Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Την Τρίτη 31/08/2010 ταξίδεψα με την Emirates από Αθήνα για Dubai (Departure Time: 16:40, Boarding Time: 15:40, GATE: A09, Flight Number: EK 106). Από την ουρά στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, είχα σταμπάρει μια 70-χρονη χήρα, η οποία ήταν τίγκα στα βραχιόλια και ταξίδευε μόνη της. Στο αεροπλάνο δυστυχώς δεν με έβαλαν δίπλα σε καμία καλοστεκούμενη μοναχική γριά ταξιδιώτισσα (που τέτοια τύχη), αλλά κάθισα δίπλα σε ένα νεαρό ζευγάρι που πήγαιναν διακοπές στις Μαλβίδες. Όταν έφτασα στο Dubai, εκεί που χάζευα τα σουβενίρ στα Duty Free, ξαφνικά την είδα μπροστά μου (εγώ ήμουν transfer για Shanghai). Μόλις την είδα, την πήρα από πίσω μέχρι να τελειώσει τα ψώνια της στο συγκεκριμένο κατάστημα. Όταν τέλειωσε, την πλησίασα και έγινε ο εξής διάλογος:
ΕΓΩ: Για να δούμε προς τα που κατευθύνεται ο απόδημος ελληνισμός. Συγνώμη και εσείς στη Σαγκάη πηγαίνετε;
ΑΥΤΗ: What?
ΕΓΩ: Oh sorry. I have seen you from Athens International Airport and i was thinking that you are from Greece. You do not speak Greek?
ΑΥΤΗ: No.
ΕΓΩ: Ok sorry.
.. και όπου φύγει φύγει (περίμενα ότι θα ήταν Ελληνίδα και ήθελα να την κεράσω κανένα γλυκό στα star-backs, να κουβεντιάσουμε...και ότι ήθελε προκύψει).
Στις 01/09/2010 ταξίδεψα από Dubai για Shanghai (Departure Time: 02:50, Boarding Time: 02:05, Gate: 215, Flight Number: EK 302). Κατά τη διάρκεια της διαδρομής κάθισα δίπλα σε έναν Ολλανδό (τον οποίο τον είχα φλομώσει στις κλανιές), ενώ στο αεροπλάνο δεν υπήρχε ούτε ένας Έλληνας. Εντωμεταξύ, το σπίτι του Κινέζου φίλου μου, με τον οποίο είχα συμφωνήσει να με φιλοξενήσει, ήταν εντελώς τριτοκοσμικό (διαμέρισμα με κοινόχρηστο μπάνιο και κουζίνα, το οποίο βρώμαγε ποντικίλα και επιπλέον δεν είχε μαξιλάρι). Εξαιτίας αυτού, δεν άντεξα να μείνω παραπάνω από μια νύχτα στο σπίτι του και στις 02/09/2010 έψαξα για ξενοδοχείο. Μέχρι να βρω ένα καλό και φθηνό κατάλυμα (με ελεύθερο δωμάτιο) για να μείνω, ταλαιπωρήθηκα και βίωσα τον ρατσισμό σε ολόκληρο το μεγαλείο, καθώς στην Κίνα υπάρχουν αρκετά ξενοδοχεία που δέχονται μόνο Κινέζους. Όλα τα παραπάνω γεγονότα, έριξαν την κάβλα μου στο ναδίρ.
Στις 08/09/2010 στην πτήση από Shanghai για Dubai (Departure Time: 09:10, Boarding Time: 08:25, Gate: G69, Flight Number: EK 305) κάθισα με μια νεαρή Κινέζα, η οποία έβηχε συνέχεια και στην πτήση από Dubai για Αθήνα (Departure Time: 17:30, Boarding Time: 16:45, Gate: 204, Flight Number: EK 103) με μια μιλφάρα, η οποία διάβαζε τους New York Times, αλλά δυστυχώς δεν ήξερε γρι Ελληνικά.
Στις 10/09/2010, αν και δεν ήμουν ιδιαίτερα καβλωμένος (λόγω του jet-lank και λόγω έλλειψης σχετικών παραστάσεων), αποφάσισα να κάνω την καθιερωμένη μηνιαία στουντιό-τσαρκα, γιατί αργότερα πιθανό να μην έχω χρόνο για τέτοια μεγαλεία. Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 18:45 και πήγα κατευθείαν στο ίδρυμα της οδού Αριστοτέλους (επειδή η τσατσά που δουλεύει εκεί, έχει δείξει μια προθυμία να κάνουμε κάτι μαζί). Πριν προλάβω να χτυπήσω το κουδούνι, μου άνοιξε η ευγενέστατη και γλυκιά τσατσά και μου παρουσίασε τη γνωστή Μαρία (οπότε εγώ βουρ στο δωμάτιο). Καθώς της έδωσα το 50ρικο, της έπιασα το βραχιολάκι της και με πονεμένο ύφος τη ρώτησα, αν γίνεται μετά το γαμήσι να καθίσουμε παρέα στον καναπέ (όχι στα όρθια φυσικά) για να τα πούμε (ήθελα να καθίσουμε δίπλα-δίπλα κανένα δεκάλεπτο, να συζητάμε και να της κρατάω το χεράκι, για να νιώσω έστω και στα ψέματα ότι υπάρχει μια γριά που με βλέπει σεξουαλικά).
