάνιση κάτω του μετρίου.
Αρχικά επισκεφτήκαμε το στούντιο Artemis (Κωνσταντινουπόλεως 61), όπου
εργαζόταν η Βαλεντίνα. Για μένα η υπηρεσία ήταν «ρεβίθια» (δεν φορούσε τρικ-τρικ,
ούτε φούστα, αλλά ήταν γριά) και η Βαλεντίνα ήταν «σόγια» (δεν φορούσε τρικ-
τρικ). Για τον Πινόκιο η υπηρεσία ήταν «σόγια» και η Βαλεντίνα ήταν
«λαχανοντολμάδες» και για αυτό την τίμησε με το 50ρικο.
Κατόπιν επισκεφτήκαμε το στούντιο στην οδό Χαλκιδικής 83. Για μένα και η
υπηρεσία και η εργαζόμενη κοπέλα ήταν ανάξιες λόγου, αλλά στον Πινόκιο του
γυάλισαν και οι δυο και ξόδεψε και το τελευταίο 50ρικο που είχε.
Ύστερα πήγαμε για καφέ σε μια από τις καφετέριες που είναι δίπλα στο μετρό, για να
συζητήσουμε τις στουντιοεμπειρίες μας. Μετά τον καφέ του έδειξα και το στούντιο
στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου 133 για να το έχει υπόψη για άλλη φορά(φύλο
υπηρεσίας: Άρρεν, απαξίωσα), τον συνόδεψα μέχρι το μετρό και συνέχισα την
στουντιότσαρκα μόνος μου.
Στη συνέχεια ακολούθησα την εξής διαδρομή:
Κασσάνδρας 3 πάνω (άφαντη η τσατσά) – Κασσάνδρας 3 κάτω (η τσατσά φορούσε
φούστα, αλλά τα χέρια της ήταν γυμνά από κοσμήματα) – Κασσάνδρας 4Α (η τσατσά
φορούσε παντελόνι, αλλά φορούσε χρυσά και κοκάλινα κοσμήματα και στα δυο της
τα χέρια) – Κασσάνδρας 4Β (υπήρχε κάποιο πρόβλημα εκείνη την ώρα και η τσατσά
μου είπε να περάσω αργότερα) – Κασσάνδρας 4Γ (η τσατσά φορούσε παντελόνι, δεν
φορούσε καθόλου τρικ-τρικ και έβγαζε την αύρα της διανοητικά καθυστερημένης) –
Κωνσταντινουπόλεως 80 (άντρας τσάτσος, έλεος ρε παιδιά δεν είμαι πο8σταρδέλλα)
– Κωνσταντινουπόλεως 94 (η τσατσά ήταν ασύμβατη με τα γούστα μου) –
Κωνσταντινουπόλεως 92 (τσατσά με παντελόνι και χωρίς κοσμήματα, η οποία είχε
πολύ γλυκιά, καλοσυνάτη και αξιαγάπητη φατσούλα).
Δεν χρειάζεται φυσικά να καλέσει κανείς μέντιουμ, για να μπορέσει να καταλάβει σε
ποιο στούντιο κατέληξα. Στο στούντιο της οδού Κασσάνδρας 4Α, η τσατσά ήταν του
γούστου μου και η μια από τις δυο κοπέλες της βάρδιας (η Αλεξάνδρα) φορούσε
τρικ-τρικ. Για αυτό το λόγω, αποφάσισα να τιμήσω την Αλεξάνδρα με το 50ρικο του
πατέρα μου. Γύρω στις 20:00 χτύπησα για δεύτερη φορά το κουδούνι στο
συγκεκριμένο στούντιο. Μόλις μπήκα στο στούντιο (όπου είδα 4 άντρες να κάθονται
στο σαλόνι και να περιμένουν) με ρώτησε η τσατσά ποια από τις δυο κοπέλες θα
πάρω. Εγώ της είπα ότι θα πάρω την Αλεξάνδρα με το απλό πρόγραμμα των 50 ευρώ
και πήγα να ανέβω τη σκάλα, για να με ακολουθήσει η τσατσά και να της δώσω το
50ρικο στο δωμάτιο (και να τη χουφτώσω με την ησυχία μου χωρίς να με βλέπει ο
κόσμος). Η τσατσά τότε με σταμάτησε, κάνοντας με το χέρι της την κίνηση που κάνει
η μπάρα των διοδίων. Τότε της έσκασα το 50ρικο και της έκανα ένα διακριτικό τριψ,
για να αισθανθώ την αύρα των βραχιολιών της. Σε αυτό το σημείο αξίζει να
αναφερθεί, ότι η Αλεξάνδρα πανηγύρισε σαν έφηβος φίλαθλος (τσιρίζοντας από τη
χαρά της), όταν είπα στην τσατσά ότι ήταν η «εκλεκτή» μου, ανάμεσα στις δυο
κοπέλες.
