Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τη Μισέλ τη γούσταρα απο τη Λιοσίων.Μάλιστα ένα βράδυ την πήρα, αλλά ο Johnie Walker που έκοβε βόλτες στο στομάχι μου είχε άλλη άποψη. Καταστροφή. Ετσι, μου έμεινε απωθημένο να την πηδήξω και στενοχωρήθηκα όταν έμαθα οτι πήγε στην πατρίδα της. Και να την μπροστά μου, γελαστή, φρέσκια, μετά απο πολύ καιρό, μια μεταμεσονύχτια βάρδια στη Λιοσίων. Με θυμήθηκε. Της λέω "δε ρισκάρω να ξαναπάθω τα προηγούμενα, όταν σε ξαναπάρω θα σε σκίσω". Γέλασε και καληνυχτιστήκαμε. Περνάω το άλλο απογευμα, και για καλή μου τύχη μου λέει η τσατσα οτι εκεινη τη στιγμή βρίσκετε στη Σπύρου Πάτση. Φεύγω σανιδωτός, χτυπάω κουδούνι, δίνω τα 30 αργύρια και την περιμένω. Μπαίνει χαμογελαστή αλλά αρχικά επιφυλακτική, της λέω "ξέχνα το προηγούμενο σήμερα θα φύγουμε γελαστοί". Και πλακωνόμαστε σε κάτι φιλιά, της γλύφω τις ρώγες και μου πιάνει τον πούτσο ασκούφωτο και αρχίζει ένα τσιμπουκάκι αέρινο, "ευγενικό". Σε 2 λεπτά με έχει ετοιμάσει. Την ξεκινάω με ιεραποστολικό, γιατι έχει φατσούλα πολύ γλυκιά, μετά την φέρνω απο πάνω και τέλος στα 4. Πολύ καλή αντοχή, ωραία αίσθηση, ούτε στενή ούτε περάστε κόσμε, το δεκάλεπτο είχε περάσει και η τσατσα μας άφησε να παίξουμε μπαλίτσα. Επιτέλους! Το απωθημένο είχε γίνει...ωθούμενο! Δεν κάναμε και κανένα τρομερο γαμήσι, αλλά φύγαμε και οι 2 γελαστοι, που ήταν ο σκοπός της συνεδρίας. Ισως ξανα τιμηθεί στο μέλλον.