Με το που γδύθηκα, παρουσιάστηκε κατευθείαν η Μαρία. Αρχικά της φόρεσα μόνο το βραχιολάκι του Γύπα, καθώς σκόπευα να χαρίσω το ριγκάκι στην τσατσά (για να τη δελεάσω και να τη συγκινήσω).
Στην αρχή (αφού μου φόρεσε το προφυλακτικό), χορέψαμε και της άγγιζα το μουνί της με τον πόυτσο μου, ενώ τη χούφτωνα στο χέρι με το βραχιόλι. Κατά τη διάρκεια αυτής της στάσης, της είπα και τα νέα από τη Σαγκάη.
Μετά λύπης διαπίστωσα, ότι η στάση αυτή δεν ήταν ιδανική για το συγκεκριμένο timing, καθώς το μέγεθος του πούτσου μου δεν παρουσίασε στατιστικώς σημαντική αύξηση σε επίπεδο σημαντικότητας α=5%. Έτσι έβγαλα από τη συνεδριακή τσάντα τον άσο που έκρυβα στο μανίκι μου (δηλαδή το ριγκάκι του Γύπα, το οποίο και της φόρεσα) και αμέσως μετά της είπα να ξαπλώσω ανάσκελα και να μου πάρει την κλασσική και πατροπαράδοτη πίπα. Κατά τη διάρκεια της πίπας, έγινε ο παρακάτω διάλογος:
ΑΥΤΗ: Πες τίποτα για να καβλώσουμε.
ΕΓΩ: I go to Shanghai. Where do you go my Lady? To Perth? To Dhaka? To Christ Burch? To Oakland? To Seychelles?
ΑΥΤΗ: Εγώ τι να πω τώρα;
ΕΓΩ: Πες «I go to Shanghai».
ΑΥΤΗ: Έτσι μωρό μου, να σε βλέπω να καβλώνεις.
ΕΓΩ: Oh me to. Do you want to eat together a piece of cake in Star-backs?
ΑΥΤΗ: Ναι.
Μετά από αυτά, υπήρξε ανόρθωση της στύσης. Έτσι, της πρότεινα να κάτσει αυτή από πάνω μου και εγώ ανάσκελα (αφού με ξέρετε ότι είμαι τεμπελάκος στο σεξ). Επειδή όμως το μήκος της στύσης μου, δεν έφτασε όσο έπρεπε, με το που κάθισε αυτή από πάνω μου, πόνεσα και για αυτό το λόγω της είπα να μου πάρει και άλλη πίπα.
Αυτή μου πήρε και άλλη πίπα, αλλά χαΐρι δεν είδα (δεν ήταν η μέρα μου), καθώς η στύση μου παρέμεινε σε σχετικά χαμηλά επίπεδα και μου ήταν εντελώς αδύνατο να χύσω.
Έτσι, αποφάσισε να μου τον παίξει, εφαρμόζοντας τη γνωστή τεχνική του άτεχνου φραπέ. Επειδή όμως, δεν έπιασε ούτε το συγκεκριμένο κόλπο, της πρότεινα να μου πάρει πίπα για μια τελευταία φορά. Με την παραπάνω πίπα και σφίγγοντας το ριγκάκι της με όλη μου τη δύναμη, η στύση μου βελτιώθηκε, αλλά και πάλι δεν μπορούσα να χύσω με τίποτα.
Τότε, ξαφνικά η τσατσά δυνάμωσε τη μουσική (για να δώσει το σύνθημα «τέλος χρόνου»). Η Μαρία συνέχιζε να μου λέει «Χύσε μωρό μου, χύσε».
Επειδή όμως εγώ ξενέρωσα (δεν μπορώ να το κάνω με άγχος), της είπα να χαιρετηθούμε και να δοκιμάσουμε άλλη φορά. Έτσι και έγινε.
Όταν βγήκα από το δωμάτιο, είπα στην τσατσά να καθίσουμε δίπλα-δίπλα για να της διηγηθώ τα νέα μου από την Κίνα, αλλά αυτή μου είπε ότι έχει δουλειά και έτσι τα είπαμε για δυο λεπτά στα όρθια (εγώ εννοείται ότι της έπιανα και το βραχιολάκι κατά τη διάρκεια της συζήτησης). Όταν όμως χτύπησε το κουδούνι, τη χαιρέτησα δια διευθυντικής χειραψίας και σηκώθηκα και έφυγα.