Κατόπιν, ανέβηκα στο πρώτο δωμάτιο, γδύθηκα (αυτή τη φορά δεν κουβαλούσα μαζί
μου τη συνεδριακή τσάντα με τα εννιάμερα του Γύπα) και περίμενα την Αλεξάνδρα
ξαπλωμένος ανάσκελα (για να ξαποστάσω). Η Αλεξάνδρα είναι 20 ετών, μελαχρινή,
πολύ αδύνατη και φοράει τρικ-τρικ και στα δυο της τα χέρια. Η αναμονή στο δωμάτιο
ήταν ελάχιστη. Μόλις ήρθε η Αλεξάνδρα, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ: Τι κάνεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά. Α ρε Πινόκιο, πολύ σε πάω.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ: ... νευρικό γέλιο.
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτή η στουντιότσαρκα ήταν εκτός προγράμματος, απλά ο φίλος μου ο
Πινόκιο έσκασε δυο 50ρικα σήμερα σε στούντιο και ζήλεψα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ: (νευρικό γέλιο) Ζηλεύεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Όταν τον είδα να πηδάει απανωτά δυο πουτάνες, δεν άντεξα. Σκέφτηκα
«εγώ τον μαλάκα θα κάνω»; Για αυτό ήρθα. Αν ερχόμουν προγραμματισμένα, θα είχα
φέρει μαζί μου και τη συνεδριακή τσάντα με τα εννιάμερα του Γύπα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ: Ποιανού; (νευρικό γέλιο).
ΤΑΚΜΑΝ: Του Γύπα καλέ. Δεν θα καθίσω να σου εξηγήσω τώρα. Φόρεσέ μου το
προφυλακτικό για να αισθάνομαι ασφαλής.
ΤΑΚΜΑΝ (αφού μου φόρεσε το προφυλακτικό): Εγώ λέω να χορέψουμε πρώτα, για
να ανάψουν τα αίματα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ: Ότι θες μωρό μου.
Έτσι για 1-2 λεπτά χορέψαμε βαλς. Κατά τη διάρκεια του χορού, ο πούτσος μου της
γαργάλαγε ευχάριστα το αιδοίο της (λαϊκιστή το μουνί της), ενώ της κράταγα τα
χέρια της με μανία, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο τρίψιμο των κοσμημάτων της.
Μετά τον αισθησιακό χορό, ξάπλωσα ανάσκελα και μου πήρε την κλασσική και
πατροπαράδοτη πίπα, που ανέθρεψε γενιές και γενιές στουντιάκηδων.
Όταν ο πούτσος μου έφτασε στο επιθυμητό μήκος, η Αλεξάνδρα ανέβηκε με δική της
πρωτοβουλία από πάνω μου, λες και έπιασε την αύρα μου, ότι αυτή η στάση με
ευχαριστεί. Κατά τη διάρκεια του σεξ, ενώ της κρατούσα τα χέρια, φαντασιωνόμουν
ότι αυτή είναι μια ανήμπορη Κηφισιώτισσα γριά με χρυσά κοσμήματα και πανάκριβα
ρούχα και την βοηθούσα να επιβιβαστεί στο λεωφορείο Α7 (Κάνιγγος – Νέα
Ερυθραία). Αν και η φαντασίωσή μου ήταν αρκετά πικάντικη, δεν οδήγησε σε
εκσπερμάτωση το συγκεκριμένο timing.
Μετά από λίγη ώρα, κατόπιν δικής μου παραγγελίας, μου ξαναπήρε για δεύτερη φορά
πίπα. Αυτό της το ζήτησα, γιατί γούσταρα πολύ να χύσω στο στόμα της.
Ωστόσο, η δεύτερη πίπα την κούρασε σύντομα και για αυτό αποφάσισε να μου την
παίξει με την γνωστή σε όλους τεχνική του άτεχνου φραπέ. Στην τεχνική αυτή,
φαίνεται πως η Αλεξάνδρα έχει κάνει PhD, γιατί μετά από ελάχιστα δευτερόλεπτα το
υγρό πυρ εκτοξεύτηκε στο προφυλακτικό.
Μόλις τέλειωσα, της έδωσα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό στο χέρι και της είπα
να το πετάξει στον σκουπιδοτενεκέ. Αμέσως μετά, καθαριστήκαμε και οι δυο με τα
υγρά μαντήλια Wet Hankies, που κουβαλάω πάντα μαζί μου και χαιρετηθήκαμε.
Ύστερα ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και κατέβηκα κάτω. Στο σαλόνι
αντίκρισα 4-5 συναγωνιστές και μια άλλη τσατσά, η οποία έβγαζε την αύρα της
Αγγλίδας που λέει με ξινισμένο ύφος «Oh sit». Μόλις την είδα φώναξα: «Τι έγινε ρε
παιδιά, άλλαξε η τσατσά»; (και όλοι οι πελάτες έσκασαν από τα γέλια). Τέλος εξήλθα
από το κτίριο και με έπιασε κρίση ηλιθιότητας.